Chapter 639 Final Name (10)
“ อะไรนะ?” ชินจงฮักขู่ฟ่อ เขาโกรธคิมซูโฮที่ส่งแชนายอนไปหาคิมฮาจิน แต่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับการทะเลาะกัน
คิมซูโฮเริ่มเมินชินจงฮักไปและเริ่มวิเคราะห์องค์ประกอบของปราการอย่างจริงจัง
ตอนนั้นพวกเขาวิ่งเข้าไปในฝูงชน
คนกลุ่มนี้มีอยู่ประมาณ 100 กว่าคน พวกเขาออกมาจากที่ไหนไม่รู้ คิมซูโฮและเรเชลสะดุ้งตกใจ
“ พวกคุณเป็นใคร…
คิมซูโฮเหยียดไหล่ตรง ทันใดนั้นฮารินนักล่าปีศาจก็โผล่ออกมาจากฝูงชน เธอยืนอยู่เบื้องหน้าคิมซูโฮด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“คุณซูโฮ!”
“ฮะ? คุณฮาริน?”
ตอนนั้นเองที่คิมซูโฮตระหนักว่าเขาจำคนเหล่านี้ได้ พวกเขามาจากทั้งสาธารณรัฐแห่งลีอองหรืออาณาจักรแห่งอรุนเฮม คิมซูโฮทักทายพวกเขาทีละคนด้วยความยินดีที่ได้พบพวกเขาอีกครั้ง
“ คิมซูโฮ? คุณคือคิมซูโฮใช่หรือเปล่า?”
ทันใดนั้นนักเวทย์ที่มีผมยาวเหมือนขิงเรียกว่าชื่อของคิมซูโฮขึ้นมา เขาหันมามองเธอและพยักหน้า
“ใช่นั่นฉันเอง”
“อืมมม ฉันเห็น. ฉันได้ยินเรื่องของคุณจากคิมฮาจินมามาก ฉันชื่อชิมูรินผู้เป็นนักเวทย์ที่ยิ่งใหญ่ผู้รับผิดชอบด้านมิติ”
“ อ่า อย่างนั้นหรอ?”
เมื่อเขาได้ยินแขกที่ไม่คุ้นเคยพูดถึงชื่อคิมซูโฮที่คุ้นเคย เขาก็เบิกตากว้าง เขารู้ว่าเขาสามารถเชื่อใจเพื่อนของคิมฮาจินซึ่งเป็นความเชื่อมั่นที่มั่นคงของเขาได้
อีกครั้ง เขาเลือกที่จะเมินคำบ่นของชินจงฮักไป “ ทำไมทุกคนถึงได้สนใจคิมฮาจินมากนักนะ?”
“ ถ้าอย่างนั้นเราต้องควรรีบไป เรามีเวลาไม่มากนัก” คิมซูโฮกล่าวพร้อมชี้ไปที่บาอัลในระยะไกล
“ เราไม่มีเวลาเหรอ?” ชิมูริน ขมวดคิ้วและเงยหน้าของเธอขึ้นอย่างสงสัย
“ ถูกต้อง เรากำลังรีบ”
“ …คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”
ชิมูรินชี้ไปที่บาอัลด้วยรอยยิ้ม บาอัลในร่างที่สมบูรณ์ของเขาที่ดูเหมือนมังกรยังคงเป็นเหมือนเงาสลัว แต่เขากำลังค่อยๆชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
“ เขาเปลี่ยนอย่างเร่งรีบเกินไป เขายังไม่ฟื้นสติและไม่รู้วิธีรักษาร่างนี้ของเขาเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่เขาสร้าง “ปราการแห่งเขาวงกต”นี้ขึ้นมา
“… อะไรนะ?”
คิมซูโฮกระพริบตาด้วยความสับสนและชิมูรินเงยหน้าขึ้น
“ มันหมายความว่า เรามีเวลามากพอที่จะวางกลยุทธ์ ฉันคิดว่าคุณฉลาดเหมือนคิมฮาจิน”
“อืม ไม่ ฮาจินฉลาดกว่าฉัน”
“ นั่นช่างโชคร้าย”
ในขณะที่คิมซูโฮและชิมูรินกำลังพูด จินซาฮยอคก็กำลังเดินเข้ามาใกล้ชายผู้หนึ่งที่ล้อมรอบด้วยอัศวิน
แตะ – แตะ –
เสียงฝีเท้าดังขึ้น ๋จินซาฮยอค ยืนต่อหน้าชายคนนั้น
สมมติว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับดวงตาของเธอมันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยจริงๆ เป็นใบหน้าของชายผู้ใช้เวลา 20 ปีกับเธอ
“หยุด!”
อัศวินที่อยู่ล้อมรอบชายคนนั้นหยุดเธอเอาไว้ เธอมองไปที่พวกเขาแล้วหันมามองชายตรงหน้าอีกครั้ง
ชายผู้นั้นยกยิ้มเล็กน้อย
จินซาฮยอค เกลียดมัน
“ พอกันทีกับรอยยิ้มน่าเกลียด เบลล์”
ความโกรธแค้นของจินซาฮยอคทำให้ผู้บัญชาการอัศวินไอรันก้าวมาข้างหน้า เธอคว้าดาบของเธอขึ้นมา แต่เบลล์กลับหยุดเธอ
“ ไม่เป็นไรไอรัน เรามีเรื่องให้พูดมากมาย ไปเถอะ”
“ ฉันไม่สามารถฝ่าบาท ผู้หญิงคนนี้ดูหมิ่นคุณ -”
“ทุกอย่างจะโอเค”
เบลล์พูดเบา ๆ แต่ก็หนักแน่น ไอรันจ้องที่จินซาฮยอคด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและออกจากจุดนี้โดยไม่ต้องถอนสายตาไป
จินซาฮยอคกดดันเบลล์โดยไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับไอรันแม้แต่น้อย
“ นายควรอธิบายว่ามันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่”
จินซาฮยอคไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะโกรธหรืออับอาย สิ่งที่แน่นอนก็คือความจริงที่ว่าเบลล์ยังมีชีวิตอยู่ได้สร้างความตื่นตะลังให้กับเธอ
เธอวางมือบนไหล่ของเบลล์
“ ถ้านายไม่ ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะฆ่านายอีกครั้ง”
ไอรันสามารถได้ยินคำข่มขู่พูดที่เป็นอันตรายของจินซาฮยอคได้อย่างชัดเจน
“ ยัยนักเลง เธอกล้าดี-?”
ไอรันรีบยกดาบของเธอขึ้นและอัศวินคนอื่นก็ทำเช่นเดียวกัน เสียงดังกราว – พวกเขาจับดาบไว้แน่นและเสียงโลหะแหลมสะท้อนผ่านปราการดังก้อง
ทันใดนั้นบรรยากาศเปลี่ยนไป
ความตึงเครียดเต็มโรยตัวไปในอากาศ
คิมซูโฮและชิมูรินหันมาหาพวกเขาด้วยท่าทางประหลาดใจ
“แน่นอน”
ถึงอย่างนั้นนั้นเบลล์ก็ยังคงดูสงบเหมือนเช่นเคย เขายิ้มให้จินซาฮยอค
“ ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมสามารถอยู่รอดได้ยังไง”
มันเป็นรอยยิ้มแห่งความสุขอันบริสุทธิ์ เบลล์ยินดีกับความจริงที่ว่าเขารอดพ้นจากความชั่วนิรันดร์เพื่อที่เขาจะสามารถดำเนินชีวิตของเขาต่อไปได้
“ผมเชื่อว่าเราจะสามารถไปสู่จุดจบที่มีความสุขได้อย่างแน่นอน”
เบลล์กล่าวและจินซาฮยอค มองเบลล์ด้วยสายตาที่ไม่ไว้วางใจ
**
[ปราการของบาอัล – ค่ายของคณะคมีเลียน]
“… อืม.”
ในเวลาเดียวกัน….
ในที่สุดยูยอนฮาก็ตื่นขึ้นมา แม้จะอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นแต่หูของเธอก็ยังทำงานได้ดี Koong, koong, koong เธอได้ยินเสียงบางอย่างที่เด่นชัด
“หือ…?”
ยูยอนฮาลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือเพดานที่สร้างขึ้นจากพลังเวทย์มนตร์ พลังเวทย์มนตร์สีฟ้ากำลังสั่นไหวราวกับพื้นผิวมหาสมุทรอยู่เบื้องหน้าของเธอ
ยูยอนฮาลดสายตาของเธอลง ตรงนั้น เจนกำลังดูเธออยู่
เธอสะดุ้งแล้วลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับอาการไอปลอม ๆ
“ แค่ก แค่ก…. ฉันอยู่ที่ไหน?”
“ เธออยู่ในค่ายของเรา ~”
“ค่าย?”
“ใช่แล้ว อาราชิทำมันขึ้นมา ~”
จากนั้นในที่สุด ยูยอนฮาก็ใช้เวลาสำรวจดูรอบๆ
เธอรายล้อมไปด้วยพลังเวทย์มนตร์และสามารถสัมผัสมันได้ในชั้นบรรยากาศเช่นกัน
โครงสร้างของเวทย์มนตร์นั้นคล้ายกับของป้อมปราการเวทย์มนตร์
“ …มันเป็นป้อมปราการ”
“ แน่นอนว ~”
แท้จริงแล้วพื้นที่นี้เป็นป้อมปราการที่สร้างโดยเวทย์แห่งการสร้าง ‘ฮิราโนะ อาราชิ’ เมื่อบอสเผยความปรารถนาที่จะรอที่เดิมจนกว่าคิมฮาจินจะกลับมา อาราชิได้สร้างป้อมปราการนี้ขึ้นเพื่อเธอ
“ เธอจะทำอะไรที่นี่…” ยูยอนฮาถามพร้อมนวดขมับของเธอเพื่อคลายอาการปวดหัว
“ เรากำลังรอให้ฮาจินกลับมา ~” เจนตอบ
“ ฮาจิน…คิมฮาจิน”
“ใช่ เพราะฉันต้องแสดงให้เขาเห็นมันล่ะ ~”
เจนดึงสมาร์ทวอทช์ขึ้นมาพร้อมกับยิ้มเยาะ ยูยอนฮาจำได้ในทันที มันเป็นของเธอ
เธอขมวดคิ้วแน่น
“ แต่นั่นมันของฉัน”
“ ถูกต้อง ~”
“… ?”
‘ทำไมเธอถึงพยายามเอาสมาร์ตวอทช์ของฉันให้คิมฮาจิน? ยูยอนฮาสงสัยพร้อมกับอาการง่วงงุนที่ยังหลงเหลืออยู่
โชคดีสำหรับเธอ เจนใจดีพอที่จะอธิบายว่าทำไม
“ ดูสิมันเป็นข้อความที่เธอส่งถึงฮาจินล่ะ ~”
[ถึงคิมฮาจิน สวัสดีนี่คือ ยูยอนฮา ….]
เมื่อเธออ่านประโยคแรก ใบหน้าของยูยอนฮาเปลี่ยนเป็นสีแดงสด มันเกือบจะเป็นสีแดงเหมือนกับมะเขือเทศสุกเต็มที่จนมันสามารถระเบิดได้ทุกเวลา
“ ไม่ ——!” ยูยอนฮากรีดร้อง ในขณะที่เธอกระโดดไปที่เจนอย่างรวดเร็ว
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://i0.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/01/10921_cover.jpg?resize=151,215 "[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
