ลู่โจวตกใจ เขาเหงื่อแตกพลั่กกับความคิดนี้
เขารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่?
มันเป็นไปได้อย่างไร?
จักรวาลเก่าทั้งหมดได้หายเข้าไปในวอยด์ เขาไม่ได้เป็นอะไรนอกจากผู้ชมในความทรงจำนี้
ชายชราคนนี้รู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลใหม่?
แต่เดี๋ยวก่อน…
อยู่ดีๆ ลู่โจวนึกออกว่าชายชราตรงหน้าเขาน่าจะเป็นผู้พยากรณ์แห่งอารยธรรมพัค ไม่สิ เขาต้องเป็นผู้พยากรณ์แน่ๆ!
ทันใดนั้นเบาะแสทั้งหมดก็เชื่อมต่อกัน
มันมีแค่คำอธิบายเดียวซึ่งนั่นคือภายในจักรวาลเก่า ชายชรารู้สึกว่ามีคนสังเกตเขาอยู่ ไม่ว่าจะผ่าน ‘จิตวิญญาณแห่งจักรวาล’ หรือ ‘พิธีกรรมทางจิต’ เขามีความรู้สึกว่ามีคนจะเห็นสิ่งนี้ในอนาคต
ความรู้สึกที่ถูกจ้องมองนี้ไม่ได้หายไปจนกระทั่งนัวร์โบกมือลาและยืนบนลำแสงในท้องฟ้า
ผู้พยากรณ์มองดูผู้ถูกเลือกเป็นเวลานาน ลู่โจวรู้สึกว่าเท้าของเขาเริ่มห่างจากพื้น เมื่อผู้พยากรณ์พูดขึ้น
“บางทีข้าอาจจะผิด… ”
“เจ้าอาจจะเป็นผู้ถูกเลือก”
นัวร์รู้สึกอึ้งเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วและถามว่า “ท่านกำลังพูดเรื่องอะไร?”
ร่องรอยความเศร้าอาบใบหน้าผู้พยากรณ์
แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขามองดูใบหน้างงงวยค่อยๆ ลอยจากพื้น และโบกอุ้งมือให้
“ไม่มีอะไร… ”
“ลืมที่ข้าพูดไปเถอะ”
“มันเป็นการตัดสินใจของจิตวิญญาณแห่งจักรวาล ข้าเชื่อว่าทั้งหมดนี้เป็นการจัดการที่ดีที่สุด”
ลู่โจวมองดูชายชราที่ยืนอยู่บนผืนหญ้า เขาเผลอกลั้นหายใจ
ถ้าเหตุผลของเขาถูกต้อง…
คำพูดสุดท้ายของผู้พยากรณ์ไม่ได้พูดกับนัวร์
แต่เขาพูดกับตัวเอง…
…
อยู่ดีๆ ลู่โจวลืมตาขึ้นราวกับว่าเขาตื่นจากฝันร้าย เขาดีดตัวออกจากเตียง
หลังจากผู้ถูกเลือกชื่อว่า ‘นัวร์’ ก้าวเท้าขึ้นยานอวกาศที่มุ่งหน้าไปจุดศูนย์กลางของกาแล็กซี่ผ่านลำแสงต้านแรงโน้มถ่วง เศษเสี้ยวความทรงจำปรากฏขึ้นเหมือนฟองสบู่
มีหยาดเหงื่อไหลที่หน้าผากของเขา ลู่โจวถอดหมวกออกและเหงื่อออกเล็กน้อย เขายกแขนขึ้นมาปาดเหงื่อที่ไหลไปตามแก้ม
เสี่ยวไอควบคุมแขนกลและยื่นแก้วน้ำไปด้านข้างลู่โจว โดรนบินไปตรงหน้าเขาและลมพัดจากเครื่องยนต์โดรนทำให้เขาได้รับลมเย็นสบาย
[เจ้านายโอเคไหม]
“ฉันสบายดี…” หลังจากดื่มน้ำจากแก้ว ลู่โจวมองดูหน้าจอแอลอีดี เขามีรอยยิ้มสบายใจระหว่างที่เขาพูด “เทียบกับสองความทรงจำก่อนหน้า ครั้งนี้มันเบากว่าเยอะ”
นอกจากประวัติศาสตร์ของอารยธรรมพัคซึ่งทำให้สมองของเขาหนักอึ้ง ความทรงจำที่เหลือเป็นเพียงแค่เรื่องเบาๆ
เมื่อเทียบกับวอยด์เมมโมรี่ เอ ซึ่งมีองค์ประกอบแก้ไขปัญหาที่ชวนงง และวอยด์เมมโมรี่ บี ซึ่งมีการยิงต่อสู้ ความทรงจำที่มีแต่เนื้อเรื่องนี้ดูค่อนข้างเรียบง่ายและสงบนิ่ง
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ลู่โจวเชื่อมเข้ากับวอยด์เมมโมรี่โดยไม่ต้องใช้ระบบอ่านไฟล์ของระบบความจริงเสมือน
มันยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอสิ่งประหลาดแบบนี้…
เสี่ยวไอ: [เจ้านาย เจ้านาย เราควรเพิ่มเกม “อาณาจักรคาลาน” ไหม? (>▽
หลังจากคิดเรื่องปัญหานี้อยู่สักพัก ลู่โจวส่ายหน้าเบาๆ
“ครั้งนี้ไม่จำเป็น มันไม่มีส่วนยากที่ต้องให้ผู้เล่นช่วยเหลือ แค่จัดใส่ข้อมูลโดยตรงในคลังก็พอ”
เสี่ยวไอ: [รับทราบ (๑•̀ᄇ•́)و✧]
เสี่ยวไอรับผิดชอบคอมพิวเตอร์ควอนตัม และการจัดเก็บข้อมูลขนาดใหญ่นั้นถือเป็นเรื่องง่ายมาก
หลังจากอยู่ในห้องแล็บทดลองอยู่สักพัก ลู่โจวขึ้นลิฟต์กลับไปชั้นบนดินและแวะไปโรงอาหารของสถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูงเพื่อกินอาหารเย็น
ระหว่างทางผู้คนที่พบเขาได้ทักทายด้วยความเคารพ
แต่เนื่องจากเขามีเรื่องคิดอยู่ในหัว ลู่โจวดูใจลอยระหว่างที่พูดโต้ตอบ เมื่อเขานั่งลงในโรงอาหารเขาพบว่าเขายังได้สั่งอาหารผิด
หลังจากรีบกินอาหารเย็นลู่โจวก็กลับไปบ้านพร้อมกับคำถามจำนวนมาก เขาเก็บตัวในห้องทำงาน
ลู่โจวหยิบสมุดบันทึกออกมาจากมุมของตู้หนังสือ เขากางมันออกบนโต๊ะและเขียนประสบการณ์ในวอยด์เมมโมรี่ ซี ลงไปในหน้าว่าง
“อารยธรรมพัค: อุดมคติ เผด็จการ…”
“นักรบที่ชนะการดวลหลายร้อยครั้งกลายเป็นผู้ถูกเลือก ภายใต้การชี้นำของผู้พยากรณ์ เขาไปศูนย์กลางของกาแล็กซี่เพื่อหาวิธีช่วยเหลืออารยธรรม”
“ภัยพิบัติธรรมชาติ… อีกภัยพิบัติธรรมชาติ ภัยธรรมชาตินี้คืออะไร? วิกฤตที่อารยธรรมพัคและอารยธรรมคาลานเจอคือสิ่งเดียวกันใช่ไหม? พิธีกรรมทางจิตทำนายอนาคตได้อย่างไร? ”
ลู่โจวเกาหัวด้วยความทุกข์ใจ เขาขมวดคิ้วและใช้ความคิด
อารยธรรมพัคนั้นมีพัฒนาและมีความแข็งแกร่งน้อยกว่าอารยธรรมคาลาน… ลู่โจวไม่ได้ยินว่าพวกเขาได้ทำโปรเจกต์พิเศษสำเร็จ อย่างเช่น โลกวงแหวนหรือการสร้างดาวควาร์ก
ภัยพิบัติธรรมชาติถูกพยากรณ์ผ่าน ‘พิธีกรรมจิตวิญญาณ’
เมื่อเจอกับอันตรายที่ไม่รู้จัก พวกเขาตัดสินใจส่งยานอวกาศไปศูนย์กลางกาแล็กซี่เพื่อหาทางออก
แผนทั้งหมดเต็มไปด้วยอุดมคติ
ผู้พยากรณ์ไม่ได้บอกวิธีไปศูนย์กลางกาแล็กซี่ให้ผู้ถูกเลือก หรือบอกว่าสิ่งที่ถูกเรียกว่า ‘ภัยพิบัติธรรมชาติ’ คืออะไร แต่เขาเชื่อว่าการทำแบบนี้จะช่วยยับยั้งวิกฤตไม่ให้เกิดขึ้น
การเดินทางของแรงศรัทธาดูเหมือนการท่องแสวงบุญ
“มีอะไรซ่อนอยู่ที่ศูนย์กลางของจักรวาล? ”
“และจิตวิญญาณของจักรวาลและพิธีทำนายอนาคต…มันเป็นไปได้จริงๆ หรือที่จะทำนายเรื่องแบบนี้?”
สิ่งที่กวนใจลู่โจวคือการจ้องมองของผู้พยากรณ์คนชราช่วงท้ายของความทรงจำ และคำพูดของเขาไม่ได้น่าจะพูดกับนัวร์
เจ้าคือผู้ถูกเลือก?
คนนั้นคือ…
ลู่โจวมองดูสมุดบันทึกที่ถูกเขียน มีเครื่องหมายคำถามอยู่ทุกที่ ลู่โจวลังเลอยู่นานและเขียนว่า
“ดูเหมือนว่าแม้แต่ฟิสิกส์เลเวล 10 ก็ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ดี…”
“การได้คุยกับชายคนนั้นน่าจะเป็นเรื่องดี”
ชายคนที่เรียกตัวเองว่าผู้สังเกตการณ์
เขาต้องรู้อะไรบางอย่าง
ถึงแม้ว่ามันไม่ได้สมเหตุสมผลมาก และชายคนนั้นไม่ได้ตีสนิทโดยง่าย นัยน์ตาลึกและเฉลียวฉลาดของเขานั้นทำให้รู้สึกสบายใจมาก
ลู่โจวปิดสมุดบันทึกและลุกขึ้นจากโต๊ะ
“เรื่องนี้พอก่อน… มันไม่ใช่ฟิสิกส์อีกแล้ว มันกลายเป็นปรัชญาและสิ่งลี้ลับ”
บางทีฉันน่าจะหาโอกาสศึกษาโน้ตของศาสตราจารย์ไมโรอีกที?
ถึงลู่โจวไม่คิดว่าไมโรรู้จักจิตวิญญาณแห่งจักรวาลดีกว่าเขา ผู้สร้างวิญญาณนิยมแห่งจักรวาลอาจจะพบเบาะแสที่มีค่าแต่เขาไม่ได้สนใจ
อยู่ดีๆ ลู่โจวนึกได้ว่าเขาได้สัญญากับหลัวเหวินเซวียนว่าจะไป ILHCRC วันนี้เพื่อเตรียมตัวสำหรับการประชุมฟิสิกส์แห่งศตวรรษ
แต่เขาใช้เวลาทั้งวันในสถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง
เมื่อเขามองดูนอกหน้าต่างท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
ถ้าเขาไปเซี่ยงไฮ้ตอนนี้เขาคงต้องหาที่พักในคืนนี้
ช่างมันเถอะ ตอนนี้มันดึกมากแล้ว
ไว้รอพรุ่งนี้ดีกว่า…
ลู่โจวเอื้อมมือไปปิดโคมไฟบนโต๊ะ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และหาวจากนั้นเขาเดินลงบันไดไปเพื่อพักผ่อน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
