ศพ 420 โดนจับได้

ตอนที่ 420 โดนจับได้

เดิมที่เจ้าผอมแค่พูดเพราะความโมโห ผลลัพธ์เจ้าสาวกคนข้างๆคนนั้นกลับเชื่อจริงๆ

พอได้ยินเจ้าผอมพูดแบบนั้น มันก็เดินตรงเข้ามาทางที่พวกเราซ่อนตัวอยู่ทันที

พอเห็นแบบนั้น สีหน้าผมก็อดเปลี่ยนไปไม่ได้ เผยสีหน้าตึงเครียดออกมา

แม่งเอ้ย ถ้าเจ้าหมอนี่จะเข้ามาดูจริงๆ พวกเราต้องโดนเจอตัวแน่ๆ

ขณะมองอีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เสียงฝีเท้าดังเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ผมก็ขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว

และกําดาบไม้เอาไว้แน่น

ถ้าอีกฝ่ายเข้ามาหาจริงๆ เราต้องเผยตัว ซึ่งลงมือกับอีกฝ่ายก่อน

มีเพียงทางนี้เท่านั้น พวกเราถึงจะรักษาชีวิต และใช้ประโยชน์จากการชิงลงมือก่อนได้

เพิ่งคิดได้แบบนี้ เจ้าหมอนั้นก็อยู่ห่างจากพวกเราประมาณสามเมตรแล้ว

มันแทงดาบลงไปที่กองหญ้าข้างๆ ท่าทางจะเข้ามาสํารวจอย่างละเอียดจริงๆ

ส่วนพวกสาวกที่อยู่ข้างหลังเขากลับหัวเราะ “ฮ่าๆๆ” ออกมา

“เจ้าโง่นี่….”

“ เจ้าโง่ นายโง่จริงหรือโง่ปลอมฮะ ? หญ้ากองเล็กๆแบบนี้ จะซ่อนคนได้หรือไง ? แม้แต่แมวตัวเดียว

ยังซ่อนไม่ได้เลย

“ใช่ เจ้าโง่ แกตาบอดหรือไง ?”

พอสาวกที่โดนเรียกว่าเจ้าโง่ได้ยินแบบนั้นเข้า ก็หันไปมอง แล้วหัวเราะแห้งๆ “แฮะๆๆ” “ก็ ก็ ฉันได้ยินหัวหน้าคงพูดแบบนั้นน ดังนั้น ดังนั้นก็เลยเข้ามาดู ว่ามีคนซ่อนอยู่จริงไหม !”

พอเจ้าผอมได้ยินคําพูดนี้ ก็อดกลอกตาไม่ได้ เขาทําหน้าหมดคําพูดออกมาทันที

“โอเคๆ เจ้าโง่นายเล็กหาได้แล้ว เราไปดูทางโน้นกันเถอะ……” เจ้าผอมพูดต่อ

ผู้ชายที่โดนเรียกว่าเจ้าโง่ กลับยังเดินมาทางที่พวกเราอยู่

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังหัวเราะ “เฮอะๆ” “ได้หัวหน้าคง เดี๋ยวผมขอดูตรงนี้ก่อนนะ !”

ในวินาทีนั้น หัวใจของพวกเราตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที

แม่งเอ้ยแกโง่จริงหรือไง ไม่มีสมองจริงๆซึนะ เขาบอกให้แกเล็กหาแล้ว แกยังจะเดินเข้ามาหาอีกทําไมฮะ

ผมเครียดสุดๆ ถ้าเจ้าหมอนี้เข้ามาหาจริงๆ พวกเราต้องโดนจับได้แน่ๆ

จากนั้นแล้ว เห็นได้ชัดว่าฉัยเฉิงจิงเองก็เครียดสุดๆ จ้องเจ้าหน้าโง่ที่กําลังเดินเข้ามาใกล้เรือยๆด้วยสายตาหวาดระแวง

ส่วนเจ้าสาวกหน้าโง่คนนั้น ก็เข้ามาตรวจดูตรงที่ที่พวกเราอยู่จริงๆ

และยืนหยุดอยู่ตรงหน้าหลุมของพวกเราแล้ว ส่วนสาวกที่อยู่ข้างหลังเขา ได้หมุนตัวกําลังจะเดินไปทางอื่นแล้ว

มีแค่เจ้าโง่นี่คนเดียว ที่ยังทําท่าทางจริงจัง รีบก้มลงมา คิดจะเอาหญ้าที่คลุมหัวเราอยู่ออก

เมื่อเห็นถึงตรงนี้ ม่านตาของผมก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

จบกัน ต้องโดนจับได้จริงๆแน่

ผมจับดาบไม่ไว้เอาแน่น กําลังจะลงมือ

“เจ้าโง่ รีบออกมาได้แล้ว !” สาวกคนหนึ่งกระตุ้นเขา

เจ้าโง่ขานรับเพียงคําเดียว แต่มือเขากลับคว้ามาที่ซากหญ้า แล้วยกขึ้นทันที

วินาทีนั้น ผมรู้ทันทีว่ามันจบแล้ว ต้องโดนเจอตัวแน่

คิดไม่ถึงว่า ในหมู่สาวกพวกนี้ จะยังมีเจ้าป้อขนาดนี้อยู่ด้วย

ตําแหน่งที่พวกเราอยู่ ถูกปิดบังอย่างดี บนพื้นราบรอบๆ ก็มีหญ้าแห้งกระจายอยู่ด้วย

คนปกติไม่มีทางสงสัยอย่างแน่นอน แต่เจ้าหมอน เพราะไม่มีสมองตัวจริง มันก็เลยทําให้ที่ซ่อนอันสมบูรณ์แบบของพวกเราโดนเปิดโปง

หลังจากเจ้าโง่ยกหญ้าขึ้นหนึ่งกํามือ ทันใดนั้นมันก็พบว่า ใต้กองหญ้าเป็นหลุม

และพบว่าผมและนุ่ยเฉิงจิง ก่าลังซ่อนอยู่ในนั้น

ตอนนี้ผมหันไปมองอยู่แล้ว จ้องเขาด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ

เจ้าโง่ทําหน้าตกใจ คิดจะแหกปากทันที

แต่มันสายไปแล้ว ไม่ว่าเจ้าหมอนจะเชื่อคนง่าย หรือโง่จริงๆ

แต่ในเมื่อแกเลือกเป็นสาวกขององค์กรตาผี เลือกเป็นหมอผีชั่ว งั้นก็เป็นศัตรูกับพวกเรา

ผมดึงหน้าลง กระโดดออกมาจากหลุมอย่างรวดเร็ว

และก็ไม่ลังเลแต่อย่างใด หรือแม้แต่เผยท่าทางดุร้ายออกมา

ผมไม่ลังเลยกดาบแทงไปที่หน้าอกเจ้าหมอนั้นทันที

ดาบไม้ที่เคลือบไปด้วยพลัง เปลี่ยนเป็นดาบที่คมกริบทันที

“บิ๊ก” มันแทงทะลุทันที

ในเวลาเดียวกัน นุ่ยเฉิงจิง เหล่าเฟิงและเสี่ยวเหมยที่อยู่อีกหลุมหนึ่งก็ออกมาจากหลุมตั้งแต่วินาทีแรก

เพราะทางพวกเรามีการเคลื่อนไหว เลยดึงดูดพวกสาวกที่เดินออกไปแล้วพวกนั้นทันที

ตอนหันกลับมาเห็นฉากนี้ พวกเขาต่างทําหน้าตกใจกันสุดขีด

ทุกคนไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง คิดไม่ถึงว่าซากหญ้าที่พวกเขาไม่แยแส จะเป็นที่ซ่อนของพวกเราจริงๆ

ในขณะที่พวกเขากําลังตกใจ ผมก็ดึงดาบไม้ออกมา

ส่วนเจ้าโง่คนนั้น ก็โดนย้อมไปด้วยสีเลือด

เขาก้มหัวเล็กน้อย มองตรงหน้าอกของตัวเอง จากนั้นก็หันไปมองข้างหลังทันที “หัว หัวหน้าคง พวก พวกมันอยู่ อยู่ในนี้จริงๆ…..”

หลังจากพูดจบ เจ้าหมอนั้นก็กลอกตา “บิ๊ก” ขาอ่อนแรงล้มลงไปนอนกองกับพื้นทันที

พอเจ้าผอมเห็นฉากนี้เข้า ก็อดสูดหายใจเข้าลึกๆไม่ได้

ส่วนผมกลับจองพวกเขาแวบหนึ่ง แล้วพูดกับพวกเพื่อนๆทันที “พวกเราไป…”

หลังจากพูดจบ พวกเราก็ไม่รอช้า หมุนตัววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

วินาทีที่พวกเราหมุนตัว ในที่สุดอีกฝ่ายก็ได้สติกลับคืนมา

จากนั้นเราก็ได้ยินเจ้าผอมพูดว่า “เร็ว รีบบอกท่านผู้นําทั้งสองและนายน้อย ว่าพวกเราเจอพวกเจ้าติงฝานแล้ว เร็วรีบส่งสัญญาณ !”

พอเจ้าผอมพูดขึ้นมา หนึ่งในสาวกก็เอารูปเสี้ยวพระจันทร์ออกมา แล้วเป่ามันทันที

“ปูนๆๆ……” เสียงดังขึ้นทันที

พอได้ยินเสียงนี้ ทาสผี ศพเดินได้ สาวกคนอื่นที่กําลังตามหาพวกเราอยู่รอบๆ ต่างรีบมาตรงที่พวกเราอยู่ทันที จากนั้นสีหน้าเย็นชาก็ปรากฏขึ้น และพุ่งเข้าใส่พวกเราอย่างไม่คิดชีวิต

ส่วนเจ้าผอมคนนั้นกลับยกดาบขึ้นชี้ แล้วพูดกับลูกสมุนที่อยู่ข้างๆว่า “ตามพวกมันไป !”

ขณะพูด ลูกน้องข้างๆเขาก็เป็นเหมือนหมาป่าที่หิวโหย รีบพุ่งมาทางพวกเราทันที

สวนตัวเจ้าผอม ตอนนี้กลับยืนทิ้งระยะห่างไกลออกไป

เจ้าหมอนี้เนียนมาก ฉลาดมาก และกลัวตายมาก

เขาไม่อยากปะทะกับพวกเราตรงๆ เลยถอยหลังแล้วออกคําสั่งแทน

หลังจากเสียงสัญญาณดังขึ้น ผ่านไปเพียงเสี้ยววินาที พวกสาวกที่อยู่รอบๆก็เริ่มมารวมตรงที่พวกเราอยู่

หันมามองทางพวกเราอีกรอบ ตอนนี้ทุกคนทําหน้าหนักใจ

เพราะรอบตัวพวกเรา มีเสียงฝีเท้าจํานวนมากปรากฏขึ้น พลังหยินที่รุนแรง เริ่มเข้าใกล้พวกเราขึ้นเรื่อยๆ

สาวกที่อยู่ข้างหลัง ยังไล่ตามพวกเรามาติดๆ

สถานการณ์แบบนี้ ถึงพวกเราจะใช้เทคนิคเดิม หาที่ซ่อนตัวอีกครั้ง ก็คงไม่มีเวลาให้ทําแล้ว

“ติงฝาน ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องจบเห่แน่ เราโดนเจอตัวแล้ว” นุ่ยเฉิงจึงค่อนข้างกังวล

ผมกวาดตามองไปรอบๆ “อย่าพึ่งไปสนอะไร พวกเราเพ่งสมาธิไปที่ทางหลังเขาก็พอ การป้องกันของสาขาย่อยนี่เปราะบางที่สุด ขอแค่พวกเราออกไปจากเส้นทางนี้ได้ ออกไปจากตัวหุบเขาเขี้ยวหมาป่า ก็จะมีคนมารับพวกเราเอง”

ผมรีบพูด ในขณะเดียวกันก็รีบไปทางที่พวกเราเข้ามา

แต่เพิ่งวิ่งออกไปได้ไม่ไกล เสียง “โฮก” ก็ดังขึ้น

จู่ๆตรงหน้าทางด้านซ้ายมือของพวกเรา ก็มีผีเจ็ดแปดตนปรากฏตัวขึ้น

นั่นก็คือกองกําลังผีเล็กๆ เพิ่งเห็นหน้ากัน พวกมันก็ไม่ลังเลเลยสักนิด

แต่ละตัวต่างกางกรงเล็บ พร้อมพุ่งเข้ามาสังหารและปิดกั้นเส้นทางของพวกเรา……

Favorite