“หือ?” อาจารย์อาวุโสทำหน้าสงสัยว่าเขากำลังมีอาการประสาทหลอนหูที่อาจเป็นผลข้างเคียงของการฝึกฝนที่ผิดพลาด
“นั่นอะไร?” เขามองไปรอบๆ ด้วยสายตาเยือกเย็นและสงสัยที่นี่เป็นถิ่นของสำนักหนานหัว มันไม่น่าเป็นไปได้ที่ปีศาจจะแอบเข้ามาที่นี่เขาเป็นผู้ฝึกฝนที่ยิ่งใหญ่ที่ฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังตัวและตระถึงสภาพแวดล้อม
เกือบมืดแล้วข้างนอกช่างดูมืดมัวและบรรยากาศเงียบสงบ พลังงานเยือกเย็นดูเหมือนจะลอยผ่านประตูถ้ำเข้ามายังที่พำนัก มันเงียบและสามารถจับต้องได้เลยราวกับหมอกอันมืดมน
“เจ้าไม่พอใจหรือ?” เสียงนั่นดูเหมือนจะดังก้องราวกับว่ามันมาจากทุกทิศทาง ในเวลาเดียวกันดูเหมือนมันเองก็มาจากส่วนลึกในหัวใจ
“เจ้าฝึกฝนมาอย่างหนักเป็นเวลาหลายปี แต่ก็ยังไม่ได้ตามอย่างที่หวัง จนในที่สุดศิษย์น้องของเจ้าได้แซงหน้าเจ้าไปทีละคน ที่ละคน ที่ละคน ..”
“เจ้าเป็นใคร?” ใบหน้าที่หล่อเหล่าของผู้อาวุโสค่อยๆ น่ากลัวและเยือกเย็นขึ้น เขามองไปรอบๆ ด้วยสายตาเฉือดเฉือน
“ความสามารถของท่านนั้นดีกว่าคนอื่นๆ แต่กลายเป็นต้องติดอยู่ที่นี่นานกว่าสิบปีท่านไม่เบื่อหรือ?”
“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ใบหน้าของเขายังมั่นคงและดุดัน
“เพราะข้า .. คือเจ้า!” เสียงตอบกลับดูเย้ยหยัน “ข้าสามารถช่วยแบ่งเบาความคิดในใจเจ้า”
“ไร้สาระ!” ใบหน้าของอาจารย์อาวุโสดูในขณะที่สายตาของวิญญาณนั้นดูรุนแรงขึ้น ทันนั้นคลื่นดาบที่น่ากลัวก็พุ่งออกจากร่างกายเขา!
“ตาย!”
โต๊ะที่เรียงรายรอบตัวเขาถูกทำลายด้วยใบมีดทั้งหมดกลายเป็นซากปรักหักพังในพริบตา!
เงียบ ..
อาจารย์อาวุโสถอนหายใจออกมา เขาทำร้ายตัวเองด้วยอุบัติเหตุเล็กๆ จากการฝึกฝนของเขาเขาบังคับตัวเองให้ฝึกใช้สาระทางจิตวิญญาณ เขาหัวเราะด้วยเสียงเยือกเย็นในลำคอ
เสียงกระซิบดังขึ้น “เจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้เพราะเราอยู่ในร่างเดียวกัน!”
“เป็นไปได้ยังไง?” อาจารย์อาวุโสเริ่มวอกแวก “เจ้าเป็นปีศาจประเภทไหนกัน?”
“ข้าไม่ได้บอกเจ้าหรอกหรอ? ข้าคือเจ้า ..”
บรรยากาศยังคงมืดมนและอึดอัดยิ่งกว่าเดิม หมอกอันดำมืดเริ่มไหลทะลึกเข้าสู่ถ้ำเหมือนกับคลื่น
“ไม่! เจ้าคือตัวอะไร? ใยเจ้าถึงเข้ามาในถ้ำของข้าได้?”
“ความปรารถนาของข้าอยู่ลึกที่สุดในหัวใจเจ้าและข้ารู้ทุกสิ่งที่เจ้ารู้” หมอกหนายังคงไม่สิ้นสุดมันยังคงไหลห้อมล้อมตัวเขาอยู่รอบๆ
“มา .. มากับข้า .. แล้วเจ้าจะได้ในสิ่งที่เจ้าฝัน” เสียงกระซิบนั้นลอยเย็นและจางหายไป
ดวงตาของอาจารย์อาวุโสนั้นเต็มไปด้วยหมอกสีดำ ในไม่ช้าตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าถูกฉีดสารเข้าไปอย่างไรก็ตามแววตาของเขาแสดงให้เห็นว่าเขายังคงดิ้นรน
“เจ้าทำไม่ได้!” เขาโมโห “เจ้ามันชั่วร้ายอย่ามาคิดจะควบคุมข้า!” ดวงตาของเขามืดสลัว มันดำและสว่างสลับกันซ้ำไปซ้ำมา
จากนั้นความมืดมิดก็กลืนกินดวงตาเขาได้อย่างชัดเจน
…
ในฐานะผู้อาวุโสอาจารย์ซีชิพบว่ามันอาจไม่ถูกต้องที่เธอไปเล่นเกมที่ร้านต้นกำเนิดคาเฟ่ แม้ว่าเธอจะมีช่วงเวลาที่ดีกับเหล่าสาวกก็ตาม
เธอรู้สึกว่าเธอควรเชิญผู้อาวุโสคนอื่นๆ ที่อยู่ในอาณาจักรรอบๆ ของเธอมารวมตัวกันแต่โดยส่วนมากแล้วเขามักยุ่งอยู่กับการฝึกฝนอย่างสันโดษเสียมากกว่า
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งและจำได้ว่าน้องชายของเธอเย่ถังอาจารย์อาวุโสที่ไร้ตัวตนเขาฝึกฝนอย่างสันโดษมาเป็นเวลานานและมันก็ถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะออกมา ด้วยความคิดนี้เธอจึงเดินทางไปยังถ้ำที่เขาอยู่
เด็กสองคนที่อยู่หน้าประตูเอ่ยทักทายเธอ “อาจารย์ของเรา .. ยังคงฝึกฝนอย่างสันโดษ”
“ใครบอกว่าข้ายังฝึกฝนอย่างสันโดษอยู่!?”
ชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำปรากฏตัวที่หน้าถ้ำทันที ออร่าของเขาดูแน่นหนากว่าเมื่อก่อนแต่ขณะเดียวกันมันดูลึกซึ้งและยากจะเข้าใจ แต่พฤติกรรมของเขายังคงเหมือนเดิม
“ขอแสดงความยินดีสำหรับความก้าวหน้าในการฝึกฝนของเจ้าศิษย์น้อง! เจ้าเอ่อเพิ่งออกจากการฝึกฝนอย่างสันโดษหรือ?” อาจารย์ซีชิถามด้วยรอยยิ้ม
“ใช่!”
อาจารย์ซีชิสัมผัสได้ถึงพลังในการฝึกฝนของเขาเธอกล่าวว่า “ศิษย์น้องกำลังพัฒนาอย่างก้าวหน้าและรวดเร็ว ขอแสดงความยินดีด้วย!”
“แน่นอน” อาจารย์อาวุโสผู้ไร้ตัวตนเอ่ยด้วยความภูมิใจ “ด้วยพลังของข้าข้าคิดว่าข้าอาจจะมีการพัฒนาที่รวดเร็วกว่าผู้อาวุโสทั้งสี่หรืออาจก้าวหน้าเกินกว่าท่าน คงไม่รังเกียจในคำพูดของข้านะ!”
อาจารย์ซีชิรู้สึกประหลาดใจ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะได้รับแรงบันดาลใจมากมายในช่วงฝึกฝน”
“นอกจากนี้ ..” ทันใดนั้นร่องรอยของการต่อสู้ก็ปรากฎขึ้นในดวงตาของอาจารย์อาวุโสไร้ตัวตนราวกับว่าเขาลังเลที่จะทำบางสิ่งและกำลังดิ้นรนต่อสู้กับบางอย่างในใจ แต่ไม่นานเขาก็พูดว่า “เป็นเพราะข้าพบวิธีการฝึกฝนที่พิเศษมาก ศิษย์พี่หากท่านสนใจสามารถเข้าร่วมฝึกกับข้าได้คืนนี้เวลาเที่ยงคืน!”
“โอ้!?” อาจารย์ซีชิขมวดคิ้ว “เอ่อ .. ในความจริงข้าค้นพบวิธีที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งในการฝึกฝนอ่างรวดเร็ว หากเจ้าสนใจมาเข้าร่วมกับข้าเลยตอนนี้!”
“หืม!?” ดวงตาของเขาดูอ่านยากเขาตอบกลับพร้อมเสียงหัวเราะ “ศิษย์พี่ท่านต้องล้อเล่นแน่ๆ ข้ากลัวว่าวิธีของท่านจะดีไม่เท่าของข้า”
อาจารย์ซีชิไม่พอใจและสงสัยว่าอะไรจะดีไปกว่าการเล่นเกมเจ้ากระบี่ขั้นเทพหรือ GTA5 และดูหนังเรื่องกระบี่เทพสังหาร
เธอตอบกลับว่า “ศิษย์น้องหยุดล้อเล่นเถอะ วิธีของข้านั้นให้ผลดีที่สุดในโลกแล้ว!”
“โอ้ ..” อาจารย์อาวุโสผู้ไร้ตัวตนหัวเราะ “โปรดอย่าแซวข้า ข้าคิดว่าวิธีของข้าก็ไม่ได้เลวร้ายกว่าของท่านแน่นอน”
“เจ้าแน่ใจ?” อาจารย์ซีชิกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้ามั่นใจในตัวเองมากนะ เป็นไปได้มั้ยที่เจ้าอาจจะเคยดูกระบี่เทพสังหาร?”
“ไม่!” เขาส่ายหัว
อาจารย์ซีชิยังกล่าวต่อว่า “แล้วเจ้าเคยเล่นเจ้ากระบี่ขั้นเทพหรือไม่?”
เขาทำหน้าสงสัย “นั่นอะไร? ข้าไม่เคยเล่น!”
“แล้วเจ้ารู้จักหนังสือสวรรค์มั้ย?” อาจารย์ซีชิเล่า “ในตอนต้นของโลกแห่งความโกลาหลและเต็มไปด้วยพื้นที่มีดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ที่ปกปิดความสว่าง โลกที่มีขอบเขต ความบริสุทธิ์ในจิตใจ”
แต่ละประโยคมันดังก้องกังวานและความจริงขั้นท้ายสุดในคำพูดนั้นทำให้อาจารย์อาวุโสผู้ไร้ตัวตนนั้นมีแววตาที่ชัดเจนมากขึ้น เขาถามว่า “ศิษย์พี่ท่านบ่นอะไร?”
“หนังสือสวรรค์!” อาจารย์ซีชิกล่าวว่า “วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปสัมผัสมันที่ร้านต้นกำเนิดคาเฟ่อินเตอร์เน็ต!”
“ฉันไป!” หลังจากกลับมามีสติความสดใสในดวงตาเขาปรากฎขึ้นเขาตะโกนตอบทันที
เวลาเดียวกันยือหยันมองไปที่ผู้ฝึกหัดอย่างสงสัย “พี่หลงยี่ท่านหมายถึงท่านมีวิธีพิเศษที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งในการฝึกฝนได้หรอ? ท่านแน่ใจนะว่ามันดีกว่า?”
“ข้าขอโทษแต่ข้าไม่ต้องการไป ข้าต้องเข้านอนเร็วเพราะต้องตื่นเช้าไปขับรถ ..”
เธอเป็นน้องคนที่เจ็ดที่เขาเข้าหาและคำตอบของทุกคนที่ได้มาก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะไปขับรถกันในวันพรุ่งนี้ “มีอะไร? ทำไมพวกเจ้าถึงไปขับรถ” เขาถามพลางระงับความโกรธ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
