Lv1 Skeleton Lv1 บทที่ 54
[คุณได้เรียนรู้เพลงฟื้นคืนชีพ ระดับ1]
“โอ้นั่นเป็นสิ่งที่สามารถส่งต่อให้คนอื่นได้หรือไม่?”
“ใช่แล้ว นั่นเป็นทักษะที่ได้รับจาก พรศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงสามารถส่งต่อได้ ข้าทําสิ่งเดียวกันกับเจ้า เมื่อข้ามอบ สร้างเวทมนตร์ ให้เจ้า ”
จีนอส แนะนําผมทางโทรจิต
“ พระเจ้า แม้ว่ามันอาจจะเป็นเพียงของขวัญชิ้นเล็ก ๆ แต่ข้าคิดว่ามันมีประโยชน์สําหรับท่าน ตอนนี้ข้าเหนื่อยและต้องการพักผ่อนบ้าง”
นอร์เดรียน่าเข้านอนทันทีเพราะเธอค่อนข้างอ่อนเพลีย
“ เมื่อแม่ของเจ้าตื่นขึ้นมา บอกนางว่าข้าขอบคุณของขวัญของนาง”
มังกรพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ เป็นการตอบ
“ ไปกันเถอะวาเลนอร์ในที่สุดก็ถึงเวลาดูแลบางอย่าง ซึ่งข้าเลื่อนมานานเกินไปแล้ว กลับไปที่หอดูดาวก่อน”
หลังจากกลับไปที่พระราชวัง ผมติดต่อกับ อัลเปี้ยน
“เริ่มจัดการสิ่งที่เราปิดกั้นไปยังสุสานใต้ดิน!”
“ทราบแล้ว นายท่าน”
หลังจากสี่วันแห่งการทํางานหนักของ แอนทิลเลียน ทางเดินก็เปิดขึ้นอีกครั้ง
“ ทุกคนอยู่ที่นี่ วาเลนอร์ เจ้าตามข้ามา”
การเดินไปตามอุโมงค์ของผมกับวาเลนอร์เป็นเหมือนการย้อนกลับของช่องทางแห่งความทรงจํา
“ นี่คือจุดเริ่มต้นที่ว่า โจร่า มาจากไหน”
“ ถูกต้อง ข้าไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากโครงกระดูกตัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสารแค่พยายามเอาชีวิตรอดในโลกที่โหดร้าย”
เราเดินไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ผมระลึกถึงการผจญภัยทั้งหมดของผม ในฐานะทหารโครงกระดูก สังเกตเห็นก๊าซกํามะถันซึ่งช่วยผมได้มากกว่าหนึ่งครั้ง
“ นั่นคือจุดที่ โจร่า เกิดใช่ไหม”
“ ผมพยักหน้ามองไปที่กองโครงกระดูก ซึ่งน่าจะเป็นสหายของผมได้เป็นอย่างดี
“ โอ้ใช่แล้วภูเขาแห่งขุมทรัพย์ของทรราชล่ะ? เราจะไปที่นั่นไหม เดี๋ยวก่อนไม่เป็นไรอย่าบอกนะว่าข้าต้องหามันเอง!”
วาเลนอร์กําลังดมกลิ่นเหมือนเด็กที่ตื่นเต้นกับการผจญภัยครั้งแรกของเธอ
“วาเลนอร์ ตอนนี้เจ้าดูเหมือนลูกสุนัข”
“ เงียบ ๆ หน่อย ข้าพยายามจดจ่ออยู่กับกลิ่นสมบัติ”
น่าแปลกที่เธอสามารถหาห้องสมบัติได้ง่ายๆโดยใช้จมูกของเธอ
“ กองเศษโลหะนี้คืออะไร”
วาเลนอร์ รู้สึกผิดหวังอย่างแท้จริงกับคุณภาพของไอเท็มที่ทรราชสุสาน รวบรวมได้
“ แน่นอน แต่ในเวลานั้นสิ่งนี้มีค่ามากสําหรับผู้ชายที่สิ้นเนื้อประดาตัวอย่างข้า”
“ไปกันต่อ!”
ผมเคลื่อนย้ายก้อนหินที่ปิดกั้นหลุมซึ่งซ่อนอยู่ครึ่งหนึ่งหลังกองสมบัติ มันถูกปิดด้วยใยของเจนน่า แต่นั้นแทบจะไม่หยุดผมด้วยความสามารถในปัจจุบันของผม เพียงแค่เข้าไปใกล้ด้วยมือของผมใยก็สลายกลายเป็นฝุ่น
“ ข้าจําได้ว่าสถานที่แห่งนี้มืดลงเป็นแค่ข้าที่เปลี่ยนไปหรือเปล่า?”
“ ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีที่เดียวใช่ไหม โจร่า ท่านเกิดที่ไหนกันแน่”
“ อืม..ข้าไม่ได้เกิดที่นี่มากนัก แต่มันเป็นครั้งแรกที่ข้าลืมตา”
ในขณะที่คุยกับ วาเลนอร์ เราเดินผ่านกลุ่มก๊อบลิน ซึ่งผมไม่รู้ว่ายังคงอยู่ พวกเขาแหลกลาญเมื่อ วาเลนอร์ เลือกที่จะเหยียบพวกเขา
หลังจากเดินเล่นอย่างผ่อนคลายในที่สุดเราก็มาถึงก่อนประตูอันสง่างามของ โซเลสเต้
“ ที่นี่?”
สําหรับคําถามของ วาเลนอร์ ผมเพียงแค่พยักหน้า การอยู่หลังประตูนี้เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของผม ในการพ่ายแพ้ทั้งหมดในโลกนี้ บางทีหากไม่มีบทเรียนนี้ผมจะไม่มีทางดิ้นรนอย่างหนักเพื่อปรับปรุงพลังของผมและจะไม่รอดจากความท้าทายที่ตามมา ผมมาไกลตั้งแต่นั้นมาและตอนนี้ก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทําให้ผมถอยกลับ
เขิลลลลล!
“ ฮ่าฮ่า… เจ้ากลับมาเพื่อข้า ศัตรูของข้าเยี่ยม! มาฆ่าข้าและก้าวไปข้างหน้า!”
โซเลสเต้รู้สึกเหมือนตัวละคร NPC มากกว่า ผู้กลับชาติมาเกิด จากโลกอื่น โซเลสเต้ซึ่งในเวลานั้นรู้สึกเหมือนภูเขาที่ผ่านไม่ได้ตอนนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ผมสามารถจัดการได้เหมือนแมลง
“ สิ่งที่ท่านกล่าวจริงหรือ? เขาเป็นคนแรกที่ทําให้ท่านได้ลิ้มรสความพ่ายแพ้อย่างแท้จริงหรือ?”
คาดว่าจะมีปฏิกิริยาของ วาเลนอร์ หลังจากความแตกต่างของอันดับปัจจุบันของเราค่อนข้างมาก
“ อืม..สักพักแล้ว”
จุ๊บ ๆ
กองทหารอันเดธ ของโซเลสเต้พังทลายภายใต้การจ้องอัมพาตของผม
“ วิเศษมากในที่สุดความปรารถนาของข้าก็เป็นจริง! มาหมดสิ้นการดํารงอยู่ของข้า!”
“ เสียงดังแค่ไหนแม้ว่าเจ้าจะอ้างว่าอยากตาย แต่ข้าก็เห็นได้ว่าแขนของเจ้าที่จับบัลลังก์นั้นสั่นอยู่”
“…”
เขาไม่มีอะไรจะพูด แม้ว่าเขาจะสามารถต้านทาน จ้องอัมพาต ของผมได้บ้าง แต่เขาก็ไม่มีภูมิคุ้มกันต่อมันและร่างกายของเขาก็ยังคงสั่นสะท้าน
“ ข้ามีคําถามจาก มหาปราชญ์ ที่จะถามเจ้า ทําไมเจ้าถึงฆ่าคนจํานวนมาก? จากประสบการณ์ของข้าในฐานะ จ้าวลิซ แม้ว่าเจ้าจะถูกผลักไปสู่เส้นทางแห่งความตาย แต่ก็ไม่ยากเกินไปที่จะต้านทานมัน
“ แล้ว จีนอส สบายดีไหม”
โซเลสเต้ ถามผมด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและเศร้าโศก
“ เขาเป็นเพียงเงาของตัวเองในอดีต แต่เขายังมีชีวิตอยู่ ทําไมเจ้าไม่รีบตอบคําถามของข้า”
“ เจ้าคงเห็นแล้วว่าทุกอย่างเริ่มต้นขึ้น เมื่อข้าได้เรียนรู้ทํานาย”
“คําทํานาย?”
“ ถูกต้อง มันพูดถึงจุดจบของโลก เมื่อมองย้อนกลับไปมันอาจเป็นกับดักที่ซับซ้อน”
“ ฟังดูเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจนะ”
“ ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นเมื่อเทลเซียส จ้าวพ่อมดแห่งอาณาจักรมาตามหาข้า”
“ใครกัน จีนอส?”
“เขาเป็นผู้ถูกเลือก แต่ข้าไม่รู้ว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องอะไร”
“ เทลเซียส กล่าวกับข้าถึงคําทํานายและบอกข้าว่าเขามั่นใจแค่ไหนเกี่ยวกับความถูกต้องของคําทํานายนั้น เขาบอกว่ามีเพียง ลิซ ที่ผ่านระดับ จ้าวลิซ เท่านั้นที่สามารถยุติมันได้”
“ ผ่านระดับ จ้าวลิซ แล้วหรือ”
“ ใช่ เดม-ลิซ เหมือนกับเจ้า เฮ้อและตลอดมาข้าก็คิดว่าข้าเป็นคนเดียวที่ทําได้”
“ดังนั้น?”
“ เมื่อได้ยินคําแนะนําของ เทลเซียส ข้าก็ทําการสังหารหมู่คนทั้งประเทศเพื่อที่จะพยายามอัพเลเวลให้มากที่สุด ข้าให้เหตุผลว่าการเสียสละของอาณาจักรหนึ่งไม่ได้เป็นอะไรเลย เมื่อต้องเผชิญกับการทําลายล้างของโลก”
“ อืม… เทลเซียส”
ผมสามารถเติมเต็มส่วนที่เหลือได้ในขณะที่เขากําลังอยู่ในระหว่างการสังหารหมู่ประเทศเพื่อเพิ่มเลเวล เมื่อเขาถูกขัดขวางโดย นักรบ และถูกปิดผนึกไว้ที่นี่
“ โอเค แต่ทําไมถึงเรียกข้าว่าศัตรูล่ะ”
“ เทลเซียสยังแจ้งให้ข้ารู้ด้วยว่าในคําทํานาย คนที่จะฆ่าข้าก็เป็นคนไม่ตายเช่นกัน”
“ โซเลสเต้ เจ้าเคยเป็นนักเรียนในชีวิตก่อนหรือเปล่า”
“ โอ้ เจ้าได้อย่างไร”
ข้าเคยพูดกับ โลริน่า เกี่ยวกับสถานการณ์ของเจ้า”
“ ใช่ นักรบ เหล่านั้นพูดถึงสิ่งที่ไร้ความหมายที่สุด ข้าไม่ต้องกังวลอีกต่อไปเพราะข้ารู้ว่าเจ้าจัดการสิ่งต่างๆ ข้าพร้อมแล้วสําหรับการพักผ่อนชั่วนิรันดร์ ตอนนี้เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อกอบกู้โลก”
ผมแค่ส่ายหัว
“ ไม่ ข้ายังมีคําถามมากมายสําหรับเจ้าและข้าจะต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าในอนาคต”
“ ข้าจะช่วยเจ้าได้อย่างไร เมื่อข้าออกจากที่นี้ไม่ได้”
“ แค่บอกให้ข้ารู้ว่าวัตถุที่ใช้ปิดผนึกเจ้าอยู่ที่ไหน แล้วข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นอิสระ ข้ายอมรับว่าเราไม่ควรยอมให้มีการทําลายล้างโลก ดังนั้นจงรับใช้ข้าและเจ้าสามารถช่วยข้าหยุดมันได้”
“ อืม…เจ้าไม่กลัวว่าจะปล่อยให้ข้าเป็นอิสระหรือ? ข้าเป็นสัตว์ประหลาดที่คร่าชีวิตผู้คนมากมาย”
“ แน่นอนว่าเจ้าได้ทําสิ่งเลวร้ายบางอย่าง แต่เจ้ายังมีประโยชน์สําหรับข้า เจ้าจะเชื่อฟังคําสั่งของข้าไหม”
“ มันยอดเยี่ยมมากที่เจ้าไม่คิดถึงเลือดในมือของข้า ถ้าเจ้าสามารถปลดผนึกของข้าได้ ข้าจะไปช่วยเจ้าหยุดการทําลายล้างของโลกนี้”
ผมส่ง โซเลสเต้ โดยใช้ อํานาจอันเดธ ซึ่งเป็นสาขาย่อยของสร้างอันเดธ จากนั้นผมก็ดําเนินการนําอวตาร กาสพาร์ดของผม
“ สลับอวตาร!”
อัลเปี้ยนรักษาร่างกายส่วนอื่นของผมให้อยู่ในสภาพที่ดีโดยการให้อาหารเป็นน้ำทิพย์ของโลกตลอดเวลา ผมรู้สึกเบาในร่างกายมากเกินกว่าที่ผมจะจําได้และผมก็รู้สึกได้อีกครั้ง ร่างกายของมนุษย์นี้ไม่ได้ถูกรบกวนจากความปวดเหมื่อยอย่างต่อเนื่อง
“ ข้าเดาว่ามันไม่เลวเลยที่จะเอาร่างอวตารของข้าออกไปเดินเป็นระยะ ๆ”
ผมวิ่งไปยังจุดที่โซเลสเต้ถูกปิดผนึกและให้อัลเปี้ยนตามผมไปด้วย
“ โอ้ เจ้ากลายเป็นนักรบที่ถูกเลือกแล้วหรือยัง”
ผมพยักหน้า
“ร่างกายนี้ขอกาสพาร์ดข้าจะไปที่นี่เป็นบางครั้ง ข้าหวังว่าเจ้าจะจําชื่อข้าได้”
ผมใช้ พรศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดที่สะสมมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาโดยยกตราประทับบนประตูของ โซเลสเต้ ซึ่งทําให้เขาขยับไม่ได้ จากนั้นเปลี่ยนกลับเป็นร่าง เดม-ลิซ ของผมและส่ง อวตาร ของผมให้ อัลเปี้ยน เพื่อขนกลับบ้าน
“ โซเลสเตจากนี้ไปข้าจะเลือกชื่อใหม่ ให้เจ้าใช้ชีวิตเริ่มต้นใหม่”
“ ข้าจะทําตามที่เจ้ากล่าว”
ชื่อใหม่ของเจ้าจะเป็น นอก ซึ่งหมายถึงกลางคืน ของผมหมายถึงตอนเช้าดังนั้นผมคิดว่ามันเข้ากันได้ดีตั้งแต่เขามาที่โลกนี้ก่อน
“ขอบคุณ.”
ผมมีเหตุผลหลายประการในการเริ่มให้โซเลสเต้อยู่เคียงข้าง แต่สิ่งที่ใหญ่ที่สุดคือความสามารถในการอัญเชิญของเขา มันเป็นทักษะพิเศษที่มีเพียง ผู้กลับชาติมาเกิด เช่นเราเท่านั้นที่สามารถมีได้
ผมกําลังจินตนาการถึงกองทัพที่ยิ่งใหญ่เพื่อแข่งขันกับพลังของเทพเจ้าหรืออะไรก็ตามที่มิติอื่น ๆ อาจมีอยู่และผมรู้สึกว่าการอัญเชิญของเขาจะมีบทบาทสําคัญในเรื่องนั้น
“ ไม่ ข้าจะขอความช่วยเหลือจากเจ้าเช่นการอัญเชิญ…”
“ เจ้าแค่สั่งข้าและข้าจะเชื่อฟัง”
ผมทิ้ง นอค ไว้ข้างหลังในห้องใต้ดินของเขาและกลับไปที่เนโคโปลิส พร้อมกับ วาเลนอร์ จากจุดชมวิวของผม ผมจ้องมองลงไปที่มหานครของตัวเอง
วาเลนอร์มาทําตามที่ข้ากล่าวไว้ก่อนหน้านี้แล้วส่งอาวุธให้โลริน่า”
“ อืมท่านอยากไปตอนนี้เลยเหรอ”
ผมพยักหน้าให้เธอและเธอก็ดีใจ ดูเหมือนเธอจะอยากเห็นโลริน่า ต้องทนทุกข์ทรมานเกือบเท่าผม เมื่อเปลี่ยนมาใช้มุมมองของเธอผมก็รู้ว่าเธอปรับตัวได้ค่อนข้างดีและจัดการล่าหมูป่าได้แล้ว ซึ่งทําให้เธอมีปัญหามากในครั้งที่แล้ว ในขณะนี้เธอกําลังมองหาเหยื่อที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“ เปลี่ยนร่าง!”
วาเลนอร์เปลี่ยนเป็นร่างมังกรของเธอและรอผม เหมือนเด็กไปเดินเล่นกับพ่อแม่
ผมได้พบกับอัลเปี้ยนที่เตรียมอุปกรณ์สําหรับมือใหม่ไว้ให้ผมแล้วก็กระโดดขึ้นหลังศีรษะของเธอ
“ เริ่มกันเลย!”
“ ตกลง!”
ผมได้มอบหมายให้ช่างตีเหล็กคนแคระสร้างสายรัดที่เหมาะสมซึ่งทําให้การขวาเลนอร์สบายขึ้น มันถูกสร้างขึ้นร่วมกับนางฟ้าบางตัวและวัสดุจําเป็นต้องมีความทนทานเพียงพอดังนั้นเราจึงใช้เกล็ดที่ตกลงมาของวาเลนอร์ ทําให้การเดินทางนี้สนุกและสะดวกสบายกว่าการเดินทางในอดีต
ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยึดสายรัดใหม่นี้ไว้ให้แน่น ถ้าผมอดทนต่อความเร็วสูงสุดของเธอ หลังจากใช้เวลาบินประมาณ 30 ชั่วโมงในที่สุดเราก็มาถึงทวีปใหม่และที่ โลริน่า อยู่ เธออยู่ในที่ราบ
“ โครงกระดูกตรงนั้นหรือเปล่า”
“ ใช่ นั่นคือนาง”
“นางปรับตัวได้ดีใช่ไหม”
มันเป็นอย่างที่วาเลนอร์กล่าวไว้ โครงกระดูกก่อนหน้าเรากําลังกวัดแกว่งมีดกระดูกและสวมเกราะหนังที่ทําจากหนังหมูป่า ทุกสิ่งที่พิจารณาดูเหมือนจะเป็นนักล่าที่มีความสามารถ
วาเลนอร์ มาให้พ้นสายตาก่อนเถอะ”
หลังจากลงมาถึงที่ราบผมก็ชี้และพื้นที่ว่าง
“ อัญเชิญ นักเวทย์โครงกระดูก!”
แซ่บคัก!
ผมติดตั้งโล่เกราะและดาบยาวที่นํามาจาก เนโคโปลิส ระดับความแตกต่างระหว่างมันกับ โลริน่า มีมากเกินไป ดังนั้นผมจึงใช้อาวุธนักรบแทนการใช้เวทมนตร์เพื่อช่วยปรับสมดุลของสิ่งต่างๆ หากเธอเอาชนะมันได้เธอก็จะได้รับไอเทมเหล่านั้น
“ อืม…แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสําหรับแต้มต่อหรือเปล่า”
แม้ว่ามันจะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ แต่มันก็ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตระดับ 10 ซึ่งมีพลังมากกว่า โลริน่า ในปัจจุบัน โดยใช้อํานาจอันเด ธ ของผม ผมสั่งให้นักเวทย์ออกไปฆ่าโลริน่า
“ วาเลนอร์มาถึงแล้ว!”
“ฮะ? แต่ข้าดูไม่ได้!”
“ ฮ่า แต่ข้าทําได้!”
“ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย”
“ ไม่ต้องกังวลข้าจะเล่นกับเจ้าเล่นเอง”
ชีช!
ขณะที่ผมเฝ้าดูนักเวทย์โครงกระดูกไล่ตาม โลริน่า ผมกลับไปที่ เนโคโปลิส พร้อมกับ วาเลนอร์
วันรุ่งขึ้นผมไปพบกับ นอค
“ ขอบคุณที่มาเยี่ยม นายท่าน”
นอค ทักทายผมอย่างเป็นมิตรและผมก็ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ของเขา
อภิธานศัพท์:
เทลเซียส: ผู้ถูกเลือก/จ้าวพ่อมด ซึ่งบอกคําทํานายของ โซเลสเต้/ นอค
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
