Lv1 Skeleton 36

ตอนที่ 36

เมื่อเรากลับไปที่เมืองการ์ทมาร์ มีผู้คนจำนวนมากรอต้อนรับเราอยู่ เมื่อใกล้จะถึงสิ้นเดือนชาวบ้านทั้งหมดจากหมู่บ้านถ่านหินในบริเวณใกล้เคียงก็เดินทางมาที่ตลาดอย่างคึกคัก อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาออกไปที่ถนนเพื่อรอต้อนรับผู้ช่วยให้รอดของพวกเขา ซึ่งได้แก้ไขปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาราชาก็อบลิน

“เจ้าหน้าที่ของเมือง หัวหน้ากิลด์และประชาชนทุกคนยินดีต้อนรับฮีโร่ของเรา กาสพาร์ด!”

ถนนเต็มไปด้วยผู้คนกระตือรือร้นที่จะได้เห็นฮีโร่ เจ้าหน้าที่ในเมืองกำลังยืนด้วยความเคารพและเข้าร่วมกับกิลด์ ที่นำโดยกิลด์นักผจญภัยที่ยืนอยู่ด้านหน้า

“ ฮึ…รู้สึกลำบาก ทำไมมีคนมารวมตัวกันมากมาย”

“ กาสพาร์ดมันง่ายมากแค่ให้คลื่นเล็ก ๆ ”

ไทร์เข้ามาและให้คำแนะนำที่ชาญฉลาดแก่ผม

“ ขอบคุณ”

โอ้โฮ!

แม้ว่าผมจะโบกมือไปมา แต่ฝูงชนก็ส่งเสียงเชียร์ เรามีความสุขกับการต้อนรับอย่างอบอุ่น ในขณะที่เราถูกพาไปยังกิลด์ของนักผจญภัยเหมือนแม่ทัพผู้พิชิตที่ได้กลับบ้าน

“ โปรดยอมรับใบรับรองนี้ หากท่านเยี่ยมชมวิหารและแสดงสิ่งนี้ ท่านสามารถอัปเกรดอันดับของท่านได้”

ผู้ต้อนรับในกิลด์โค้งคำนับอย่างสุดซึ้งและขอบคุณสำหรับการกระทำที่ยิ่งใหญ่ของผม

“ อืม…มันเป็นแค่ภารกิจ”

“ ไม่ ครอบครัวของข้าอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเหมืองถ่านหินแห่งหนึ่ง ที่ได้รับความเดือดร้อนจากราชาก๊อบลิน หลังจากเอาชนะกองทัพของขุนนาง ไม่มีใครกล้าหาเรื่องมันและความหวาดกลัวก็แผ่ขยายออกไป นอกจากนี้ผู้คนกำลังพิจารณาเข้าร่วมภารกิจของเอลฟ์ ดังนั้นเมืองของเราจึงกังวลอย่างแท้จริง จำนวนรางวัลไม่ตรงกับความยากของเควส ดังนั้นจึงไม่มีใครยอมรับ ถ้าไม่ใช่สำหรับท่าน ท่านกาสพาร์ดอีกหลายคนจะต้องเสียชีวิต โปรดยอมรับคำขอบคุณเล็กน้อยนี้”

หลังจากปฏิเสธเธอหลายครั้ง ในที่สุดผมก็ยอมจำนนและยอมรับ

“ กาสพาร์ด ข้าไม่สนใจเงินรางวัลหรอก คราวหน้าถ้ามีโอกาสอีกก็มาผจญภัยด้วยกันอีกครั้งนะ”

“ ใช่ ข้าลืมเหตุผลที่ข้ากลายเป็นนักผจญภัยไปแล้ว แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงชื่นชมจากฝูงชนเหล่านั้น ข้าจึงมีแรงจูงใจกลับคืนมา อย่าลืมพวกเราสำหรับภารกิจต่อไปท่านคือกัปตันของเรา!”

“กัปตัน?”

ผมทวนชื่อเรื่อง

“ เราตัดสินใจเรียกท่านว่ากัปตันกาสพาร์ด!”

“ใช่! กัปตัน!”

“ เรียกหาเราได้ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นทองคำเท่าไหร่ เราก็จะปรากฏตัว!”

“ ข้าไม่รังเกียจที่จะเสียขา ถ้าเป็นเรื่องของกัปตัน!”

นักผจญภัยที่มาร่วมงานกับผม กำลังมีความสุขท่ามกลางการต้อนรับอันอบอุ่นของชาวเมือง

“ ช่วยกล่าวกับผู้คนสักคำ”

คิชานเดเข้ามากระซิบข้างหูผมพร้อมกับขยิบตาเล็กน้อย

‘ผทควรกล่าวหรือไม่?’

“ ก็ได้ เราอาจจะโง่ แต่เราโง่น้อยกว่าราชาก็อบลินเราชนะแล้วรอด!”

“ ชนะ!”

ทุกคนตะโกนภายในห้องโถงกิลด์

“ ข้าจะชวนเจ้าไปดินเนอร์คืนนี้มา กินด้วยกัน…”

“ ไม่! เราจะเชิญท่าน!”

“ ใช่ เราไม่เพียงแค่ได้รับเงินก้อนโตจากกิลด์”

นั่นเป็นเรื่องโกหกรางวัลของพวกเขาเพียง 50 เหรียญต่อคน มันแทบจะไม่ได้มากกว่าภารกิจปกติ

“ ขออภัยที่รบกวนเจ้าทุกคน แต่สหภาพพ่อค้าได้เตรียมงานเลี้ยงไว้ สำหรับเจ้าแล้ว ในเย็นวันนี้เราถือว่าเป็นที่แน่นอน”

ชายที่แต่งตัวดีในเสื้อผ้าสีสันสดใสพาเราไปที่งานเลี้ยง

“ ขอแสดงความยินดีกับฮีโร่ของประชาชน!”

“ ไชโย!”

ไม่เพียง แต่พ่อค้าเท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายคนจากฝูงชนที่เข้าร่วมในงานเฉลิมฉลอง เจดีย์ขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นในใจกลางของพลาซ่าและพวกเราทุกคนที่เข้าร่วมในการเดินทางได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นบุคคลสำคัญ โดยนั่งอยู่ตรงกลางของทั้งหมด

“ กาสพาร์ดเรากลายเป็นฮีโร่ที่แท้จริง”

คิชานเด กล่าวกับผมด้วยเสียงต่ำ ดูไม่สบายใจ

“ ไม่มีทางเลือก ดังนั้นเราอาจสนุกกับมันเช่นกัน”

ผมหัวเราะอย่างเชื่องช้า มิแรนด้าและอาชีที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็ไม่สามารถควบคุมรอยยิ้มที่น่าอึดอัดได้

“ สาวๆ ผู้หญิงสามคนควรยืนอย่างภาคภูมิใจ ข้าไม่รู้ว่าเราจะประสบความสำเร็จได้อย่างไร ถ้าเจ้าไม่ได้เข้าร่วมกับเรา!”

ไทร์หัวเราะเสียงดัง กล่าวชื่นชมสาว ๆ แม้ว่าทั้งสามจะหน้าแดง แต่พวกเขาก็ยืดหลังและเปิดไหล่

ไทร์กล่าวถูก พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยผมในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด อาจเป็นเพราะเรามีประสบการณ์มากมายในการล่าสัตว์ด้วยกัน แต่พวกเขาสามารถคาดการณ์เวลาที่เหมาะสมได้เสมอ ผมดีใจมากที่ไม่ได้ทำตามแผนเดิมที่จะทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลังเพราะในที่สุดพวกเขาก็มีบทบาทสำคัญ

เจดีย์ถูกสร้างขึ้นบนแท่นและเมื่อนายกเทศมนตรียืนขึ้นเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ พลาซ่าก็เงียบลงเมื่อเห็นว่าเขากำลังยกแขนขึ้น

“ อย่างที่ทราบกันดีว่าเมืองการ์ทมาร์ เป็นเมืองที่ค่อนข้างเงียบสงบและเราต้องปกครองตนเองเกือบตลอดเวลา แต่เราก็จงรักภักดีต่ออาณาจักรของเรา อย่างไรก็ตามด้วยการมาถึงของราชาก๊อบลิน ข้าต้องถามถึง 5 ครั้งก่อนที่กองทหารของอาณาจักรจะมากำจัดความชั่วร้ายนี้อย่างไม่เต็มใจ แต่มันก็ไร้ผล เราต้องสนับสนุนการเดินทางของพวกเขาด้วยอาหารและทองคำล้างสมบัติของเราจนหมด แต่พวกเขาก็ยังล้มเหลว!”

เสียงโห่หลายตัวดังไปทั่วฝูงชน

“ ช่างตูดอาณาจักร!”

“ถูกตัอง! พวกเขาจับก็อบลินไม่สำเร็จและหมู่บ้านของเราก็สูญหายไป!”

“ สาปแช่งพวกเขา!”

อารมณ์ในพลาซ่าเดือดพล่านและทหารยามก็กระวนกระวายใจ

“เงียบ! เงียบ! ที่นี่ไม่มีที่สำหรับการวิพากษ์วิจารณ์ ดังนั้นจงสงบลง!”

เสียงตะโกนค่อยๆจางหายไปและนายกเทศมนตรียังคงกล่าวต่อไป

“ ข้าหมายถึงพวกเขาเป็นราชอาณาจักรหรือโจรของเรา…โอ้ ที่รักผมกล่าวออกไปดัง ๆ หรือนี่?”

วู้ ๆ ๆ ๆ !

บรรยากาศที่จริงจังก่อนหน้านี้กลายเป็นเรื่องตลกง่ายๆ

“ ข้าอาจจะเป็นโรคสมองเสื่อมเล็กน้อย แต่ข้าจะพยายามทำต่อไป เราพยายามขอความช่วยเหลือจากเอลฟ์ แต่เราทุกคนรู้ผลของสิ่งนั้นดี พวกเขาไม่สนใจจะช่วยเหลือเราและ 36 หมู่บ้านหรือมากกว่า 2,000 วิญญาณ ชาย หญิงและเด็กทั้งหมดกลายเป็นอาหารก็อบลิน คนเหล่านี้เป็นคนของข้า เพื่อนและครอบครัวของข้า ดังนั้นข้าจึงหมดหวังมากจนคิดว่าจะขอให้กองทัพของประเทศเพื่อนบ้านเข้ามายุ่งด้วย”

ตอนนี้ฝูงชนเงียบสนิท ท้ายที่สุดแล้วแนวคิดในการระดมกองทัพของประเทศเพื่อนบ้านก็เทียบเท่ากับการก่อกบฏ

“ โอ้ จะทำยังไงดี ข้าพลาด ข้าจะว่ายังไง….”

ฮ่า ๆ ๆ ๆ!

ทุกคนในพลาซ่าหัวเราะด้วยอารมณ์ขันของนายกเทศมนตรี

“ แต่แล้วนักผจญภัยผู้กล้าหาญก็มา อันดับแรกเขาเอาชนะคนขี้ขลาดที่พยายามจะไปในการสำรวจของเอลฟ์ จากนั้นเขาก็รวบรวมคนที่มีใจเดียวกัน กล้าหาญและประสบความสำเร็จในการสังหาร ราชาก๊อบลิน!”

วู้ดดด ฮูเล่!

ผมได้รับการแต่งตั้งให้เป็นฮีโร่อย่างเป็นทางการ

“ แม้ว่าพวกเขาจะออกเดินทาง แต่ก็มีโอกาสที่จะพ่ายแพ้ แต่ข้าก็รู้สึกขาดความมั่นใจในความสำเร็จของพวกเขา เจ้ารู้หรือไม่? ก็อบลินที่น่าสาปแช่งทำลายบ้านเกิดของข้าและฆ่าลุงของข้า หลานชายที่น่ารักของข้า….”

ตลาดเงียบ เข้าใจอารมณ์ของนายกเทศมนตรี

“ ขอโทษที มีอะไรจุกอยู่ในคอ…”

ผู้คนเริ่มมองออกไปทั่วทั้งพลาซ่า

“นายกเทศมนตรี!”

“ ไชโย สำหรับนายกเทศมนตรี!”

ด้วยความตั้งใจของเขา นายกเทศมนตรีจึงกล่าวต่อ

“ที่นี่ วันนี้ไวน์ที่เราหมักเต็มไปด้วยน้ำตา สำหรับคนที่เรารักที่สูญเสียชีวิตจากความชั่วร้ายนี้ และขนมปังที่เราเสิร์ฟคือหัวใจของเรา ซึ่งจะไม่มีวันหมดอีกต่อไป ในขณะที่เรามีชีวิตอยู่เราจะเล่าเรื่องราวของท่าน นักผจญภัยผู้กล้าหาญที่ปลดปล่อยเราจากการปกครองแบบเผด็จการนี้มาหลายชั่วอายุคน นี่คือคำสัญญาของข้ากับท่านในฐานะตัวแทนของคนของข้า!”

“ ไชโย! แด่ฮีโร่!”

“ ไชโย!”

นายกเทศมนตรีเดินลงจากแท่นและจับมือผมอย่างแรง

“ ท่านมีคำสองสามคำที่อยากจะกล่าวไหม”

สายตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของประชาชนในตลาดมีค่ามากกว่าหนึ่งร้อยคำ ถึงกระนั้นผมก็พยักหน้าและก้าวขึ้นไปบนโพเดียมหยิบลำโพงวิเศษเพื่อเพิ่มเสียงของผม

“ ข้าอายที่จะบอกว่า ข้าไม่เคยเรียกร้องความสนใจหรือความชื่นชมแบบนี้ ภารกิจก็อบลินทำให้ข้าสนใจในฐานะนักผจญภัยและข้าได้รับความช่วยเหลือมากมายจากสหายของข้า”

ผมหยุดพักเล็กน้อยมองไปที่ฝูงชนเบื้องหน้าผม

“ หลังจากฟังสิ่งที่นายกเทศมนตรีของท่านกล่าว ข้าก็รู้ว่าการกระทำของข้าส่งผลกระทบแค่ไหน แต่ข้าก็ยังไม่เชื่อว่าข้าสมควรได้รับความขอบคุณเช่นนี้”

ผมได้ยินเสียงหวีดหวิวและมีคนร้องให้กำลังใจ

“ นอกจากความคิดที่ไม่จำเป็นเหล่านี้แล้ว ความรักและกำลังใจของท่านทำให้หัวใจของข้าเต้นแรงอย่างแท้จริง ดังนั้นในอนาคตหากเมืองการ์ทมาร์ ต้องประสบกับสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน โปรดเรียกหาข้าและข้ายินดีให้ความช่วยเหลือ โดยไม่คำนึงถึงรางวัลหรือการจ่ายเงิน!”

ว้าว! เย่!

ทีละคนผู้คนต่างแสดงความสนับสนุนต่อผมและร้องเรียกชื่อของผม ผมตัดสินใจที่จะสรุปคำกล่าวของผม

“ นี่คือสัญญาอันศักดิ์สิทธิ์ของข้ากับทุกท่าน!”

“ จงเป็นฮีโร่ของเมืองการ์ทมาร์!”

เย่!

[ได้รับ ⦅ฉายา: นักรบแห่งเมืองการ์ทมาร์⦆]

ฉายาใหม่ของผมปรากฏต่อหน้าผม เมื่อผมก้าวลงจากแท่นและถูกฝูงชนกลืนหายไป

ว้าาาา!

งานเลี้ยงเริ่มต้นไม่นานหลังจากนั้น แต่ผมติดประชุมและรับคำขอบคุณจากประชาชนทุกคน

‘ผมอยากจะต่อสู้กับมอนสเตอร์มากกว่าเผชิญหน้ากับแฟน ๆ ที่บ้าคลั่ง’

หลังจากเที่ยงคืนไปแล้ว ผู้คนก็เริ่มแยกย้ายกันไป ในขณะที่งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปจนถึงเช้า เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นผู้คนเดินออกไปมาที่นี่และที่นั่นตามถนนราวกับว่าเมืองนี้ได้รับความเดือดร้อนจากการโจมตีของซอมบี้

ในกรณีของผมแม้ว่าผมจะดื่มมาก ผมก็จะมีสติได้เร็วมาก ผมอุ้มผู้หญิงขึ้นห้องของพวกเธอที่โรงแรมก่อนจะเดินกลับลงไปพักผ่อนที่ห้องโถงใหญ่

“ หึ มันเหนื่อยกว่าภารกิจอีก”

ครีกกก

ชายชุดคลุมเปิดประตูเสียงแหลมและเดินเข้ามาหาผม

“ นักบวช ท่านมาทำอะไรที่นี่”

เป็นนักบวชชั้นสูงลอร์ดโรฮานที่เพิ่งเดินเข้ามา เป็นเรื่องแปลกที่จะเห็นนักบวชอาวุโสคนนี้ ออกไปจากวิหารและที่โรงแรมแห่งหนึ่งในทุกๆแห่ง

“ ท่านกำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

“ ไม่เลย โปรดนั่ง”

นักบวชชั้นสูง ลอร์ดโรฮานแอบออกมาตอนรุ่งสางเพื่อมาเยี่ยมผม เขารู้ว่าถ้าคนอื่น ๆ ในวิหารรู้เรื่องนี้ มันอาจจะทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่

“ ข้ามาเพราะข้ามีเรื่องอยากจะถามท่าน”

“ ได้สิ มันคืออะไร”

นักบวชชั้นสูง ลอร์ดโรฮานจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของผมก่อนจะเริ่ม

Lv1 Skeleton

Lv1 Skeleton

Score 10
Status: Completed

บทนำ

เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เสียชีวิตและได้เกิดใหม่เป็นโครงกระดูก เลเวล 1 ในโลกใต้ดิน ตัวเอกของเราต้องเอาตัวรอดในการต่อสู้ราวกับเกมส์ RPG ที่ล้อมรอบไปด้วยอันตรายและมอนเตอร์ เฝ้าดูเขาชนะอุปสรรคและความเพียรอย่างเฉลียวฉลาด

ทักษะใช้ (สเตมิน่า) เวทมนตร์ใช้ (มานา)

บางครั้งมันสามารถใช้อัตราส่วน 1: 1 ของทั้ง สเตมิน่า และ มานา จากนั้นจะถูกจัดประเภทเป็นทักษะ

ทักษะไม่จำเป็นต้องใช้การร่ายใด ๆ ในขณะที่คาถาใช้

การวัดระดับทักษะ / เวทย์มนตร์

ทั่วไป→ระดับกลาง→ขั้นสูง→เหนือกว่า→หายาก (-) →หายาก→หายาก (+)

เทพ

→เทพชั้นต่ำ→เทพ→เทพชั้นสูง

แร้งค์:

– ขึ้นอยู่กับสถิติและความแข็งแกร่งโดยรวม

– ไม่ใช่การวัดความกล้าหาญของแต่ละคนอย่างแท้จริงเพราะไม่ได้คำนึงถึงทักษะหรือเวทมนตร์

– ในระดับเดียวกันความแตกต่างของทักษะหรือคาถาอาจทำให้พลังแตกต่างกันอย่างมาก

น่ากลัว – ความแข็งแกร่งของมนุษย์ทั่วไปเรียกอีกอย่างว่าอันดับของมนุษย์

ดี – ความแข็งแกร่งของมนุษย์ที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ

พอใช้ – ทหารผ่านศึกเป็นจุดสูงสุดของมนุษย์ทั่วไป

ยอดเยี่ยม – ถือว่าเป็นผู้เริ่มต้นตามเส้นทางแห่งอำนาจ

เด่น – ระดับเฉลี่ยของนักรบที่ถูกเลือก

ผู้พิชิต – อันดับสูงสุดที่นักรบที่เลือกสามารถบรรลุได้

ปฐมกาล – ความแข็งแกร่งของมังกร.

สมบูรณ์ – ความแข็งแกร่งของมังกรอาวุโส

ผู้เป็นเลิศ – ความแข็งแกร่งของราชามังกร

เทพ – ความแข็งแกร่งของเทพชั้นต่ำ

Options

not work with dark mode
Reset