ศพ 452 หางหนู

ตอนที่ 452 หางหนู

ผมและอาจารย์กําลังตรวจสอบในบ้าน แต่จู่ๆเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น พวกเราเลยหันไปมองทันที

ทันใดนั้นเราก็พบว่าเสียงกรีดร้องดังมาจากทางข้างหลัง

ผมและอาจารย์ไม่ได้ลังเลเลยสักนิดเรารีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที

แต่หลังจากผมและอาจารย์เข้าไปในห้องภาพตรงหน้า ก็ทําให้ผมและอาจารย์ตกใจในทันที

เราเห็นภายในห้องมีคนอยู่สองคน

หนึ่งในนั้นคือคุณโจวตอนนี้คุณโจวก่าลังทําหน้าตกใจ นั่งขดตัวอยู่ตรงมุมห้อง

ข้างๆมีกะละมังคว่าอยู่คราบน้ํากระเด็นอยู่รอบๆ

เสียงกรีดร้องเมื่อกี้ ก็คือเสียงของคุณโจว

และอีกคนหนึ่งเป็นยายแก่ร่างผอมบางคนหนึ่ง

ตอนนี้เธอกําลังนอนอยู่บนเตียงเผยให้เห็นกันและหลังครึ่งหนึ่ง

แต่สิ่งที่ผิดแปลกไปกว่านั้นก็คือ ตรงบริเวณกันของยายคนนั้น มีหางด่าไร้ขนยาวออกมาประมาณครึ่งเมตร

เพราะยายแก่คนนี้เป็นอัมพาต ดังนั้นเธอเลยขยับตัวเองไม่ได้ เพื่อเห็นลูกสะใภ้ตกใจจนเข้าไปอยู่ตรงมุมห้อง สีหน้าหวาดกลัว เธอก็ถามออกมาด้วยสีหลังเคร่งเครียดและสงสัย “เสี่ยวโจวเสี่ยวโจวเป็นอะไรไป เสี่ยวโจว เสี่ยวโจว……”

คุณโจวจ้องหางที่หลังของคุณยายพร้อมพูดด้วยเสียงสัน “ปี ปีศาจ หะ หะ หาง……”

“หาง หางอะไรมีปีศาจที่ไหน ?” ยายแก่ไม่เข้าใจ เธอพูดด้วยเสียงแหบพร่า

เพราะเป็นอัมพาตตั้งแต่หัวลงมา นอกจากพูดแล้ว ยายแก่ก็แทบขยับร่างกายส่วนอื่นไม่ได้อีกจึงไม่ต้องพูดเรื่องหันไปมองหางยาวกว่าครึ่งเมตรที่กันตัวเองเลย

แต่อาจารย์ที่ยืนอยู่ตรงประตู กลับขมวดคิ้ว

แต่ผมกลับหยืนยันต์ออกมาตามจิตใต้สํานึก ดึงหน้าลง แล้วพูดกับอาจารย์ว่า “อาจารย์ ยายแก่คนนี้มีวิญญาณปีศาจสิงร่างหรือเปล่าให้ผมเอายันต์ไปแปะ ทําให้มันออกมาไหม !”

หลังจากพูดจบ ผมก็กําลังจะเข้าไปลงมือ

แต่อาจารย์กลับห้ามผมไว้ “ช้าก่อน ! ไม่เหมือนอย่างนั้น”

“อะไรไม่เหมือนอาจารย์หางยาวออกมาขนาดนี้แล้วนะ ?” ผมพูดตรงๆ

เหมือนอาจารย์จะไม่แน่ใจเนื่องจากพวกเราไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังพยักหน้าให้ผม “เอายันต์ไปแปะที่หลังเธอฉันจะดูปฏิกิริยา !”

หลังจากพูดจบ อาจารย์ก็ดึงดาบไม้ออกมา คอยยืนอยู่ข้างๆผม เผื่อมีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้น

หลังได้รับอนุญาตจากอาจารย์ ผมก็ไม่ลังเลเลยสักนิดถือยันต์พุ่งเข้าไปทันที

หลังเล็งไปที่หลังยายแก่แล้ว ผมก็แปะลงไปทันที “ปีศาจชั่ว ยังไม่เผยตัวออกมาอีก”

หลังจากพูดจบ ยันต์ในมือผมก็ลงไปแปะบนหลังยายแก่คนนั้นแล้ว

แต่หลังจากแปะยันต์ลงไปแล้วผมกลับไม่ได้เห็นผลลัพธ์อย่างที่ตัวเองอยากเห็น

หรือจะพูดว่า หลังแปะยันต์ลงไปแล้วยายแก่ก็ไม่ได้มีท่าทีแปลกไปเลย

กลับกันผมยังโดนยายแก่ด่าแทน “ไอ้ชั่ว แกเป็นใครฮะ ? จะทําอะไรฮะ ? เสี่ยวโจว รีบไล่พวกมันออกไปเร็ว……”

อย่าคิดถึงค่าด่าของยายแก่เลย ในวินาทีนั้นผมก็ตะลึงไปทันที
ส่วนอาจารย์ก็รู้สึกว่ามันแปลกมากเขาเองก็ไม่สนใจว่ายายแก่คนนี้เป็นอัมพาต รีบเข้าไปข้างหน้า แล้วเอื้อมมือไปจับหางยาวๆไร้ขนอันนั้น หรือแม้แต่ออกแรงดึง

อาจารย์เพิ่งออกแรง ยัยแก่คนนั้นก็กรีดร้องออกมาทันที “ อร้าย ! เจ็บจะตายแล้ว บ้าไปแล้วหรือไง !

แกเป็นใครฮะ ? แม้แต่คนแก่เป็นอัมพาตอย่างฉันแกก็ไม่ละเว้น……”

ทางอาจารย์ที่ได้ยินเสียงร้องโวยวายเสียงดังลั่น แต่อาจารย์กลับไม่สนใจเลยสักนิด

หลังดึงหางของยายแก่สองสามครั้งแล้ว เขาก็พูดกับคุณโจวที่อยู่ตรงมุมห้องว่า “คุณโจว ไม่ต้องกลัว แม่ของคุณไม่ใช่ปีศาจ”

“แล้ว หาง หางนั่นละ ?” คุณโจวยังกลัวอยู่ แต่เธอก็ค่อยๆลุกขึ้นมา
“อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยว่ากัน !” หลังจากพูดจบอาจารย์ก็หมุนตัวเดินออกไปจากห้อง

ผมขมวดคิ้ว ตอนนี้ในสมองมีแต่หมอกหนา

หางตรงกันของยายแก่อันนั้น ไม่มีขน ผิวเรียบ หรือแม้แต่ยังมีรูปร่างเหมือนกล้ามเนื้อนูนออก มาไม่ว่าจะมองยังไง ผมก็คิดว่ามันเหมือนหางหนู

และก่อนหน้านี้อาจารย์ก็เดาไว้ว่าคุณหวงอาจโดนวิญญาณหนูเข้าสิง มันเลยแทบสอดคล้องกัน

แต่ทําไมพอแปะยันต์ลงไปแล้ว ร่างกายยายแก่คนนั้น ถึงไม่มีท่าที่ผิดแปลกไปเลยนะ

สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคืออาจารย์ยังพูดว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ปีศาจ ผมเลยงงทันที

ผ่านไปเพียงครู่เดียว พวกเราก็ออกมาอยู่ข้างนอก

ผมทําหน้าสงสัย พูดกับอาจารย์ว่า “อาจารย์ นั่นมันเรื่องอะไรกันแน่ ? หางของยายคนนั้นเหมือนกับหางหนูชัดๆ !”

อาจารย์ขมวดคิ้ว “ฉันรู้ แต่เมื่อกี้แกก็เห็นแล้ว ยายคนนั้นคือยายแก่คนหนึ่ง เธอไม่ใช่ปีศาจและไม่ได้โดนวิญญาณปีศาจสิงร่าง”

“ถ้า ถ้างั้นทําไมถึงมีหางหนูแบบนั้นละ ? หรือกลายพันธุ์ขึ้นมาดื้อๆ” ผมไม่คิดว่า หนังอเมริกันจะเกิดขึ้นจริง

เหมือนอาจารย์จะไม่ค่อยแน่ใจ เขาส่ายหัว

แต่ทันใดนั้นเอง เสียงร้องตกใจของยายแก่คนนั้นก็ดังออกมาจากห้อง “นี่ นี่มันอะไร ทําไมฉันมีหาง……”

เพิ่งพูดถึงตรงนี้ เสียงของยัยแก่คนนั้นก็หยุดลง

ต่อจากนั้นเสียงตะโกนของคุณโจวก็ดังขึ้น “แม่ แม่……”

ผมกับอาจารย์เห็นให้ห้องมีการเคลื่อนไหว เลยรีบกลับเข้าไปในห้องทันที

ทันใดนั้นเองเราก็พบว่ายายแก่ที่มีหางคนนั้น ได้สลบไปแล้ว

ผมกับอาจารย์เข้าไปตรวจดู ยายแก่แค่สลบไป เธอไม่ได้เป็นอะไรมาก

คุณโจวตาแดง พูดพร้อมน้ําตา “ท่าน ท่านนักพรตติง แม่ แม่ของฉันเป็นอะไรไป ทํา ทําไมเธอถึงมีหาง ?”

อาจารย์ถอนหายใจ แล้วส่ายหัว “ข้าก็ยังบอกไม่ได้ แต่ตอนนี้ แม่คุณยังเป็นคน และไม่ได้โดนสิ่งชั่วร้ายสิงร่าง แต่เรื่องทั้งหมดนี้ อาจเกี่ยวข้องกับสามีของคุณ”

พอคุณโจวได้ยินแบบนั้น ก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง “ฮือๆๆๆ” เธอเริ่มเป็นห่วงสามีตัวเอง

ลูกสองคนของเธอกลับรู้ความ ในเวลานี้พวกเขากําลังปลอบใจเธออยู่

ต่อจากนั้น คุณโจวก็มีสติขึ้นเยอะ พวกเราให้เธอโทรหาสามีของเธอ เพื่อถามเขาว่าจะกลับมาเมื่อไหร่

แต่สายของคุณโจวเพิ่งถูกรับ อีกฝ่ายก็กดวางสายทันที

ต่อจากนั้น คุณโจวก็ได้รับข้อความสั้นๆ

เนื้อหามีอยู่ว่าคืนนี้เขาจะไม่กลับบ้าน บอกว่าจะทําโอทีที่บริษัทต่อ
นอกจากเรื่องนี้ ในนั้นยังมีข้อความเตือนด้วยบอกว่าเช้านี้ก่อนที่เขาจะออกมา เขาเช็ดตัวให้แม่แล้ว

ให้คุณโจวไม่ต้องเช็ดตัวให้แม่แล้วในวันนี้

พอเห็นถึงตรงนี้ ผมกับอาจารย์ก็ขมวดคิ้วกันทั้งคู่

และตัดสินใจได้ทันทีเจ้าหางของยายแก่อันนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับสามีของคุณโจวแน่ๆ

เมื่อกี้คณโจวก่าลังเช็ดตัวให้คุณยายสุดท้ายเธอกลับได้เห็นหางอันนั้นเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ

ทําให้คุณโจวตกใจทันทีนี่ถึงทําให้มีเสียงกรีดร้องเกิดขึ้น

แต่คุณหวงคนนี้ทําไมต้องเตือนไม่ให้คุณโจวไปเช็ดตัวคุณยายละ

มันชัดเจนมาก เพราะคุณหวงรู้ว่าคุณยายมีหางที่กันนานแล้ว และเขาก็อยากจะปิดมันเอาไว้

แต่ ทําไมละ ? เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องมีความลับอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้อยู่แน่ๆ

ในเวลาเดียวกัน ผมและอาจารย์ก็รู้สึกสงสัยหนักมาก ตอนนี้คุณหวง มีตัวตนแบบไหนอยู่กันแน่

เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

เพราะคืนนี้สามีของคุณโจวจะไม่กลับมาแล้ว ดังนั้นผมเลยถามขึ้นมาทันที “คุณโจว คุณรู้ไหมว่าสามีของคุณทํางานที่ไหน ?”

คุณโจวลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็พูดกับผมและอาจารย์ว่า “สามีฉันทํางานอยู่ที่บริษัทโลจิสติกส์

ต้องขับรถจากบ้านเราไปทางตะวันตกประมาณ 20 นาที……”