“ดูคฆาของข้า!” คฆาสีดำรวมเข้ากับพลังภายในมันพุ่งเข้าปะทะร่างของผู้ฝึกฝนกลุ่มนั้นกระจัดกระจาย แม้แต่ตึกทั้งหลังยังสั่นไหว!
“เป็นไปไม่ได้! คนพวกนี้เป็นใครกัน!?” ใบหน้าของผู้ฝึกฝนชุดดำดูมืดมน “ใยเหล่าอาจารย์ผู้มีพลังถึงมารวมตัวกันขนาดนี้!?”
“ไม่ .. อย่าฆ่าข้า!” ผู้ฝึกฝนฝนที่มีผ้าพันผ้าอยู่บนใบหน้าเอ่ยขอร้องพร้อมด้วยอันธพาลชั้นต่ำที่ร้องโอดครวญไปด้วยความกลัว กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ลอยออกมาจากตัวพงกเขา .. พวกเขาฉี่ราด!
ถึงอย่างนั้นคำร้องขอไม่เป็นผล พวกเขาถูกกลืนหายไปกับพลังแห่งเวทย์มนตร์ก่อนที่พวกเขาจะร้องด้วยความโหยหวนอีกครั้ง!
“พวกเจ้าไม่สนใจชีวิตของหญิงสาวคนนี้เรอะ!?” ผู้ฝึกฝนชุดดำคำรามอักษรรูนเลือดในมือของเขาตอนนี้ได้แตกเป็นเสี่ยงๆ
“ไม่ อ๊ากกกกกกกก!” รวนหนิงกลัวจนหัวใจแทบหลุดออกจากร่างกาย
ขณะเดียวกันฟางฉีที่อยู่ในห้องใต้ดินลับส่งข้อความถาม [เจ้าแน่ใจนะว่าอยู่ทีนี่!?]
[ข้าแน่ใจ]
แสงจิตวิญญาณรกระแทกกับผนังของห้องกำแพงป้องกันถูกพังทันที ผู้ฝึกฝนชุดคลุมสีดำทั้งสองไม่ทันตั้งตัวเขาที่คอยดูแลห้องถูกแทงเข้าที่หน้าอก!
[พวกเขาใช้งานอักษรรูนเลือด รีบช่วยเธอด่วน!] ฟางฉีส่งข้อความเตือน
ณ ห้องใต้ดินที่เต็มไปด้วยอักษรรูนเลือด ตัวอักษรเหล่านั้นแดงราวกับเลือดที่ซึ่มออกมา อย่างไรก็ตามมันถูกบล็อคพลังไว้หมดแล้วด้วย หม้อดำที่อยู่กลางห้องสั่นคลอนอย่างรุนแรง
ฟางฉีได้ส่งหม้อของเขาไปให้หนิงไป่หลังจากนั้นเธอร่ายคาถาจิตวิญญาณเพื่อช่วยเหลือและทำการสาปแข่ง .. หม้อสีดำแตกกระจาย
หนิงไป่ปัดเป่ามวลสารที่ฟุ้งลอยกระจายไปทั่วเธอรวมสารที่ลอยออกจากหม้อและจุดแสงไฟสองดวงจากนั้นเธอหลอมสะสารให้กลายมันเป็นหนึ่ง
“มันจบแล้ว ..” หนิงไป่เอ่ยเสียงเรียบ
หนึ่ง .. สอง .. สาม
รวนหนิงที่อยู่ในอ้อมกอดของซียื่อลืมตาสูดหายใจเฮือกใหญ่ “ข้ายังมีชีวิตอยู่!?”
ฟางฉีชี้นิ้วไปที่ดวงไฟสองดวงที่สอยอยู่ข้างเขา “อย่ากลัวเลย ทุกอย่างจะค่อยๆ เจ้าจะรู้สึกเฉยชาแค่ไม่กี่วันหรอก”
“ทำไมเจ้าไม่บอกข้าก่อน!” รวนหนิงถลึงตา เธอกลัวจนเกือบช็อคตาย “จิตและกายของข้าถูกแยกออกจากกัน เจ้าก็แค่วางมันเบาๆ ก็ได้!” เธอโวยวายด้วยความกลัวปนโกรธ
“บ้าไปแล้ว! ข้าไม่เคยเห็นใครขี้โวยวายเท่านี้มาก่อน!” ฟางฉีพึมพำ
ใบหน้าของรวนหนิงนั้นมืดลงเล็กน้อยแม้จะรู้สึกอยากฆ่าใครสักคนก็เถอะ ผู้คนรอบข้างเธอไม่รู้ว่าพวกเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีในตอนนี้ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็โล่งใจว่าปัญหาได้รับารแก้ไขอย่างสมบูรณ์แบบ
“โอ้ .. เจ้าต้องขอบคุณเจ้าตัวน้อยนี่!” ฟางฉีดึงซูโมออกมาและพูดว่า “หากเจ้าโมน้อยไม่เห็นความผิดปกติในตัวเจ้า ข้าคงสวดอ้อนวอนและขอให้เจ้าพักผ่อนอย่างสงบ”
“โอ้ ..” รวนหนิงรู้สึกอึ้ง “โมน้อย .. ข้าขอบคุณเจ้ามาก!”
เวลาเดียวกันสายตาของฟางฉีนั้นดันไปสะดุดเข้ากับเงาดำที่กำลังหนีไปด้วยความรวดเร็ว
ฟางฉีขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาทิ้งคนอื่นๆ และเดินตามลำแสงไปด้วยความว่องไวเช่นกัน ครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกเขานำฟางฉีมายังป่ารกร้างใกล้กับซากปรักหักพังที่อยู่ขอบเมือง
ในป่ารกร้างนั้นเป็นสุสานขนาดใหญ่พร้อมไปด้วยหลุมฝังศพรอบๆ พื้นที่ดำสนิทมีโครงกระดูกสีขาวเก่ายื่นออกมาจากใต้ดิน
“โลกใต้ดิน!?” ขณะที่ฟางฉีกำลังยืนมองและพิจารณาว่าเขาควรจะทำอย่างไร ผู้ฝึกฝนชุดดำหลายคนก็ได้ล้อมรอบเขาไว้หมดแล้ว
ออร่าอันทรงพลังจากผู้ฝึกฝนที่ล้อมรอบนั้นทรงพลังและแข็งแกร่งมาก!
“ผู้คุมวิญญาณ!”
“ผู้ส่งวิญญาณ!”
“ผู้ปล้นวิญญาณ!”
“ใครกันกล้ามายุ่งกับโลกใต้ดิน!?” เมฆดำสามก้อนรอยขึ้นไปบนอากาศมันใหญ่ราวกับปีศาจร้าย
ออร่าที่ทรงพลังยังคงกระจายตัวออกมาอย่างต่อเนื่อง “เรากำลังคิดว่าจะจัดการเจ้าที่นี่ แต่เจ้าดันมาหาเราด้วยตัวเอง!”
“และเนื่องจากเจ้าเสนอหน้ามาที่นี่เอง ข้าในฐานะผู้เฒ่าปล้นวิญญาณจะพาเจ้าไปมอบให้หัวหน้าถึงวังเอง!”
“ผู้เฒ่าปล้นวิญญาณ!?” ผู้เฒ่าที่อยู่ในชุดคลุมสีดำดูร่าเริง
เขาเป็นผู้ลักพาตัวรวนหนิงเพื่อคริสตัลไม่เพียงแค่นั้นเขายังหวังลึกๆ ว่าจะขโมยจิตวิญญาณของฟางฉีอีกด้วย หากเขาทำได้เขาจะได้รับผลตอบรับที่ดีจนไม่อาจคาดเดาได้
ใบหน้าของผีเมฆดำที่ลอยอยู่บนอากาศนั้นใหญ่เกือบบังแสงอาทิตย์ “เจ้าช่างกล้าที่เดินทางมาที่นี่คนเดียว เจ้าช่างโง่เขลา! ไม่ต้องกังวลเราจะทำให้เจ้าได้กลายเป็นหุ่นเชิดไร้วิญญาณและส่งกลับไปยังร้านของเจ้า! ร้านของเจ้าเราจะดูแลเอง!”
ด้วยพลังที่แผ่ออกมานั้นได้บล็อกเส้นทางการหลบหนีของฟางฉีเกือบทั้งหมด บริเวณโดยรอบตอนนี้เป็นทั้งหลุมฝังศพและเหล่าซากวิญญาณนับไม่ถ้วน!
เงาผีจำมากผุดขึ้นจากใต้ดินราวกับว่ามันถูกปลุกขึ้นมันรวมตัวกันเหมือนว่าได้กลิ่นของเลือดสด ในชั่วริบตาเท่านั้นมันล้อมรอบฟางฉีจนแทบมองไม่เห็นเขา!
“ปลาตัวใหญ่ไปไหนละ? มีแค่ลูกปลาตัวเล็กๆ งั้นหรอ!?” ฟางฉีถามเย้ย “เจ้านายของพวกเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่หนิ!”
“คนแบบเจ้าไม่สมควรที่จะเจอกับหัวหน้าของเรา!” ใบหน้าของปีศาจเงาดูสะใจเขาหัวเราะด้วยเสียงที่ชวนขนลุก “เจ้ากำลังแสวงหาความตาย อย่ามาโทษว่าข้านั้นโหดร้าย!”
“ข้าจะเลาะเนื้อเจ้าทีละชิ้น ตัดนิวที่ละนิ้ว” ผู้ปล้นวิญญาณกล่าว
เมฆดำวนกันเป็นวงกลมพลางหัวเราะ “นานแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่ได้ชิมวิญญาณของผู้ฝึกฝนแบบเจ้า ..” ผู้คุมวิญญาณเอ่ย
“เหวินกุยเจ้าทำได้ดี ข้าจะให้รางวัลเป็นเนื้อหนึ่งชิ้น!” ผู้ส่งวิญญาณชมผู้ฝึกฝนชุดคลุมสีดำที่ได้รับบาดเจ็บ
“แค้ก .. เอ้ะ!?” เสียงหัวเราะหยุดลง
ด้านหลังฟางฉีเงาอันน่ากลัวดำปรากฎตัวขึ้น
ขณเดียวกันดาบก็บินไปทั่วความหนาแน่นของมันมีมากจนสามารถปิดกั้นแสงจากดวงอาทิตย์ มันคือเทคนิคดาบพระเจ้า! เทคนิคควบคุมดาบที่ทรงพลังที่สุดของกลุ่มภูเขาชู
ผู้เฒ่าปล้นวิญญาณพูดไม่ออกเมฆดำทั้งสามก้อนก็เช่นกัน
ตอนนี้รวนหนิงและคนอื่นๆ เองก็ได้กลับมาถึงร้าน
“เกิดอะไรขึ้น!?”
“แผ่นดินไหวหรอ!?”
“ดูนั่นสิ!” เสียงคนตะโกนขึ้นและชี้นิ้วไปทางท้องฟ้าที่ห่างไกลออกไป
เมฆดำรวมตัวกันในน่านท้องฟ้าที่ห่างไกลออกไป เงาดำที่น่ากลัวขนาดมหึมาทำให้ท้องฟ้ามืดมนราวกับอยู่ในดินแดนของยักษ์!
แม้จากระยะจะอยู่ห่างออกไปมากแต่พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงออร่าที่น่ากลัว
ท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยดาบและสายฟ้าที่กระพริบตลอดเวลา เสียงฟ้าร้องที่ดังกึกก้องดาพันพันเล่มบินพุ่งลงมาจากท้องฟ้าคล้ายกับแม่น้ำที่ตกลงมาจากสวรรค์ชั้นเก้า!
…
ไม่กี่นาทีต่อมา ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนซากปรักหักพังขนาดใหญ่ที่ระเบิดและเต็มได้วยควัน หลังจากสูบบุหรี่เสร็จแล้วบดก้นบุหรี่เพื่อดับมันลงเพียงลำพัง เขาเขียนข้อความด้วยดาบของเขา
.. อากาศในคืนนั้นช่างหนาวเหน็บ สายลมยังคงพัดผ่านิ่งก้านที่เหี่ยวแห้ง
“ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงที่จัดขึ้นโดยราชาที่กลับมาเกิดใหม่!” เงาหลายตัวปรากฎขึ้น
“ขอแสดงความยินดีกับท่านอาจารย์วัง! ข้าแน่ในว่าในอนาคตอันใกล้ท่านจะต้องไปในระดับสูงขึ้นอย่างแน่นอน ..”
ฮึ .. ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้น
“ปราสาทใต้ดิน!?” พวกเขาที่กำลังร่วมฉลองเบิกตาโต
“วังใต้ดินของข้า!?” ใบหน้าของอาจารย์วังซีดเผือด เขาคำรามด้วยความแค้น “ใครมันกล้าทำลายวังของข้า ข้าจะหั่นมันเป็นชิ้นๆ!”
“หลันเซียง! สำนักหลันเซียงทำ!” ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งตอบด้วยเสียงเย็นชา “อาจารย์วังดูคำที่อยู่บนพื้น ข้อความจากสำนักหลันเซียง!”
“!!??” อาจารย์วังแห่งวังใต้ดิน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
