เริงรักข้ามรุ่น 16

กวินทร์กลับมาทบทวนกับตัวเอง หลังจากผ่านค่ำคืนแห่งความหฤหรรษ์กับสาวน้อยวัยคราวลูก ที่เติมเต็มความปรารถนาของเขาได้อย่างถึงอกถึงใจ เขาไม่เคยติดใจผู้หญิงมาก่อน การผ่านร้อนผ่านหนาวมาถึง ๔๐ ปีนั้น มันทำให้เขาเมินชากับความรู้สึกที่เรียกว่ารัก

ถ้าหากว่าใช้ราคะนำพาความรัก เด็กสาวคนนั้นก็เป็นตัวอย่างของความรักที่เกิดขึ้นกับเขาอย่างที่เขาไม่ได้ตั้งใจ เธอแค่เพียงผ่านมาในคืนวันที่เขานึกอยากจะทำอะไรแผลงๆ ด้วยการออกตระเวนรับส่งผู้โดยสารในฐานะแท็กซี่ ทุกวันนี้ถ้าว่าง

เขาก็ยังคงทำหน้าที่นั้นอยู่ แต่ไม่เคยมีผู้โดยสารเหมือนเธอ

ปรียา เด็กสาวคนนั้นเคยถามเขาว่า ทำไมฐานะอย่างเขาจึงต้องไปขับรถแท็กซี่อูเบอร์ เขาตอบเธอว่ามันคือโชคชะตา กับงานอดิเรกของเขาทำให้เจอเธอ เขาไม่อยากจะบอกเธอว่า…นั่นคือปมของเขา ผู้คนหลากหลาย ความรู้สึกนึกคิดของผู้คน มันทำให้เขาไม่ลืมตัวว่า ครั้งหนึ่ง…พ่อของเขาก็เคยเป็นคนขับแท็กซี่มาก่อน พ่อที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล จากการพูดคุยกับผู้โดยสาร และได้รับโอกาสอันดีจากผู้โดยสารคนหนึ่งในฐานะที่ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ทันจากการนำส่งโรงพยาบาล และนั่นทำให้เขา ลูกชายคนขับรถแท็กซี่ก้าวมายืนตรงจุดนี้

กวินทร์เคยมีความรักในสมัยวัยรุ่น แต่พอรู้อดีตของเขา เธอก็ลาจาก นับจากวันนั้น กวินทร์ไม่สนใจความรักอีกเลย จะมีก็แค่ความใคร่และผู้หญิงมากมายรายล้อม

ผู้หญิงไฮโซคนหนึ่ง คนที่ปรียาถามถึง ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งของเขา บางทีเธออาจจะลงเอยกับเขา แต่นั่นแหละถ้าเธอรู้ว่าเขาเป็นใครมาก่อน….เธอก็คงเขี่ยเขาออกมาจากสังคมไฮโซของเธออยู่ดี

“คุณวินคะ เป้จะไม่ผูกมัดอะไรคุณ แต่ถ้าคุณอยากมีความสุข คุณมาหาเป้ได้เสมอ แต่ถ้าเป้อยากมีความสุขบ้างละคะ…เป้จะไปหาคุณได้ไหม?”

ปรียาร่ำลาเขาด้วยคำพูดนี้ พร้อมยื่นคีย์การ์ดสำรองให้กับเขา มันทำให้หัวใจของเขาอ่อนยวบ เด็กสาวที่มีความสวยงามเป็นที่ตั้ง กลับยอมปักหลักอยู่กับหนุ่มใหญ่เช่นเขา ในขณะที่เขาเองกลับเลี่ยงที่จะแสดงความชัดเจนออกมา หรือว่ามันถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะรู้หัวใจตัวเองว่าต้องการอะไร