ศพ 463 อาจารย์ระเบิด

ตอนที่ 463 อาจารย์ระเบิด

ตอนนี้สถานการณ์เข้าสู่ขั้นวิกฤต หลังอาจารย์ได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลไม่หยุด

ไม่มีทางเลือก ผมได้แต่เรียกคนมาช่วยเท่านั้น

เพราะผมค่อนข้างสนิทกับมู่หลงเหยียน ดังนั้นผมเลยคิดถึงเธอเป็นคนแรก

ผมเดินพลัง กระตุ้นไฝดําที่ข้อมือซ้าย เตรียมเปิดใช้วงเวทย์ เรียกมู่หลงเหยียนออกมา

ต่อจากนั้น ผมก็ตะโกนออกมาว่า “มู่หลงเหยียน……”

ทันใดนั้นเอง ไฝดําก็เริ่มทํางานไอเย็นลอยอยู่เหนือไฝดําบนข้อมือซ้ายของผม

ไฝดําาเริ่มเปลี่ยนไป มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นรูปปลาหยินหยาง

แต่ทันใดนั้นเอง ผมกลับคิดว่าแบบนี้ไม่ถูกต้อง

เหมือนมู่หลงเหยียนยังเก็บตัวอยู่ ผมเรียกเธออกมาตอนนี้ จะทําให้เธอเสียสมาธิ รบกวนการรักษาตัวของเธอหรือเปล่า ? หรืออาจธาตุไฟเข้าแทรกได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใจผมก็มีเสียงดัง “อีก” คิดว่าการเรียกมู่หลงเหยียนออกมาตอนนี้ไม่เหมาะสม

ดังนั้น ผมหลังจากตะโกนคําว่ามู่หลงเหยียนออกมาหนึ่งครั้งแล้ว ผมก็หยุดเดินพลังไม่กระตุ้น

ไฝดําต่อ

หลังไม่สนใจไฝดําแล้ว ผมก็ได้แต่เลือกวิธีที่ยุ่งยากกว่าคือเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง

ดังนั้น ผมเลยหันไปพูดกับอาจารย์ว่า “อาจารย์ ช่วยคุ้มครองผมแป๊บนึง ผมจะเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง !”

พออาจารย์ได้ยินผมพูดแบบนั้น ก็พยักหน้าให้ทันที “ได้ ! มอบให้เป็นหน้าที่อาจารย์เถอะ !”

หลังจากพูดจบ จู่ๆอาจารย์ก็กัดลิ้น ประสานมือข้างเดียว “สึก” และยกดาบไม่ขึ้น

เขาพ่นเลือดใส่ดาบไม้หนึ่งครั้ง

ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ก็ใช้มือลูบไปตามคมดาบ จากนั้นก็เอานิ้วมาจิ้มที่คิ้วของตัวเองแล้ว ตะโกนออกมาว่า “ขอเชิญเทพลุ่ยลิ้งเปิด !”

เสียงเพิ่งเงียบลง ก็มีพลังล้นออกมาจากตัวอาจารย์ เหมือนกับว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นไปอีกเท่าหนึ่ง

ผมสัมผัสได้เพียงคลื่นพลังที่รุนแรง ต่อจากนั้นก็เห็นพลังของอาจารย์ดูทรงพลังขึ้นมาก ดวงตาทั้งสองข้างก็ดูจะแดงหน่อยๆ

ไม่ใช่แค่นั้น หลังจากอาจารย์ทําท่าทางพวกนี้เสร็จแล้ว เหมือนพลังรบของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไม่น้อย

มีปีศาจสองตนที่ไม่กลัวตายกําลังพุ่งเข้ามาพอดี อาจารย์เลยยกดาบขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นดาบก็ตัดแขนข้างหนึ่งของปีศาจหนึ่งตน ส่วนปีศาจอีกตน ก็โดนอาจารย์ถีบกระเด็นออกไป

เมื่อเห็นภาพนี้ ผมก็อดตกใจไม่ได้

สุดยอด นี่มันวิชาอะไรเนี่ย ? ทําไมเพียงแค่พริบตาเดียวอาจารย์ก็ร้ายกาจขึ้นมาถึงขนาดนี้ได้

แม้จะสงสัย แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลาพอให้ไปสนใจหรือไล่ถาม

ภายใต้การคุ้มกันของอาจารย์ ผมรีบหยิบธูปหอมพิเศษออกมา มันยาวประมาณนิ้วมือได้

และรีบใช้ไฟแช็กจุด จากนั้นก็ปักลงดินทันที

ประสานมือทั้งสองข้าง แล้วท่องคาถาอัญเชิญเซียน

ช่วงเวลานี้ค่อนข้างยาวนานหน่อย ดังนั้นเวลาอยู่ในการต่อสู้ ผมเลยไม่ค่อยอยากเชิญเซียนสถิตร่าง

มันต้องเสียเวลาพักหนึ่ง ซึ่งในช่วงเวลานั้นอาจเกิดอะไรขึ้นมากมาย

ดังนั้น การเชิญเซียนในมาสถิตร่างชั่วคราว เลยเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก

แต่ดูเหมือนตอนนี้อาจารย์จะกลายเป็นนักรบผู้กล้าหาญคนหนึ่ง บวกกับตําแหน่งที่ผมอยู่ ก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน

ด้านหลังมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งพอดี เมื่อเป็นแบบนี้ อาจารย์ก็ไม่ต้องป้องกันด้านหลังผมแล้ว

เขาเพียงต้องป้องกันด้านหน้าของผม เขาเลยสามารถป้องกันผมได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ตอนนี้อาจารย์ดูทรงพลังมาก ฝีมือเหนือกว่า

ไม่ว่าจะดาบหรือเท้าก็รุนแรงทั้งนั้นไม่เหมือนตาแก่คนนึงเลยสักนิด แต่เหมือนกับ “ระเบิดในร่างมนุษย์

วิชาที่ร้ายกาจขนาดนี้ ต่อไปต้องให้อาจารย์สอนให้ผมให้ได้

เรื่องก็เป็นแบบนี้ อาจารย์คอยป้องกันอยู่หน้าผมประมาณ 3-4 นาที

อย่าดูถูกเวลา 3-4 นาทีเชียว เพียงแค่ 3-4 นาทีนั้น ถึงอาจารย์จะร้ายกาจถึงขนาดนั้นแล้ว แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง

อาจารย์แทบจะใช้ร่างกายและชีวิตของตัวเอง ถ่วงเวลาให้ผมในช่วงเวลานั้น

หลังท่องคาถาอัญเชิญเซียนเสร็จ ผมก็ไม่ลังเลเลยสักนิด มือประสานอินอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตะโกนออกมาว่า “ศิษย์ติงฝาน ขอเชิญเซียนจิ้งจอกสถิตร่าง !”

ทันใดนั้นป่าอันเงียบสงบ ก็มีสายลมพัดเข้ามา

“ฮๆๆๆ” พัดป่ารอบๆสะท้อนเสียงแบบนี้ออกมาไม่หยุด

ไม่ใช่แค่นั้น ทันใดนั้นไอปีศาจที่ทรงพลังมากก็ปรากฏขึ้น มันเริ่มวนรอบตัวผม

และควันที่ออกมาจากธูปหอมอันนั้น ก็เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหัวจิ้งจอกขนาดใหญ่ตรงหน้าผม

หัวจิ้งจอกอันนั้นอ้าปากขึ้น แล้วพุ่งเข้ามาหาผมทันที

แต่พอเข้ามาใกล้ตัวผมมันก็หายเข้าไปในร่างผมอย่างรวดเร็ว

และในวินาทีนั้นเองผมก็ค่อยๆสูญเสียการควบคุมร่างกายตัวเอง

ผมกระพริบตาพบว่าเซียนจิ้งจอกมาสถิตร่างแล้ว

ส่วนจะเป็นใครนั้น ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

ผมถามเซียนในร่างตัวเอง “ศิษย์ติงฝาน ขอถามเป็นเซียนจิ้งจอกท่านไหนเหรอครับ ! ใช่ท่านปู่หลิวไหมครับ”

เพราะท่านปู่หลิวเป็นองค์รักษ์คอยปกป้องผมที่ตําบลชิงฉือเต็มเวลา ดังนั้นเซียนที่ผมเชิญมาอาจเป็นปู่หลิว

แน่นอน ผมเป็นชูหม่าของเผ่าจิ้งจอก เซียนทั้งเผ่าจิ้งจอก ย่อมสามารถอุ่นเชียวผม หรือมาสถิตร่างผมได้

ดังนั้นใครจะมาอุ่นเชียวย่อมเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน

ตอนนี้ เซียนจึงจอกกําลังควบคุมร่างผมกวาดสายตามองรอบ ยังไม่ได้ตอบกลับทันที เขายกมือขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น คลื่นพลังปีศาจที่แข็งแกร่งก็ถูกพัดออกไปราวกับคลื่นสึนามิ

ปีศาจสามคนที่กําลังพุ่งมาหาพวกเรา ก็โดนพลังปีศาจนั้นซัดออกไปทันที พวกมันลงไปนอนกองกับพื้น ร้องโอดครวญออกมาไม่หยุด ท่าทางเหมือนจะลุกขึ้นไม่ไหว

อาจารย์หันมามองผมทันที “ท่านเซียนจิ้งจอก !”

จนกระทั่งมาถึงตอนนี้ เซียนจิ้งจอกในร่างผมถึงยอมพูด “ข้าเย่เสี่ยวซี”

ตอนผมได้ยินค่าว่า “เย่เสี่ยวซี” สามค่านี้ ผมก็ช็อกทันที

เย่เสี่ยวซี นี่เป็นชื่อของนางพญาจิ้งจอกเชียวนะ

คิดไม่ถึงว่าที่เชิญมาครั้งนี้ จะไม่ใช่ป่หลิ่ว แต่เป็นนางพญาจิ้งจอก

“นาง นางพญา ?” ผมค่อนข้างตกใจ

อาจารย์ทํามือคารวะนางพญาจิ้งจอก “นางพญามาเยือน ข้าขอคารวะ”

นางพญาควบคุมร่างของผม คลี่ยิ้มให้อาจารย์เล็กน้อย “ท่านนักพรตไม่ต้องมากพิธี เจ้าพวกไม่ใช่คนไม่ใช่ปีศาจแบบนี้ มอบให้ข้าจัดการเองเถอะ !”

หากนางพญามาเยือนเอง อย่าว่าแต่พวกลูกกระจ๊อกสํานักลือเย่เฉินพวกนี้เลย

แม้แต่ชายชุดด่าเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับนางพญาได้

แต่เห็นได้ชัดว่าสาวกสํานักสื่อเย่เฉินที่อยู่วงนอกพวกนั้นจะไม่รู้เรื่องอะไร พวกเขาไม่เห็นมันเป็นเรื่องใหญ่เลยสักนิด

หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้นมาว่า “เล่นละครบ้าอะไร ? คอยดูฉันฆ่าแกเถอะ !”

“ไอ้ลูกหมาเอ้ย ฉันนี่แหละเป็นพ่อของแก !”

“ใช่ เย่เสี่ยวซี ทําไมแกไม่ชื่อลือเสี่ยวซีไปเลยละฮะ ?”

“ไอ้โง่นี่ คงตกใจจนเสียสติไปแล้ว รอดฉันฆ่าแกเถอะ….”

พูดตรงๆ คนพวกนี้เพิ่งเข้าร่วมสานักไม่นาน พวกเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบันเลยสักนิด

อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อของนางพญาจิ้งจอก และเรื่องกุนเชี่ยวมาก่อน

เป็นเพียงพวกหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการเท่านั้น ไม่เข้าใจว่า “นางพญาเย่เสี่ยวซี” ห้าคํานี้ หมายความว่ายังไง

แต่ไม่รอให้พวกเขาได้ลงมืออีกครั้ง นางพญาก็เค้นเสียงดัง ฮีเธอไม่เกรงใจเลยสักนิด

ถ้าเมื่อกี้อาจารย์เป็น “ระเบิดในร่างมนุษย์” งั้นตอนนี้นางพญา ก็เป็นระเบิด…

นางพญาแข็งแกร่งมาก พลังก็เยอะมาก

ในฐานะนางพญาที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าจิ้งจอก นางพญาเพียงตัวสั่นครู่เดียว ทันใดนั้นพลังปีศาจมหาศาล

ที่เหมือนกับคลื่นสึนามีขนาดยักษ์ ก็ควบคุมทุกคนทันที

ระหว่างยกมือขึ้น สายลมกระโชกแรงก็ปรากฏขึ้น ในวินาทีนั้นปีศาจหลายสิบตนก็โดนฆ่าในพริบตา

เป็นการ “ฆ่า” ไม่ใช่ “สยบ”

เหมือนฝ่ามือนี้ของนางพญา จะเป็นการระเบิดพลังปีศาจมหาศาล มันยิงไปที่ตัวของปีศาจพวกนั้นทันที

เสียงโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่ละตัวต่างล้มลง และตายทันที หรือยังไม่ทันร้องออกมาด้วยซ้ํา

ที่เหลือมีเพียงสิบตนเท่านั้น คุณหวงเองก็รวมอยู่ในนั้น ตอนนี้พวกเขาตกตะลึงในทันที

แต่ละคนมือไม้อ่อนสีหน้าหวาดกลัว ตกใจ หรือแม้แต่ช็อกกับภาพตรงหน้า……

Favorite