Elixir Supplier 735

735 โอ๊ย

 

“ใช่ ผมดื่มหนักมาก” ผู้จัดการหนุ่มพูด และเริ่มให้ความสนใจหวังเย้ามากขึ้น

 

เขาแปลกใจที่หวังเย้ารู้เกี่ยวกับอาการของเขามากมายขนาดนี้ เขาสงสัยว่า ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ไปรู้จักกับเพื่อนคนใดคนหนึ่งของเขา หรือเขารู้ได้จากแค่การมองเท่านั้น หวังเย้าไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปไล่ถามคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องของเขา ซึ่งนั่นก็หมายความได้ว่า หวังเย้าอาจจะวิเคราะห์ทุกอย่างออกมาได้จากแค่การมองเท่านั้น

 

แอลกอฮอลคือยาพิษ และหญิงงามก็คือมีดที่ขูดเลือดเนื้อ ทั้งสองสามารถกลายเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้ คนที่เสพติดเซ็กซ์หรือว่าแอลกอฮอล พวกเขาจะค่อยๆดำดิ่งลึกลงไปจนถอนตัวไม่ขึ้น

 

“การเสพติดเซ็กซ์และดื่มหนักจะเป็นอันตรายอย่างมากต่อสุขภาพของคุณ ผมคิดว่า คุณน่าจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว” หวังเย้าพูด

 

“ใช่ ผมรู้ แต่ผมก็ควบคุมตัวเองไม่ได้” ผู้จัดการพูด

 

หวังเย้ายิ้ม

 

“แล้วคุณช่วยผมได้ไหม?” ผู้จัดการถาม “ผมยินดีจ่ายเงินให้คุณ แล้วคุณก็ไม่ต้องจ่ายเงินที่เหลือด้วย”

 

“ถ้าคุณมีจิตใจที่เข้มพอ ผมก็พอจะช่วยคุณได้” หวังเย้าพูด

 

“พูดตามตรงนะ ผมคิดว่าผมทำไม่ได้หรอก” ผู้จัดการพูด

 

“คุณอยากจะรักษาไหม?” หวังเย้าถาม

 

“อยาก” ผู้จัดการพูด

 

“คุณอยากจะรักษามากแค่ไหนล่ะ?” หวังเย้าถาม

 

“อยากมากเลยล่ะ” ผู้จัดการพูด

 

“โอเค งั้นลุกขึ้นยืน” หวังเย้าพูด

 

“ทำไมเหรอ?” ผู้จัดการถามด้วยความแปลกใจ เขาไม่เข้าใจความหมายของหวังเย้า แต่ก็ยังลุกขึ้นยืนตามที่หวังเย้าบอก

 

หวังเย้ากดเขาไปที่ร่างกายของเขาอยู่หลายครั้ง

 

“คุณทำอะไรน่ะ?” ผู้จัดการถามด้วยความงุนงง

 

“แค่นี้แหละ” หวังเย้าพูด

 

“แค่นี้?” ผู้จัดการถาม

 

“ใช่ เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง” หวังเย้าพูด

 

เชี่ยเอ้ย! ฉันมันโง่เอง ช่างมันเถอะ ยังไงฉันก็ได้เงินมาพันหนึ่งแล้ว ผู้จัดการจัดหวังเย้าให้อยู่ในรายชื่อของคนที่เขาไม่ต้อนรับและเป็นพวกต้มตุ๋นไปแล้ว

 

“ส่วนนี่เป็นเบอร์ติดต่อที่คลินิกของผม ถ้ามีคำถามอะไรก็โทรมาได้” หวังเย้าทิ้งเบอร์ติดต่อของเขากับผู้จัดการ ก่อนที่เขาจะไป

 

“คุณไม่ใช่คนที่นี่เหรอ?” ผู้จัดการถาม

 

“ไม่ใช่” หวังเย้าพูด

 

“แล้วคุณอยากรู้เรื่องอะไรอีกไหม?” ผู้จัดการถาม

 

“ไม่แล้วล่ะ” หวังเย้าพูด

 

“คุณอยากรู้เรื่องอะไรอีกไหมล่ะ?” ผู้จัดการพูด “ผมค่อนข้างถูกใจคุณนะ ผมยินดีให้ส่วนลดคุณเลย แล้วผมก็ถือเป็นคนที่รู้ข้อมูลมากที่สุดในเมืองเต๋าด้วย”

 

เขาเสียเงินไปพันหยวน ดังนั้น เขาจึงอยากได้มันคืน เขาไม่คิดว่า หวังเย้าที่ดูใส่ซื่อจะกลายเป็นพวกต้มตุ๋นไปได้ เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกทำร้ายทางอ้อม ทั้งๆที่ตัวเขาถือเป็นคนมองคนเก่ง และมันก็ทำให้เขาไม่พอใจเอามากๆด้วย

 

เขาต้องเอาคืนหวังเย้า โดยการใช้สติปัญญาของเขาเข้าสู้

 

“ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ ผมคงต้องไปแล้ว” หวังเย้าพูด

 

การจ่ายเงินหนึ่งพันหยวนสำหรับข้อมูลเหล่านี้มันดูมากเกินไป แต่สำหรับหวังเย้าที่ไม่ใช่คนท้องที่ การได้ข้อมูลเหล่านี้มาถือว่าคุ้มค่ามาก

 

“หา?” ผู้จัดการหนุ่มแปลกใจ “คุณจะไปแล้วเหรอ? อยู่ดื่มด้วยกันสักหน่อยสิ ผมเลี้ยงเอง”

 

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ แต่ผมไม่ดื่ม” หวังเย้าพูด

 

เขาเดินออกไปจากผับ ปล่อยให้ผู้จัดการยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง

 

“เชี่ย!” ผู้จัดการสบถออกมา

 

“ยินดีด้วยบอส ธุรกิจเป็นด้วยดีไหมครับ?” พนักงานร้านถามเขาด้วยรอยยิ้ม

 

“ไปไกลๆเลยไป!” ผู้จัดการตะคอก “ได้มาแค่พันเดียว มันจะไปพอค่าข้าวที่ไหนกัน แม่ง! ฉันถามชื่อเขาได้ยังไงกัน ฉันกลายเป็นคนขี้ลืมเข้าไปทุกวัน!”

 

“บอส วันนี้เราจะเปิดร้านกี่โมงดีครับ?” พนักงานถาม

 

“สี่ทุ่ม” ผู้จัดการพูด

 

เขาเดินขึ้นไปที่ห้องนอนชั้นบนด้วยอารมณ์หงุดหงิด ห้องนอนของเขามีสไตล์การตกแต่งที่ล้าสมัย บนเตียงนุ่มมีสาวงามนอนเปลือยท่อนบนอยู่ เธอมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ดูง่วงงุน

 

“ที่รัก คุณไปเจอใครมาเหรอคะ? คุณทำฉันตื่นเลย” น้ำเสียงของเธอหวานราวกับช็อกโกแลตร้อนๆ

 

“แค่ลูกค้าน่ะ แต่ดันกลายเป็นพวกต้มตุ๋นไปซะได้” ผู้จัดการพูด

 

“พวกต้มตุ๋น?” เธอพูด

 

“ช่างมันเถอะนะที่รัก อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย” ผู้จัดการถอดเสื้อผ้าของเขาออก

 

หญิงสาวที่อยู่บนเตียงนั้นน่ารักน่าใคร่ เขาต้องใช้ความพยายามและเวลาไปมากเพื่อให้ได้เธอมา และเขาก็มีความสุขกับทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเธอ

 

“คุณพูดถูก” เธอพูดเสียงหวาน

 

ผู้จัดการกระโดดเข้าใส่เธอ “โอ๊ย!” อยู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย มันเจ็บราวกับมีใครเอามีดมาแทงเขา แล้วเขาก็เริ่มมีเหงื่อออก

 

“เป็นอะรไปคะ?” หญิงสาวตกใจ

 

“เจ็บ…ผมเจ็บที่ท้อง” ผู้จัดการพูด

 

“ให้ฉันโทรเรียกรถพยาบาลไหมคะ?” หญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วง

 

“ไม่ต้อง ผมจะลองทนดูก่อน” ผู้จัดการพูด

 

เขานอนอยู่บนเตียงและพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ ความเจ็บปวดเกิดขึ้นอย่างฉับพลันและก็จากไปอยากรวดเร็วเช่นกัน

 

“รู้สึกดีขึ้นบ้างรึยังคะ?” เธอถาม

 

“อืม” ผู้จัดการพูด

 

“ฉันจะไปหาอะไรมาให้กินนะคะ” เธอพูดพร้อมกับลุกออกไปจากเตียง

 

เธอมีเรือนร่างที่งดงามและเปลือยเปล่า มันจึงทำให้ผู้จัดการถูกปลุกอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง

 

“โอ๊ย!” เขาร้องออกมาอีกครั้ง อยู่ๆความเจ็บปวดก็กลับมา “เชี่ย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

 

เขาเกิดอาการเจ็บที่จุดเดียวกันถึงสองครั้ง

 

“มันจะต้องเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นแน่ๆ!” ผู้จัดการพูดพึมพำกับตัวเอง

 

เขานึกถึงหวังเย้าขึ้นมาทันที เพราะจุดที่เขาเจ็บถึงสองครั้งนี้ก็คือจุดที่หวังเย้ากดลงไป เดี๋ยวนะ! หรือนั่นจะเป็นวิธีการรักษาของเขา?

 

เห็นได้ชัดว่า เมื่อเขาถูกปลุกเร้าทางอารมณ์ เขาก็จะเจ็บที่ท้องน้อยขึ้นมาทันที ดังนั้น เขาก็จะมีเซ็กซ์อีกไม่ได้ แต่จะให้เขาเป็นแบบนี้ไปตลอดก็คงไม่ได้ เขาไม่อยากกลายเป็นขันที

 

“ที่รักกำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ?” คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างรึยัง?” หญิงสาวส่งเสียงถามมาจากห้องครัวที่อยู่ชั้นบน

 

“ไม่มีอะไร ผมรู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะ” ผู้จัดการหนุ่มพูด โอ้ ไม่นะ! แฟนสาวสุดสวย, ชีวิตของฉัน, ความสุขของฉัน!

 

เขานวดขมับตัวเอง

 

“เดี๋ยวก่อนสิ! เขาทิ้งเบอร์เอาไว้นี่นา” ผู้จัดการหนุ่มรีบลุกออกจากเตียง “ที่รัก ผมลงไปข้างล่างแปบนึงนะ”

 

“ค่ะ” หญิงสาวพูด

 

ผู้จัดการรีบลงไปชั้นล่างเพื่อหาเบอร์โทรของหวังเย้า เขาเจอมันและพยายามจดจำเบอร์เอาไว้ ก่อนที่จะโยนมันทิ้ง เบอร์โทรนี้สำคัญกับเขามาก มันคือสิ่งที่จะตัดสินชีวิตในอนาคตของเขา

 

“ที่รัก ฉันทำอาหารไว้ให้แล้วนะคะ” หญิงสาวพูด

 

เธอเป็นคนน่าตาดีมาก ถ้าหากมีหนึ่งร้อยคะแนนสำหรับการตัดสินผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบละก็ เธอคงจะได้ 75 คะแนนขึ้นไปอย่างแน่นอน ถ้าเรื่องงานบ้านของเธอดีกว่านี้ เธอคงจะได้ 85 คะแนน และถ้าทำอาหารอร่อยด้วยละก็ เธอต้องได้ 95 คะแนนอย่างแน่นอน

 

เธอทำอาหารไว้สองอย่าง กับบะหมี่ใส่เนื้อหมู

 

“อร่อย” ผู้จัดการพูด

 

“ดื่มไวน์หน่อยไหมคะ?” เธอถามด้วยรอยยิ้ม

 

“เอ่อ ไม่ล่ะ ขอบคุณ” ผู้จัดการหนุ่มพูด

 

ก่อนที่เขาจะเจอกับหวังเย้า เขามักจะดื่มไวน์แก้วหนึ่งในทุกมื้ออาหาร ไวน์กับสาวงามคือส่วนสำคัญในชีวิตของเขา แต่หลังจากที่ต้องพบเจอกับความเจ็บปวดที่ท้องน้องถึงสองครั้ง เขาก็พอจะเดาได้ว่า หากดื่มไวน์เข้าไป เขาจะต้องมีอาการไม่ต่างกันอย่างแน่นอน ความเจ็บปวดสองครั้งนั้นมันมากพอสำหรับเขาแล้ว เขาไม่อยากจะพบเจอกับมันอีก

 

“เธอทำอาหารเก่งมากเลยนะ” ผู้จัดการหนุ่มพูด

 

“คุณชอบอาหารที่ฉันทำเหรอ?” เธอมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนและพูดว่า “ถ้าคุณชอบ งั้นฉันจะทำให้คุณกินทุกวันเลย”

 

“จริงเหรอ?” ผู้จัดการหนุ่มถามด้วยประหลาดใจ เขารู้ว่าเธอกำลังหมายความว่าอะไร “โอเค”

 

เขาคิดว่า มันคงจะดีถ้าเขาได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบเธอ แต่เขาก็ต้องยอมปล่อยมือสาวงามคนอื่นๆไป มันจะเป็นการเลือกที่ฉลาดหรือเปล่านะ?

 

“วันนี้ เธอจะออกไปข้างนอกรึเปล่า?” เขาถาม เขามีเรื่องบางอย่างที่ต้องจัดการ

 

“ไปสิคะ” เธอพูด

 

ในขณะเดียวกัน หวังเย้าก็กำลังคิดหาทางช่วยซุนเจิ้งหรงอยู่ เขาตัดสินใจไปพบกับเจ้าหน้าที่รัฐจากตระกูลโฮ่วคนนั้นก่อน ผู้จัดการผับคนนั้นบอกกับเขาว่า ทายาทของตระกูลโฮ่วคนนี้นั้นมีความสนใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ หญิงสาวหน้าตาดี

 

เป็นอะไรที่น่ารังเกียจจริงๆ หวังเย้าคิด

Favorite