ศพ 369 มีเรื่อง

ตอนที่ 369 มีเรื่อง คุณหนูใหญ่ที่นายเฉิงคนนั้นพูดถึง ไม่ต้องคิด ผมก็เดาได้ทันที ว่าเขาต้องพูดถึงเสี่ยวม่านอย่างแน่นอน

ต้องรู้ว่าต่อหน้าเสียวม่านฟางฉางเจียงคนนี้ ให้ความเคารพกับเธอขนาดไหน เขาไม่กล้าขัดเธอเลยแม้แต่น้อย

พอผู้จัดการศูนย์และผู้จัดการทั่วไปสองคนนั้น ได้ยินคําพูดนี้ก็ไม่กล้ารอช้า

มันชัดเจนมาก คนที่มาคุยงานในวันนี้ ก็คือคุณ ฟางตรงหน้าคนนี้

ผู้จัดการศูนย์ฉีกยิ้มออกมาทันที “คุณฟาง เชิญ เชิญทางนี้ค่ะ คุณวางใจได้เลย ศูนย์ของเรามีสิทธิพิเศษดีที่สุดแน่นอนค่ะ !”

“ใช่ค่ะ ! เชิญทางนี้เลยค่ะ เราไปคุยรายละเอียดกันในศูนย์……” ผู้จัดการก็พูดเสริม

ฟางฉางเจียงกลับไม่แสดงสีหน้ามากนัก เขาแค่พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น

ต่อจากนั้น ผู้จัดการศูนย์ก็พาฟางฉางเจียงและคนอื่นเดินเข้ามาในโชว์รูม
พนักงานที่อยู่รอบๆตื่นเต้นมาก เหมือนกับการซื้อขายครั้งนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาตั้งตารอและสําคัญมากอย่างงั้น

เพราะพวกเราโดนเบียดไปอยู่ข้างๆ ตอนฟางฉางเจียงเข้ามาในโชว์รูมเลยไม่ได้เห็นพวกเรา เขาโดนพาไปด้านในสุดของโชว์รูมทันที

และพนักงานขายพวกนั้น ก็ตามไปล้อมเป็นโขยง

เสี่ยวฟางก็คิดจะตามไปด้วย เพราะเมื่อกี้เธอได้ยินที่พนักงานคนอื่นพูด

ว่าทุกคนมีโอกาสเหมือนกัน ใครได้ลูกค้าคนนี้ไป ก็จะได้โบนัทก้อนโตด้วย

แต่เสี่ยวฟางเฟิงเดินออกไปไม่กี่ก้าว ยัยใจดํา เสี่ยวเฟยเมื่อก่อนหน้านี้ก็เข้ามาขวางเสี่ยวฟางเอาไว้

“หยุดเดี๋ยวนี้ เธอคิดจะทําอะไรยะ ?”

“จะทําอะไรได้ละ ? ก็ไปต้อนรับลูกค้านะซิ” เสี่ยวฟางตอบกลับ และคิดจะเดินอ้อมไป

ผลลัพธ์ยัยใจดําเสี่ยวเฟยคนนั้น กลับจับตัวเสี่ยวฟางเอาไว้ แล้วออกแรงผลักเธอ

เสี่ยวฟางเซไปตามแรง สุดท้ายก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น

“สถุน รถคันเดียวยังขายไม่ได้ ยังคิดจะไปต้อนรับลูกค้ารายใหญ่แบบนั้น ไสหัวไปทางโน้นไป !” ยัยใจดําเอามือกอดอก พร้อมทําหน้าดูถูก

ดูเหมือนเสี่ยวฟางจะหมดความอดทนแล้ว คราวนี้เธอลุกขึ้นมา จ้องด้วยความโมโห

“ทําไม ? คิดจะสู้กลับงั้นเหรอ ?” หลังจากพูดจบ ยัยใจดําก็ผลักเสียวฟางอีกรอบ

“ใช่วันนี้ฉันจะสู้” เสี่ยวฟางพูดด้วยความโมโห ขณะพูดเธอก็กําลังจะผลักยัยใจดํานั้น

ผลลัพธ์มือยังไม่ทันแตะตัวยัยใจดํานั่น พนักงานชายสองคนที่เคยถากถางเสี่ยวฟางเมื่อก่อนหน้านี้ก็โผล่หัวออกมา

หนึ่งในนั้นจับมือของเสี่ยวฟางเอาไว้ “ทําไม ? คนที่ถ่วงชาวบ้านอย่างเธอ โดนว่านิดๆหน่อยๆไม่ได้เลยหรือไง ?”

“ใช่ ไสหัวไปเช็ดรถทางโน้นไป ลูกค้าประเภทนี้ เซลล์มือใหม่ยอดขายเป็นศูนย์อย่างเธอมีสิทธิเข้าใกล้หรือไง ? คนแบบเธอ เหมาะที่จะกลับบ้านไปทํานามากกว่า” พนักงานขายอีกคนหนึ่งก็พูดถากถางเธอ

ต่อจากนั้น “ฮ่าๆๆ” ทั้งสามคนก็พร้อมใจหัวเราะเยาะเย้ยเธอในทันที

ฉากนี้ อยู่ในสายตาของผมและเหล่าเฟิงพอดี เรารู้สึกว่าอีกฝ่ายโดนรังแกเกินไปแล้ว

เธอก็แค่จะเข้าไปดูแลลูกค้าเท่านั้น ถึงกับต้องกีดกันกันขนาดนี้เลยเหรอ ทุเรศเป็นบ้า

และทัศนคติและความกระตือรือร้นในการขายของเสี่ยวฟาง เมื่อกี้ผมกับเหล่าเฟิงก็ได้สัมผัสมากับตัว

ไม่มีอะไรต้องพูดออกมา คนตรงหน้าพวกนี้ เทียบไม่ติดเลยสักนิด นั่นเป็นการขายที่รักในอาชีพของตนเอง

เสี่ยวฟางพยายามดิ้นรนพักหนึ่ง แต่แล้วเธอก็พบว่าตัวเองไม่อาจดึงมือกลับได้ จึงหันไปบอก ชายเตียอ้วนตามตรง “ปล่อยฉันนะ !” ขณะพูดเสี่ยวฟางก็ออกแรงดึงตัวไปข้างหลัง

ชายเตี้ยอ้วนกลับฉีกยิ้มอย่างเย็นชา “ได้ซิ !”

ผลลัพธ์การปล่อยที่กระทันหัน ทําให้เสี่ยวฟางเสียหลัก ตัวเซไปข้างหลัง แล้วสุดท้ายก็ล้มลงอีกครั้ง

ผมอยู่ห่างจากเสี่ยวฟางไม่มากนัก พอเห็นเหตุการณ์แบบนี้อีกครั้ง ผมก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
รีบก้าวเข้าไปข้างหน้า เอื้อมมือไปประคองเอว เสี่ยวฟางจากทางด้านหลัง

ในเวลาเดียวกันผมก็พูดกับพนักงานขายนิสัยเสียทั้งสามคนว่า “พวกนายทําอะไร ? ทําไมต้องรังแกเธอซ้ําแล้วซ้ําอีกด้วย ?”

ทั้งสามคนเห็นผมเข้ามาประคองเสี่ยวฟางอย่างกระทันหัน เลยคิดว่าผมเข้ามายุ่งเรื่องของชาวบ้าน แต่ละคนต่างขมวดคิ้วกันทันที

ยัยผู้หญิงใจดําคนนั้นทํามือกอดอก พูดกับผมอย่างดูถูก “โอ้ คนจนก็อยากทําตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามกับเขาเหรอ”

“ใช่ นี่มันเรื่องในร้านเรา ไม่เกี่ยวกับแก คนจนก็กล้าเสือกเรื่องของร้านเราเหรอฮะ ?” ผู้ชายตัวเตี้ยเป็นคนพูด

“ขอบคุณค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร พวกคุณไปเถอะ !” เสี่ยวฟางรีบยืนขึ้น และพูดขึ้นมาทันที

“ได้ยินไหมฮะ ? บอกให้แกออกไปนะ ! จนแล้วยังไม่เจียม” ยัยใจดําพูดออกมาอีกครั้ง

ผลลัพธ์เสียงของยัยใจดําเพิ่งเงียบลง เฟิงเฉ่วหานที่อยู่ข้างๆผมกลับดึงหน้าเข้มแล้วเดินเข้าไป

พนักงานขายชายสองคนเห็นเฟิงเฉิวหานเดินเข้ามา เลยทําหน้าอารมณ์เสีย และรีบเตือนทันที “แกจะทําอะไร ? คิดจะมีเรื่องเหรอฮะ ?”

ผลลัพธ์เสียงเพิ่งเงียบลง เหล่าเฟิงก็ปล่อยห มัดออกไป

ไม่รอให้ทั้งสองคนได้ตั้งตัว พนักงานขายตัวสูง ก็โดนต่อยจนจมูกมีเลือดไหลทันที
ยังไม่จบเพียงเท่านี้ หลังต่อยเสร็จ เหล่าเฟิงยังยกเท้า เตะเจ้าเตี้ยอ้วนครั้งหนึ่ง
“โอ๊ย !” เขาโดนเหล่าเฟิงเตะจนกลิ้งไปกับพื้น

มันยังไม่จบเท่านี้ ในขณะที่เหล่าเฟิงอัด พนักงานชายเสร็จแล้ว เขาก็มายืนหยุดอยู่ตรงหน้ายัยผู้หญิงใจดํา

เหล่าเฟิงยังคงหน้าเข้ม จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา “สถุน !”

หลังจากพูดจบ เขาก็ตบเธอหน้าหัน “เพี้ยะ” หน้าของผู้หญิงใจดําคนนั้นเป็นรอยฝ่ามือเต็มๆ

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทําให้เสี่ยวฟางตาค้างในทันที เธอเผยหน้าตกใจออกมา

แม้แต่ผมเอง ก็ยังคิดไม่ถึงว่าเหล่าเฟิงจะลงมืออย่างกระทันหันแบบนี้ ใช้กําลังสั่งสอนเจ้าสามคนนี้ตรงๆ

เพราะพวกเราค่อนข้างเล่นใหญ่ ทําให้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในโชว์รูมทันที

หนึ่งในนั้นก็รวมถึงกลุ่มของฟางฉางเจียงที่เพิ่งเข้ามาดูรถในโชว์รูมอีกด้วย ในเวลานี้ทุกคนต่างหันมามองทันที

ผู้จัดการทั่วไปคนนั้นตอบสนองเป็นคนแรก เขารีบวิ่งเข้ามา “ทําอะไรกันทําอะไรกัน ?”

“ผู้ ผู้จัดการ มันทําร้ายผม !” ชายร่างผอมสูงที่โดนต่อยเลือดออกจมูกจับจมูกไปพูดไป

“ผู้จัดการ เป็นมันครับ มันยังเตะผมด้วย !” ชายอ้วนเตี้ยกุมท้อง เขายังไม่ทันลุกขึ้นมา
ส่วนยัยผู้หญิงใจดําคนนั้นก็เหมือนได้คนหนุนหลัง ในเวลานี้รีบร้องไห้ออกมาทันที

จากนั้นก็ทําเสียงน่าสงสาร “ผู้จัดการ ฮือฮือชื่อ เจ้าสองคนนี้เป็นคนที่เสี่ยวฟางพามา เมื่อกี้พวกเราพูดกับเสี่ยวฟางแค่สองสามประโยค เสี่ยวฟางก็ให้สองคนนี้มาทําร้ายเรา คุณดูซิ คุณดูหน้าหนูโดนตบจนบวมแล้ว ฮือฮือฮือ……”

::… –
ขณะพูด ยัยผู้หญิงใจดําคนนั้นก็ใช้หน้าอกไปถูไถแขนผู้จัดการ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันมากกว่านี้

พอผู้จัดการเห็นความขาวโบ๊ะตรงหน้า เขาก็อดกลืนน้ําลายไม่ได้

จากนั้นก็ไม่ถามให้กระจ่าง หันมาจ้องพวกเราสามคน เหมือนกับจะพ่นไฟออกมาได้ในตอนนั้นเลย
พอเสี่ยวฟางเห็นแบบนั้น ก็รีบอธิบายทันที “ไม่ใช่นะคะผู้จัดการ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด……”

“ฮึ! เธอมันดาวหายนะ ตอนนี้เธอโดนไล่ออกแล้ว แล้วก็พวกแกสองคนเป็นแค่คนจน ให้พวกแกดูรถก็บุญเท่าไหร่แล้ว ซื้อไม่ไหวแล้วยังก่อเรื่องอีกใช่ไหมฮะ ? รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างงั้นฉันจะเรียกรปภ.ให้มาอัดพวกแกจนลุกไม่ขึ้นอีก….” ผู้จัดการคนนี้ท่าทางโกรธจัด จ้องพวกเราอย่างดุร้าย

พอเสียวฟางได้ยินแบบนั้นก็ตัวแข็งที่อในทันที

เห็นได้ชัดว่างานนี้มันสําคัญกับเธอมากๆ

เดิมทีผมและเหล่าเฟิงก็เป็นวัยรุ่นหัวร้อนอยู่แล้ว ตอนนี้โดนเจ้าหมอนี่ดูถูกถึงขนาดนี้ พวกเราเองก็โมโหควันออกหูเหมือนกัน

ผมพูดกับผู้จัดการคนนั้นทันที “เดรัจฉาน พูดให้มันดีๆหน่อย…..”

“ทําไม ? ไม่ยอม ? รปภ. รปภ. ….” ผู้จัดการตะโกนสองครั้ง

แป๊บเดียวเท่านั้น รปภ. สี่คนก็วิ่งเข้ามา

รูปภ.สี่คนนี้ถือกระบองไฟฟ้าเอาไว้ในมือ ในเวลานี้พวกเขาเปิดมันดัง “แปรบๆ”

ผู้จัดการเห็นรูปภ.เข้ามาแล้ว เลยทําหน้าได้ใจ “รีบลากเจ้าโง่สองตัวนี้ออกไป ไม่งั้นฉันจะให้พวกเขาอัดพวกแกจนตาย……”

พอเห็นผู้จัดการวางอํานาจแบบนั้น ผมและเหล่าเฟิงก็คิดจะให้เขาเห็นพิษสงพวกเราสักหน่อย

ยังไงเราก็เล่นใหญ่ไปแล้ว ไม่ว่าจะมาหนึ่งหรือสองเราก็ต้องสู้อยู่ดี

ผู้จัดการเห็นพวกเราไม่มีทีท่าจะออกไป เขาเลยพูดกับรูปภ.สี่คนนั้นว่า “รปภ. เตะพวกมันออกไป…”