ตอนที่ 286 เหม่อลอย
ในบ้านมืดมาก ผ้าม่านถูกบิดเอาไว้อย่างมิดชิด ในบ้านไม่มีแสงแดดส่องเข้ามาเลยสักนิด
ทําให้ในวิลล่าแห่งนี้ ดูน่ากลัวกว่าที่ควร
สิ่งที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือ พวกเรามองเห็นบางอย่างลางๆ บนหน้าบันไดชั้นสอง มี “ ผู้ชายน่าเกลียด ” กําลังยืนอยู่
ผู้ชายน่าเกลียดคนนั้นเบ้าตาเว้าลึก เนื้อติดกระดูก ในเวลานี้กําลังจ้องพวกเราแล้วหัวเราะ “ ฮึฮึฮี ”อย่างเจ้าเล่ห์
พวกเราไม่กี่คนต่างเงียบไปครู่หนึ่ง พยายามสังเกตเขาอย่างละเอียด
ถึงเขาจะผอม แต่ดูจากรูปร่างผมยังจําเขาได้ เขาก็คือเจ้าชายแห่งหลงฟากรุ๊ป คุณชายเจ้าสาราญที่โด่งดังในเมืองเรา หลงอ้าวเทียน
ตอนนี้คุณหลงกับคุณนายหลงเห็นท่าทางของลูกชายตัวเองก็หน้าเปลี่ยนสีทันที
คุณหลงพูดด้วยความโมโห “ เจ้าบัดซบนี่ ทําไมไม่ใส่เสื้อผ้าก็วิ่งออกมาฮะ! ”
“ ลูกแม่ ! เด็กดี ฟังแม่นะ ไปใส่เสื้อผ้าก่อน มีแขกมาบ้าน.” ตอนคุณนายหลงพูด น้ําตาก็คลอเบ้าแล้ว หรือแม้แต่พูดด้วยน้ําเสียงสะอึกสะอื้น
แต่หลงอ้าวเทียนที่ยืนอยู่บนขั้นบันไดชั้นสองกลับไม่ฟัง เขาฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ แดง ขาว ม่วง เขียว
มีผู้หญิงเยอะแยะเลย เป็นของฉันทั้งหมด เป็นของฉันหมดเลย! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า………….”
หลังจากพูดจบ หลงอ้าวเทียนก็กอดเสาอย่างน่ารังเกียจ และออกแรงเลียเสาในทันที
ฉากแบบนี้ทําให้ผมและเหล่าเฟิงตะลึงกันเลยทีเดียว นี่มันอะไรกัน ? เกิดบ้าไปแล้วหรือไง ?
“ ลูก! โรคกําเริบอีกแล้วใช่ไหมลูก มีผู้หญิงที่ไหนละลูก! ” คุณนายหลงตกใจมาก รีบวิ่งไปบนชั้นสอง
เพื่อหยุดการกระทําของเจ้าชายหลงฟา
ส่วนคุณหลงกลับหันมาพูดกับพวกเราว่า “ นักพรตทุกท่าน ให้พวกท่านหัวเราะแล้ว ช่วงนี้ลูกชายเราเป็นแบบนี้แหละครับ บ้าขึ้นทุกวัน ตอนเจ็ดแปดโมงเช้านี้ถึงจะมีสติขึ้นมาหน่อยครับ!”
หลังอาจารย์ฟังจบ ก็พยักหน้าเล็กน้อยส่งสัญญาณว่าต้องการเข้าไปดูใกล้ๆ
จากนั้นพวกเราเลยตามคุณหลง ขึ้นไปบนชั้นสอง
เมื่อมาถึงชั้นสอง หลงอ้าวเทียนยังคงหัวเราะเราะอย่างเจ้าเล่ห์ และพูดแบบเมื่อกี้ “ แดง ขาว ม่วง เขียว
มีผู้หญิงเยอะแยะเลย เป็นของฉันทั้งหมด…”
คุณหลงทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาเดินเข้าไปคิดจะตบทันที
“ เพี้ยะ ” ทําให้เจ้าชายหลงฟาที่มีร่างกายอ่อนแออยู่แล้วสลบในทันที
หลังจากนั้นก็โดนพ่อเขาอุ้มเข้าไปในห้อง หลังจากพ่อแม่ใส่เสื้อผ้าให้เขาเรียบร้อยแล้ว พวกเราถึงได้เข้าไป
ระหว่างนั้นอาจารย์ ท่านนักพรตต์ และเหล่าฉันปรึกษากันอยู่พักหนึ่ง บอกว่าท่าทางของหลงอ้าวเทียน
ต้องโดนสิ่งชั่วร้ายเข้าสิงอย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าโดนตัวอะไรเข้าไป เจ้าเด็กนี้ไปยุ่งกับอะไรเอาไว้ก็ยังไม่รู้แน่ ได้แค่รอสังเกตสถานการณ์ไปอีกสักพัก ถึงจะมั่นใจได้อีกนิด
แต่พอเข้าไป ไม่ว่าคุณนายหลงและคุณหลงจะปลุกหลงอ้าวเทียนยังไงเขาก็ไม่ตื่น
คุณนายหลงยังด่าคุณหลง บอกว่าคุณหลงตบแรงเกินไป ทําให้หัวของลูกเธอได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า
แต่ท่านนักพรตต์กลับพูดว่า ประตูวิญญาณของหลงอ้าวเทียน โดนพลังมืดกดเอาไว้ ทําให้ไฟหยางอ่อนแอ
ถึงได้ตื่นยาก
ท่านนักพรตต์จึงเอายันต์ออกมาหนึ่งแผ่น จุ่มลงไปในน้ํา แล้วบอกให้คุณนายหลงป้อนให้หลงอ้าวเทียนดื่มเข้าไป
เมื่อน้ํามนต์ถ้วยนี้เข้าไปในท้อง หลงอ้าวเทียนที่เคยสลบเป็นตายก็ฟื้นขึ้นมาทันที
ระหว่างนั้น อาจารย์และคนอื่นไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงสังเกตห้องของหลงอ้าวเทียน และไม่ได้ทําอะไรมากกว่านั้นอีก
เมื่อหลงอ้าวเทียนได้สติกลับคืนมา หลงอ้าวเทียนก็เหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคน “ เอ๊ะ ! พ่อแม่ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? แล้วพวกเขาเป็นใคร ”
เสียงเพิ่งเงียบ คุณนายหลงก็พูดด้วยน้ําตาอาบหน้า “ เสี่ยวเทียน ! นี่คือนักพรตที่พ่อแม่หามาให้ลูก !”
เสียงของคุณนายหลงเพิ่งเงียบลง ผมก็เดินเข้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ขณะเดียวกันก็พูดขึ้นมาว่า
“ เจ้าชาย ไม่ได้เจอกันนานนะ! ”
เมื่อคําพูดนี้ดังขึ้น ก็ดึงดูดความสนใจหลงอ้าวเทียนทันที
หลงอ้าวเทียนหันมามองทางผม ทันใดนั้นเองเขาก็ตกใจในทันที “ แก แกเป็น เป็นเจ้าเด็กที่อัดฉันเมื่อวันนั้น! ”
“ ดูเหมือนนายจะยังจําได้นะ! ” ผมหัวเราะเบาๆ
คุณหลงและคุณนายหลงกลับทําหน้าสงสัย ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
หลงอ้าวเทียนกลับรนรานขึ้นมา “ พ่อ พ่อ ข้อมือของผม ข้อมือของผมเจ้าเด็กนี่เป็นคนหัก พ่อรีบ รีบจับมันเร็ว ”
“ แกพูดเหลวไหลอะไร ? นี่คือลูกศิษย์ของท่านนักพรตติง เขาเองก็มาช่วยแกเหมือนกัน ! ” คุณหลงคิดว่าหลงอ้าวเทียนยังเป็นบ้าอยู่
แต่ผมกลับหัวเราะ “ คุณหลง เขาไม่ได้พูดเหลวไหล เมื่อครึ่งเดือนก่อน เขาลวนลามเพื่อนผมที่โรงแรมหนานเทียน ก็เลยโดนผมอัดจริงๆ! ”
เมื่อคุณหลงได้ยินคําพูดนี้ก็หน้าชาในทันที เมื่อคิดถึงด้านคุณธรรมของลูกชายตัวเอง วันๆเอาแต่เที่ยวสํามะเลเทเมาไปทั่ว รังแกข่มเหงผู้อื่นเอาไว้ไม่น้อย
และยังได้ยินผมพูดถึงขนาดนี้ เขาก็หันไปจ้องหลงอ้าวเทียนทัน
ตอนนี้หลงอ้าวเทียนเป็นใบ้ในทันที เป็นธรรมดาที่คุณหลงจะเข้าใจ ว่าสิ่งที่ผมพูดเป็นความจริงทั้งหมด
เขาทําหน้านิ่ง แล้วด่าขึ้นมาทันที “ เดรัจฉาน !”
หลังจากพูดจบ เขาก็ยกมือจะตบหลงอ้าวเทียนอีก
แต่กลับโดนคุณนายหลงห้ามไว้ “ เลิกตบลูกได้แล้ว เขาเป็นแบบนี้แล้ว คุณจะยังตบเขาให้ตายไปเลยหรือไง! ”
หลังจากพูดจบ คุณนายหลงก็หันกลับมาพูดกับผมว่า “ ท่านนักพรตเสี่ยวติง ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
ฉันขอโทษคุณและเพื่อนของคุณแทนลูกชายก็แล้วกัน ขอแค่คุณช่วยรักษาลูกชายให้เราได้ เราจะไปขอโทษเพื่อนคุณและคุณต่อหน้าอย่างแน่นอน ถ้าอยากให้ชดใช้อะไร เราต้องชดใช้ให้เป็นสองเท่าแน่ๆ.”
คุณนายหลงพูดเก่งมาก ผมเองก็ไม่มีอารมณ์มาตามคิดแค้นเรื่องพวกนี้
จึงโบกมือให้เท่านั้น “ เรามาพูดเรื่องหลักกันเถอะ! หลงอ้าวเทียนซินะ ! ช่วงนี้นายไปเจออะไรมาบ้าง
นายพูดเองเถอะ ! โดยเฉพาะเรื่องแปลกๆ หรือจะบอกว่านายไม่ได้ไปทําเรื่องไม่ดีเอาไว้”
เมื่อหลงอ้าวเทียนได้ยินคําพูดนี้ ก็ทําหน้าครุ่นคิดทันที ในขณะเดียวกันก็ดูท่าจะพูดไม่ค่อยออก “ นี่ นี่ ”
“ พ่อหนุ่มน้อย เธอต้องคิดให้ดีนะ ถ้าเธอพูดออกมาไม่ชัดเจน ชีวิตของเธอจะไม่เหลือรอดได้นะ ” เหล่าฉินพูดตรงๆ
คุณนายหลงและคุณหลงก็คอยกระตุ้นอยู่ข้างๆ ให้หลงอ้าวเทียนพูดออกมาตามตรง ไม่อย่างนั้นเขาจะตายได้
หลงอ้าวเทียนก็เป็นแค่คุณชายเจ้าสําราญ เขาเองก็กลัวตายเหมือนกัน
เห็นได้ชัดว่าเขากลัวมาก เขาเผยสีหน้าขมขื่นออกมา “ พ่อแม่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากพูด แต่ผม แต่ผมจําไม่ได้ว่าช่วงนี้ทําอะไรไปบ้าง ผมจําได้แค่ว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนโดนเขาอัดแล้ว ผมก็ไปหาหมอที่โรงพยาบาล จากนั้น จากนั้นเหมือนชีคุนจะพูดอะไรกับ ผมสักอย่าง ต้นกล้วยอะไรสักอย่าง.”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลงอ้าวเทียนก็ทรมานในการคิดมาก เขาคิดไม่ค่อยออกแล้ว
สำหรับเรื่องครึ่งเดือนหลัง เขาแทบจําอะไรไม่ได้เลย บอกว่ารู้สึกเหมือนตัวเองเหม่อลอย ไม่ค่อยรู้สึกตัว หลังจากนั้นก็ชอบฝัน เห็นต้นกล้วยป่า ส่วนเรื่องอื่น หลงอ้าวเทียนไม่ได้พูดถึงเลยสักนิด
ผมฟังคร่าวๆ แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติ
เมื่อก่อนผมเข้าใจว่า เจ้าหมอนี่น่าจะโดนผีบางตัวเข้าสิง
ตั้งแต่พวกเราเข้ามาในบ้านจนถึงตอนนี้ นอกจากในบ้านจะมืดแล้ว ผมก็สัมผัสถึงพลังชั่วร้ายไม่ได้เลยจริงๆ จึงทําให้ผมไม่มีความเห็นใดๆกับเรื่องนี้
แต่ อาจารย์ ท่านนักพรตต์ และเหล่าฉินที่อยู่ข้างๆกลับหน้าเปลี่ยนสี ดูน่าบึงขึ้นมานิดหน่อย
โดยเฉพาะหลังหลงอ้าวเทียน พูดว่าตัวเองฝันเห็นต้นกล้วยปา ทั้งสามคนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
เหล่าฉันดึงเท้าซ้ายของหลงอ้าวเทียนขึ้นมา แล้วดูที่นิ้วหัวแม่เท้า ของหลงอ้าวเทียน
เห็นเพียงแค่บนหัวแม่เท้าซ้ายของหลงอ้าวเทียน มีเครื่องหมายรูปวงแหวนสีม่วงอยู่
เมื่อท่านนักพรตตู้เห็นสิ่งนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนทันที เขาพูดออกมาเบาๆ “ ดึงดูดวิญญาณนางตานี ”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
