Lv1 Skeleton 15

‘นายท่านของข้า ข้ายอมรับได้ แต่ข้ามีเงื่อนไขเดียว’

‘บอกมาแล้ว ข้าจะนำไปพิจารณา’

‘เมื่อเด็กที่มีเอกลักษณ์หนึ่งในสามของข้าเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง พอที่จะแทนที่ข้าได้ ให้ข้าท้าทายท่านอีกครั้ง’

ผมคิดว่าคงไม่เป็นไรหากปล่อยให้มีการพิจารณาเล็กน้อย เพื่อหลีกเลี่ยงการคุกคามของการกบฏในอนาคตอันใกล้นี้ นอกจากนี้ผมมั่นใจว่าด้วยอัตราการเติบโตในปัจจุบันของผม เมื่อถึงเวลาที่เบียงก้า ท้าทายผมเธอจะไม่เป็นภัยคุกคามมากนัก

‘ดีข้ายอมรับแล้วเกี่ยวกับพันธมิตร….’

‘ไม่จำเป็นข้ายินดีที่จะรับ ท่านยอมรับเงื่อนไขของข้าแล้ว ดังนั้นข้าจะรับใช้ราชาองค์ใหม่ด้วยความเต็มใจ ‘

ผมยินดีที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเงื่อนไขของพันธมิตร แต่น่าแปลกใจที่เธอรับทันที

‘เยี่ยมแล้วเมื่อไหร่ เจ้าจะส่งลูกทั้งสามของเจ้าไป?’

‘พวกเขาจะมาถึงในวันพรุ่งนี้ นอกจากนี้เรายังรักษาพรมแดนได้ดีมาก นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมอดีตราชาจึงให้อิสระกับเราระดับหนึ่งด้วย ‘

‘ขอบเขตของอาณาเขต มีใยแมงมุมของเจ้าทำเครื่องหมายไว้หรือไม่?’

‘ใช่ เราจะยังคงมีหน้าที่เฝ้าดูพรมแดนต่อไปหรือไม่?’

‘ตามนั้น’

‘ขอบคุณนายท่านของข้า!’

‘ยังไงก็ตามอย่าได้กินหรือจับ ลูกน้องของข้าอีกต่อไป? หรืออย่างอื่น….’

‘แน่นอนพวกเราอุทิศตนเพื่อนายท่านของข้า!’

ด้วยการปรบมือของผม มดที่บินได้ก็ถอยกลับไปในระยะไกล

‘ข้าจะไปแล้ว’

เบียงก้ายังคงอยู่ในท่าทางที่อ่อนน้อมพร้อมกับศีรษะของเธอกับพื้น

‘ตอนนี้ได้รับการจัดการแล้ว เราจะพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไป’

หลังจากเดินเล่นในป่ามานาน ผมก็มาถึงก่อนฝูงมดที่ใหญ่ที่สุด รู้สึกดีที่มดทุกตัวที่ผมเจอมันหมอบลงกับพื้นจนลับสายตา

‘นายท่านของข้า ข้ารออยู่แล้ว’

อัลเปี้ยนเป็นราชินีที่ทำงานหนักและฉลาดที่สุด มันเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่จะมอบความไว้วางใจให้เธอทำงาน

‘อัลเปี้ยน ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของเจ้า’

‘ไม่เลย นายท่านของข้า ถ้าข้ารู้ว่านางจะกบฏ ข้าจะกำจัดพวกมันให้หมดก่อนหน้านี้’

‘อย่าด่วนตัดสินใจ เลือกเผชิญหน้าสถานการณ์ที่เป็นมิตรในปัจจุบันเป็นผลลัพธ์ที่ดีกว่าสำหรับทั้งคู่’

‘ข้าจะทำตามคำสั่งของนายท่าน’

เมื่อลูบหนวดของอัลเปี้ยน ผมพบว่าราชินีตัวใหญ่และขี้อาย นั้นน่ารักมาก

‘พรุ่งนี้แมงมุมสามตัวจะมาถึง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตัวประกัน แต่ก็ต้องได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพสูงสุด สักวันข้าจะได้ใช้พวกเขา ‘

‘ข้าจะทำตามคำสั่งของท่าน’

ผมเห็นเงาสะท้อนของผม ในดวงตากลมโตของอัลเปี้ยน ผมไม่รู้สึกแข็งแรง แม้จะเป็นลิช พลังเวทย์ของผมก็ยังอ่อนแอเกินไป แม้ว่าผมจะรอดชีวิตและได้รับชัยชนะมาอย่างต่อเนื่อง แต่โชคก็มีบทบาทสำคัญและผมต้องปรับปรุงพลังของผมอย่างแน่นอน

‘บอกข้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับทูตที่เจ้าพูดถึงครั้งที่แล้ว’

‘นายท่านของข้า พวกเขามักจะมาจากงสามกลุ่มที่แตกต่างกัน’

‘สามกลุ่ม?’

อัลเปี้ยนหยุดชั่วคราวเพื่อขยับเสาอากาศ ก่อนที่จะสนทนาทางโทรจิตต่อ

‘ขออภัยในความหยาบคายของข้า’

‘ไม่เลย โปรดพูดต่อในสิ่งที่เจ้ากำลังพูด’

‘ราชาผู้ชาญฉลาด อนาคตของป่าหลุมจะสดใส โดยมีนายท่านเป็นผู้ควบคุม’

อัลเปี้ยนมีพรสวรรค์ในการประจบ มันยากที่จะไม่รู้สึกดีจากคำชมมากมาย

‘กลุ่มที่มีอำนาจมากที่สุดเรียกว่าแอสโมเดี้ยนแตกทัพ’

‘แอสโมเดี้ยนแตกทัพ?’

‘พวกเขาต้องการกลับไปที่โลกเวทมนตร์ของพวกเขาและอ้างว่ามีที่ไหนสักแห่งในป่าหลุมนี้เป็นกุญแจสำคัญ’

โดยปกติการแข่งขันเวทมนตร์ พวกแอสโมเดี้ยนจะเป็นหนึ่งในเกมที่แข็งแกร่งที่สุดในเกมแฟนตาซี แต่การที่พวกเขามีคำว่า“ แตกทัพ” อยู่ในชื่อ นั้นหมายความว่าพวกเขามีประวัติที่พิเศษ

‘แล้วเจ้าคิดว่าเราควรทำอย่างไรกับการเรียกร้องของพวกเขา?’

‘ถ้าท่านให้หลุมพวกเขาเพื่อให้พวกเขากลับไปยังดินแดนของพวกเขา พวกเขายินดีที่จะเสนอที่ดินอีกผืนเพื่อแลกเปลี่ยน’

ผมคาดว่าข้อแก้ตัวของพวกเขาจะเป็นการหลอกลวง สิ่งที่พวกเขาต้องการจริงๆคือผลประโยชน์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งน้ำทิพย์ของรากโลกมอบให้

‘นั่นไม่สมเหตุสมผลเลย’

‘ใช่ ข้าเห็นด้วย’

‘งั้นข้าเดาว่าพวกเขาไม่ได้มาอย่างเป็นมิตรสินะ?’

‘ท่านเป็นคนฉลาดมากนายท่านของข้า อดีตราชาได้วางแผนให้ทูตทั้งสามจะต่อสู้ระหว่างกันเอง เพื่อเลือกผู้ชนะที่เขาจะต้องเผชิญหน้าในการต่อสู้ ‘

ผมเกือบจะถามว่า นี่ไม่ใช่การมาเยือนของคณะทูตอีกต่อไป แต่เป็นการแข่งขันเล็ก ๆ แทน ถึงกระนั้นมันก็สมเหตุสมผลในการดวล 1 ต่อ 1 มีสิ่งมีชีวิตเพียงไม่กี่ตัวที่สามารถเอาชนะราชาองค์ก่อนได้

ผมได้รับชัยชนะเป็นส่วนใหญ่จากโชคและการใช้ภูมิประเทศ นอกจากนี้ฟันมังกรทั้งสองยังขาดไม่ได้ในการทำลายการป้องกัน

‘แล้วอีก 2 กองกำลังล่ะ?’

‘หนึ่งในนั้นคือเอลฟ์ที่สูญเสียบ้านเกิดไป’

‘เอลฟ์?’

‘ใช่พวกมันคล้ายกับมนุษย์ ยกเว้นพวกมันมีอายุยืนยาวกว่าและมีเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งกว่า’

นั่นไม่ใช่แฟนตาซีธรรมดา ๆ การพบปะและออกเดทกับเอลฟ์ที่สวยงามหรือ? แน่นอนว่านั่นไม่ใช่กรณีของผมอีกต่อไป

‘หืม … ใช่แล้วพวกเอลฟ์อ่อนแอกว่าพวกแอสโมเดียนหรือเปล่า?’

‘ชาวแอสโมเดียนมักจะชนะการแข่งขันแบบคัดออกในหมู่ทูต ส่วนใหญ่เป็นพวกเขาที่ต่อสู้กับราชาองค์ก่อน

ดูเหมือนว่าชาวแอสโมเดียนเป็นพลังที่ต้องคำนึงถึงมากกว่าพวกเอลฟ์เสียอีก

‘แล้วกลุ่มสุดท้ายล่ะ?’

‘คณะทูตสุดท้ายไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก แต่พวกมันถูกมองว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้าย ข้าไม่แน่ใจว่าพวกมันอยู่ในสายพันธุ์ใด เพราะตัวแทนของพวกเขาเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ พวกเขาจึงเรียกตัวเองว่าสมาคมผู้กลับชาติมาเกิด’

กลับชาติมาเกิด? ผมรู้สึกว่าพวกเขาเหมือนกับผม บางทีผมอาจไม่ใช่คนเดียวที่มีชีวิตก่อนหน้านี้

ถึงกระนั้นผมก็ตอบกลับ อัลเปี้ยนด้วยท่าทางสงบ

‘ข้ารู้แล้ว แต่คนชั่วหมายความว่ายังไง?’

‘ผู้ที่มาจากคณะนั้นมักจะมีพลังแปลก ๆ ราชาองค์ก่อนกล่าวว่า พวกเขาชั่วร้ายเพราะละเมิดกฎของโลก ‘

ราชาจะสามารถมองเห็นสถิติของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในป่าหลุมได้ ทูตที่มีประสบการณ์การกลับชาติมาเกิดต้องมีพลังแปลก ๆ และเมื่อราชาตรวจสอบสถิติของพวกเขา เขาคงจะเข้าใจผิดว่าเป็นพลังชั่วร้าย (ปีศาจ) ผมเริ่มสร้างความสนใจในกลุ่มของพวกเขา

‘ขอบคุณจริงๆยังมีอีกอย่างที่ข้าอยากรู้’

‘ช่วยบอกที’

‘การดวลกับราชาเป็นอย่างไร เขาชนะอย่างง่ายดาย?’

‘พวกเขาต่อสู้กันอย่างดุเดือดเสมอ ถึงกระนั้นราชาก็ตรัสว่ามันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องรักษาความเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้และเขาก็รักษาสัญญานั้นไว้เสมอ ‘

ข่าวร้าย! ถ้าแม้แต่ราชาองค์ก่อน ต้องดิ้นรนมากขนาดนี้ ผมจะทำอย่างไรในการดวลแบบเปิดที่การใช้เล่ห์เหลี่ยมและภูมิประเทศมี จำกัด

‘ขอบคุณสำหรับข้อมูลอัลเปี้ยน เกี่ยวกับคำแนะนำก่อนหน้านี้ การพัฒนาเป็นอย่างไรบ้าง? ‘

‘ตามความปรารถนาของนายท่าน เด็ก ๆ แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ แต่ … ‘

‘มันคืออะไร?’

มันแปลกสำหรับคนอย่างอัลเปี้ยนที่ลังเล เป็นธรรมชาติของเธอที่มักจะพูดตรงไปตรงมา ดังนั้นถ้าเธอไม่เต็มใจที่จะพูดมันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ ‘

‘มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น’

‘เกิดอะไรขึ้น?’

‘มีเพียงไม่กี่คนที่มีประสบการณ์การกลายพันธุ์สีทองทั่วร่างกาย’

‘หืม? แล้วปัญหาคืออะไร? ‘

‘เด็ก ๆ แข็งแรงขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ข้ากังวลว่านายท่านของข้าจะโกรธ ‘

ผมส่งเสียงเชียร์จากภายใน ผมต้องการลูกน้องที่ทรงพลังอย่างแน่นอน ด้วยการใช้มุมมองการเป็นเจ้าของผม ตรวจสอบหน้าสถานะของผู้ที่มีการกลายพันธุ์แปลก ๆ

‘เมียร์ ทากันและเจนน่า สามคนนั้นหรือเปล่า’

‘ถูกตัอง.’

‘ทำได้ดีมาก อัลเปี้ยนทำได้ดีมาก เจ้าควรเลี้ยงดูพวกมันอย่างดีและให้น้ำหวานส่วนใหญ่เข้าใจไหม? ‘

‘ขอบคุณ … ท่านไม่โกรธเหรอ?’

‘ไม่ เจ้าทำได้ดีมาก’

เมื่อเดินออกมาจากเนินมด ผมก็ส่งเสียงกรีดร้องแห่งความพึงพอใจภายในใจ

‘อ้าาาในที่สุดสิ่งต่างๆก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น’

ตอนนี้พระอาทิตย์ตกแล้วดวงดาวส่องแสงบนท้องฟ้า

วันนี้เป็นวันสิ้นปี ดังนั้นควรมีเวลาเหลืออีกประมาณ 15 วัน ผมมีบางอย่างที่ต้องดูแลก่อนการมาของทูต แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมและไปที่กระโจมของเอียน เพื่อพักจิตใจที่เหนื่อยล้า

“ Zzzzz ท่านโจร่า …ไม่ใช่ พิกซี่! ทำไมไม่เป็นข้า Zzzzzzz”

เกื้อกึ๊กกึ๋ย

เอียนพูดคุยระหว่างนอนหลับและมอลเล่นอนใกล้เธอ นอนกรนอย่างสบายใจนี่กลายเป็นช่วงเวลาที่สงบสุขและมีค่าที่สุดในชีวิตใหม่ของผม ผมมั่นใจว่าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องพวกเขา

‘มันจะสมบูรณ์แบบ ถ้ากวินอยู่ที่นี่ โอ้ใช่!’

ผมเพิ่งนึกได้ว่ากวินขอให้ผมเอาของขวัญไปให้ครั้งหน้า ผมจะได้เจอเธอ

‘หืม กวินชอบอะไร … ?’

อย่างที่ผมจำได้กวินชอบมีของสวยงาม นับตั้งแต่ที่ผมกลายเป็นราชาแห่งหลุมนี้ ผมสามารถตรวจสอบข้อมูลของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่อยู่ในดินแดนของผมได้

‘ผมจะไปได้ไหม’

มีดอกไม้หายากมากมายขึ้นที่ติ่งด้านหลังน้ำตก ถึงกระนั้นก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่โดดเด่น อโนดิสเป็นชื่อที่ส่องแสงสีทองแสดงให้เห็นถึงสถานะที่เป็นเอกลักษณ์

ผมปีนขึ้นไปบนหน้าผาอดทนต่อแรงกดดันของน้ำตก เพื่อไปให้ถึงกลุ่มดอกไม้ เมื่อไปถึงก็จะได้เห็นความสวยงามแปลกตาและเป็นเอกลักษณ์ของอโนดิสด้วยตัวเอง

‘โอ้!’

มีรุ้งพิเศษล้อมรอบดอกไม้

ติ่ง!

รุ้งผลักมือผมออกไป

‘นี่เป็นเรื่องจริงหรือ?’

ผมดูหน้าสถานะของอโนดิสอย่างละเอียด น่าแปลกที่มันมีระดับและ HP ของตัวเอง แม้ว่ามันจะไม่มีพลังโจมตี แต่พลังป้องกันของมันก็เกือบ 1,000! มันยืนตรงเหมือนราชาที่หยิ่งยโสและแตะต้องไม่ได้

‘นี่ไม่ใช่แค่ดอกไม้อีกต่อไปแล้วมันกลายเป็นมอนสเตอร์หรือเปล่า?’

กลีบดอกเป็นประกายแวววาวของทองคำขาวและก้านที่แข็งแรงเป็นสีเขียวสดใส ผมประหลาดใจมากที่ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นมอนสเตอร์จริงๆ

‘จะทำอย่างไร … ‘

ค่าการป้องกันอันมหาศาลของมันบ่งบอกเป็นนัยว่ารุ้งกินน้ำ ซึ่งตอนนี้สะท้อนแสงดาวนั้นมีความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น สายรุ้งนี้ดูเหมือนจะดูดซับพลังของดวงดาว

‘มันจะง่ายกว่าที่จะพากวินมาที่นี่และแสดงให้เธอเห็น’

ผมพยายามใช้วิธีต่างๆในการขับไล่มันออกไป แต่ดูเหมือนว่าไม่สามารถแตะต้องได้ ทางเลือกสุดท้ายของผมคือการทำลายส่วนหนึ่งของหน้าผา แต่ในฐานะเจ้าของพื้นที่ ผมไม่ต้องการทำลายภูมิทัศน์ธรรมชาติ

เมื่อยอมแพ้ผมปีนหน้าผาลงไปและสังเกตเห็นดอกไม้ป่าธรรมดาที่เติบโตตามลำธาร

‘ผมจะจัดการกับสิ่งเหล่านี้ ผมแน่ใจว่าเธอจะชอบพวกเขาเหมือนเดิม’

ผมรวบรวมดอกไม้เล็ก ๆ ที่ดูสวยและถือไว้ในมือเดียว

‘โอ้ ใช่ ผมยังมีผลของดูดพลังชีวิตอยู่’

ผมตระหนักว่า ผมได้เตรียมของขวัญที่น่าสงสารพอสมควรเนื่องจากดอกไม้ในมือของผมเริ่มร่วงโรยแล้ว ถึงกระนั้นเมื่อตัดสินใจแล้วผมตัดสินใจว่าพวกเขาจะต้องทำ

เมื่อเข้าใจสิ่งที่อาจถือได้ว่าเป็นช่อดอกไม้ที่น่าเกลียดที่สุดในโลกผมจึงเดินไปพบกับกวิน

‘กวิน?’

“ ชอมปี้? ทำไม?”

น้ำเสียงของเธอยังฟังดูอารมณ์เสียเล็กน้อย

‘นี่ … นี่’ ผมพูดติดอ่างในขณะที่ผมค่อนข้างอายกับของขวัญของผม

“ ดอกไม้ที่ตายแล้วคืออะไร?”

‘พวกเขาไม่สบายนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้แย่อะไรที่จะมอง’

กวินคว้าช่อดอกไม้จากมือผมและพยายามอย่างมากที่จะรักษาหน้าตรง ถึงกระนั้นท่าทางที่น่ารังเกียจเป็นครั้งคราวก็ผ่านหน้าของเธอไป

“ ขอบคุณที่นำของขวัญมาให้ แต่…”

‘แต่?’

“ข้าเกลียดเจ้า! เจ้าไม่เคยพาข้าไปผจญภัยอันตรายใด ๆ ของเจ้า ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเจ้ากังวลเกี่ยวกับดูดพลังชีวิต แต่ไม่ใช่อีกต่อไป! ข้าชอบไปสถานที่ต่างๆกับเจ้า แต่ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ทำ นั่นคือเหตุผลที่ข้าโกรธมาก!”

กวินมีจิตใจที่บริสุทธิ์ เธอมักจะอ่อนไหวง่ายและผมก็ประมาทไม่ได้ที่จะพลาดสิ่งนี้

‘เอาล่ะข้าจะทำให้แน่ใจว่าเราอยู่ด้วยกันตลอดไป ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องเจ้าได้ตลอดไป ‘

“จริงๆ? ในกรณีนี้ข้าจะยอมรับดอกไม้เหล่านี้ ถึงอย่างนั้นข้าก็มีจิตใจสูงนะฮิฮิ ~”

ไม่เคยหยุดที่จะทำให้ผมประหลาดใจว่าอารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปเร็วแค่ไหนมันเป็นส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับเธอ

‘มาอยู่กับเราที่เต็นท์ เพื่อที่ข้าจะได้สบายใจ’

กวินเป็นเรื่องยากที่จะต้องนอนนอกบ้านเหมือนคนจรจัด

“ ไม่ ข้าไม่ชอบที่นั่น มีแม่มดน่าเกลียดอาศัยอยู่ที่นั่น”

‘เอียนไม่ได้น่าเกลียด’

“น่าเกียจ! แม่มดใจร้าย”

‘กวิน เอียนตอนนี้เป็นเพื่อนของพวกเราแล้ว ดังนั้นโปรดพยายามไปด้วยกัน’

ฮึ่ม! บ้าจริง!

‘กวิน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ดังนั้นเจ้าต้องดีกับเอียน เจ้าจะฟังข้าไหม?’

“ สบาย ข้าจะอยู่ในกระโจม แต่อยู่ห่างจากเอียน ข้าชอบชอมปี้ เท่านั้น! ”

ความแตกต่างของพวกเขา ไม่ใช่ ไม่สามารถเข้ากันได้ เพียงแต่ไม่มีช่องให้พบกัน

‘ลองดูสิ?’

“ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชอมปี้”

‘ดี เจ้าสัญญา?’

“ ยับ ~ เอาล่ะ ได้เวลาขี่กะโหลกแล้ว!”

เธอนอนลงข้างในอย่างสบายใจ

‘กวินอยากอยู่ใกล้ผมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในหลาย ๆ ครั้งความใจกว้างของเธอก็ช่วยให้ผมเอาชนะปัญหาต่างๆได้ ‘

ผมต้องเผชิญกับความท้าทายมากมายตั้งแต่มาถึงโลกใหม่นี้ ที่น่าสังเกตมากที่สุดคือการคำนึงถึงชีวิตเพียงเล็กน้อย การฆ่ากลายเป็นเรื่องธรรมดาไปในทันทีและผมสามารถรักษาความรู้สึกของความเป็นมนุษย์ไว้ได้ผ่านการมีปฏิสัมพันธ์กับกวิน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ผมจะพัฒนาความรักที่ลึกซึ้งต่อเธอ

ผมกลับไปที่กระโจม พร้อมกับกวินในกะโหลกศีรษะของผม ผมอยู่ดูทิวทัศน์ที่หลับใหลของเอียนและมอลเล่จนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น

“ โอ้พระเจ้า อีกแล้วเหรอ? อีกแล้ว! ท่านโจร่า การแอบดูใครบางคน ขณะหลับนั้นผิดกฎหมาย!”

เอียนเสียใจมากจนต้องหยุดเช็ดน้ำลายที่มีฟองใกล้ปาก ถึงกระนั้นผมก็พบว่าเธอน่ารักมากแม้ว่าเธอจะโกรธก็ตาม

‘เอียนข้าจะไปที่อื่นสิบวัน ข้าบอกให้ อัลเปี้ยนคอยจับตาดูสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้ทุกอย่างเรียบร้อยดี ‘

“ท่านกำลังจะไปไหน?”

‘อืม … ข้าต้องแข็งแกร่งขึ้น ไม่ต้องกังวล ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัยและมั่นคง ‘

‘ว้าว!’

เอียนมาหาผมและจับแขนผมไว้ใกล้ ๆ ‘

‘เอียน … พลังชีวิตของเจ้า….’

“ ข้าจะรอท่าน โปรดกลับมาหาข้า ข้าไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว”

ดวงตาของเอียนมีน้ำตา เธอเคยผ่านสถานการณ์ที่ยากลำบากมากมาย เมื่อไม่นานมานี้

‘อย่ากังวลข้าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้และข้าไม่ได้เตือนเจ้าครั้งสุดท้ายเกี่ยวกับการเข้าใกล้เกินไปหรือ?’

เลือดของเธอลดลงเรื่อย ๆ

“ ข้าไม่มีความต้านทานการดูดชีวิต…”

เธอมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ดูเหมือนว่ามันเป็นความสามารถที่เธออยากจะมีจริงๆ

‘ดี ข้าต้องไปแล้ว’

“ ท่านโจร่า ท่านเย็นชาเกินไป!”

เธอดูโกรธนิดหน่อย

“ข้าจะกลับมา!”

เอียนกลับไปที่กระโจม และเริ่มลูบมอลเล่

“ ท่านต้องระวังด้วย!”

ผมได้ยินเสียงของเอียนจากระยะไกล ขณะที่ผมมุ่งหน้าไปยังรังมด

Favorite