ราชาเหนือราชัน 97 : การจุติของราชาองค์ใหม่

แร้งสายฟ้าเป็นสัตว์ที่ชอบสายฟ้ามาก และพวกมันเป็นเจ้าถิ่นแห่งท้องนภาแห่งนี้ พวกมันสามารถโจมตีด้วยสายฟ้าได้ และการโจมตีของพวกมันนั้นรุนแรงมาก แรงสายฟ้าตรวจพบกลุ่มของเซี่ยงเส้าหยุนในทันทีที่มาถึง ฝูงของแร้งสายฟ้าได้เริ่มโฉมลงมา โดยมีแร้งปีศาจชั้นสูงด้วย

“มนุษย์ทุกผู้ที่กล้าย่างกรายมายังที่แห่งนี้จะต้องตาย” แรงปีศาจชั้นสูงตะโกน

“นี่มันดูไม่ดีแล้ว เราควรถอยไปตั้งหลักก่อน มิเช่นนั่น พวกมันจะเริ่มรวมฝูงกันมากกว่านี้” จื่อฉางเหอกล่าว

“ไม่ ตาเฒ่าเผิง สังหารพวกมันโดยเร็ว” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวด้วยแววตาไร้ปราณี เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงพยายามรักษาความเร็ว ก่อนจะบินขึ้นไปบนฟ้า และปล่อยฝ่ามือเพลิงเข้าใส่เหล่าแร้ง

ตู้ม! ตู้ม!

ปีศาจชั้นสูงเพียงหนึ่งเดียวก็ไม่อาจต้านทานความแข็งแกร่งของผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาได้ ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงได้บรรลุระดับล่องนภาขั้นสองแล้ว และขั้นสามก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ด้วยการโจมตีของเขา แร้งทั้งหมดได้ถูกเผาจนตายกลางอากาศ

“ใช้ของเหลวหยดใส่ซากพวกมันเสีย อย่าให้กลิ่นเลือดโชยออกไปเป็นอันขาด” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว

ด้วยคำสั่ง ขวดได้ปรากฏขึ้นในมือผู้อาวุโสเจิ้นเผิง  เขาเทของเหลวในขวดใส่ซากแร้งทันที

“เอาล่ะ เราไปหลบหลังป่าก่อน เราจะตัดสินใจอีกครั้งเมื่อพายุฟ้าคะนองมาถึง” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว

ขณะที่พวกเขารวมตัวกันในพื้นที่รกร้าง ที่นี่ แร้งสายฟ้าสามารถพบพวกเขาได้ง่าย แต่ไม่ว่าอย่างไร ตอนนี้ไม่มีพายุฝนฟ้าคะนองแล้ว

จื่อฉางเหอกัดฟันแน่น และกล่าว “นั่นมันแร้งสายฟ้าชั้นสูง หากนำกลับมันไปด้วย เราจะสามารถแลกมันกับผลึกวิญญาณจำนวนมากได้”

“ตราบเท่าที่ท่านแข็งแกร่ง จะสามารถสังหารปีศาจชั้นสูงได้ตามต้องการ แต่เราไม่ควรใส่ใจกับพวกมันในตอนนี้” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าว

“นั่นก็ถูกของเจ้า ข้าว่า ข้าคิดน้อยเกินไป” จื่อฉางเหอกล่าว และขำแห้ง

ขณะทั้งสามหลบในป่า พวกเขากินเนื้อตากแห้ง และนั่งรอคอยพายุ ที่นี่คือเป็นสถานที่ซึ่งสายฟ้ามารวมตัวกัน เมื่อฝนเริ่มตกลงมา ฟ้าก็เริ่มผ่าล่ามา

โดยทั่วไปแล้ว ผู้ฝึกยุทธ์จะไม่สามารถดูดซับสายฟ้าผ่าได้โดยตรง แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชาก็ไม่อาจทำได้เช่นกัน  อย่างมากก็คงทำได้เพียงดูดซับพลังงานสายฟ้าเพียงเล็กน้อยเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง

คนปกติ แม้สามารถดูดซับพลังสายฟ้าได้เพียงเล็กน้อยก็นับเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดีมาก เมื่อฟ้าผ่าลงมาจากสวรรค์ แต่ละครั้งมีพลังมากจนมิอาจนึกภาพได้ จึงไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะดูดซับได้

ทว่า กระดูกสายฟ้าในร่างกายของเซี่ยงเส้าหยุน กระดูกนั่นเป็นสิ่งที่สืบทอดกันมาในตระกูลเซี่ยงมาแต่โบราณ และมันได้มอบทักษะที่คนธรรมดาไม่อาจฝันถึงได้

เซี่ยงเส้าหยุนอยู่ในช่วงเติบโต และเพราะเช่นนั้น เขาจึงไม่สามารถเพิกเฉยต่อพลังจากกระดูกสายฟ้าได้ โดยไม่คำนึงถึงความเกลียดชังต่อกระดูกสายฟ้าเช่นก่อนหน้า ด้วยพอใจจะดูดซับพลังจากสายฟ้าที่เหลือบางส่วน ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ ฟ้าผ่าเพียงครั้งเดียวอาจจะทำให้ร่างกายของเขากลายเป็นเถ้าถ่าน

การรอคอยนั้นยาวนาน สภาพอากาศไม่สามารถคาดเดาได้ ความอดทนจึงเป็นสิ่งจำเป็น เมื่อไม่ได้ทำสิ่งใด ทั้งสามจึงทำสมาธิด้วยท่าดอกบัว ขณะที่เสี่ยวไป่ และหมาป่าสูงวัย พวกมันพักพันอย่างเงียบเชียบในบริเวณใกล้เคียง

ชั่วพริบตาเดียว วันเวลาผ่านไปถึงสามวัน ท้องฟ้าได้เริ่มมืดมิดอีกครั้ง สามารถอนุมานได้ว่าพายุจะมาในอีกหนึ่งหรือสองวันที่จะถึง บนท้องฟ้าไม่ไกลนัก แร้งสายฟ้าได้เริ่มตื่นตัวขึ้น พวกมันส่งเสียงร้องซ้ำไปซ้ำมาราวกับงานเฉลิมฉลองอันน่ารื่นรมย์ เป็นสัญญาณว่าฟ้าผ่ากำลังจะมาถึง

“มีบางสิ่งแปลกไป แร้งสายฟ้ามากมายมารวมตัวกันที่นี่ เกิดสิ่งใดขึ้นกัน?” จื่อฉางเหอกล่าวคำเบา

“เหตุใดจึงว่าแปลก? พวกมันรักพายุสายฟ้ามาก เพราะทำให้พวกมันแข็งแกร่งขึ้น” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงกล่าว

“ใช่ แต่ก่อนหน้านี้ที่ข้ามาที่นี่ ได้เกินพายุสายฟ้าเช่นกัน แต่ไม่ได้มีแร้งสายฟ้ามากมายเช่นนี้” จื่อฉางเหอกล่าว

เซี่ยงเส้าหยุนเผยสีหน้าบึ้งตึง “ข้าเกรงว่าราชาคนใหม่กำลังจะจุติท่ามกลางพวกมัน” เขาหยุด และชี้ไปที่ทิศทางหนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ “เห็นนั่นไหม? พวกมันบินไปตามจังหวะ ราวกับพวกมันกำลังวางแผนป้องกัน ผู้ที่เข้าไปใกล้จะถูงจู่โจมทันที”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้อาวุโสเจิ้นเผิง และจื่อฉางเหอสังเกตได้ทันทีว่าสิ่งที่เด็กหนุ่มกล่าวนั้นถูก ภายใน พวกเขารู้สึกอับอายที่ไม่สังเกตเห็นด้วยตนเอง เซี่ยงเส้าหยุนยังเยาว์ และอ่อนแอกว่าพวกเขามาก แต่ทักษะการสังเกตของเด็กหนุ่มไม่มีผู้ใดเทียบได้

“เราจะทำอย่างไรกันดี? หากราชาแร้งสายฟ้าปรากฏตัวขึ้น คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะเข้าใกล้” จื่อฉางเหอถามอย่างเศร้าโศก

“นั่นสิ หากราชาเหยี่ยวสายฟ้าปรากฏตัวขึ้น ข้าคงไม่อาจรับประกันได้ว่าทั้งสองจะปลอดภัย” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงกล่าว

โดยทั่วไป สัตว์ปีศาจจะมีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ที่มีระดับยุทธ์เท่ากัน และด้วยเหตุนี้ ปีศาจราชาแร้งสายฟ้า ซึ่งมีความสามารถในการทำลายล้าง และความเร็ว จะเป็นคู่ต่อสู้ที่ตึงมือมาก

“นี่อาจเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวขณะหรี่ตาลง

“คุณชาย ทะ ท่านไม่คิดว่าจะเผชิญหน้ากับปีศาจราชา ใช้ไหม?” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงคาดเดา จื่อฉางเหอรู้สึกตะลึง นี่เป็นความคิดที่บ้าบิ่นนัก

“เราจะได้เห็นกัน” เซี่ยงเส้าหยุน            ระงับความต้องการที่จะเผชิญหน้ากับราชาปีศาจ ครึ่งวันผ่านไป เมฆดำได้ปกคลุ่มไปทั่วฟ้า ใบหน้าของปีศาจดูเหมือนจะก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้า เกิดความรู้สึกอันบีบคั้น

“คุณชาย ให้ข้าเอาไม้อัสนีบาตออกมาไหมขอรับ? ด้วยไม้นั่น เราจะดึงดูดฟ้าผ่ามาที่นี่ได้” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงแนะนำ

“อย่าเพิ่ง โปรดรอก่อน” เซี่ยงเส้าหยุนกล่าวอย่างใจเย็น

ทันใดนั้นสายฟ้าฉีกผ่านท้องฟ้า และบินลงมาราวกับมังกรเหินฟ้า

เปรี้ยง! เปรี้ยง!

ฟ้าผ่าลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า และในชั่วพริบตา ได้เกินเสียงระเบิดดังก้องในอากาศ แม้แต่ช่องว่างก็ถูกฉีกขาด แร้งสายฟ้าส่งเสียงร้องขณะที่พวกมันกระจัดกระจาย และปิดล้อมพื้นที่ไว้

ทันใดนัน ร่างสีดำได้ปรากฏขึ้น และบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เมื่อมันคลี่ปีกออกซึ่งมีขนาดยาวประมาณสามถึงสี่เมตร ทำให้ดูสง่าผ่าเผยอย่างยิ่งขณะเหินไปในอากาศ นั่นคือแร้งสายฟ้าซึ่งเป็นปีศาจชั้นสูงช่วงท้าย และมันบินตรงไปยังจุดที่สายฟ้ารวมตัวกัน

เปรี้ยง! เปรี้ยง!

สายฟ้าที่ทรงพลังอย่างไร้ขอบเขตกระชากผ่านอากาศ และฟาดเข้าใส่แร้งสายฟ้า แร้งสายฟ้าร้องเสียงดังขณะดิ้นรนอย่างหนักเพื่อต้านทานสายฟ้า ออร่าปีศาจพวยพุ่งสูงขึ้นเมื่อมันใช้พละกำลังทั้งหมด โดยการรอดชีวิตจากภัยพิบัติเท่านั้นจึงจะกลายเป็นราชาปีศาจได้สำเร็จ

“คุณชาย เราจะทำเช่นไรกันดี?” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงเริ่มตื่นตระหนก

พวกเขาจำเป็นต้องเคลื่อนย้ายแร้งสายฟ้าออกไป หรือไม่ก็นำเอาไม้อัสนีบาตออกมาเพื่อรวบรวมสายฟ้า เมื่อมองไปที่แร้งสายฟ้าจำนวนมากในอากาศ เซี่ยงเส้าหยุนเริ่มลังเล เขาอยากจะรีบออกไปที่นั่น ยิ่งสายฟ้าเข้มข้นมากเท่าไร่ จะยิ่งดีต่อตัวเขาเช่นนั้น

แต่ดูเหมือนจะเสี่ยงเกินไป ในขณะที่เขากำลังตัดสินใจ เขาเห็นร่างที่พุ่งเข้าใส่แร้งสายฟ้าในขณะที่มันกำลังบรรลุ

“การโจมตีของผู้ฝึกยุทธ์ระดับราชา!” ผู้อาวุโสเจิ้นเผิงร้องเตือนเสียงดัง