Scholar’s Advanced Technological System 346 จดหมายเชิญสองฉบับ

ตอนที่ 346 จดหมายเชิญสองฉบับ

ลู่โจวสบถ

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาพบกับคำขอแปลกๆแบบนี้

ลู่โจวมองริคาร์โด้แล้วเอ่ยถาม “อาหารในคุกอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“มันไม่อร่อย…” ริคาร์โด้ส่ายหน้า “ไม่ๆ มันอร่อย ได้โปรดส่งผมเข้าคุกที!”

ลู่โจว “???”

เจอริก “…”

พระเจ้า ชายคนนี้บ้าไปแล้ว?

เจอริกหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาตำรวจ

ในฐานะชาวอเมริกัน เขารู้ความอันตรายของผู้ป่วยทางจิตดีกว่าลู่โจว เขารู้วิธีจัดการกับสถานการณ์แบบนี้มากกว่า

อย่างไรก็ตามลู่โจวโบกมือและส่งสัญญาณไม่ให้เจอริกโทรหาตำรวจ

“แม้ฉันจะอยากช่วยคุณ…”ลู่โจวมองริคาร์โด้และหยุดไปชั่วครู่ “แต่คุณควรรู้ว่าเมื่อคดีถูกถอน ศาลจะไม่รับคดีเดียวกันอีก”

เมื่อริคาร์โด้ได้ยินคำอธิบายของลู่โจว สีหน้าเขาก็ซีดขาว เขาก้าวถอยไปสองก้าวแล้วนั่งลงบนทางเท้า

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโล่งอก แต่คนที่สันจรไปมาต่างก็งุนงงกันมากขึ้น ริคาร์โด้ก้มลงมองพื้น ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

ลู่โจวมองอีกฝ่ายแล้วถอนหายใจ

เขาจำความโกรธของศาสตราจารย์ซารอทได้ เขาอาจเดาได้ว่าริคาร์โด้กลัวอะไร

ตามหลักแล้ว การเป็นสายลับสองหน้าเลวร้ายยิ่งกว่าจารกรรมทางองค์กรทั่วไปเสียอีก เขาทั้งล่วงเกินเอ็กซอนโมบิลและทำให้ประวัติการทำงานแปดเปื้อน พูดได้ว่าเขาบอกลาอาชีพของตัวเองได้เลย

อย่างไรก็ตามแม้ว่าลู่โจวจะรู้สึกเห็นใจ แต่เขาจะไม่ขอโทษ

ริคาร์โด้เป็นคนทำผิด

ถ้าเกิดเขาไม่เอาข้อมูลไปให้เอ็กซอนโมบิลล่ะก็…

ถ้ามันเป็นการลาออกตามปกติ ลู่โจวอาจแนะนำริคาร์โด้กับสหายนักวิชาการและสถาบันวิจัยให้ด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามบนโลกนี้ไม่มีคำว่า’ถ้า’

เช่นเดียวกับไม่มีใครชดเชยความสูญเสียของเอ็กซอนโมบิลและศาสตราจารย์สแตนลีย์ ไม่มีใครชดเชยให้ริคาร์โด้เช่นกัน…

ในที่สุดลู่โจวก็ออกจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียและมาถึงเมืองพรินซ์ตันอันเงียบสงบ

เจอริกขับฟอร์ดจนมาถึงลานหน้าบ้าน เมื่อลู่โจวเอากระเป๋าเดินทางออกจากท้ายรถ เขาก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น

“ศาสตราจารย์ คุณกลับมาแล้ว” ฮาร์ดี้กล่าวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น “ตอนแรกผมเดิมพันว่าศาสตราจารย์จะอยู่ที่นั่นไม่กลับมา…แต่ผมรู้ว่าศาสตราจารย์ไม่ทิ้งเราหรอก”

ลู่โจวยิ้ม เขารู้สึกอบอุ่นในใจ

ลู่โจวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็เห็นฉินเยว่สะกิดแขนฮาร์ดี้แล้วกล่าว “จ่ายมา”

ฮาร์ดี้บ่นพึมพำ “โอ้ พระเจ้า…คุณรอหน่อยไม่ได้รึไง?” เขาหยิบเงินมาร้อยเหรียญแล้วเอาให้ฉินเยว่

เวร่าอดหัวเราะให้ทั้งสองไม่ได้

แม้แต่เหว่ยเหวินก็เผยรอยยิ้มออกมา

อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของลู่โจวค่อยๆหายไป

เอาฉันไปพนันงั้นเหรอ?

เจอริกช่วยเอารถไปจอดที่โรงรถ ขณะที่ลู่โจวเดินเข้าบ้านอันอบอุ่นพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง

อย่างไรก็ตามเศษฝุ่นในบ้านทำให้เขาจามออกมา

ไม่มีใครอยู่บ้านมาสองเดือน

จากสภาพแล้ว คงไม่มีทางที่จะมีคนอยู่อาศัยได้โดยไม่ต้องทำความสะอาด

ห้องครัวก็รกมาก

ลู่โจวคาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ เขาจึงตั้งใจจะไปหาไรกินที่ไอวี่คลับ

อย่างไรก็ตามจากลูกศิษย์ทั้งห้าคน มีเพียงฮาร์ดี้เท่านั้นที่เป็นสมาชิกไอวี่คลับ

วันนี้อากาศไม่ร้อนนัก ฮาร์ดี้จึงเสนอให้ทำบาร์บีคิวที่สนามหลังบ้าน ทุกคนก็เห็นด้วยกับความคิดนี้อย่างเป็นเอกฉันท์

ทั้งกลุ่มเริ่มลงมือทำ พวกเขาเอาเตาบาร์บีคิวโต๊ะพับมาจากโรงรถลู่โจวแล้วจัดปาร์ตี้บาร์บีคิวที่สนุกสนานในสนามหลังบ้าน

ลู่โจวนั่งอยู่บนพื้นหญ้า ทานบาร์บีคิวสไตล์บารซิลของแท้พร้อมกับเบียร์เย็นๆ

แม้ปาร์ตี้นี้จะไม่หรูหราเท่ากับปาร์ตี้ที่โรงแรมฮิลตัน แต่มันก็ทำให้เขาผ่อนคลายไปอีกแบบหนึ่ง

เป็นไปตามคาด เขาชอบปาร์ตี้กับลูกศิษย์มากกว่า

เวร่าหันมามองเขาขณะกำลังถือจานอาหาร

เธอนั่งข้างเขาแล้วพูดคุยเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็รายงานงานช่วงสองเดือนที่ผ่านมา

นี่รวมถึงงานบรรยายทฤษฎีจำนวน ผลสอบ ความคืบหน้าของข้อคาดการณ์ของคอลลาทซ์ด้วย

เมื่อลู่โจวได้ฟังรายงานของลู่โจว เขาก็พยักหน้า

“ไม่เลว” เขายิ้มแล้วกล่าว “จำสิ่งที่ฉันพูดได้ไหม? คุณเกิดมาเพื่องานนี้”

เวร่าหน้าแดง เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะกล่าวเบาๆ “นอกจากนี้ตอนที่คุณไม่อยู่ มีจดหมายเชิญสองฉบับส่งมาที่ออฟฟิศ ฉันเอามาใส่ในลิ้นชักคุณให้ไแล้ว”

ลู่โจวพยักหน้า “โอเค พรุ่งนี้ฉันจะไปอ่านดู”

เขาพึ่งกลับมาจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เขาอยากพักผ่อน

วันนี้เขาจะไม่ไปที่สถาบันขั้นสูง

อย่างไรก็ตามในวันพรุ่งนี้ ทุกอย่างจะกลับไปเป็นปกติ

ลู่โจวใช้เวลาพักผ่อนทั้งวัน

เช้าวันต่อมา เขาเขียนรายงานการไปแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและส่งไปให้นาสเซาฮอล์ของพรินซ์ตัน จากนั้นเขาก็รีบไปที่สถาบันการศึกษาขั้นสูง

เมื่อลู่โจวกลับมาที่ออฟฟิศ เขาก็เปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานแล้วเจอจดหมายสองฉบับ

จดหมายฉบับแรกมาจากสมาพันธ์คณิตศาสตร์ระหว่างประเทศ(IMU) มันเป็นจดหมายเชิญให้เข้าร่วมงานประชุมคณิตศาสตร์ระหว่างประเทศซึ่งจะจัดขึ้นในวันที่ 1 สิงหาคมปีหน้าที่ประเทศบราซิล

และเป็นไปตามที่คาดไว้ เขาได้รับเชิญให้ขึ้นบรรยายเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง

ปกติแล้ว การบรรยายจะถูกแบ่งเป็นสี่สิบห้านาทีกับหกสิบนาที เขาน่าจะเป็นนักวิชาการจีนคนแรกที่ได้รับเชิญให้ไปบรรยายเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงที่งานประชุม

ลู่โจวประหลาดใจกับจดหมายอีกฉบับ

มันข้ามมหาสมุทรมาจากเยอรมนี

[เรียนมิสเตอร์ลู่โจว ผมขอโทษที่รบกวนทั้งๆ ที่ตารางวิจัยของคุณยุ่งอยู่แล้ว พวกเราได้วิจัยวิทยานิพนธ์’แบบจำลองเชิงทฤษฎีของโครงสร้างพื้นผิวสัมผัสเคมีไฟฟ้า’ของคุณที่ตีพิมพ์ลง JACS เมื่อไม่นานมานี้อย่างละเอียด แต่พวกเรายังมีคำถามอีกมากมาย…]

[…พวกเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะสามารถมายังยุโรป พวกเราจะจัดเวลาบรรยายให้คุณ และนักวิชาการทั่วโลกจะเป็นสักขีพยานช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่นี้]

[สถาบันฟิสิกส์ของสสารควบแน่นมักซ์พลังค์]

ลู่โจวไม่ได้ประหลาดใจกับเนื้อหาของจดหมาย

ตัวจดหมายน่ะไม่เป็นไร

สิ่งที่ทำให้เขางุนงงก็คือ…

ทำไมมันถึงถูกส่งมาจากสถาบันวิจัยฟิสิกส์สสารควบแน่นล่ะ?

………………………………….

Scholar’s Advanced Technological System

Scholar’s Advanced Technological System

Score 10
Status: Completed

ตอนที่ 1 – 801 อ่านนิยาย

( อ่านต่อข้างล่าง )


หลังจากทุกข์ทรมาณจากลมแดดขณะทำงานภายใต้ความร้อนที่ร้อนระอุของฤดูร้อน ลู่โจวนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ยากจนแต่ขยันขันแข็งได้กลายเป็นเจ้าของระบบเทคโนโลยีขั้นสูง ด้วยความโกงที่ระบบมอบให้ ชีวิตในรั้วมหาลัยของเขาจึงเปลี่ยนไปในข้ามคืน

ปริญญาโท? ง่ายดายยิ่ง

ปริญญาเอก? นั่นไม่ใช่ปัญหา

จากที่ไม่มีใครรู้จัก เขาได้กลายเป็นดาราดังแห่งวงการวิทยาศาสตร์อย่างรวดเร็ว ด้วยภารกิจที่ระบบมอบให้ เขากำลังเดินอยู่บนเส้นทางผู้ชนะรางวัลโนเบล

“ระบบ แต้มแลกเป็นเงินได้ไหม?”

“ไม่ได้”

“เชี่ย งั้นนายทำไรได้!?”

“ระบบจะทำให้ท่านกลายเป็นสุดยอดนักวิชาการ กลายเป็นผู้ปกครองเหนือมวลมนุษย์ ท่านจะเอาเงินไปทำอะไร?”


Options

not work with dark mode
Reset