“งั้นก็แล้วแต่เอ็งเถอะ เอ๊ะ นั่นเพื่อนบ้านใหม่กำลังเดินมาที่รั้วทำไมกัน มองมาทางนี้ด้วย”
ได้ยินอย่างนั้นลูกพลับก็หันไปมอง เห็นแทนไทเดินถือปิ่นโตตรงมาที่รั้วที่กั้นระหว่างทั้งสองบ้าน
“อ้อ สงสัยเอาปิ่นโตมาคืนครับป้า งั้นผมไปคุยกับเขาก่อนนะ”
“เดี๋ยวป้าไปด้วย จะได้ทักทายทำความรู้จักกัน”
“ครับ”
สองป้าหลานเดินตรงไปที่รั้วบ้าน เมื่อทั้งสองฝั่งมายืนประจันหน้ากันแล้ว แทนไทก็ยื่นปิ่นโตคืนให้ ก่อนจะหันมาทักทายหญิงสูงวัยที่ลูกพลับเคยบอกว่าเป็นป้า
“สวัสดีครับป้า”
“สวัสดีจ้ะพ่อหนุ่ม ย้ายมาอยู่คนเดียวเหรอจ๊ะ”
“คนเดียวครับ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ผมชื่อโตเป็นคนกรุงเทพฯ พอดีมีเรื่องกับที่บ้านเลยขอย้ายออกมาอยู่ที่นี่คนเดียวครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันจ้ะ ป้าชื่อปิ่นนะ เอ่อ ป้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“ได้สิครับ”
“หน้าพ่อหนุ่มเป็นอะไรเหรอถึงได้พันผ้าเอาไว้” แม้รู้ว่าเสียมารยาทแต่หล่อนก็อยากจะถามให้รู้เพื่อความสบายใจ
“ป้าถามอะไรเนี่ย” ลูกพลับเอ็ดผู้เป็นป้า เพราะเกรงว่าอาจจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ
“ไม่เป็นไรครับผมไม่ได้ซีเรียสอะไร ผมเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ โดนไฟคลอกจนหน้ามีแผลเป็นน่ากลัว เลยตัดสินใจเอาผ้าปิดไว้เพื่อความสบายใจของตัวเองครับ ส่วนเรื่องขาก็เป็นผลพวงมาจากอุบัติเหตุครั้งนั้น” เจ้าตัวตอบด้วยสีหน้าเป็นปกติ เห็นแล้วลูกพลับก็รู้สึกสงสัยว่าเหตุใดจึงแตกต่างจากเมื่อคืนโดยสิ้นเชิง
“โถพ่อคุณ ถือว่ายังมีบุญที่เอาชีวิตรอดมาได้ ยังไงก็อย่าคิดมากนะ รูปลักษณ์ภายนอกมันเป็นสิ่งไม่จีรังยั่งยืนเหมือนความดีภายในใจหรอก”
“ครับป้า”
“งั้นป้าเข้าไปข้างในก่อนนะคุยกันต่อเถอะ”
ป้าปิ่นคว้าเอาปิ่นโตในมือลูกพลับแล้วเดินกลับเข้าไปในเรือน เมื่ออยู่กันเพียงลำพังแล้วลูกพลับก็ส่งยิ้มให้เขา เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นบทสนทนายังไงดี
“ยิ้มแบบนี้ให้คนอื่นบ่อยเหรอครับ”
“ครับ?” ลูกพลับทำหน้าเหวอนิดหน่อยแล้วหุบยิ้ม ทำหน้าเหมือนคนกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง
“ไม่เคยมีใครยิ้มให้ผมอย่างนี้เลย เพราะผมมันเป็นคนอัปลักษณ์และน่ากลัวอย่างนี้ไงครับ” คนพูดก้มหน้าเศร้า แสดงละครได้อย่างสมบทบาท
เมื่อได้ยินอย่างนั้นลูกพลับก็ฉายรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง เขารู้สึกสงสารและเห็นใจผู้ชายคนนี้เป็นที่สุด คงจะหนีจากสังคมอันวุ่นวาย หลบหน้าผู้คนมาอยู่ที่นี่ คงกลัวว่าคนจะมองด้วยแววตาที่รังเกียจ
“อย่างน้อยก็มีผมคนหนึ่งที่ไม่ได้มองคนที่รูปลักษณ์ภายนอก ผมจะเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ อย่าเก็บเอาคำพูดและสายตาคนอื่นมาคิดมากเลย เพราะคนพวกนั้นไม่ได้หาให้เรากิน เราอยู่ได้เพราะตัวเราเองไม่ใช่คนอื่นสักหน่อย จริงไหมครับ”
“ก็จริงนะ นายเป็นคนมองโลกในแง่ดีจังเลยนะ คนคงจะชอบเยอะเลยใช่ไหมครับ”
“ไม่หรอกครับ คนเราย่อมมีทั้งคนรักและเกลียดเป็นเรื่องธรรมดา ถึงผมจะเป็นคนดีมากแค่ไหน แต่คนที่เกลียดย่อมเกลียดวันยังค่ำ ผมเองก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้เกลียดผมขนาดนั้น” พูดไปก็นึกถึงใบหน้าของแทนไทไปด้วย พลางถอนหายใจออกมาเบา ๆ
แทนไทรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงตนเอง เขารู้สึกจุกที่อกอย่างบอกไม่ถูก ได้แต่ตั้งคำถามว่าเขาเกลียดไอ้เด็กคนนี้เพราะสาเหตุใด เพราะมันเป็นตุ๊ด มันเป็นผู้ชายคนแรกของเขา หรือเป็นเพราะเขาติดใจจนไม่อยากจะให้มันไปมีความสุขกับคนอื่นกันแน่
“ใครที่ว่าหมายถึงใครเหรอครับ” คนพูดจ้องหน้ารอฟังคำตอบอย่างตั้งใจ ลุ้นว่าอีกฝ่ายจะกล้าเอ่ยชื่อตนออกมาไหม
“เปล่าครับ ผมก็พูดไปเรื่อยไม่ได้เจาะจงใคร เป็นยังไงบ้างครับกับข้าวพอทานได้ไหม”
“อร่อยมาก ๆ ใครทำเหรอ”
“ป้าปิ่นครับ ผมช่วยเป็นลูกมือเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเอง วันหลังผมจะทำไปส่งอีกนะครับ”
“เกรงใจจัง”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ เราก็มีกันแค่นี้นี่นา มีอะไรก็ช่วยเหลือกันไป ถ้าไม่รังเกียจผมขอเรียกว่าพี่โตได้ไหมครับ เพราะดูแล้วผมน่าจะอายุน้อยกว่า”
“ได้สิ” แทนไทยิ้มเขินทำตัวไม่ถูก จู่ ๆ ลูกพลับก็จะเรียกตนว่าพี่ รู้สึกไม่คุ้นหูเลย แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่ารู้สึกดีเช่นกัน แต่จะให้เขาเรียกอีกฝ่ายว่าน้องไม่มีทางหรอก แค่นี้ก็ทำตัวไม่ถูกแล้ว
“ดีจัง ตอนนี้เราสนิทกันแล้วนะครับพี่โต ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรให้น้องคนนี้ช่วยก็ว่ามาได้เลย ผมยินดี ถ้างั้นผมขอตัวกลับเข้าบ้านก่อนนะครับ”
ลูกพลับกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มน่ารัก โบกมือร่ำลาเพื่อนบ้านอย่างเป็นมิตร ทำเอาแทนไทถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมไอ้เด็กคนนี้ถึงได้ทำตัวน่ารักอย่างนี้ น่ารักเกินไปแล้ว จนรู้สึกอิจฉาไอ้โตที่มีโอกาสได้รับรอยยิ้มและฟังเสียงอันไพเราะนี้จากลูกพลับ ซึ่งหากเป็นแทนไทคงไม่มีทางเป็นไปได้เลย
“ทำไมมึงต้องใจสั่นด้วยวะไอ้แทน มึงต้องไม่ใจอ่อนให้มันเป็นอันขาด มันกำลังอ่อยผู้ชายคนอื่นไปทั่ว ไอ้โตไม่ใช่มึงสักหน่อย”
คนพูดได้แต่ยกกำปั้นทุบอกด้านซ้ายซ้ำ ๆ เพื่อกำราบให้มันจำและเต้นเป็นปกติ เขาจะไม่มีทางยอมเสียเหลี่ยมเสียรู้ให้ลูกพลับเด็ดขาด ร่านก็คือร่าน มั่วก็คือมั่ว แม้จะน่ารักแค่ไหนแต่เขาจะไม่มีวันเอามันมาเป็นคนสำคัญของหัวใจโดยเด็ดขาด
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
