“ท่าน .. ข้าขอโค้กขวดหนึ่ง!” รวนหนิงทิ้งตัวลงบนโซฟาสีแดงด้วยใบหน้าเศร้าหมองเล็กน้อย คนอื่นๆ ก็เช่นกัน หน้าตาของพวกเขาดูสิ้นหวังเหมือนว่าเพิ่งถูกแฟนหนุ่มบอกเลิก
“ปีเหยาของข้า .. เป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ แต่ชีวิตของเธอช่างน่าสงสาร” เธอนั่งพึมพำบนเก้าอี้พร้อมกัดขนมแท่งรสเผ็ด
“ท่าน! นี่มันเป็นเพียงเรื่องราวหรือมันเกิดขึ้นจริงกันแน่!?” รวนหนิงถามเพื่อไขข้อสงสัยในหัว
“แน่นอน .. มันแค่เรื่องเล่าเท่านั้น” ฟางฉีกล่าวอย่างสนุกสนานในขณะที่เขากำลังเคี้ยวบะหมี่ เขานั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ เขาได้อื่านเรื่องนี้มามากกว่าสิบปีแล้วและเนื้อเรื่องในละครนั้นไม่สามารถทำให้เขาเกิดอารมณ์ตื่นเต้นเล่นใหญ่ได้เหมือนสาวๆ
“ถ้ามันเป็นเพียงเรื่องเล่าใครเป็นคนสร้างมันขึ้นมา” เด็กสาวจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังเพื่อคำตอบ “ทำไมเขาถึงเขียนให้โชคชะตาของปี้เหยาของฉันได้น่าสงสารเช่นนี้”
อี่ๆ ฟางฉีเองก็เคยคิดเหมือนกันว่าถ้าเขาทำร้ายนักเขียนได้ป่านนี้เขาคงทำไปนอนแล้ว เนื่องจากเขาไม่สามารถทำได้จึงต้องปล่อยให้น้ำตาต้องรวยรินตามละครไป
โชคดีที่ฟางฉีไม่ได้สปอยเรื่องราวอันน่าเศร้าออกไป พวกเขาจึงไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วปี้เหยาก็ไม่ได้กลับมา ไม่เช่นนั้นละก็เหล่าสาวๆ คงจะคาดคั้นเอาคำตอบให้จนได้
ขณะเดียวกันในกลุ่มหนานหัว สิ่งต่างๆ เริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม
“ท่าอาจารย์ท่าคิดว่าเสี่ยวฟานจะคืนชีพให้ปี้เหยาได้มั้ย!?” สาวกสองสามคนล้อมรอบอาจารย์ซีชิ
โดยปกติหากพวกเขามีโอกาสได้พูดคุยกับอาจารย์ของพวกเขา พวกเขามักจะถามคำถามที่สำคัญหรือคำถามในช่วงเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับการฝึกฝนเท่านั้น แต่ตอนนี้สภาพแวดล้อมความตึงเครียดได้เปลี่ยนไปแล้ว
“สำหรับเรื่องนั้น ..” โดยปกติหากพวกเขาถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้องกับการฝึกฝนหรือคำถามสำคัญๆ พวกเขามักจะถูกตำหนิโดยอาจารย์ซีชิเป็นประจำ แต่ตอนนี้เธอกลับถอนหายใจอย่างหนักหน่วงและตอบกลับว่า “สวรรค์จะต้องช่วยคนดี พวกเธอไม่ต้องกังวล!”
“ในละครนั้นมีทั้งกลุ่มดั่งเดิมและกลุ่มนอกรีตมันช่างเหมือนกับเรื่องราวในชีวิตจริง” โมเซียนกล่าว
นอกจากผู้คนทั้งสองร้านจะได้ดูตอนล่าสุดแล้วพวกเขายังแลกเปลี่ยนความคิดและพูดคุยกันในพล็อตเรื่องต่างๆ อีกด้วย อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาหลายคนพยายามที่จะกำจัดความเศร้าในใจออกไปเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
“เจ้ามีความเห็นอย่างไรในการรวบรวมกองกำลังของเรา?”
“เจ้าคิดว่าเราจะสามารถเอาชนะกองกำลังของตาจิได้หรือไม่ หากเราแบ่งออกเป็น ..”
กองกำลังขนาดใหญ่ของดินแดนทะเลดวงดาวกำลังวางแผนสำหรับการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นในสัปดาห์หน้าที่จะมาถึง ตอนนี้หลายกองกำลังเล็กๆ กำลังคุยกันว่าพวกเขาควรจะสร้างพันธมิตร
เมื่อใกล้ถึงการต่อสู้สมาชิกระดับสูงชองราชวงศ์ตาจินก็กำลังยุ่งอยู่กับการสร้างกลยุทธ์เพื่อครอบครองเมื่อทะเลทราย
…
หลิวหนิงหยุนที่นั่งอยู่บนโซฟาใกล้กับฟางฉีแววตาของเธอช่างเย็นชาใบหน้าสวยๆ ของเธอวันนี้ดูไร้สีสัน แววตาของเธอดูไร้อารมณ์ราวกับว่าฟางฉีนั้นติดหนี้คริสตัลเธอเป็นแสนๆ ก้อน อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้มีความตั้งใจจะเป็นเพื่อนกับคนอื่นๆ ในเมืองครึ่งอยู่แล้วเธอจึงเลือกที่จะเข้าร่วมกับรวนหนิงและฝาแฝด หมายความว่าเธอเองก็ต้องแบกความทุกข์
กล่าวโดยย่อถ้าเธอต้องการอยู่ที่ร้านนี้เธอก็ต้องอดทนเจอหน้าฟางฉีและปีศาจสาวไปทุกวัน
“หวัดดีตอนเช้า!” ฟางฉีเงยหน้ามองเธอ เขาจึงตอบกลับ “หวัดดี!” หลิวหนิงหยุนกำลังเทน้ำร้อนลงถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างๆ รวนหนิงพลางรอบะหมี่ของเธอพร้อมกิน
จากนั้นเธอเห็นร่างสวยกำลังนั่งลงข้างๆ ฟางฉีช้าๆ
“อืม .. หอมมาก” สาวสวยสูดดมมัน “ในที่สุดข้าก็ได้กินมันอีกครั้ง!”
หลิวหนิงรู้สึกประหม่าไม่น้อยที่อยู่ใกล้ฟางฉี เธอเองนั่งรักษาระยะห่างและจินตนาการภาพตามพว่าทูตสวรรค์กับปีศาจนั่งใกล้กันแล้วมันดูคิดไม่ตกว่าจะเป็นไง
“สาวน้อยทำไมเจ้าจ้องมองข้าแบบนั้น” หนิงไป่พูดพลางหัวเราะเบาๆ “ถ้าเจ้าไม่กินบะหมี่เดี๋ยวจะเย็นหมดนะ”
“…”
“นี่เจ้าของร้าน!” เธอนั่งลงบนโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า “ข้ามาไวเพราะอยากสนับสนุนการค้าขายของเจ้า ข้าขอบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้มั้ย?”
ฟางฉีกำลังซดน้ำจากถ้วย “เจ้าเห็นข้ากินถ้วยที่สองหรือยัง!?” เจ้าล้อเล่นกับข้าหรือเปล่า แม้แต่ข้าก็ไม่สามารถกินชามที่สองได้ในหนึ่งวัน!
“งก!” เธอเอ่ยว่าเขา หลังจากนั้นเธอก็เปิดและกวนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในถ้วยให้เขากัน การเคลื่อนไหวท่าทางของเธอมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวอย่างมากมันดูสง่างามไปหมด
ขณะเดียวกันฟางฉีเองก็ลุกกลับไปเล่นเกมพร้อมเธอที่ตามไปเฝ้าดู
“…”
เนื่องจากตยอื่นๆ ที่นี่ยังคงอินไม่เลิกหน้าตาของพวกเขาช่างไม่สดใสและไร้ชีวิตชีวา ฟางฉีเองจึงใช้เวลาส่วนมากไปกับการฝึกฝนและเล่นเกมคิงออฟไฟเตอร์เพื่อเคลียเวทีของเขา
ตัวละครทั้งสามที่เขาเลือกคือโลริยากามิ, เคียวคุซานากิและชิซูรุขะกุระ ตัวละครหลักประจำทีมของเขา แม้ว่าเคียวคุจะมีข้อบกพร่องเล็กน้อยแต่ฟางฉีก็จำต้องใช้เขาเพื่อช่วยปลดล็อคทักษะกำปั้นและท่าเต้นที่แตกต่างจากตัวอื่น
หลังจากคุ้นเคยกับทักษะของเกมคิงออฟไฟเตอร์แล้สฟางฉีมีการพัฒนาขึ้อย่างมากด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นของโลริยากามิ เขาประสบความสำเร็จในการเอาชนะศัตรูสามคนแรกในทีมในโหมดเนื้อเรื่องด้วยตัวเองโดยไร้ตัวช่วยจากโทเค็น
ในไม่ช้าทีมสองก็ตามมาติดๆ
“เจ้าของร้านกำลังเล่นคิงออฟไฟเตอร์หรอ!?” รวนหนิงมองดูว่าเขากำลังทำอะไร “เราควรไปดูเขามั้ย?”
ฟางฉียังคงรักษาระดับการเล่นและเลี้ยงคอมโบอย่างคล่องแคล่วการเล่นของเขาทำให้คนดูได้สนุกร่วมไปด้วย ตอนนี้พวกเขาต้องการสิ่งที่สนุกเพื่อลบเลือนความโศกเศร้าในหัวใจ
“เขากำลังต่อสู้กับโอโรชิอีกครั้งหรือ!?” หนิงไป่ดูสนใจไม่น้อย ความจริงเธอไม่เคยเห็นตัวละครนี้มาก่อน เพียงแต่ได้ยินจากปากฟางฉีว่าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอย่างยิ่ง
ในโลกของคิงออฟไฟเตอร์โอริชิมีมาตั้งแต่สมัยโบราณและมันได้ปกป้องโลก มันเป็นวิญญาณที่ไม่มีร่างกายแต่สามารถแสดงอารมณ์ผ่านจากสารธรรมชาติมันเคยเป็นหัวหน้าเผ่าโอโรชิ
เผาของมันไม่ใช่เผ่าจากพระเจ้าเพียงแต่มีกลุ่มหนึ่งที่มีพลังอันน่ากลัวเปรียบเสมือนพระเจ้า
นี่เป็นสาเหตุให้หลิวหนิงหยุนไม่เต็มใจที่จะไปยังคิวโซนของฟางฉีเท่าไรนักเพราะเธอต้องคอยดูเขาเล่นเกมแถมเธอยังต้องดูพร้อมกับปีศาจหนึ่งตน!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
