ศพ 333 ไล่ล่าแมวแก่

ตอนที่ 333 ไล่ล่าแมวแก่

 

จู่ๆก็มีแมวแก่ปรากฏตัวขึ้นพวกเราทุกคนเองก็คาดไม่ถึงหลังจากรู้ตัวอีกฝ่ายก็กระโดดผ่านกำแพงและวิ่งหนีไปข้างนอกแล้ว

 

ทุกคนตกใจทันทีล้อเล่นอะไรกันแก่นหยินแดงนี้มีค่าขนาดไหนมันคือสิ่งที่พวกเราแลกมาด้วยชีวิตเลยนะ

 

ตอนนี้พี่เฟิงเพิ่งสาบานกับสวรรค์ไปหยกๆเขากำลังจะได้แก่นพลังหยินตามที่ตกลงกันไว้อยู่แล้วและต่อไปเหล่าเฟิงก็จะไม่มีอะไรมากวนใจอีก

 

แต่ในเวลานี้กลับมีแมวแก่ที่ไหนก็ไม่รู้มาแย่งไปดื้อๆแล้วแบบนี้จะให้พวกเรายอมได้ยังไงละ

 

พี่เฟิงดึงหน้าและด่าออกมาทันที“กล้ามาแย่งของของข้าข้าจะถลกหนังแกให้ได้ไอ้แมวชั่ว!”

 

ขณะพูดพี่เฟิงรีบวิ่งออกไปกระโดดข้ามกำแพงตรงๆแล้วหลังจากนั้นก็ไล่ตามเจ้าแมวแก่ตัวนั้นไปทันที

 

ในเวลาเดียวกันพวกเราก็ได้สติกลับมา

 

แม้จะไม่รู้ว่าเจ้าแมวแก่ตัวนั้นมาจากที่ไหนแล้วทำไมถึงต้องแย่งแก่นหยินแดงกับพวกเราด้วย

 

แต่แก่นหยินแดงเป็นของหายากเราไม่มีทางปล่อยให้ตกอยู่ในมือเจ้าแมวตัวนั้นอย่างแน่นอน

 

อาจารย์พูดขึ้นมาทันที“ตามไป!”

 

เสียงเพิ่งเงียบลงทุกคนก็เริ่มวิ่งตามล่ากันทัน

 

พวกเราย่อมไม่รอช้าต่างแยกย้ายตามไปทันทียังไงก็ต้องชิงแก่นพลังหยินกลับมาให้ได้

หลังรั้วสุสานก็คือป่า

ดังนั้นพวกเราจึงวิ่งเข้าป่าไปทันทีแมวแก่หายตัวไปนานแล้วพวกเราจึงได้แต่ตามร่องรอยของพี่เฟิงที่ไล่ตามไปเท่านั้น

 

เพื่อให้แม่นยำยิ่งกว่าเดิมพวกเราเพิ่งออกนอกรั้วก็หยิบขวดน้ำตาวัวออกมาเปิดตาทันที

 

อาจารย์และท่านนักพรตต์ก็ใช้วิชาเข็มทิศออกมาเพื่อหาทิศทางของเจ้าแมวแก่ตัวนั้น

 

“บ้าเอ้ยทำไมถึงมีเจ้าแมวแก่อยู่แถวพวกเราได้นะ!ซวยจริงๆเลย!”เหล่าฉินวิ่งไปด่าไป

พออาจารย์ได้ยินก็พูดต่อทันที“เวรจริงๆช่วงนี้มีแต่เรื่องมีมาไม่จบไม่สิ้นจริงๆ!”

 

“ใช่ไหมละเจ้าแมวนั้นคงโดนพลังของแก่นหยินนั้นล่อมาแต่คิดไม่ถึงว่าในตำบลของเราจะมีแมวที่บำเพ็ญจนสำเร็จแล้วอยู่ด้วย!”ท่านนักพรตต์ก็พูดเช่นกันเขาทำหน้าหนักใจหลังฟังตาเฒ่าทั้งสามพูดจบผมกลับขมวดคิ้วแน่น

 

ผมคิดว่าเรื่องนี้มันบังเอิญเกินไปแล้วมั้งพวกเราไม่เคยเห็นเจ้าแมวแก่ตัวนี้มาก่อนหรือแม้แต่ไม่เคยเห็นร่องรอยของมันเลย

 

แต่ทำไมเจ้าแมวตัวนี้ถึงออกมาพอดีแบบนี้ละทำไมถึงต้องเป็นตอนที่เราเอาแก่นหยินแดงออกมา

 

ในเวลาแลกเปลี่ยนแล้วจู่ๆมันก็ออกมาปรากฎตัว

 

เรื่องนี้มันบังเอิญเกินไปแล้วมั้งจู่ๆแมวที่บำเพ็ญสำเร็จหนึ่งตัวก็ออกมาปรากฏตัวแล้วยังมาขโมยแก่นหยินแดงของพวกเราในเวลานั้นอีก

 

โอกาสที่จะเป็นไปได้ของเรื่องนี้เป็นเหมือนการถูกลอตเตอรี่ไม่มีผิดมันจะโชคดีขนาดไหนเนี่ย

 

แน่นอนผมคิดว่ายังมีเรื่องหนึ่งที่เป็นไปได้

 

ถ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญการปรากฏตัวของเจ้าแมวแก่ตัวนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

 

ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆงั้นเรื่องนี้ก็ทำให้ผมคิดถึงศัตรูคู่อาฆาตของพวกเราแล้วละ“องค์กรตาผี”

 

พวกเราและองค์กรชั่วเคยพัวพันกันมาหลายครั้งหรือแม้แต่จางเทาสมาชิกในองค์กรนั้นก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับผมด้วย

 

เจ้าจางจีเทารู้ที่อยู่ของผมอย่างแน่นอนหลังจากกันในโรงงานร้างครั้งนั้นเขาก็ไม่ออกมาปรากฏตัวอีกเลย

 

บางทีเจ้าพวกนั้นคงกังวลว่าที่นี่อยู่ใกล้กับถนนหยินแล้วจะไปขัดขวางแผนการของพวกมัน

 

แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าเขาจะไม่ลงมืออะไรกับผม

 

เจ้าแมวแก่ตัวนี้อาจเป็นสาวกในองค์กรตาผีหรือจะบอกว่าเป็นคนสอดแนมที่เจ้าจางจีเทาส่งมาจับตาดูพวกเราก็ได้เพื่อจะได้คว้าโอกาสดีๆแล้วลงมือทันที

 

แน่นอนว่านี่เป็นแค่การคาดเดาเท่านั้น

 

แต่ตอนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ผมกลับเดาว่า

 

การปรากฏตัวของเจ้าแมวแก่นี่ต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมันไม่ได้ผ่านทางมาหรือเป็นเพราะเรื่องอย่างอื่นแต่เป็นเพราะรับคำสั่งมาให้คอยจับตาดูพวกเรามานานแล้ว

 

พอเห็นแก่นหยินแดงมันก็เลยลงมืออย่างกระทันหันแย่งแก่นพลังหยินไปจากเราทันที

 

สำหรับอสูรร้ายเจ้าสิ่งนี้ดึงดูดใจมาก

 

ขอแค่อสูรพวกนี้กินมันเข้าไปหนึ่งเม็ดก็จะสามารถเพิ่มพลังและความสามารถได้อย่างรวดเร็วมันดียิ่งกว่าการบำเพ็ญตบะสักสิบปีซะอีก

 

แต่สิ่งพวกนี้เป็นเรื่องที่ผมเดาเองล้วนๆไม่มีหลักฐานใดๆทำได้เพียงรอให้จับเจ้าแมวตัวนั้นให้ได้ก่อน

 

ถึงจะเค้นความจริงออกมาได้

 

พวกเราเข้าไปในป่าเรื่อยๆในเวลาเดียวกันอาจารย์และท่านนักพรตต์ก็ใช้เข็มทิศกำหนดทิศทางของเจ้าแมวแก่นั้นได้แล้ว

 

ตอนนี้มันหนีไม่พ้นเงื้อมมือของพวกเราแล้ว

 

ในเวลานี้สิ่งเดียวที่พวกเรากังวลก็คือเจ้านั้นจะกินแก่นหยินไปแล้วหรือยังหรือทำลายมันไปแล้วหรือเปล่า

 

หากเป็นแบบนั้นถึงจะฆ่าเจ้าแมวตัวนั้นไปเราก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

 

ทุกคนหอบความกังวลไล่ตามไปอย่างบ้าคลั่ง

 

หลังจากตามมาได้ประมาณสี่สิบนาทีพวกเราก็มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง

 

เมื่อก่อนผมกับอาจารย์เคยมาที่นี่มาก่อนมันอยู่ในส่วนที่ลึกมากของภูเขาปกติแทบไม่มีใครเดินทางมาถึงที่นี่

 

แต่เพิ่งมาถึงตรงนี้เราก็ได้ยินเสียงการต่อสู้และเสียงคำรามดังขึ้น

 

โดยเฉพาะเสียงร้อง“เบี้ยวเลี้ยว”นั้นฟังแล้วรู้สึกขนลุกทันที

 

“อยู่ข้างหน้านี่แหละเร็วหน่อย!”อาจารย์ตะโกนจากนั้นก็เก็บเข็มทิศแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าทันที

 

ทุกคนไม่ได้พูดอะไรจิตใต้สำนึกบอกให้เพิ่งความเร็วยิ่งกว่าเดิมทุกคนวิ่งไปต่อข้างหน้าเรื่อยๆ

 

ผ่านไปไม่กี่นาทีพวกเราก็เข้ามาถึงภายในหุบเขา

 

ผ่านตาสวรรค์เราเห็นเงาสองเงากำลังสู้กันอยู่

 

หนึ่งในนั้นเป็นเงาที่คุ้นตามากเขาไม่ใช่ใครอื่นก็คือเงาของเหล่าเฟิงนั่นเอง

 

แต่ในเวลานี้คนที่คุมร่างของเขาน่าจะเป็นพี่เฟิง

 

ส่วนอีกคนหนึ่งกลับเป็นเหมือนสัตว์ป่าสี่ขาติดดินร้อง“เบี้ยวเลี้ยว”ออกมาเป็นครั้งคราวและกำลังใช้กรงเล็บฟาดฟันใส่พี่เฟิง

 

นี่ก็คงเป็นเจ้าแมวแก่ตัวนั้นที่ไร้ที่มาที่แย่งแก่นหยินแดงจากพวกเราไป

 

เมื่อเห็นภาพนี้ทุกคนก็ไม่รอช้หยิบดาบไม้ออกมาแล้วพุ่งเข้าไปโจมตีทันที

 

ตอนพวกเราเข้าไปใกล้อีกหน่อยถึงได้เห็นสภาพที่แท้จริงของเจ้าแมวแก่ตัวนั้น

 

ตัวคนหน้าแมวตอนนี้มันได้มีขนาดเท่าคนปกติแล้ว

 

ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยขนตรงกันยังมีหางลายอีกหนึ่งอัน

 

เจ้านี่ต้องเป็นแมวปีศาจอย่างแน่นอนแต่พอมองจากพละกำลังแล้วถือว่าร้ายกาจอยู่พอสมควรในเวลานี้มันกำลังต่อสู้อย่างสูสีกับพี่เฟิง

 

พวกเราเข้าไปโจมตีอย่างกระทันหันในช่วงเวลานั้นอาจารย์ตะโกนว่า“เจ้าเดรัจฉาน!”

 

หลังจากพูดจบอาจารย์แทงดาบเข้าไปที่ตัวปีศาจแมวทันที

 

“เดรัจฉานวันนี้ข้าจะฆ่าแกให้ได้!”เหล่าฉันก็ตะโกนออกมาแล้วพุ่งเข้าไปทันที

 

ผมและท่านนักพรตต์ไม่ได้พูดอะไรเพียงทำหน้าเข้มแล้วรีบเข้าไปล้อมเจ้าแมวแก่นั้นเอาไว้

 

เจ้าแมวแก่ตัวนั้นเห็นพวกเราเข้ามาล้อมจึงรู้สึกได้ถึงอันตรายเลยคิดจะหนีออกไป

 

แต่พี่เฟิงกลับเค้นเสียงดังฮีกระโดดขึ้นแล้วจับหางของเจ้าแมวที่กำลังจะหนีเอาไว้

 

เมื่อเจ้าแมวนั้นโดนจับหางมันก็ร้อง“เบี้ยว”ออกมาหนึ่งครั้งแล้วหันกลับไปคิดจะกัดมือพี่เฟิง

 

พี่เฟิงไม่ได้คิดจะหลบเขาตะโกนออกมาหนึ่งครั้ง“ไสหัวกลับไป!”

 

ขณะพูดเขาก็ออกแรงดึงหางเจ้าแมวตัวนั้น

 

วินาทีนั้นร่างของมันโดนยกขึ้นสูงลอยเคว้งกลางอากาศและสุดท้ายก็“ปัง”กระแทกลงกับพื้น

 

“เบี้ยว!”แมวตัวนั้นร้องเสียงหลงแรงกระแทกทำให้มันขึ้นทันที

 

ในเวลาเดียวกันดาบของพวกเราก็พุ่งเข้าไปที่ร่างของเจ้าแมวแก่

 

พอเจ้าแมวแก่เห็นฉากนี้ดวงตาสองข้างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

มันจะกล้าประมาทได้ยังไงวินาทีนั้นมันรีบกลิ้งไปกับพื้นสองตลบหลบอย่างต่อเนื่องคิดจะหลบการโจมตีของพวกเรา

 

แม้มันจะหลบพ้นแต่ก็ยังโดนแทงเข้าไปหนึ่งครั้ง

 

แต่ดาบนี้ไม่ได้ทำให้มันบาดเจ็บหนักเพียงแค่ทิ้งรอยแผลเอาไว้ที่ขาของมันเท่านั้น

 

หลังจากพวกเราโจมตีเสร็จเจ้าแมวตัวนั้นก็เห็นโอกาสจึงเอาอุ้งมือทั้งสี่วางลงพื้นแล้วกระโดดขึ้นอย่างแรง

 

ตัวของมันกระโดดไปอยู่บนหินที่อยู่ห่างออกไปอุ้งเท้าทั้งสี่ติดพื้นใบหน้าดุร้ายขนพองทั้งตัวแยกเขี้ยวอันแหลมคมและร้องเสียงแมวออกมา“เมียวเลี้ยว”……

 

Favorite