รวยชั่วข้ามคืน?！ 766 ประหนึ่งฟันพืชผัก

บทที่ 766 ประหนึ่งฟันพืชผัก

ตอนฉินหลั่งพูดถึงน้ำพุชีวิต สีหน้าราชาหมาป่ามืดยังไร้อารมณ์อยู่ แต่พอฉินหลั่งพูดถึงดอกไม้สามสี สีหน้าผู้เฒ่าเปลี่ยนทันที ทำให้เผ่าหมาป่าทั้งหมดก้าวเท้าเข้ามาอีกหนึ่งก้าว พลางหอนอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้ากล้าคิดจะเอาดอกไม้หมาป่าเทพ! นั่นเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าหมาป่ามืดเรา เผ่าเราจะตามฆ่าเจ้าไปสุดหล้าฟ้าเขียว และจะกัดขาดคอหอยเจ้า ฉีกกระดูกเจ้า และกินเลือดเนื้อเจ้า!”

ราชาหมาป่ามืดร้องตะคอกดังก้องไปทั่ว

บรรดามนุษย์หมาป่าทั้งหมดพากันมองฉินหลั่งด้วยสายตาที่มองศัตรูคู่อาฆาต

ดอกไม้หมาป่าเทพเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของเผ่าหมาป่ามืด ทุกหนึ่งร้อยปีจะบานสักหนึ่งครั้ง ไม่ว่ามนุษย์หมาป่าคนไหนกินดอกไม้นี้ลงไป จะมีความหวังพัฒนาไปอีกขั้น เพิ่มความบริสุทธิ์ของสายเลือด บรรลุระดับขั้นเพิ่มขึ้น

“ดอกไม้หมาป่าเทพอะไร นี่มันดอกไม้สามสี เผ่าต่างด้าวโง่ๆแบบพวกแกจะรู้ถึงคุณสมบัติที่แท้จริงของดอกไม้สามมีได้ยังไง” ฉินหลั่งแค่นเสียงหึ

เขามองความคิดของเผ่าหมาป่ามืดออกอยู่แล้ว น่าเสียดายที่การเพิ่มสายเลือดบริสุทธิ์เป็นแค่คุณสมบัติรองของดอกไม้สามสี คุณสมบัติที่แท้จริงของดอกไม้สามสีใช้เพื่อเหาะเข้าแดนเซียนต่างหาก

“อย่าพล่ามมาก รีบออกไปจากหุบเหวซะ ไม่งั้นฉันไม่เหนื่อยที่จะทำลายเขตนี้ทั้งเขตของพวกแก”

ฉินหลั่งยืนไขว้มือด้านหลังพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“อ๋าว!”

สิ่งตอบกลับฉินหลั่งคือ เสียงหอนยาวนับไม่ถ้วน

“ฆ่าพวกมัน อย่าให้เหลือสักคน!” ราชาหมาป่ามืดยกไม้เท้าชี้ไปที่ฉินหลั่ง

มนุษย์หมาป่าร้อยกว่าตนฟังคำสั่งหัวหน้าเผ่า ผลุนเข้าโจจมตีพวกฉินหลั่ง สายตาแดงก่ำของพวกมันเผยประกายดุร้ายออกมา ในสายตาพวกมันแล้ว มนุษย์เป็นแค่อาหารเท่านั้นเอง และพวกฉินหลั่งนั้น ไม่ต้องถามเลยถือเป็นอาหารที่ถูกปากที่สุด เพิ่มพูดพลังได้ดี

“รบเถอะ!”

ซิงจ้างยิ้มเศร้า ดึงกระบี่ยาวสีทองออกมา

“รบ!”

เซียนกว่างหลิงดึงปืนสีขาวดำออกมา สีหน้าเย็นเยียบ

ฉินหลั่งไม่ได้ตอบอะไรพวกเขา แค่ชกหมัดหนึ่งออกไป หมัดสีม่วงพุ่งเข้าไปชกกับมนุษย์หมาป่าที่พุ่งเข้ามาตัวแรกพอดี

พริบตาเดียวก็ทำมนุษย์หมาป่าลอยกระเด็นเหมือนลูกบอล จากนั้นฉินหลั่งพุ่งเข้าไปในวงล้อมหมาป่าราวกับลมพายุ

ได้ยินแค่เสียงต่อสู้ไม่ยั้ง

เผ่าหมาป่าโดนหมัดเท้าของฉินหลั่งเข้าไปก็ลอยกระเด็นกันไปถ้วนหน้า

แต่ว่าร่างเนื้อของพวกมันเทียบเคียงได้กับร่างเนื้อปรมาจารย์ต่อสู้ พอตกลงพื้น ก็แค่มึนหัวเล็กน้อย และลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าหาฉินหลั่งอีก

เผ่าหมาป่ามากมายก็เริ่มต่อสู้กับบรรดาเซียนขึ้นมา

แทบจะพร้อมกัน

บรรดาเซียนที่คิดว่าตัวเองเก่งซะเต็มประดาเริ่มรับไม่ไหว พวกเขามีแค่สิบกว่าคน แต่อีกฝ่ายกลับมีเป็นร้อย เซียนอายุมากคนหนึ่งโดนกัดคอหอยและฉีกร่างขาดเป็นชิ้นๆภายในเวลาชั่วนิ้วดีดท่ามกลางการรุมล้อมโจมตีของเผ่าหมาป่าสี่ห้าตน

“เป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราต้องตายอยู่ที่นี่กันหมดแน่”

เซียนกว่างหลิงยิงปืนใส่มนุษย์หมาป่า เขามองดูสถานการณ์รอบด้าน เห็นมุกคนพยายามกัดฟันทนกัน ก็อดสิ้นหวังไม่ได้

ส่วนหลิวหย่งเฉียงก็พึ่งหนีรอดจากเงื้อมมือเผ่าหมาป่าคนหนึ่งได้ เขาลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และมองเห็นรอบด้านมีแต่เผ่าหมาป่า ก็อดสะท้านเยือกในอกไม่ได้

แม้แต่ซิงจ้างยังหลบหลีกเป็นพัลวันท่ามกลางวงล้อมของมนุษย์หมาป่าสิบกว่าตน

ทุกคนที่เหลือ อดมองไปทางฉินหลั่งโดยอัติโนมัติไม่ได้ ฝากความหวังสุดท้ายไว้ที่เชา

ฉินหลั่งส่งเสียงแหลมปี๊ดยาวสะท้านฟ้าสะเทือนดิน รูปร่างเปลี่ยน พุ่งทะลุระบบเขตห้วงเวลาจนเกิดเสียงดังสนั่น

ในที่สุดเขาก็ลงมือเต็มกำลังซะที ฉินหลั่งลงมือเต็มที่ จะน่ากลัวแค่ไหนเนี่ย

ได้ยินเสียงปึ้งดังขึ้นหนึ่งที ร่างเนื้อของฉินหลั่งกระแทกกับขอบห้วงเวลา เกิดประกายแสงสีม่วงขึ้น พริบตาก็พุ่งเข้าไปหน้ามนุษย์หมาป่าตนหนึ่งที่รูปร่างสูงใหญ่ และตวัดฝ่ามือใส่

ภายใต้การโจมตีที่ขอบห้วงเวลาของฉินหลั่น ทำมนุษย์หมาป่าตนนั้นไม่ทันได้สติกลับมาด้วยซ้ำ ทั้งหัวและหน้าอกก็โดนฝ่ามือฉินหลั่งตวัดลงไปในท้องเลย สุดท้ายก็โดนตบจนระเบิด กลายเป็นเนื้อบดแหลกเหลวกระจายไปทั่ว

“บรึ้ม!”

ตอนนี้มีเสียงทะลุเขตห้วงเวลาลอยมา หมอกสีขาวเริ่มกระจายไปรอบข้าง เสียงแหลมปรี๊ดราวเครื่องบินผ่านห้วงอากาศกระจายไปทั่วหุบเหว

ตอนนี้เอง มนุษย์หมาป่ารอบข้างเหมือนพึ่งตื่นจากฝัน

พวกมันใช้สายตาตะลึงมองไปที่ฉินหลั่ง ดวงตาสีแดงเลือดก็อดหดตัวไม่ได้

พลังของฉินหลั่งนี่น่ากลัวเกินไปแล้ว โจมตีทีเดียวก็ทำมนุษย์หมาป่าตนหนึ่งระเบิดเลย นี่มันน่ากลัวกว่าฝ่ามือยักษ์แสงสีเขียวก่อนหน้านี้ซะอีก เพราะฝ่ามือยักษ์สีเขียวเมื่อกี้นี้ความเร็วไม่มาก ถ้าทุกคนไม่แข็งชนแข็งต่างไม่เป็นไร นี่ก็เป็นเทคนิคหลบหลีกอย่างหนึ่งที่ใช้ได้ ถึงพลังจะมาก แต่ค่อนข้างช้า แต่การโจมตีครั้งนี้ของฉินหลั่งกลับเร็วจนมนุษย์หมาป่ามากมายยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

นี่เท่ากับว่าฉินหลั่งสามารถฆ่ามนุษย์หมาป่าได้คนหนึ่งด้วยการสะบัดฝ่ามือครั้งเดียว?

เผ่าหมาป่าจำนวน 137ตนในหุบเหว ก็เท่ากับ137หมัด?

ขนาดราชาหมาป่ามืดเห็นแบบนี้ ยังอดกระตุกดวงตาเหี่ยวย่นไม่ได้ แต่เขารีบร้องเสียงดังว่า

“บุกพร้อมกัน ไม่ต้องกลัว ร่างเนื้อมันไม่สามารถรับผลสะท้อนของการบุกทะลวงเขตห้วงเวลาได้หลายครั้งหรอก”

มนุษย์หมาป่ารอบๆได้ยินอย่างนั้น ก็หอนรับเสียงโหยหวน พากันล้อมกรอบฉินหลั่งไว้ นอกจากส่วนน้อยที่ยังรับมือซิงจ้างอยู่ อีกเกือบร้อยตนต่างพุ่งกันเข้ามาฆ่าฉินหลั่ง คิดจะฆ่าเขาที่แกร่งที่สุดก่อน

“งั้นหรอ?”

ฉินหลั่งแสยะยิ้ม สายตาทอประกายหยามหยัน

เท้าเขากระตุกเบาๆ เสียงระเบิดดังขึ้น เขาพุ่งทะลุเขตห้วงเวลาอีกครั้ง หมัดเดียวทำมนุษย์หมาป่าเพศเมียระเบิดไปตนหนึ่ง

“การโจมตีที่สอง”

ฉินหลั่งพูดระหว่างออกหมัดไปอย่างสงบ

มนุษย์หมาป่ารอบๆเห็นดังนั้น ตาแดงก่ำหนักขึ้น ดวงตาสีแดงเลือดหยั่งกับหยดเลือดลงไป พวกมันหอนอย่างบ้าคลั่ง กงเล็บมากมายตวัดใส่ฉินหลั่งไม่ถ้วน กงเล็บของมนุษย์หมาป่าพวกนี้คมมาก เพียงพอจะฉีกท่อนเหล็กแยกร่าง ความเร็วในการกระโดดหรือวิ่งก็เร็วมาก ประหนึ่งเป็นราชาโดยกำเนิด และมนุษย์หมาป่าพวกนี้ใช้ชีวิตด้วยกันมานาน รู้ใจกันเป็นอย่างดี

ตอนนี้ เท่ากับมีราชาร่างเนื้อนับสิบตนลงมือด้วยกัน ทั่วทั้งขั้นตอนโดนครอบไว้ด้วยเสียงทะลวงอันหนักหน่วงและรอยข่วนหนักๆ

เผชิญหน้าการโจมตีที่เพียงพอให้ร่างสลายแบบนี้ ฉินหลั่งกลับแค่ยิ้มน้อยๆ สะบัดร่าง พริบตาเดียวก็พุ่งทะลวงเขตห้วงเวลาอีก หายตัวไปที่ห่างออกไปอีกหลายสิบเมตร ใช้ไหล่กระแทกจนทำมนุษย์หมาป่าตัวเล็กสลายกลายเป็นเศษเนื้อไปเลย

พอความเร็วเพิ่มขึ้นถึงระดับเหนือเสียง ฉินหลั่งไม่จำเป็นต้องแสดงฝีมืออีก ร่างเนื้อเขาเป็นอาวุธที่แกร่งที่สุดแล้ว ก็เหมือนตอนอาวุธสงครามพุ่งเข้าชนคุณด้วยความเร็วเหนือแสง ไม่ว่าคุณจะเป็นสัตว์เทพ ร่างเทพ ก็โดนขยี้เป็นเนื้อบดเหมือนกันแหละ

“การโจมตีครั้งที่สาม!”

ฉินหลั่งชะงักเล็กน้อย พูดคำนี้ออกมา จากนั้นก็พุ่งทะลุเขตห้วงเวลาอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาอาฆาตแค้นของเผ่าหมาป่าทั้งหลาย

“การโจมตีครั้งที่สี่”

เขาสะบัดมือหั่นออกไป ทำมนุษย์หมาป่าตนหนึ่งโดนหั่นเอวเป็นสองท่อน

“การโจมตีครั้งที่ห้า”

มนุษย์หมาป่าอีกตนโดนเขาชกระเบิดหัวใจเอาดื้อๆ

…

“การโจมตีครั้งที่สิบ!”

พอฉินหลั่งสะบัดมือตบหัวของมนุษย์หมาป่าตัวที่สิบแหลกละเอียด และพูดคำนี้ออกมา เขาได้ฆ่ามนุษย์หมาป่าไปสิบตนแล้วภายในเวลาแค่10วิเท่านั้น แต่ที่ไม่เหมือนกับปรมาจารย์การต่อสู้คือ มนุษย์หมาป่าพวกนี้แค่อาศัยพลังร่างเนื้อเท่านั้น ไม่เหมือนปรมาจารย์การต่อสู้ที่มีวิชาการต่อสู้มากมายในตัว แถมยังมีแววตาแหลมคม สามารถยับยั้งฉินหลั่ง ไม่ยอมให้เขาใช้พลังไปทะลวงเขตห้วงเวลาได้

มนุษย์หมาป่าพวกนี้กลับไม่ได้มีความรู้ในการต่อสู้แหลมคมขนาดนั้น

พวกมันจะหอนอย่างบ้าคลั่งก่อน จากนั้นค่อยๆทำเสียงต่ำลงเรื่อยๆ สุดท้ายที่ฉินหลั่งโจมตีครั้งที่สิบ มนุษย์หมาป่าทั้งหมดพากันสิ้นหวัง