ไม่มีใครรู้หรือใส่ใจในสิ่งที่เกิดขึ้นนอกเมืองตาจิน คืนอันแสนสงบสุขนั้นผ่านไปอีกหนึ่งคืน อย่างไรก็ตามในกลุ่มหนานหัว ณ ดินแดนทะเลดวงดาวนั้นไม่ได้สงบเหมือนคนอื่นๆ ที่นั้นเกิดพายุ!
การหายตัวไปของสาวกหลายคนทำให้ผู้ฝึกฝนระดับสูงของกลุ่มหนานหัวได้รับการแจ้งเตือน อย่างไรก็ตามไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างเริ่มเติบโตขึ้นช้าๆ ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของฝ่ายหนานหัวที่นั่นเป็นสถานที่ต้องห้ามที่ไม่มีใครกล้าเข้าไป
“ไม่พอ .. ยังไม่พอ!” ในความมืดเสียงแหบห้าวดังขึ้น มันเป็นเสียงคำรามที่คล้ายกับเสียงพูดภาษามนุษย์ “ไปหาให้ข้ามาขึ้น แล้วข้าจะให้พลังแก่พวกเจ้า!”
“ส่งคนมาให้ข้าอีก ..”
“ผู้คนจากกลุ่มหนานหัวนั้นเตรียมตัวพร้อม ผู้ฝึกฝนระดับสูงหลายคนได้รับการแจ้งเตือน เราไม่ควรดำเนินการต่อ ..” ข้ายังต้องออกไปเพื่อรับผู้ฝึกฝนผู้ทรงพลังมากกว่าเพื่อท่าน
“ไป .. ข้าจะให้พลังที่ยิ่งใหญ่อย่างที่พวกเขาต้องการ”
…
เมืองครึ่งเป็นสถานที่ที่มีการผสมผสานในทุกๆ สิ่งมากที่สุดในดินแดนทะเลดวงดาว มันรวบรวมผู้คนจากกองกำลังต่างๆ ทุกประเภทในภูมิภาคและที่ร้านต้นกำเนิดคาเฟ่อินเตอร์เน็ตก็เปรียบเหมือนเป็นเมืองครึ่งขนาดย่อ
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีที่ไหนดูมีชีวิตชีวาและเป็นมิตรเท่าสถานที่แห่งนี้
“ท่าน! โค้กหนึ่งขวด!”
“บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและไส้กรอก!”
“ขนมแท่งรสเผ็ดด้วย!”
“…”
เสียงเรียกเหล่านี้เป็นเสียงของผู้คนในเวลาเช้าของทุกวัน ขณะเดียวกัน “เจ้าของร้าน แฮร์รี่พอร์ตเตอร์ที่เขียนบนกระดานดำคืออะไร!?”
ถ้ามันเป็นชื่อเกี่ยวกับกระบี่เทพสังหารผู้คนคงไม่มีคำถามใดเพียงแต่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงวันที่ตอนใหม่จะมา แต่นี่แฮร์รี่พอร์ตเรอ์และศิลาอาถรรย์!?
(ผู้แปล : ผู้แปลอิ้งกล่าวว่า แฮร์รี่พอร์ตเตอร์ในตอนนั้นในบางแห่งของจีนยังเป็นที่ไม่รู้จักมานัก)
ถึงแม้ว่าฟางฉีจะเขียนชื่อแปลกๆ ไว้บนกระดานดำ แต่สิ่งที่สะดุดตามากกว่าในตอนนี้ก็คือการแข่งขันเพื่อครองเมืองทะเลทราย ฟางฉีมองหน้าอันงดงาม ริมฝีปากสีแดงสดของเธอขดเป็นรอยหยักเธอกำลังยิ้มหยอกล้อพร้อมดวงตาที่พรั่งพรูไปด้วยเสน่ห์
สภาพแวดล้อมรอบข้างเงียบลง เหล่าสาวๆจากกลุ่มหนานหัวจ้องมองเธอราวกับโกรธแค้น แต่ไม่กล้าทำอะไรที่ไม่สุภาพ
โมเซียนกระซิบ “นั่นปีศาจสาว ..”
“ทำไมเธอมาที่นี่ทุกวัน น่ารำคาญมาก!”
“ระวัง .. อย่าให้เธอได้ยินเข้าละ!”
“…”
จู่ๆ บรรยากาศก็เงียบและเย็นลง
“เจ้าสามารถเอาชนะพวกเขาได้พลังจากที่พวกเขาออกไปนอกร้าน แต่อย่าทำอะไรเมื่ออยู่ข้างใน” ฟางฉีชี้นิ้วไปที่กระดานดำที่เขียนอธิบายกฎไว้อย่างชัดเจน ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นว่าเขาเองได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดคุยกันซึ่งไม่มีทางเลยที่ปีศาจสาวจะไม่ได้ยิน
“ฮะๆ” เธอหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่เคยทำร้ายมนุษย์มาก่อน”
ใบหน้าของฟางฉีกระตุกเล็กน้อยเขาสงสัยว่าเธอไม่เคยทำร้ายมนุษย์อาจเคยฆ่าเฉยๆ ก็ได้
“ช่างมันเถอะ! วันนี้ข้าอารมณ์ดีและไม่อยากจะนึกถึงผู้หญิงเหล่านั้น ข้าจะแกล้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินก็แล้วกัน ว่าแต่เจ้ายังไม่บอกข้าเลยว่าแฮร์รี่พอร์ตเตอร์นั่นคืออะไร? มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร!?”
“เจ้าสามารถรับชมหนังเรื่องนั้นได้เพราะมันเป็นเพียงหนึ่งตอนหนึ่งเรื่องเล่า” ฟางฉีเริ่มอธิบาย “มันเป็นเกี่ยวกับสิ่งประหลาดที่เกิดขึ้นในกลุ่มผู้ฝึกฝนที่มีชื่อเรียกว่าพ่อมด ..”
ขณะเดียวกัน คาเฟ่ที่จิวหัว เจียงเสี่ยวหยูเองก็ได้ให้คำอธิบายสั้นๆ แก่ลูกค้าที่ต้องการทราบเกี่ยวกับหนังเรื่องใหม่ แน่นอนว่าเธอเองก็ได้รับข้อมูลมาจากฟางฉีเช่นกัน
“พ่อมด!?”
ผู้เล่นที่เล่น Diablo ในตาจินอาจจะเข้าใจในสิ่งที่ได้ยิน แต่สำหรับผู้เล่นจากทะเลดวงดาวแล้วนี่ถือเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับพพวกเขา แม้ว่าจะยังไม่มีใครมีคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ทุกคนล้วนตั้งใจฟังคำอธิบายอย่างมาก ขณะที่รับประทานอาหารเช้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่อยากให้เวลานั้นศูนย์เปล่า
หลายคนที่ได้ยินยังคงตั้งคำถามในใจอย่างสงสัย
“มันดีหรือไม่!?” รวนหนิงเคยได้ยินแว่วๆ ในเจ้ากระบี่ขั้นเทพมาบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไร
“ข้าจะรวมกลุ่มคนเพื่อดูหนัง พวกเจ้าอยากดูมั้ย!?” ฟางฉีส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มใหญ่
หลันโม [ข้าดู]
หลี่เฮารัน [ข้าๆ ข้าสนใจ]
จุนหยางชี [พ่อมดหรือ? ข้าร่วมด้วย!]
ต้วนบุยี่ [ศิษย์น้องจุนหยางชีดูหรอ? งั้นข้าร่วมด้วย!]
เยซงเต๋า [ทำไมพวกเจ้าสนใจเรื่องแปลกๆ กัน!?(เขาถามพร้อมส่งรูปหมาฮัสกี้ทำหน้าสงสัย)]
ซัวเต๋า [ท่านหัวหน้ากลุ่มนั่นรูปหมาของท่านหรือ?]
เยเสี่ยวเย้ [เขาได้มันมาจากข้า]
“…”
อันเชง [อย่าทำเราสับสนสิ!]
จุนหยางชี [เราเพิ่งพบว่าในการศึกษาของเรานั้นต้องอาศัยการดูสิ่งที่คล้ายคลึงกันเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ]
แต่ถึงอย่างนั้นผู้คนอย่างตงชิงลี่และเฉินชิงชิงที่รักเรื่องราวแบบนี้ ซูฉีซินเองก็เช่นกันพวกเธอเข้าร่วมด้วยความตื่นเต้นและเต็มใจ
“…”
ผู้ที่ชื่นชอบหนังแนวกระบี่เทพสังหารหลายคนเองก็ไม่ได้มีท่าทางกระตือรือร้นเท่าไรนัก
“มีคนเยอะมั้ย!?” iวนหนิงอ่านข้อความในกลุ่ม พวกเขาส่วนใหญ่คือคนจากตาจิน เธอรู้เหมือนอยากรู้อยาเห็นไม่น้อย
เธอรู้สึกอยากรู้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ “หรือว่า บางที .. ข้าควรจะดูด้วย”
“ทุกคน!? เอาละข้าจะเริ่มละ” ฟางฉีมองดูผู้คนรอบๆ และเอ่ยเรียก
เมื่อเปรียบเทียบกับคราวก่อนแล้ววันนี้มทีคนแปลกหน้าเพียงไม่กี่คน โชคดีที่วันนี้ไม่มีใครก่อเรื่อง ในทางตรงกันข้ามหนิงไป่เองรู้สึกประหลาดใจที่เธอกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนไม่ว่าเธอจะไปที่ใด เธอมักถูกมองในทางลบเป็นประจำ
ทางกลับกันซูฉีซินและคนอื่นๆ ที่มายังคิวโซนของฟางฉีเพื่อเล่นคิงออฟไฟเตอร์เอ่ยทักทายเธอด้วยความเป็นมิตรซึ่งนี่เป็นออะไรที่ทำให้เธอประหลาดใจอย่างมาก
“เฮ้! รอด้วย” รวนหนิงเอ่ยเรียกเขา เธอรีบจ่ายเงินและตามเข้ามาในคิวโซนอย่างรวดเร็ว
[รวนหนิงและเพื่อนเข้าร่วมแล้ว]
[ซียื่อ, ซูจิและซูเหยาอยู่ในทีม]
“ข้าจะเริ่มแล้วนะ!”
เมื่อฟางฉีคลิกเริ่ม ฉากหน้าจอเริ่มเปลี่ยนไปทันทีมันทดลงและดูราวกับว่าเป็นเวลากลางคืน
อาคารและถนนดูเหมือนมาจากที่ไหนสักแห่ง มันเป็นเวลาราวๆ เที่ยงคืนแมวตัวหนึ่งนั่งอยู่บนกำแพงสวน มันนั่งเฉยคล้ายรูปปั้น สายตาของมันทอดมองไปยังมุมถนนที่ห่างออกไป ชายคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นตรงเจ้าแมวคล้ายกับว่าเขาโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน หางของเจ้าแมวกระตุกขึ้นทันทีดวงตาของมันหรี่ลงทันที
“แปลกมา ..” ผู้ชมจ้องไปที่ชายแก่ผมและเคราสีเงินเนื่องจากไม่มีใครเห็นเขาที่กำลังปรากฎตัวขึ้น
หายตัว!? เทเลพอร์ต? ดูเหมือนว่าเขาจะมาถึงที่นี่ทันทีทันใด
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
