EP14: เลขาบนเตียง
สุดท้ายแล้วหล่อนก็ไม่ได้รอเขา อยากที่ตอบรับออกไป หล่อนออกจากที่ทำงานทันทีที่เข็มสั้นชี้เลขห้าและเข็มยาวชี้เลขสิบสอง
โชคดีที่รถของหล่อนจอดอยู่ที่ทำงาน ทำให้หล่อนกลับบ้านเองได้โดยที่ไม่ต้องลำบากโบกรถโดยสาร หล่อนขับรถไปทั้งน้ำตา
บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าให้หยุดฟูมฟาย แต่กลับทำไม่ได้เลย เพราะความเจ็บปวดที่ได้รับ มันช่างสาหัสสากรรจ์ยิ่งนัก
ปิ๊นนนนนน…
เอี๊ยดดดดด…
เสียงแตรรถยนต์ดังสนั่นหวั่นไหว ก่อนที่รถคันที่บีบแตรใส่หล่อนจะแล่นขึ้นมาหักเลี้ยวขวางหน้าเอาไว้กะทันหัน โชคดีที่หล่อนขับไม่เร็ว จึงสามารถเบรกได้ทันเวลา แต่กระนั้นก็ต้องเบรกจนตัวโก่งเลยทีเดียว
หล่อนตกใจมาก ช็อก… เพราะคิดว่าตัวเองคงใจลอย จึงทำให้ขับรถไปปาดหน้าใครโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแน่ๆ หล่อนจึงรีบปลดเข็มขัดนิรภัย และก้าวลงไปจากรถ ต้องการที่จะขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น
แต่แล้วก็ต้องช็อกค้าง เมื่อรถคู่กรณีช่างคุ้นตายิ่งนัก และหล่อนก็มั่นใจว่าจำคนขับไม่พลาด
ภาคก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทางสง่างาม เขายังคงหล่อเหลาปานเทพบุตรเหมือนเดิม มีแค่เพียงสิ่งเดียวที่ต่างออกไปนั่นก็คือสายตาของเขา
มันลุกวาวลุกโชนด้วยไฟโทสะ!
“บะ… บอส…!”
เขาย่างสามขุมเข้ามาหา และคว้าแขนเรียวเอาไว้ บีบแรงๆ จนข้อมือเล็กแทบแตก
“จะ… เจ็บแขนค่ะบอส”
“หึ… ผมสั่งคุณว่ายังไง”
เขาเค้นเสียงดุดันเล็ดลอดไรฟันขาวสะอาดใส่หน้าหล่อน
หล่อนทำได้แค่อึกอัก ค้นหาเสียงของตนเองไม่เจอ
“คือ… คือว่า…”
“ผมถาม! ผมสั่งคุณให้รอใช่ไหม!”
หล่อนสะดุ้งโหยงด้วยความหวาดกลัว เพราะตั้งแต่ทำงานกับภาคมา เขาไม่เคยระเบิดโทสะใส่หล่อนแบบนี้มาก่อนเลย
“ค่ะ… ค่ะบอส…”
“แล้วทำไมไม่รอ”
น้ำเสียงของเขายังคงดุดันดุเดือดและเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ร้าย
“ก็…”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา มองไฟโทสะในดวงตาคมกริบอย่างหวาดกลัว ระคนน้อยเนื้อต่ำใจ
“ก็อะไร ไหนพูดมาสิ!”
“ก็… ก็บอสออกไปข้างนอก แก้วไม่รู้นี่คะว่าบอสจะมีแรงกลับมาหรือเปล่า”
เขาเอียงหน้ามองหล่อน
“คุณหมายถึงอะไร”
หล่อนกัดปากแน่นไม่ได้ตอบ ซึ่งเขาก็คงจะเดาความหมายออกจึงโต้กลับมาเสียงเลือดเย็น
“ผมเป็นคนมีสัจจะ ต่อให้ขาเปลี้ยแค่ไหน ผมก็ต้องลากสังขารมาให้ได้”
หล่อนมองเขา มองผ่านม่านน้ำตา กลีบปากอิ่มสั่นระริกด้วยความน้อยใจ
“บอสไม่จำเป็นต้องกลับมาหรอกค่ะ แก้วกลับเองได้ รถแก้วก็อยู่ที่บริษัท”
“เดี๋ยวนี้คุณดื้อรั้นขึ้นนะ กนกแก้ว”
หล่อนกัดปากจนเจ็บ และสะบัดแขนตัวเองแรงๆ เพื่อให้หลุดจากอุ้งมือใหญ่ แต่ไม่หลุด
“แก้วก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วล่ะค่ะ ปล่อยแขนแก้วค่ะบอส แก้วจะกลับบ้าน”
“ผมจะไปส่ง”
“ไม่ค่ะ แก้วจะกลับเอง”
“คุณกล้าขัดคำสั่งของผมหรือ”
หล่อนเชิดคางสูง มองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตาด้วยความเจ็บปวด
“บอสสั่งแก้วได้เฉพาะเวลาทำงานเท่านั้นค่ะ ปล่อยแก้วนะ ปล่อยสิคะ”
เขาไม่ปล่อย แถมยังกระชากร่างของหล่อนเข้าไปกอดรัดแนบอก
“ตอนนี้ก็ยังเป็นเวลางานของคุณอยู่”
“ไม่ใช่ค่ะ แก้วเลิกงานห้าโมงเย็น”
ใบหน้าหล่อจัดโน้มต่ำลงมาหา
“นั่นมันหน้าที่เลขาหน้าห้อง แต่สำหรับหน้าที่เลขาบนเตียง คุณจะเลิกงานไม่ได้ ต้องทำงานตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงกนกแก้ว”
หล่อนเผยอปากค้าง ก่อนจะส่ายหน้าดิก
“ไม่ค่ะ แก้ว… แก้วไม่เป็นอะไรของบอสทั้งนั้น แก้ว… จะกลับบ้าน ปล่อยค่ะ”
“ก็บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง”
“แล้ว… คุณน้ำล่ะคะ บอสเอาไว้ไปไหน ความจริงเวลาแบบนี้บอสควรจะอยู่กับเธอนะคะ”
หล่อนโต้แย้งเสียงเจ็บปวดระคนหึงหวง จนคนฟังอมยิ้มออกมา
“หึงผมหรือ”
“เปล่าค่ะ แก้วไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“ดีแล้วที่ไม่คิดจะทำ เพราะคุณไม่มีสิทธิ์ในตัวของผม มีแค่ผมคนเดียวที่มีสิทธิ์ในตัวของคุณ”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนร้ายกาจอย่างเจ็บช้ำ หัวใจของเขาคงไม่มีจริงๆ อย่างที่ทุกคนล่ำลือนั้นแหละ
“ปล่อยแก้วไปเถอะค่ะบอส แล้วเราก็กลับมาเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิม”
“เห็นทีจะไม่ได้หรอก เพราะความสัมพันธ์ของเราสองคนมันลึกซึ้งเกินกว่าจะกลับไปเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างแล้วล่ะ”
“แต่แก้วไม่ต้องการแบบนี้นี่คะ แก้ว…”
“ถ้าคุณคิดว่าจะจบเรื่องบนเตียงของเราสองคนลง แล้วกลับมาทำงานร่วมกันเหมือนเดิมได้ ผมตอบชัดๆ ตรงนี้เลยนะว่าไม่มีทาง หากเรื่องระหว่างเราจบลง คุณก็ทำงานกับผมไม่ได้อีก กนกแก้ว…”
หล่อนช็อกไป รับรู้ได้ถึงรูกลวงขนาดใหญ่ในช่องท้องของตนเอง
ภาค… ภาคกำลังจะบอกว่า หากทุกอย่างจบสิ้นลง หล่อนกับเขาก็ต้องแยกจากกันไปตลอดกาล จะไม่มีวันกลับมาเป็นเจ้านายกับลูกน้องได้อีก
นี่อีกไม่นาน… เราก็ต้องลาจากกันแล้วใช่ไหม…
กลีบปากอิ่มสั่นระริก ก้อนสะอื้นอัดแน่นอยู่ที่ลำคอระหง
“เลิกร้องไห้ได้แล้ว และไปขึ้นรถของผม”
“ไม่ค่ะ บอส… อย่าบังคับแก้วนะคะ แก้วไม่เต็มใจ”
เขายิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ก่อนจะถือวิสาสะจูบปากอิ่มกลางถนนทันที
“อื้อ… อ๊ะ… อุ๊บบบ”
หล่อนผลักไส ขัดขืน แต่พอถูกปากหยักสวยบดคลึงเร่าร้อน พร้อมกับสอดแทรกลิ้นเข้ามาในอุ้งปากสาว สติสัมปชัญญะก็แตกต่างในที่สุด
“อืมมมม”
เขาครางกระหึ่มลำคอ เมื่อปากเล็กจิ้มลิ้มเผยอจูบตอบพร้อมกับดูดลิ้นสากเชิญชวน
หล่อนเกลียดตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้ แต่หล่อน… หล่อนต่อต้านความน่าปรารถนาของภาคไม่ได้
นานเกือบห้านาทีเลยทีเดียวกว่าภาคจะยอมปล่อยปากอิ่มของหล่อนให้เป็นอิสระ พร้อมกับมือใหญ่ที่เลื่อนไปแตะที่เนินสะโพก
“คุณเต็มใจ แก้ว…”
เขาพูดอย่างทระนง ก่อนจะประคองร่างอ่อนระทดระทวยของหล่อนไปที่รถ
“บอส… รถแก้ว…”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวคนของผมจะมาขับกลับไปไว้ที่บริษัท”
เขาพูดด้วยความทระนง และก็ควบคุมทุกอย่างเอาไว้ได้ในกำมือ
ไม่ช้าเขาก็ก้าวขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัยรถ มองหล่อนสักพักก็ขับออกไป
“บอสส่งแก้วตรงนี้ก็ได้ค่ะ”
เมื่อรถคันงามแล่นมาจอดที่หน้ารั้วบ้าน หล่อนก็เอ่ยบอกเขาทันที หลังจากนั่งเงียบมาตลอดทาง
“นี่จะไม่ชวนผมเข้าไปดื่มน้ำหน่อยเลยหรือ”
“แก้วคิดว่าบอสไม่น่าจะหิวน้ำนี่คะ”
เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาเป็นประกายหื่นกระหาย จนหล่อนปั่นป่วนไปทั้งจิตวิญญาณ
“ใช่ ผมไม่ได้หิวน้ำสักเท่าไหร่หรอก แต่หิวอย่างอื่นมากกว่า”
“เอ่อ… แก้วลานะคะ”
“เดี๋ยวก่อนสิ”
เขาคว้าแขนเรียวเอาไว้ และจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของหล่อน
“บอส… มีอะไรกับแก้วอีกคะ”
“ผมจะเข้าไปด้วย”
“แต่ว่า…”
“ผมต้องการเข้าไปในบ้านกับคุณด้วย แก้ว”
แล้วเขาก็ปล่อยแขนเรียว จากนั้นก็ชิงก้าวลงจากรถ และเดินผ่านรั้วไม้เข้าไปในตัวบ้านของหล่อนทันที ในขณะที่เจ้าของบ้านอย่างหล่อนทำได้แค่เพียงเผยอปากค้างตกใจเท่านั้น
“บอส…”
พอได้สติก็รีบกระโจนลงจากรถ และวิ่งตามเรือนร่างสูงสง่าไปทันที
“บอสคะ บอสกลับไปเถอะค่ะ”
หล่อนคว้าแขนของเขาเอาไว้ และพยายามหว่านล้อมอย่างสุดความสามารถ เพราะไม่อยากให้แม่รู้ความสัมพันธ์ของตนเองกับภาค
“คุณกลัวอะไรแก้ว”
“แก้ว…”
“ถ้ากลัวว่าแม่คุณจะรู้ สบายใจได้ วันนี้ท่านไม่อยู่หรอก”
“คะ?”
นี่เขาพูดอะไรเนี่ย
“แม่คุณไปต่างจังหวัดกับป้าข้างบ้านน่ะ ไม่เชื่อคุณขึ้นไปดูสิ”
หล่อนมึนงง และไม่เชื่อคำพูดของภาคเลย เพราะเขาจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อหล่อนเป็นลูกสาวยังไม่รู้เลย
กนกแก้วก้าวเข้าไปในบ้าน ก่อนจะพบกระดาษที่เขียนด้วยลายมือของมารดาวางอยู่บนโต๊ะกระจกตัวที่หล่อนชอบนั่งเป็นประจำหลังกลับมาจากทำงาน
‘พอดีคุณป้าข้างบ้านมาชวนแม่ไปหัวหินน่ะ แถมยังออกค่าที่พักกับอาหารให้แม่ด้วย แม่อยากไปหัวหินมานานแล้วก็เลยตกลง แก้วไม่โกรธแม่นะ แม่ไปแค่สองคืนเอง’
“นี่มัน…”
“เห็นไหมผมบอกแล้ว”
หล่อนอึ้งไปสักพักก็หันมาจ้องหน้าภาค
“แล้ว… บอสทราบได้ยังไงคะ”
ชายหนุ่มระบายยิ้ม ก่อนจะโน้มหน้าต่ำลงมาหาใกล้ๆ จนหล่อนได้กลิ่นลมหายใจอบอุ่นของเขาเลยทีเดียว
“ก็ผมเป็นคนจ้างป้าข้างบ้านให้มาชวนแม่คุณไปหัวหินยังไงล่ะ”
“บอส?!”
“ทำไมต้องทำหน้าตกใจด้วยล่ะครับ ผมทำอะไรผิดหรือ”
นี่เขาทำหน้าไม่สะทกสะท้านเลย แถมยังยิ้มกริ่มทั่วหน้าอีกต่างหาก
“บอส… บอสทำอย่างนี้ทำไมคะ” หล่อนไม่เข้าใจกับการกระทำของเขาเลยจริงๆ
“ก็เพราะผมอยากอยู่ใกล้ๆ คุณยังไงล่ะ ผมต้องการอยู่กับคุณที่นี่ตามลำพัง”
“บอสคะ… แต่ว่ามัน…”
“ห้องนอนของคุณอยู่ไหนแก้ว”
“บอส…”
หล่อนเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนอกอ่อนใจ ก่อนจะอุทานออกมาเมื่อเขาช้อนร่างสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน
“บอส… ปล่อย… ปล่อยแก้วเถอะค่ะ”
“ห้องนอนคุณอยู่ไหนแก้ว ใช่ห้องที่ผมไปหาวันนั้นหรือเปล่า”
“บอส… ปล่อยแก้วเถอะค่ะ”
เขาไม่สนใจการขัดขืนอ่อนแรงของหล่อนแม้แต่น้อย ก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องนอนของหล่อนได้อย่างถูกต้อง ประตูไม้ถูกปิดสนิทลง และหล่อนก็ถูกจับวางราบบนเตียง
“บอส… อย่าทำแบบนี้ค่ะ อย่า…”
หล่อนกำลังจะเผยอกายลุกขึ้นนั่ง แต่เขาทาบทับลงมาเสียก่อน
“ผมจะทำ… ผมต้องการคุณจนแข็งไปหมดแล้วเนี่ย”
“แล้ว… คุณน้ำล่ะคะ”
“น้ำไม่เกี่ยวอะไรด้วย เรื่องนี้มีแค่เราสองคน อืมมมม นมใหญ่เหลือเกินแก้ว ผมจะดูดหัวนมคุณให้หลุดเชียว อืมมมม โอ้ว…”
“อ๊ะ… อย่า… อู๊ยยยย… อ๊า…”
เขาซุกหน้าลงกับเต้านมอย่างลุ่มหลง และก็ใช้วิชามารฉีกทึ้งเสื้อผ้าออกไปจากกายสาวด้วยความรวดเร็ว ตอนนี้กายสาวเปลือยเปล่าล้อนจ้อน
“ว้าว… ใหญ่โตเหลือเกิน”
“อื้อ… อย่า… บอส… อย่าค่ะ อ๊า… อ๊า…”
หล่อนพยายามต่อต้านแล้วนะ พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่… แต่สุดท้ายก็กลายร่างเป็นสาวร่านร้อนในนาทีต่อมาอย่างง่ายดาย เพียงแค่ถูกดูดอมหัวนม และโลมเลียเท่านั้น
“อ๊า… ซี๊ดดด บอสขา… ซี๊ดดด เลียอีก… อา… ดูดนมแก้วแรงๆ อ๊า…”
หล่อนเด้งร่อนเผยอกายขึ้นหา ให้เขาได้กัดได้เลีย ได้ลูบไล้อย่างเต็มอกเต็มใจ น้ำเสียวก็ทะลักออกมาจากซอกขาไม่หยุด
“ซี๊ดดด อ๊า… บอส… อา… เสียววว อ๊า…”
“ผมบอกแล้วไง… คุณเต็มใจแก้ว… โอ้ว… ร่องหวานลิ้นเหลือเกิน โอ้ว…”
เขาเลียลึก ปาดลิ้นส่ายวน ก่อนจะเอานิ้วแข็งแรงฝังเข้าไปข้างใน คว้านวนไปทั่ว ก่อนจะชักเข้าออกเลียนแบบดุ้นเอ็น
“อ๊า… อู๊ยยยย บอส… บอสขา… อา… กระแทกลงมา เอาดุ้นกระแทกลงมาค่ะ อ๊า… ซี๊ดดด เสียยววว ไม่ไหวแล้ว เสียววว อ๊า…”
แล้วเนิ่นฉ่ำก็ถูกเสียบถูกกระเด้าสุดแรง กายสาวร่านจัดเผยอร่อนอย่างเต็มอกเต็มใจ สองขาเรียวตวัดรัดรึงกายทรงพลังชุ่มเหงื่อเอาไว้แน่น
“อ๊า… แรงอีกค่ะบอส… อา… ลึกๆ อา… ซี๊ดดด เสียววววว รู อ๊า… อ๊า…”
ลำเอ็นยาวใหญ่คว้านลึกควงสว่านอยู่ในรูเสียวคับ แคบอย่างดุดัน จังหวะการกระเด้าเสียบเอ็นร้อนแรงราวกับพายุคลั่ง
“ผมจะเสียบคุณทั้งคืน แก้ว… โอ้ว… โอ้ว… ร่องดูดดีมาก โอ้ว… โอ้ว… อืมมมมมม”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
