“รอสี่ถึงห้าชั่วโมง?” จวงวันยูทำหน้าสงสัยเจ้าของร้านนี่ยังไงกัน? ทำไมทำเรื่องง่ายๆ ให้เป็นเรื่องยาก!
ตงชิงลี่เองหันมองรอบๆ เห็นคำว่า ‘Diablo Two’ บนกระดาษดำ “จริงมั้ยที่นวนิยาย ‘Diablo’ มากจากร้านของท่าน”
ขณะตักฮาเก้นดาสเข้าปาก ฟางฉีได้ยินคำถามพอ “โอ้ว .. ท่านหมายถึงหนังสือเล่มนั้นหรอ ใช่สิ”
“ท่านมีหนังสือภาคต่อไปหรือไม่? วางแผนที่จะวางขายเมื่อไร? ท่านเป็นผู้แต่งเรื่องเองหรือเปล่า? แล้วโลกแห่งเวทย์มนตร์เกิดขึ้นได้อย่างไร?” คำถามพรั่งพรูพร้อมกับสายตาที่มุ่งมั่น
ทำไมตอนนี้ฉันเหมือนกำลังตกอยู่ในเหตุการณ์การเซ็นสัญญา .. หญิงสาวคนนี้ซ่อนตัวตนของเธอไว้ แต่ฟางฉีสามารถจับได้ว่าเธอกำลังตื่นเต้นจากน้ำเสียงของเธอ หรือว่า .. เธอกำลังจะขอลายเซ็นจากฉัน xD
จางวันยูที่ยืนอยู่ตรงนั้นเหงื่อผุดไหลจากหน้าผาก “ท่านถามคำถามมากเกินไป ..”
“อ่อถ้าท่านหมายถึงสิ่งนั้น” ฟางฉีชี้ไปที่กระดานดำเล็กๆ “นั่นเป็นเกมหนึ่งในร้านของฉัน แต่เรื่องราวของโลกในจินตนาการ .. ท่านต้องไปถามบริซซาส”
“บริซซาสคืออะไร?” หูของเซียวหยูกระตุก เขาแอบมองพวกเขากำลังคุยกันเหมือนว่าเขากำลังได้รับข้อมูลสำคัญบางอย่าง
“บริซซาส..” ฟางฉีพูดทวนซ้ำพลางจ้องหน้าพวกเขาและเขาพูดด้วยอารมณ์ลึกล้ำว่า “มันคือศรัทธา”
“มีการกล่าวว่า : บริซซาสรับประกันคุณภาพเกมทุกเกม” ฟางฉีกล่าว
เซ๊ยวหยูที่กำลังตั้งใจฟังอย่างแอบๆ เริ่มเข้าใจ “ท่านกำลังหมายถึง Diablo เป็นผลงานอันยิ่งใหญ่จากบริซซาสใช่หรือไม่?”
“เช่นนั้น” ฟางฉีเหลือบมองไปที่แฟนคลับหนังสือเล่มนี้ “ถ้าท่านมาตามหาหนังสือบอกเลยว่าฉันต้องขอโทษด้วย หนังสือขายหมดแล้ว สำหรับภาคต่อไปพวกท่านรอก่อน”
“งั้น..” ตงชิงลี่ชี้ไปที่กระดานดำเล็กๆ พลางหันมาถาม “แล้วเกมละ มันมีสามส่วนหรอ?”
“Act II เป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ที่มีชื่อว่า Lut Gholein” ฟางฉีกล่าว
“Lut Gholein เป็นชื่อเรียกของไข่มุกแห่งทะเลทรายในหนังสือเล่มแรก แล้วเล่มที่สองละ!?” ตงชิงลี่สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง “มันจะดีมาก ถ้าท่านจะบอกเล่าเกี่ยวกับเนื้อหาภาคที่สอง!”
(ผู้แปล : Lut Gholein เป็นแมพหนึ่งใน Diablo)
“ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมที่ร้านถึงมีลูกค้าจำนวนมาก” ตงชิงลี่เหลือบมองรอบๆ เธอสังเกตเห็นว่าลูกค้าหลายคนสวมยูนิฟอร์มของกลุ่มโอเชียนและยูนิฟอร์มของวังหลินหยุนก็เยอะไม่แพ้กัน มีเพียงไม่กี่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่
“ผู้ชายคนนี้สามารถบินด้วยดาบได้มั้ย?” จางวันยูทักถามระหว่างที่มองไปรอบๆ เธอเห็นสาวกคนหนึ่งจากวังหลิวหยุนกำลังเล่นเกมเซี่ยนกระบี่พิชิตมารอยู่
“หืม? มีอาวูธอะไรอีกบาง? พวกเขาสามารถฆ่าคนได้จากระยะไกล?” เธอหันมองรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยาเห็น ขณะที่สาวกอีกคนจากวังหลิวหยุนกำลังเล่น CS อย่างเมามัน
“นี่คือ เกมหรอ?” ตงชิงลี่ทวนถามอีกครั้งอย่างสับสนนี่ไม่ใช่ฉันกำลังดูละครหรอกหรอ? ฉันสามารถดูได้โดยไม่เสียเงินใช่มั้ย?
“เอ่อนี่ท่าน ท่านไม่รู้อะไรจริงๆ หรือ..” เซียวหยูถาม “ท่านเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกโดยไม่ได้ยินข่าวสารใดๆ เลยหรือ?”
ตงชิงลี่นิ่งเธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูถูก เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ นอกเสียจากนวนิยายเล่มนี้!
“สมาชิกทุกคนมาตรงนี้!”
“ใช้พลังไฟหน่อย ฉันต้านพวกเขาไม่ไหวแล้ว!”
”ต่อต้านสกิลไฟ!” ตงชิงลี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันไปมองผู้คนที่กำลังตะโกนและต่อสู้อยู่บนหน้าจอ
“คุณเห็นมั้ยว่า ..” เซียวหยูโบกมือและอธิบาย “สิ่งที่อยู่บนหน้าจอคือตัวละครที่พวกเขากำลังบังคับ หรือเรียกอีกอย่างว่าสวมบทบาท”
จากนั้นเขาชี้นิ้วไปที่เหล่าสาวกหลิวหยุนที่กำลังเล่น CS ด้วยความเพลิดเลพิน “นี่เป็นเกมยิงคนเกมแรกที่ผู้เล่นต่อสู้กันด้วยอาวุธที่เรียกว่าปืน”
“นอกจากนี้ร้านนี้ยังมีภาพยนตร์ที่พวกเขาเล่าต่อกันว่า สามารถบรรยายให้เห็นภาพของโลกของนวนิยายได้อย่างชัดเช่น แต่เนื่องจากฉันเองก็ไม่เคยเห็นมันฉันเลยไม่สามารถบรรยายออกมาได้”
เจ้าตัวเล็กที่อยู่หลังเคาน์เตอร์โผล่หน้าออกมา “นี่นาย ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้อธิบายเกมได้ดีอยู่นะ”
“เขาพูดซ้ำในสิ่งที่ฉันพูด” ฟางฉีเบื้อนหน้า
“โอ้ ในขณะที่ท่านกำลังนั่งรออยู่” เซียวหยูกล่าวต่อ “ท่านสามารถซื้อฮาเก้นดาสมาเพื่อลิ้มลองรสชาตความอร่อยของมันได้..”
เซียวหยูพูดชวนน่าหลงไหลราวกับเขาเคยกินมาก่อน
“ท่าน พนักงานของท่านคนนี้ถือว่าทำงานขายได้ดีกว่าท่านเสียอีก” จางวันยูเอ่ยชม
“พนักงาน?” ฟางฉีเหลือบมองหน้าเซียวหยู “ท่านกำลังพูดถึงชายที่ติดอยู่ในรายชื่อบัญชีดำของร้านเราน่ะหรอ?”
“หืม?” จางวันยูตัวแข็ง
เซียวหยูพูดด้วยความมุ่งมั่น “สักวันฉันจะเล่นเกมให้ได้”
วังหลิวหยุนของฉันมีเวทย์มนต์ทางจิตวิญญาณทุกอย่าง เซียวหยูคิดเยาะเย้ย ฉันจะต้องหาวิธีมาเล่นให้ได้
หลังจากอยู่ที่นี่มานานฉันรู้เกือบทุกอย่างเกี่ยวกับร้านแห่งนี้ เจ้าของร้านในสายตาของสาวๆ เขามักดูดีและแข็งแกร่งเสมอ แต่สำหรับฉัน .. หึ!
“มีคนเคยบอกว่าผู้หญิงส่วนมากที่เล่นเกมในร้านนี้มักจะชอบเกม Resident Evil หนึ่งในนั้น ..” เซียวหยูกล่าว
“ฮาเก้นดาส?” ตงชิงลี่ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึง พลางนึกย้อนกลับไปว่าอาหารของร้านเธอดีที่สุดในเมืองจิวหัว นอกจากนี้ชื่อฮาเก้นดาสยังดูธรรมดาทั่วไป
ในขณะที่เซียวหยูเองก็ยังคงอวดรู้ เขาโบกมือ “ฮาเก้นดาสไม่ใช่ของว่างธรรมดา! มันมีขบวนการผลิตที่ได้รับความนิยมมากที่สุด กลิ่นหอมของนมผสมกับกลิ่นของวนิลลาหอมหวานกลมกล่อม ละลายและนุ่มลิ้น”
“ส่วนผสมที่ใช้ของ ฮาเก้นดาสได้ผ่านการคัดเลือกด้วยความใส่ใจจนคนอื่นๆ ล้วนติดใจมิรู้ลืม”
เขากำลังเริ่มโม้เกี่ยวกับสวนผสมของฮาเก้นดาสต่อไป
“ร้านเล็กๆ แห่งนี้ให้ความสำคัญกับของว่างขนาดนั้นเลยหรอ? ตงชิงลี่พูดยี่ยวน “จากนั้นช่วยส่งฮาเก้นดาสให้เราทีสิ เรารออยู่”
ฟางฉีหักนิ้วหัวอุ่นๆ “เสี่ยวหยูรับเงินไป”
จางวันยูหยิบเงินออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ท่านแน่ใจนะ พวกเขาไม่ได้เป็นหน้าม้าของที่นี่!?”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
