Kuro no Maou (มารดำ) 54

บทที่ 54 แผนการลอบสังหาร

“……เธอกำลังคิดจะทำอะไร?”

กระสุนแจ็คเก็ตโลหะที่ผมยิงไปหยุดโดยโล่สีขาวสามเหลี่ยมเหมือนครั้งนั้น

คราวนี้ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือมีรอยร้าวเล็กๆ ปรากฏขึ้น

ผมสามารถทำได้

“กระสุนเวทย์ วิชากระสุน”

ขณะที่เหวี่ยงกระบองเบา ๆ ราวกับตัวนำ กระสุนสีดำก็ปรากฏขึ้นในลักษณะเกลียวรอบร่างกายของผม

กระสุนนับพันที่ปรากฎอยู่รอบตัวฉันล้วนสร้างขึ้นจากองค์ประกอบสูงสุดของมนต์ดำ ยิ่งกว่านั้น เนื่องจากความสามารถของกระบอง กระสุนทุกนัดจึงมีพลังมากกว่า [anti material] ทั่วไป

“ยิงกระสุนทั้งหมด – Full Burst”

ผมปล่อยกระสุนทั้งหมดไปทางซาเรียลทันที

ปากกระบอกปืนสีดำวาววับและเสียงยิงพร้อมกับเสียงการทำลายกำแพงปราสาทที่ซาเรียลยืนอยู่ ก้องกังวานในคืนอันเงียบสงัด

ทันใดนั้น ฝุ่นก็ลอยขึ้นและทัศนวิสัยถูกปิดกั้น แต่ผมรู้อยู่แล้วว่าแม้จะไม่เห็น แต่ซาเรียลไม่อยู่ที่นั่นแล้ว

ก่อนที่จะยิง ผมเห็นเธอกระโดดออกจากกำแพงปราสาท

“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไป—–”

ยิงสมอจากใต้ขาของผม ผมไล่ซาเรียลแล้วกระโดดลงจากกำแพง

“—–ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้!!”

ขณะที่ผมโดดลงกลางอากาศ ผมเห็นทุ่งหญ้าที่วิ่งผ่านเมื่อไม่นานนี้

โดยที่ไม่มีที่ซ่อน และไม่มีเหตุผลที่จะซ่อนด้วย ซาเรียลยืนอยู่ตรงนั้นในชุดสีขาวของเธอราวกับผี

“ดาบเวทมนตร์ – ทักษะดาบ”

ผมคว้าลวดด้วยแขนซ้ายแล้วยกกระบองขึ้นด้วยขวา

เมื่อเสื้อคลุมของผมโบยบินกลางอากาศ ผมเปิดพื้นที่เงาและนำดาบยาวสีดำ 3 เล่มออกมา

ฉันซื้อมันมาจากร้านตีเหล็กที่หมู่บ้านอีร์ซ

“เจาะทะลุ!!”

ก่อนที่ร่างของผมจะถึงพื้น ผมยิงดาบ 3 เล่มไปทางซาเรียล

เล่มหนึ่งทำมุมโค้งและเข้าหาจากด้านซ้าย ในทำนองเดียวกันอีกเล่มเข้าหาจากด้านขวา และอีกหนึ่งพุ่งตรงมาทางเธอและโจมตี

“—-“

ผมไม่ได้ยิน แต่เห็นริมฝีปากของเธอขยับ และในขณะเดียวกันผมก็ร่อนลงกับพื้น ขาของฉันสะเทือนเล็กน้อย

เนื่องจากใช้ลวดเพื่อชะลอความเร็ว ผมจึงลงจอดโดยไม่มีโอกาสที่จะโจมตี—-

*แบค*!!

“!?”

เสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ขาของผม เสาสีขาว 4 อันที่ซาเรียลใช้ เจาะชายเสื้อคลุมของผมแล้วเย็บติดกับผนังปราสาท

แต่ไม่มีอะไรเจาะเข้าไปในร่างกายของผม มันต้องหยุดการเคลื่อนไหวของผม

แต่หมุดเหล่านี้ถูกยิงออกเมื่อใด ผมไม่เห็นพวกมันเลย

เมื่อผมขยับตาเพื่อยืนยัน ผมก็หันกลับมามองที่ซาเรียลอีกครั้ง เธอมีหอกเรียวที่มีสีเดียวกับหมุดที่มือซ้าย บนหัวหอกของมันราวกับหอกฉมาก ดาบสามเล่มของผมถูกแทงเข้าแถวพร้อมกับแทงตรงกลาง

และเช่นเดียวกับที่ผมเคยเห็นมาก่อน ดาบสีดำทั้งสามเล่มถูกพลังเวทย์มนตร์สีขาวของเธอรุกรานและกระจัดกระจายเป็นฝุ่น

“ไอ้ปีศาจเวรรรร………..”

ไม่ว่าจะเป็นความเร็วของหมุดหรือวิธีการทำลายดาบของผท ผมตระหนักถึงความแตกต่างในพลังของเราอีกครั้ง

ความเสียใจและความกลัวค่อยๆ แผ่ซ่านในตัวผม และจู่ๆ ก็รู้สึกอยากร้องไห้และร้องขอชีวิต

ซาเรียร์ค่อย ๆ เข้ามาหาแล้วพูด

“จะหยุดขัดขืนไหม”

ผมเกือบจะตอบกลับคำพูดของเธอ แต่ก็หยุดตัวเองด้วยการกัดฟัน

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายนาย”

ผมเกลียดตัวเองที่รู้สึกโล่งใจจากคำพูดเหล่านั้น

“เธอจะถอยกลับอย่างเงียบ ๆ ไหม”

การได้วิ่งหนีไปไกลๆ กับลิลลี่เป็นข้อเสนอที่มีเสน่ห์มาก แต่ผมใช้กำลังเต็มที่เพื่อปฏิเสธมัน

“ฮ่าๆ…..”

ผมหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและน่าสมเพช

“ใครจะพลาดโอกาสนี้——”

ผมขึ้นเสียงและให้กำลังใจตัวเอง

ผมบังคับเอาหมุดที่เจาะไว้ออกขณะฉีกส่วนเสื้อคลุม

ผมเหวี่ยงกระบองและยิงกระสุนรูปธรรมดาในขณะเดียวกันก็ดึงดาบยาว 10 เล่มออกมาในครั้งนี้

ยิ่งกว่านั้น ผมถือขวานต้องสาป [Tsujigiri] ไว้ในมือซ้าย

“ซาเรียล! ฉันจะฆ่าเธอที่นี่และหยุดพวกครูเซด!!”

“ขนาดนั้นเลยเหรอ……”

เมื่อเผชิญกับพลังงานเวทย์มนตร์เต็มรูปแบบของผมและหัวที่กระหายเลือด ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เธอเหมือนใบหน้า เธอไม่ได้ตั้งท่าด้วยหอกของเธอด้วยซ้ำ

ไม่เป็นไร ความสงบของเธอจะกลายเป็นโอกาสทำให้ผมที่จะชนะ—-

“ไปกันเถอะ!!”

“เพราะฉันคือแม่ทัพสูงสุดของพวกครูเซด”

ซาเรียลพูดอย่างนั้นอย่างแน่นอน

ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดพวกนั้น ตอนนี้ผมคงวิ่งไปพร้อมกับลิลี่บนทางหลวงแล้ว

แต่ผมท้าทาย ซาเรียล อย่างไม่ระวัง ไม่ ไม่มีชีวิตออนไลน์อยู่ที่นี่ นี่เป็นการลอบสังหาร

[ลอบสังหาร] คือการฆ่าโดยใช้ช่องว่างในการป้องกันของฝ่ายตรงข้าม หากเป็นไปตามคำพูดเหล่านั้น ช่วงเวลานี้คือ ‘ช่องว่าง’ ของซาเรียล

ในฐานะที่เป็นพวกระดับสูงของครูเซด ปรากฏตัวโดยไม่มีผู้คุ้มกัน; ถ้ามีนักฆ่าก็ไม่มีสถานการณ์ใดที่ดีไปกว่านี้แล้ว

แม้กระทั่งตอนนี้ ยังไม่มีทหารแม้แต่คนเดียวที่มาช่วยเหลือซาเรียล และยังคงเป็นตัวต่อตัว ด้วยเหตุผลบางอย่างซาเรียล ไม่ได้พยายามจะฆ่าผม ด้วยเหตุผลบางอย่าง

ถ้าเธอต้องการ เธอสามารถเจาะทะลุหัวใจของผมได้ตลอดเวลาไม่ต้องสงสัยเลย แต่การได้พยายามที่จะตรึงผมไว้กับผนังก็เป็นข้อพิสูจน์

เสื้อคลุมนี้เป็นสินค้าชั้นสูงที่มีความสามารถในการป้องกันสูงเกราะเหล็ก ผมกังวลชั่วขณะหนึ่งว่าเสื้อคลุมนั้นสูญเสียเวทย์มนตร์ไปและกลายเป็นเสื้อธรรมดา

โดยพื้นฐานแล้วชีวิตของผมตกอยู่ในอันตราย แต่นี่เป็นโอกาสเดียวสำหรับผมที่จะเอาชนะเธอ

แต่ทำไมถึงต้องใช้โอกาสนี้กับชีวิตตัวเอง?

ถ้าเป็นเมื่อ 2 เดือนก่อน ก็ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของตัวเอง ผมจะไม่ทำให้มันตกอยู่ในอันตราย

แต่ตอนนี้ ผมมีสิ่งที่ต้องการปกป้องแม้ต้องแลกด้วยชีวิต

หมู่บ้านอีร์ซ และ ลิลี่ แม้จะไม่นานนัก แต่ผมปล่อยให้พวกครูเซดทำสิ่งที่พวกมันต้องการไม่ได้

ผมจะไม่ไว้ใจไอ้พวกนี้ที่สวมไม้กางเขน ไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นสิ่งที่พระเจ้าต้องการหรือไม่ แต่นั่นไม่ใช่อะไรมากไปกว่าการใช้ชื่อของพระเจ้าเพื่อฆ่า ขโมย และทำลาย

ในท้ายที่สุด พวกครูเซดก็บุกเข้ายึดไดดาลอสได้

หากกองทัพไดดาลอส พ่ายแพ้ต่อพวกมัน แสดงว่าพวกครูเซดแข็งแกร่งมาก ผมไม่รู้ว่าแม้แต่ประเทศอื่นจะสามารถเอาชนะพวกมันได้หรือไม่

แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนระดับสูงของครูเสดถูกฆ่าที่นี่? ผมไม่รู้ว่าสายการบังคับบัญชาของพวกครูเซดทำงานอย่างไร แต่ถ้าผู้บังคับบัญชาเสียชีวิต องค์กรก็ไม่น่าจะดำรงอยู่ได้

ผมไม่รู้ว่าซาเรียลมีอำนาจมากแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าเธอเป็นส่วนสำคัญของกำลังทหารของพวกเขา

หากพวกระดับบนผ่ายแพ้ แผนการบุกรุกจะได้รับผลกระทบอย่างมาก หรืออาจจะจบลงพร้อมกันทั้งหมด อย่างน้อยผลที่ได้จะดีกว่าการต่อสู้กับพวกครูเซดทั้งหมด

แต่นั่นก็ต่อเมื่อผมสามารถทำการลอบสังหารได้สำเร็จเท่านั้น

ผมดีว่าซาเรียลแข็งแกร่งแค่ไหน ในแง่ของระดับ มันคือช่องว่างระหว่าง 1 ถึง 100

แต่ถึงแม้ว่านี่จะเป็นโลกเวทมนตร์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นโลกของเกม มีหลายวิธีถ้าคุณต้องการ ‘แค่ฆ่า’ ใครบางคน

ไม่สำคัญหรอกว่าต้องพยายามแค่ไหน ถ้าสามารถฆ่าเธอได้ ก็โอเค แม้ว่าจะสามารถพาเธอไปพร้อมกับผมก็ได้

ถ้านั่นสามารถช่วยลิลลี่และชาวบ้านได้ ผมจะเดิมพันชีวิตให้มากที่สุด!!

Favorite