เริงรักข้ามรุ่น 8

“ใช่! ทำงานดีแค่ไหน สุดท้ายแกตาย เขาก็หาคนใหม่มาแทนแกอยู่ดี” อั๋นพูดอย่างขำๆ จนทำให้เพื่อนๆ ที่ได้ยินต่างก็หัวเราะไปด้วย

“ฉันไม่ได้ว่าบริษัทนะ ฉันแค่อยากให้เราทำงานพอดีกับสุขภาพของเรา คนนะไม่ใช่เครื่องจักร”

อั๋นรีบแก้ตัวทันที เพราะคนในบริษัทก็เหมือนกับสังคมทั่วๆ ไป มีคนรัก คนชอบ ย่อมต้องระวังตัวเป็นธรรมดา ปรียาไม่ได้ทำงานต่อ เธอเก็บของและปิดคอมพิวเตอร์ทันทีที่รู้ว่าเลิกงานแล้ว

“ฉันทำงานเพลินจนไม่รู้ว่างานเลิก ดีจังเลยที่มีงานยุ่งทั้งวัน ทำให้สมองไม่ต้องคิดเรื่องอื่น”

“หือ…แล้วมีเรื่องอะไรที่ต้องคิดเหรอ?”

ออยถามขึ้นทันที ทำเอาปรียาชะงักยิ้มเจื่อนๆ

“ไม่มีอะไรจ้า ฉันก็แค่..ทำงานเพลิน เวลามันหมดเร็วดี”

“ไม่มีอะไรแน่นะ”

หญิงสาวนึกถึงเขา ขณะที่มือก็เลื่อนลูบขึ้นมาที่ทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเอง

“ฝ่ามือของคุณยังตราตรึงอยู่ที่ผิวเนื้อเป้อยู่เลยนะคะ”

เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วลูบไล้ทรวงอกตัวเองหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนปทุมถันเต็มไปด้วยฟองสบู่

“อืมม..เป้อยากให้นี่เป็นมือคุณเหลือเกิน”

นิ้วเรียวยาวของปรียาบดบี้กับปลายถันของตัวเองด้วยความเสียวกระสัน ก่อนจะเลื่อนมือต่ำลงมาที่กลางลำตัวของเธอแล้วสอดนิ้วลงไปที่ร่องรักช้าๆ

“ซี้ดดด” เธอครางครวญกับความเสียวซ่านที่ตัวเองปลุกขึ้น โดยมีมโนภาพเป็นหนุ่มใหญ่เจ้าของธุรกิจนำเที่ยวที่กำลังมีชื่อเสียง หญิงสาวเร่งมือข้างหนึ่งที่บีบบี้อยู่ที่ทรวงอีก และอีกมือกระตุกติ่งไตอยู่ที่ร่องสวาทของเธออย่างเมามัน จนได้ยินเสียงนิ้วที่กระตุกอยู่ที่ร่องผ่านน้ำรักที่เอ่อซึมออกมาดัง แจ๊ะ แจ๊ะ เป็นจังหวะ ก่อนที่หญิงสาวจะเกร็งสะโพกแล้วช่องรักบีบนิ้วตัวเองแน่น

“ซี้ดดด” หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นสูดปากครางรับความเสียวกระสันที่กำลังแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่าง กระทั่งร่างสั่นไหวกระตุกเบา ๆ น้ำรักไหลเยิ้มออกมาเปรอะเลอะที่ต้นขาจนเธอซวนทรุดลงกับพื้นห้องน้ำ ปล่อยให้สายน้ำชำระคราบไคลคาวกามของตัวเองให้จางลงไปกับการถึงจุดสุดยอดด้วยตัวเอง

“คุณวินขา…เราจะไม่ได้พบกันอีกแล้วหรือคะ?”

ในใจของปรียาเฝ้าครุ่นคิดถึงแต่ชายหนุ่ม ความปรารถนาของเธอลุกโชนขึ้น แม้เธอจะดับได้เอง ทว่า…ความตรึงตราในรสสวาทของเขานั้น มันทำให้เธอโหยหาและไม่เพียงพอต่อความต้องการที่เธอจะปลดปล่อย บางทีเธออาจจะต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เธอบรรลุเป้าหมาย