“ไม่ใช่ผู้นำแห่งอาณาจักรนักรบ?” จากการแสดงออกของชางกวนหยวนที่รู้สึกถึงรัศมีของผู้เฒ่าดูเหมือนเขาจะโล่งใจ “จากออร่าที่เปล่งออกมาจากตัวเขา ข้าเดาว่าระดับของเขาคงยังไม่ได้อยู่ในระดับอาณาจักรนักรบจักรพรรดิ!”
ข้ารู้สึกประหลาดใจที่นาหลันฮงวูมีบริวารถึงระดับสูงเช่นนี้ ข้าว่านาหลันฮงวูนี่ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ อย่างเขาก็คงเปรียบเป็นสุนัขจิ้งจกแก่เจ้าเล่ห์แน่นอน!
“อย่าตกใจไป!” ชางกวนหยวนตะโกนปลอบใจทุกคน “ข้าจะจัดการกับนาหลันฮงวูเอง และพวกเจ้าทุกคนไปจัดการกับผู้เฒ่าฟูซะ!”
“ท่าน!” คนอื่นทำหน้างงว่าทำไมชางกวนหยวนที่อยู่แค่เพียงต้นของอาณาจักรจักรพรรดิจะสามารถจัดการกับนาหลันฮงวูนักรบจักรพรรดิตัวจริงได้อย่างไร
“ชางกวนหยวน เจ้านั้นเอง!” ชางกวนหยวนถูกนาหลันฮงวูจับได้เพราะเสียงขชองเขา
“ใช่ข้าไง!” ชางกวนหยวนโยนดาบสีดำลงพื้นและพูดเย้ยหยัย “ดาบนี่มันไม่มีผลต่อเจ้าแล้วมันเลยไร้ประโยชน์สำหรับข้า แต่ ..”
ทันใดนั้นรัศมีีออร่าของเขาก็เปล่งออกมาอย่างรุนแรงจนคนรอบข้างตกใจ!
ความกดดันอันท่วมท้น ..
“นักรบ .. อาณาจักรนักรบของจักรพรรดิ!?”
ชางกวนหยวนพูดเย้ย “ข้ารู้ว่าจีวูนั้นอาจไม่น่าเชื่อถือเท่าไร เจ้าคิดว่ามีเพียงแต่เจ้าหรอที่จะปกปิดพลังของตัวเองได้!?”
เมื่อเห็นว่าชางกวนหยวนแสดงพลังที่แข็งแกร่งออกมาสหายของเขารู้สึกโล่งใจ “กำจัดหลินฟูก่อนแล้วค่อยกำจัดนาหลันฮงวู!”
นาหลันฮงวูเขยิบไปข้างหน้าเล็กน้อยราวกับว่าเขาต้องการดาบสีดำที่วางอยู่ข้างๆ ชางกวนหยวน
ชางกวนหยวนเหยียบเขาเตะดาบไปไว้ข้างหลัง “เจ้าต้องการมันหรือ?”
เขาควักมือเรีียกนาหลันฮงวูด้วยแววตาท้าทาย “เข้ามาสิ”
เขาพยายามที่จะยั่วโมโหนาหลันฮงวูเพื่อถ่วงเวลา .. ทันไหนดันนาหลันของวูก็ชี้นิ้ว
เมื่อเห็ท่าทางแบบนี้เขารู้สึกไม่ดีและตกใจอย่างมาก แต่ไม่รู้ว่าทำไม .. จู่ๆ ก็รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่อยู่ข้างหลังและเคลื่อนย้ายมาข้างๆ ดวงตาของเขาเบิกโพงเมื่อเห็นว่าดาบข้างหลังเขาลอยได้และมันกำลังลอยเข้าไปในฝ่ามือของนาหลันฮงวูราวกับว่ามันมีชีวิต!
ชางกวนหยวนตะลึง
เขาจ้องมองที่นาหลันฮงวูเหมือนกำลังเห็นผี
“นี่มันเทคนิคการต่อสู้แบไหนกัน!?”
“อาจารย์จากครอบครัวชางกวน ท่านควรออกไปข้างนอกเพื่อรับรู้ข่าวสารบางนะแทนที่จะอยู่บ้านมัวแต่วางแผน!” นาหลันฮงวูโบกดาบสีดำ
ดาบนี้ทำจากบล็อกเหล็กที่ฝึกลึกใต้หน้าผากิเลน ผู้คนในจระกูลฟูไม่ชอบแต่ฟู้ป่ยไห่เป็นผู้นำมันมาใช้ในการต่อสู้
หลังจากสองร้อยปี ตอนนี้ร่องรอยแห่งวิญญาณของดาบตื่นขึ้นอีกครั้ง! .. เสียงร้องของดาบดังขึ้นก้องกังวานไปทั่วพื้นที่ด้วยพลังทะลุทะลวง
มันฟังดูเหมือนเสือที่ดุร้ายได้ถูกปลดปล่อยออกจากกับดัก .. นอกจากนี้ยังเหมือนกับมังกรที่ถูกปลดปล่อยจากใต้น้ำ
ในที่สุดสัตว์ร้ายที่ถูกกักขังมาถึงสองร้อยปีก็ถูกปลดปล่อยอีกครั้ง!
ด้วยเหตุผลบางอย่างนาหลันฮงวูสัมผัสได้ถึงพลังอ่อนๆ จากดาบ แถมสัมผัสได้ถึงเทคนนิคการต่อสู้ที่ซ่อนอยู่ภายในดาบ
ความสังสัยที่ยุ่งเหยิงก่อนหน้าได้จางหายไปหมดเมื่อเขาได้สัมผัวเทคนิคการต่อสู้ทีี่ยังคงอยู่ในดาบ!
ไม่มีใครจะทิ้งเทคนนิคการต่อสู้ที่ดีที่ดีไว้ในดาบนอกซะจากว่าพวกเขาจะได้เจอศัตรูที่เกลียดชังในใจ!
“นี่คือเทคนิคการดาบทางทะเลเหนือของเบ่ยหมิงหรอ!?” นาหลันฮงวูพึมพำ เขาสัมผัสไดุ้ึงความสุขปนเศร้า
ในตอนนี้ตาจินเริ่มก่อตั้งใหม่ๆ ฟูเป่ยไห่ผู้นำของหุบเขากิเลนรู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากนัก หลังจากได้สู้รบกับทหารของตาจินเขาเสียชีวิตลงโดยความสมัครใจที่จะร่วมต่อสู้ของตนเองที่ภูเขาเรือนจำและได้ทิ้งเทคนิคการต่อสู้ของเขาไว้
ทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น
“ข้ามันคนใจแคบ!” นาหลันฮงวูถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนภายในหัว แม้ว่าเจายังคงเสียใจแต่ด้วยภาระในใจที่หนักหน่วงของเขาเริ่มเลื่อนหายไปบ้าง
มือที่มีรอยย่นจับดาบสีดำ เขามองมันราวกับเพื่อนเก่า “เจ้าพักผ่อนอย่างสงบเถอะ”
นาหลันฮงวูมองดูพลังงานที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ รอบๆ ชางกวนหยวนที่กำลังตกใจตื่นตระหนกอีกครั้งได้สติว่าเขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไป!
เขารวบรวมพลังภายในเข้าด้วยกันและทุบกำปั้นของเขาลงต่อหน้านาหลันฮงวูด้วยท่าทางดุร้าย
แต่ก่อนที่กำปั้นจะสัมผัสหน้าอกของนาหลันฮงวู .. มันถูกบล็อกอย่างรุนแรง กำปั้นของเขาถูกจับโดยมือขวาของนาหลันฮงวูและถูกผลักให้ลอยออกไปหลายสิบเมตร!
“ท่านอาจารย์ ข้าจะไม่ไหวแล้ว!” ผู้เฒ่าฟูที่กำลังต่อสู้กับเหล่าลูกสมุน
“ข้าจะอนุญาติให้เจ้าโจมตีอีกครั้งเดียว!”
“เจ้าคิดว่าจะสามารถฆ่าข้าได้ง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ?” เสียงของชางกวนหยวนเอ่ยอย่างเย่อหยิ่ง
เขาเดินออกมาจากเงามืดเร็วขึ้น .. แล้วกระพือเสื้อผ้าเพื่อปัดฝุ่นออก เขายกหมัดขวาของเขาที่เต็มไปด้วยออร่าเปล่งประกายออกมา ในระยะสามสิบเมตร .. สายฟ้าส่องแสงออกมาราวกับเขาคือเทพเจ้าแห่งปีศาจ
หากมองในมุมนาหลันฮงวูที่มองเขา นาหลันฮงวูเหมือนกำลังมองใบไม้ที่ร่องลอยอยู่บนฟ้า เขาไม่ได้มีปฏิกิริยาหรือสีหน้าที่แสดงถึงความกดดันใดๆ
พลังชกของชางกวนหยวนนั้นรุนแรงและยอดเยี่ยมมากราวกับเขย่าท้องฟ้าและโลก!
ขณะเดียวกันดาบสีดำในมือของนาหลันฮงวูขยับเล็กน้อยดูเหมือนว่าดาบจะสัมผัสได้ถึงพลังความรุนแรงจากพลังภายในที่ชางกวนหยวนปล่อยออกมา .. มันเฉือดเฉือนสกัดหมัดอย่างต่อเนื่องเมื่อหมัดพุ่งเข้าหานาหลันฮงวู
สาระสำคัญ .. ดาบนี้ยังคงแผ่กระจายออร่าและมันคงกระพันมาก!
สายฟ้าและท้องฟ้าในเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยบางสิ่งบางอย่าง .. ด้วยหมัดที่รัวใส่นาหลันฮงวูในเวลานี้เขาพลาดท่า เลือดกระเด็นออกมาพร้อมเขาที่หลังถูกตัดเป็นสองส่วน ตัวของชางกวนหยวนลอยออกห่างจากหน้าผ้าสูงถึงร้อยเมตร!
“เป็นไปได้อย่างไร!?” การแสดงออกของชางกวนหยวนเปลี่ยนไป เขารู้สึกตกใจและจิตจก
“แข็งแรงแต่ออนโยนเหมือนน้ำ ในที่สุดข้าก็เริ่มเข้า” นาหลันฮงวูลูบเคราแล้วเอ่ย
“เจ้ารู้มั้ยทำไมเจ้าถึงพ่ายแพ้” นาหลันฮงวูยินตามร่างของชางกวนหยวนออกไปเอ่ยถาม
ชางกวนหยวนที่ตกลงบนพื้นด้วยมองด้วยสายตาตกใจ “…”
ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินสิ่งที่คู่แข่งพูด .. “ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย!?”
…
ลำแสงส่องประกายในความมืด .. บนสนามรบ
ผู้นำแห่งอาณาจักรนักรบจักรพรรดิบินกลับมาด้วยความเขร่งขรึม
“ชางกวนหยวนตายแล้วพวกเจ้าอยากตามมันไปหรือไม่? ฝากไปบอกผู้บงการเบื้องหลังพวกเจ้าด้วยละ !?” นาหลันฮงวูลูบเคราและพูดต่อว่า “ไม่รู้หรอว่าชางกวนหยวนไม่สามารถทำอะไรที่ใช้ฝีมือได้”
สายตาที่จับจ้องมาทางนาหลันฮงวู .. พวกเขามองนาหลันฮงวูเหมือนเทพผู้ยืนอยู่บนดาบสีดำ
.. ช่างน่ากลัวจนทนไม่ไหว!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
