เริงรักข้ามรุ่น 9

“น้องจบอะไรมาคะ?”

“นิเทศค่ะ”

“มีบัตรมัคคุเทศก์ไหมคะ?”

“ไม่มีค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเสียใจด้วยนะคะ เพราะทางฝ่ายบุคคลแจ้งว่า ต้องการผู้ที่มีบัตรมัคคุเทศก์ ถ้าไม่มีก็อยากได้สาขาที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวและภาษาค่ะ”

“แต่ว่า หนูจบนิเทศศาสตร์ มันก็สามารถวางแผนงานการทำทัวร์ได้นี่คะ?”

“พี่เสียใจจริงๆ ค่ะ”

ประชาสัมพันธ์ตอบปฏิเสธอย่างนิ่มนวล ทำให้หญิงสาวหมดหวังที่จะพาตัวเองไปใกล้ชิดกับชายหนุ่ม

“ขอบคุณมากนะคะ”

หญิงสาวยอมแพ้ไม่ตื้ออีกต่อไป บางทีเธออาจจะวางแผนผิด ก็แค่ขอพบคุณกวินทร์เท่านั้น เธอก็น่าจะได้พบแล้ว ไม่รู้ว่าจะต้องวางแผนให้มันซับซ้อนทำไม หญิงสาวคิดกับตัวเองอย่างหงุดหงิด

เธอลงลิฟท์กลับมายังชั้นล่างของอาคารอย่างเซ็งๆ ตึกแห่งนี้เป็นของบริษัทกวินทร์ทัวร์ แต่เจ้าของบริษัทเปิดให้สำนักงานอื่นๆ เช่าพื้นที่ทำออฟฟิศด้วย ทำให้อาคารมีความหลากหลาย และยังมีห้องประชุมให้เช่า จะว่าไปแล้ว เขาร่ำรวยมาก เธอไม่ได้อยากให้เขาร่ำรวยถึงเพียงนี้ เพราะมันทำให้เธอเข้าถึงเขายากขึ้น แต่ด้วยแรงคิดถึง มันทำให้เธอต้องมา

“คุณเป้”

“คุณมาสมัครงานอะไรหรือ?”

“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เป้..เป้กลับก่อนดีกว่า”

ปรียารีบเดินเลี่ยงเพื่อหนี เพราะเอาเข้าจริงๆ เธอก็รู้สึกไม่มั่นใจเอาเสียเลย แต่คราวนี้เขากลับเป็นฝ่ายรั้งเธอไว้

“เดี๋ยวสิครับ”

มือของเขาคว้าข้อมือเล็กๆ ของเธอไว้แล้วดึงเธอกลับมาหาเขาจนแทบจะแนบร่าง

“คุณวิน!”

“ขอโทษ ผมคงรั้งคุณแรงไป แต่รั้งไว้ด้วยความคิดถึง”

“คุณว่ายังไงนะคะ”

“ไปคุยบนห้องผมดีกว่า”

ชายหนุ่มลากปรียาออกมาจากทางเดินระหว่างห้องน้ำไปที่ลิฟท์ของอาคารด้วยรอยยิ้มกริ่ม ส่วนปรียารู้สึกเขินอาย เพราะถูกคนทั้งอาคารมองดูอย่างสงสัย

“คุณปล่อยมือเป้เถอะค่ะ”

หญิงสาวพยายามชักมือออก แต่เขากลับยึดไว้แน่น

“จับแค่นี้ไม่ได้เหรอ?”

เขาหันมาถามอย่างยียวน จนทำให้เธอต้องเงียบเสียงลง เพราะไม่ได้อยู่ตามลำพังกับเขา กวินทร์จูงหญิงสาวออกมาจากลิฟท์ ตรงเข้าไปในส่วนสำนักงานทัวร์ของเขา