ร้านขายยาร้านนี้เป็นร้ายขายน้ำอมฤตร้านใหญ่ ลูกค้าจากต่างที่แม้แต่ลูกค้าจากแม่น้ำหยวนยังเดินทางมา พวกเขาเห็นฉากหนองเลือดอันน่าสยดสยองเลือดของพวกมันเกือบกระเด็นไปโดนรองเท้าของพวกเขา ส่งผลให้พวกเขาถอยหลังโดยไม่ทันตั้งตัว
แม้แต่ผู้ขายหรือผู้เพิ่งเดินเข้ามาในร้านเองก็ถอยหลังด้วยความตกใจ
พลังงานของเทคนิคการควบคุมดาบนับไม่ถ้วนระเหยกลายเป็นสะสารทางจิตวิญญาณทันทีหลังจากที่ทำภารกิจสำเร็จลุล่วง
“ใคร! ใครทำอย่างนั้น!?” ฉินฮงหลินชายชราหลังค่อมสวมเสื้อคลุมสีขาวบริสุทธิ์ในมือของเขาถือไม้เท้าที่มีหัวงูอยู่บนยอดไม้
แน่นอนท่าทางเขาดูบอบบางและใจดี .. เขาเองที่เพิ่งเดินออกมาจากข้างหลังร้านตกตะลึงเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ปรากฏด้านหน้า ใบหน้าของเขาเปล่งประกาย
เป็นเวลาเกือบร้อยปีแล้วที่เขาสร้างร้านยาแห่งนี้ในเมืองครึ่งเมือง แม้จะมีเหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ เกิดขึ้นในร้านบ้างบางครั้ง แต่ไม่มีใครเลยที่กล้าสังหารคนในร้านเขา!
พวกเขาถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเขา!
ผู้ปลูกฝังหัวล้านที่มีท่าทางดุดันและหญิงสาวหุ่นเซ็กซี่เดินตามเขาออกมาจากด้านหลัง “เกิดอะไรขึ้นหรือท่านหัวหน้า!?”
จากนั้นพวกเขามองออกไปพบศพคนสองคนถูกชำแหละอยู่กลางร้านพวกเขาตะลึงงัน!
“ใคร!? ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีใครกล้ามาหยามเราถึงที่นี่ด้วยวิธีนี้!” ใบหน้าของเขาเกรี้ยวกาดทันที
“ซือเหนียน! ซือเปา!”
ผู้ปลูกฝังทั้งสองที่สวมชุดแดงก้มหน้าด้วยความเคารพ
“ไปตรวจสอบปัญหานี้!”
หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่จับแขนของฉินฮงหลินและกล่าวว่า “ท่านหัวหน้าดูเหมือนว่าท่านต้องการส่วนผสมหลักในการสร้างน้ำอมฤตกระดูกแดง ข้าว่าคงจะมีใครบางคนส่งส่วนผสมนี้มาให้ท่าน!”
“ข้าหวังว่าพลังการฝึกฝนของเขาจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง!”
…
ซูโมลืมตาขึ้ช้าๆ เขารู้สึกเหมือนว่าอวัยวะภายในของเขาที่ได้รับบาดเจ็บเริ่มบรรเทาลง เขามองไปที่ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขา “ฟะ ฟาง?”
“นี่ ทางนี้!” เสียงฝีเท้าค่อยๆ ดังขึ้นและดูเหมือนว่าคนกลุ่มนึงกำลังทุ่งหน้ามาทางนี้
“เกิดอะไรขึ้น!?”
นอกจากซูโมที่หมดสติไปก็ไม่มีใครรับรู้เหตุการณ์ระหว่างการต่อสู้ของฟางฉีกับกลุ่มผู้ปลูกฝัง ซึ่งสำหรับใครที่ไม่สังเกตให้ดีก็คงจะไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น ไร้ผู้คนไร้สักขีพยาน
ฟางฉียืนมองกลุ่มผู้ปลูกฝังในชุดยูนิฟอร์มสีดพบนหน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเข็มกลัดพร้อมใบหน้าอันโหดเหี้ยม
“เราเป็นทีมลาดตระเวนของทางตอนเหนือ!” ชายร่างใหญ่ที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น!?”
“ข้าไม่รู้” ฟางฉีตอบอย่างไร้เดียงสา “ข้าเดินผ่านมาเห็นร่างเล็กและคนเหล่านี้ล้มลงกับพื้น”
“เจ้าไม่รู้อะไรเลยหรือ?” ชายร่างใหญ่มองดูฟางฉีด้วยสายตาเย็นชา
“ฮึ! เก็บสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ!” ผู้ปลูกฝังรุ่นเยาว์ดูเหมือนจะพบของเล่นใหม่พวกเขาตะโกนขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“มันอยู่ที่ไหน!?”
“พวกเราจะรวยกันแล้ว ตรงนี้มีอีก พวกเขานี่มีความแข็งแกร่งในการเพาะปลูกจริงๆ”
“ไหนให้ข้าดูหน่อย มีคริสตัลกี่อัน!?”
ขณะเดียวกันพวกเขากำลังแย่งชิงของจากซากศพพลางหันมาจ้องหน้าฟางฉีตาเขม็ง “เจ้ามองอะไร? เจ้าควรออกไปจากที่นี่ตอนนี้!”
ฟางฉี “…”
หืม .. มีกองกำลังรักษาความปลอดภัยอยู่ที่นี่ด้วยหรือ!? บ้าจริงๆ ฟางฉีไม่ได้อยากจะต่อสู้กับกองกำลังหรือใครก็ตาม เขามาที่นี่เพียงเพราะอยากจะทำธุรกิจของเขา เขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น
“ฟะ ฟาง ..” ซูโมที่เริ่มรู้สึกดีขึ้นสามารถลุกขึ้นยืนได้ราวกับมีคนช่วยรักษาร่างกายเขาไว้
“เกิดอะไรขึ้น!? เจ้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นใช่มั้ยฟาง!?” ซูโมกล่าวขอโทษ “พวกเขาทำอะไรกับเจ้าหรือเปล่า?”
“ข้าไม่รู้” ฟางฉีตอบ “ข้าเพิ่งเห็นคลื่นใหญ่ของดาบ บางคนถูกฆ่าตายและบางคนก็หนีไป”
“เมืองนี้ช่างเป็นอันตรายอย่างแท้จริง!” ซูโมไอมีเสมหะปนเลือดออกมา เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขายังไม่หายดี “เราควรหาวิธีออกไปจากที่นี่!”
“เจ้ากลัวอะไร?” ฟางฉีถาม “เจ้าก็เห็นหน่วยรักษาความปลอดภัยนี่ เหตุการณ์เมืองกี้อาจเป็นแค่อุบัติเหตุเฉยๆ ก็ได้”
ซูโมเหงื่อออกจากหน้าผากเป็นเม็ดๆ เขาจำได้ว่าเมื่อกี้ทีมลาดตระเวนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการปล้นทรัพย์สินของศพ เขาเองสงสัยในใจว่าพวกเขาจะปกป้องเราได้อย่างไร!?
“เจ้าจะเปิดร้านที่นี่จริงๆ หรือ?”
“ใช่” ฟางฉีเอามือไขว้หลังแล้วพูดด้วยน้ำเสียงพอใจ “ดูในเมือนั้นสิ มีผู้ปลูกฝังและตึกที่สูงชัน ถนนที่ปูด้วยหินต้นไม้ที่ถูกจัดระเบียบดูมีชีวิตชีวา!”
“ครึ่งเมืองเป็นตึกรามบ้านช่อง ส่วนอีกครั้งมีทั้งต้นไม้และดอกไม้อยู่เต็มไปหมด” ฟางฉีกล่าวต่อว่า “เจ้าไม่คิดว่าที่นี่ดีกว่าเมืองมังกรดำหรอกหรือ!?”
ฟางฉีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดมนพร้อมเสริมว่า “ทุกอย่างดูสมบูรณ์แบบยกเว้นสภาพอาากาศที่เปียกชื้น”
ขณะที่ฟางฉีเองกำลังพูดคุยกับซูโมอยู่นั้น ฝูงนอกก็กำลังบินผ่านต้นไม้เพื่อจะกลับรังด้วยความเหนื่อยร้า ทันใดนั้นกิ่งไม้บิดตัวเข้าหากันจนกลายเป็นกรง มันค่อยๆ บิดรัดนกจนตายในที่สุด เลือดของนกนั้นไหลไปตามกิ่งก้านจนรามไปใต้ราก ส่งผลให้สีของดอกไม้ดูสดใส่ยิ่งกว่าเดิม
ซูโมที่เพิ่งเดินไปชมดอกไม้ เห็นเช่นนี้แล้วทำให้เขารู้สึกกลัวจนขนหัวลุก .. เขารีบถอยหลังห่างทันที!
ฟางฉีพูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าที่นี่ไม่เหมาะสำหรับคนธรรมดา!”
“ตกลงว่าแต่แผนของเจ้าคืออะไรละซูโม? เจ้าจะใช้เรือจิตวิญญาณเพื่อนำเจ้าไปยังเมืองมังกรดำหรือไม่?”
“ข้า ..” ซูโมต้องการออกจากเมืองอย่างสิ้นหวังแต่ .. เขามีคริสตัลไม่เพียงพอ
เขาก้มหัวลงแล้วพูดอย่างสลดใจ “ข้าจะอยู่”
“ฟางร้านอะไรที่เจ้าจะเปิด?” ซูโมพูดอย่างเหนียมอาย “ข้าจะทำงานหนัก สิ่งที่ข้าต้องการคืออาหารและที่ซุกหัวนอน!”
เมื่อเห็นว่าฟางฉียังคงนิ่งเงียบ “ถ้าเจ้าคิดว่าข้าขอมากไปงั้นข้าไม่ขออาหารก็ได้”
“ถึงแม้ว่าข้าจะยังไม่มีร้านที่นี่ แต่ไม่ช้าก็เร็วข้าคงต้องจ้างใครสักคน” ฟางฉีถูคางของเขา “ตกลงข้าจะให้อาหารและที่นอน แต่อาจไม่มีเงินเดือนในช่วงแรก”
“ขอบคุณนะฟาง ไม่สิ! หัวหน้า!” ซูโมคำนับเขาด้วยความขอบคุณจากใจ “ขอบคุณมาก!”
ฟางฉีเอ่ยอย่างใจเย็น “ทีนี้เราไปดูกันว่าที่ไหนจะเหมาะสมสำหรับร้านของข้า!”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
