Black Tech Internet Cafe System 441 : วิ่งไปไหน!? กลับมาก่อน!

ตอนที่ 441 : วิ่งไปไหน!? กลับมาก่อน!

ตอนที่ 441 : วิ่งไปไหน!? กลับมาก่อน!

 

“เกม!?” ซงวูชี้นิ้วไปที่หน้าจอ “นี่มันเป็นอาณาจักรลึกลับ มันคืออาณาจักรที่มีของ ระลึกเป็นพลังอมตะว่าแต่มันเป็นเกมได้ยังไง?”

 

โลกอมตะที่แท้จริงและพลังอมตะได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าข้า แน่นอนมันของจริงแน่ๆ!

 

“ผู้บังคับบัญชาซงพูดถูก!” ผู้อาวุโสยู่ที่ยืนข้างๆ พยักหน้าตอบรับ “ข้าก็ได้พบเจอกับโลกที่เขาพูดเช่นนกัน สิ่งประทางจิตวิญญาณนี้สามารถนําจิตวิญญาณอันสําคัญของเราไปสู่ดินแดนลึกลับได้อย่างน่าทิ้ง อ้อ แต่เรายังไม่พบปีศาจอย่างที่บอกไว้เลย”

 

“เราเคยได้ยินตํานานเกี่ยวกับพลังอมตะ มีโอกาสมั้ยที่เราจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง?” ซึ่งพูดด้วยน้ําเสียงตื่นเต้นพร้อมกับถอนหายใจ “เฮ้อ แต่พลังอมตะช่างน่ากลัวสมคําร่ําลือจริงๆ”

 

คนอื่นรอบๆ ตัวเขาหันมองด้วยอยากรู้ “มันขนาดนั้นเลย?”

 

“ถ้าพวกเราเข้าไปคงจะหนีไม่พ้นแบบที่พวกเขาเล่าแน่”

 

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอธิบายเนื้อเรื่องและวิธีการใช้งานของหูฟังเสมือนจริงอย่างละเอียดอีกครั้ง

 

“ท่านหมายถึง .. นี่เรียกว่าอาณาจักรแฟนตาซี?” ซึ่งส่ายหัว “ไม่ ดินแดนอะไรกันที่แปลกพิลึกมีซับใหม่ไม่สามารถมองเห็นและระบุได้”

 

พวกเขาเริ่มสํารวจวัตถุอมตะอีกครั้ง เขาพบว่ามันเป็นอาณาจักรที่แตกต่างจากโลกที่เขาอยู่มันคือโลกแห่งจินตนาการ พวกเขาสังเกตเห็นของสะสมที่เต็มไปด้วยวัตถุโบราณดินแดนแห่งนี้ช่างลึกลับจนไม่อาจจินตนาการได้

 

ผู้อาวุโสยู่กล่าวด้วยน้ําเสียงเคร่งขรึมว่า “เมื่อพวกเจ้าเข้าสู่อาณาจักรแล้วต้องระวังตัวให้มากการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเหล่าอมตะอาจทําให้เจ้าตายได้”

 

คนอื่นๆ หันมองเมื่อได้ยิน

 

ฟางฉียืนเงียบและมองดูพวกเขาอยู่ห่างๆ เขาสงสัยว่าจะปลูกฝังความคิดว่าสิ่งเหล่า นี้คือเกมให้พวกเขาได้อย่างไร

 

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะเข้าเกมและเล่นให้พวกเขาดูว่ามันมีวิธีและกระบวนการยังไง

 

ซงรูและผู้อาวุโสยู่มองหน้ากัน เฮ้นี่เขาต้องการตบหน้าเราแบบนี้จริงๆหรอ

 

“อืม..ข้าว่ามีปรมาจารย์อยู่ในร้านอย่างแน่นอน เรากําลังโดนหลอก” ผู้อาวุโสยู่พูดพยายามเข้าข้างตัวเอง “ดูเหมือนว่าเจ้าของร้านจะมีปรมาจารย์อยู่เบื้องหลังเขาจริงๆ”

บรรยากาศในร้านดูเงียบและเย็นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

ทุกคนมองไปที่ชายสองคนสลับกับเจ้าของร้าน

 

ชายทั้งสองเงียบไป

 

พวกเขาไม่สามารถอดทนกับความอับอายนี้สักเท่าไร เนื่องจากเขามองว่าเขาผ่านอะไรมาก่อนเด็กนี่จะมาโกหกไม่ได้ … แต่สิ่งที่เขาพูดทั้งหมดมันคือความจริง

 

พวกเขารู้สึกอยากมุดดินหนีไปซะดื้อๆ

 

ขณะเดียวกันกลุ่มพูดคุยเซียนกระบี่พิชิตมารที่เคยพูดคุยกันอย่างสนุกสนานตอนนี้พา กันออกนอกตลาดไปเป็นที่เรียบร้อย

 

ซูเทียนจิ [เซียวเย้เจ้ารวบรวมสมบัติและสิ่งของทางจิตวิญญาณได้กี่ชิ้น?]

 

ซงฉิงเฟิง เสี่ยวหยูเจ้าคิดว่าเจ้าจะได้ที่หนึ่งมั้ย?

 

รวนหนิง คู่แข่งของเจ้าแข็งแกร่งและรับมือยากมั้ย?

 

หลี่เฮารัน กระสุนใหม่ที่สร้างโดยลัทธิเต๋ว์เว้ยของเรามีประสิทธิหรือไม่

 

ฟางฉีเห็นเลขหลังกลุ่มพูดคุยแล้วถึงกับต้องชะงัก [9994 คุยอะไรกันขนาดนั้น]

 

รวนหนึ่ง [จอมเจ้าเล่ห์มาแล้ว!]

 

หลันยัน (ท่านไม่ได้สนใจเสี่ยวหยูสักนิด!]

 

[อ่าฮาาา เดี๋ยวก่อน!] เจียงเสี่ยวหยูถ่ายรูปอวด [ดูไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ข้าเลย! เพราะไม่มีใครอยู่แถวนี้

 

[เยี่ยมมากเสี่ยวหยู]

 

เจ้าแข็งแกร่งมาก!]

 

เวลาเดียวกันบนเรือจิตวิญญาณของสํานักสวรรค์ นักรบลัทธิเต๋ปรมาจารย์เปาผิงรวมไปถึงผู้ฝึกฝนชุดขาวต่างจ้องมองเข้าไปในหมอกตรงหน้า

เจียงเสี่ยวหยูผู้ยืนเล่นหยกสื่อสารกลางหมอก

 

นักรบชุดดํากล่าวด้วยความไม่พอใจ “เด็กคนนี้ไม่ทําอะไรเลยนอกจากยืนเล่นหยกสื่อสารเธอทําตัวแย่มาก!”

 

เปาผิงสงสัย “ตั้งแต่ข้าต่เฝ้าดูมายังไม่เจอใครที่มีสภาพสมบูรณ์เท่าเธอ”

 

ผู้ฝึกฝนชุดขาวกล่าวเสริม “ถ้าเป็นข้า ข้าจะซุ่มโจมตีนางที่ไหนสักแห่งระหว่างทาง เด็กคนนี้ประมาทมาก ต้องใช้การโจมตีเพื่อปราบปราม”

 

พวกเขารู้สึกร้อนใจและอยากที่จะเห็นใครสักคนโจมตีเธอเพื่อลงโทษให้รู้สึกตัว

จากท่าทางที่ดูไม่มีพิษมีภัยและไม่สนใจรอบข้างของเธอ เด็กหญิงคนนี้เหมาะที่จะโดนโจมตีได้ง่ายๆ สําหรับเด็กสาวชุดน้ําเงินที่ยืนข้างเธอ เธอคนนั้นก็ไม่ต่างจากเด็กตัวเล็กที่เดินเหม่อลอยทําอย่างอื่น

 

พวกเขายังคงเฝ้าดูเจียงเสี่ยวหยูต่อไป

 

สองชั่วโมงต่อมา

 

“ทําไมไม่เห็นมีใครผ่านมาทางเธอเลย” พวกเขาเฝ้าดูเจียงเสี่ยวหยุที่ยืนเล่นกับหยกสื่อสารมาเป็นสองชั่วโมง!

 

พวกเขามีคาถาที่จะสามารถเฝ้าดูรายละเอียดในมุมมองที่ไกลออกไป ความละเอียดอยู่ในระดับปานกลางแต่จับได้ว่าภายในหยกสื่อสารดูเหมือนยุ่งไม่เบา

 

หกชั่วโมงต่อมา ..

 

“เฮ้! มีคนอยู่ตรงนั้น!” ผู้ฝึกฝนชุดขาวตะโกน “มีคนกําลังมา”

 

“พวกเขาอยู่ที่ไหน?” ผู้ฝึกฝนชุดดําถาม “เร็วเขาตามไป”

 

“ห้าคนนี้ ” ผู้ฝึกฝนชุดขาวครุ่นคิด

 

เขาหรอ?” ปรมาจารย์เปาผิงถาม

“อืม .. นิดหน่อย” ผู้ฝึกฝนชุดขาวกล่าว “ห้าคนนี้เรียกตนเองว่าห้าเทพแห่งถ้ํามังกรเหลืองชื่อเรื่องการโจมตีแบบกลุ่มประสานพลังกัน …”

 

ทั้งห้าคนดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าข้างหน้ามีคนอยู่

 

“หัวหน้า มีคนอยู่ข้างหน้าเรา”

 

“แค่สองคน!”

 

“ดูเหมือนพวกเขาจะไม่เห็นเรานะหัวหน้า!”

 

“ประมาทขนาดนั้นเลยหรอ?” ผู้ฝึกฝนที่เป็นผู้นํากลุ่มหัวเราะ “เราควรจะสั่งสอนบทเรีย นให้พวกเขารู้ว่ามันเป็นยังไง”

 

คนสามคนจากสํานักสวรรค์มองหน้ากันอย่างเห็นชอบ “ทําดี คนพวกนั้นควร จะสอนให้เด็กหญิงคนนี้ได้รับรู้ถึงบทเรียน เธอจะได้รู้ว่าการสอบของเราไม่ใช่การเล่นของเด็ก!”

 

ขณะที่พวกเขาเฝ้ามองอย่างตั้งใจและสงสัยเหมือนกันว่าห้าคนนั้นจะทําอะไร ผู้ฝึกฝนในชุดเหลืองกําลังตั้งสมาธิเพื่อโจมตี

 

“หัวหน้า เราใกล้พวกมันแล้ว”

 

“ทุกอย่างพร้อมแล้วใช่มั้ย?” ผู้ฝึกฝนตะโกนถาม

 

“ทุกอย่างพร้อมแล้ว”

 

“ดี!” หัวหน้ากลุ่มพูดแล้วยกมือส่งสัญญาณ

 

“หัวหน้า เรา …”

 

“วิ่ง!” เขาโบกมือสงสัญญาณ

 

ในพริบตาพวกเขาทั้งหมดหายไป

 

ทั้งสามคนที่ยืนอยู่บนเรือจิตวิญญาณมองหน้ากันด้วยความตกใจ

 

“วิ่งหนีทําไม? กลับมาก่อน!”

 

Black Tech Internet Cafe System

Black Tech Internet Cafe System

Score 10
Status: Completed

ตอนที่ 1 – 430 อ่านนิยาย

( อ่านตอนต่อไปข้างล่าง )


เรามีระบบที่จะช่วย(พระเอก)หลอมยา ซึ่งขโมยวิชามาจากยอดฝีมือระดับตำนาน และมันยังสามารถใช้ได้จริง แล้วอะไรละที่จะทำให้ระบบเป็นจริงได้ อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ หรือร้านเกมทั้งหมด?

(พระเอก)เขาตื่นขึ้นในโลกใหม่ และยังสามารถตามหาตัวเองด้วยระบบที่น่าพิศวงนั่นยังทำให้ในพวกเขาดำเนินการด้วยตัวเองได้อย่างเต็มที่โดยอาศัยอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ อะไรกัน?? โลกแห่งผู้ฝึกตนมีการพัฒนามากขึ้น ระบบอินเตอร์เน็ตคาเฟ่? คุณสามารถท่องเที่ยวในอินเตอร์เน็ต ดูเรื่องดราม่า และเล่นวิดิโอเกม!?

หนึ่งในจักรพรรดิของนักรบในสงคราม ตะโกนขึ้นเมื่อได้ไปเยี่ยมเยียนร้าน(พระเอก) “ชิบหาย ชีวิตฉันเสร็จบลิซซาร์ด1แน่” ผู้ฝึกตนระดับหยวน อ้าปากค้างหลังจากดื่มสไปร์ท “แล้ววิชาเวทย์มนต์ละ?”

มีอะไรอีกที่(พระเอก)เขายังต้องฝึกตนมากขึ้น มาร่วมผจญภัยกัน!

Options

not work with dark mode
Reset