รวยชั่วข้ามคืน?！ 406 ทรยศ

บทที่ 406 ทรยศ

ได้ยินจ้าวซิงพูดแบบนี้ นักเรียนมอหกห้องหกก็ต้องทำตามที่จ้าวซิงบอก

จ้าวซิงที่ถอดกางเกงออกด้านนอกใส่แค่กางเกงขนอยู่ตัวเดียว นั่งในห้องเรียนดูแล้วก็น่าขำมาก

เฉินเหมิงเลี่ยงเห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

แม้จ้าวซิงจะใช้สายตาถามความคิดเห็นจากตัวเอง แต่เขาเห็นด้วยกับการยกเลิกแผนการโดดเรียนเป็นเพียงสถานการณ์ที่บีบบังคับ เพื่อให้หน้าอึ้งย้งและจ้าวซิง

ที่จริงในใจเขาไม่พอใจอย่างมาก

ต้องยอมรับว่า ครูประจำชั้นคนใหม่เก่งจริง อยู่หน้าชั้นเรียนไม่เกินห้านาที ก็ทำมอหกห้องหกที่แน่นหนาวุ่นวายกันไปหมด

จนทำให้แผนการต้องไปต้องยกเลิกไปก่อน

ความสามัคคีล่ะ? ไม่มีแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีคนเริ่มทรยศแล้ว

สมมุติว่ามอหกห้องหกเป็นทรายกระจัดกระจายไปทั่ว ครูประจำชั้นก็สามารถพังได้ในครั้งเดียว ถึงเวลาคนในทะเลาะกันเอง ทุกอย่างก็จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

อึ้งย้งทรยศอย่างสมบูรณ์แบบ เธอวิ่งออกไปทันที งั้นงั้นพวกผู้ชายที่รู้สึกดีต่ออึ้งย้ง อีกไม่นานก็คงจะรวมตัวกันทรยศกันทีละคนสองคน?

ตอนนี้ภายในห้องพักครูโรงเรียนหัวเจี๋ย หลิวซูเซิงทำสีหน้าได้ใจมาก

“เจ้าหมอนั่นเข้าไปไม่ถึงห้านาทีก็เดินออกจากมอหกห้องหกแล้ว เกรงว่าคงจะโดนมามากสินะ”

“ดี ต่อไปห้องหกก็จะเริ่มโดดเรียนกัน ถึงตอนนั้นฉินหลั่งยังจะอยู่โรงเรียนนี้ได้อีกเหรอ เขาบอกแล้วนี่ว่าถ้าวันนี้ ถ้าห้องหกเกิดเรื่อง ก็จะลาออกไปทันที?!” จูจี้เหวินยิ้มอย่างพอใจ

ครูทั้งโรงเรียนต่างก็รอดูฉินหลั่งหอบข้าวของออกจากโรงเรียนไป ต่างก็คิดว่า ฉินหลั่งหยิ่งยโสนักไม่ใช่เหรอ ก็ให้เขาได้สัมผัสพลังระเบิดของห้องนั้นดู

“ฉินหลั่งเข้าไปห้านาที ก็เดินออกมาแล้ว ฉันจะดูสิว่าจะมีหน้าเข้ามาทำตัวสูงส่งในห้องพักครูอีกไหม?”

“เป็นแค่คนที่พึ่งจบใหม่ ไม่เจออุปสรรคหน่อยจะรู้จักความโหดร้ายของโลกนี้ได้ยังไง?”

“นักเรียนห้องหกก็เป็นเหมือนสัตว์ร้าย เจ้าหมอนั่นอย่างมากก็เป็นแค่แกะ เกรงว่าจะมีที่เก่งกว่านี้ เดี๋ยวก็คงร้องไห้นอนเข้าโรงพยาบาล……”

“เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน เขาเป็นแค่หนึ่งในครูประจำชั้นห้องหกที่โดนแกล้งเท่านั้น ฉันว่านะเขาคงจะโดนแกล้งหนักสุดแน่……”

“ฉันว่านะ เจ้าหมอนี่ไม่นานก็คงไม่มีหน้าอยู่ต่อแล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงจะหนีออกไป”

ฉินหลั่งที่ออกมาจากห้องก็รู้สึกความผิดปกติของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย นั่นก็คือเหมือนมีสายตามากมายจ้องมาที่เขา สังเกตการกระทำของเขาทุกอย่าง

ฉินหลั่งแสยะยิ้ม เป้าหมายในวันนี้ของเขามีแค่หนึ่งเดียว นั่นก็คือมาดูคนที่ตัวเองเคยปกป้องอึ้งย้ง อย่างอื่นตอนนี้ไม่สำคัญอะไร

อึ้งย้งรู้จักเขานี่ แต่ก็นั่งและจ้องเขาอยู่อย่างนั้น สายตาไม่ละออกจากตัวเขาเลยสักนิด แต่ไม่ยอมพูดอะไร แปลกมากจริงๆ

กำลังคิดอยู่นั้น ด้านหลังก็มีเด็กสาววิ่งตามมา

“ฉิน ครูฉิน? รอฉันด้วย!” อึ้งย้งตะโกนวิ่งเสียงหอบ

ฉินหลั่งหยุดลง:

“เป็นเธอเองเหรอ?”

“ใช่ ไม่คิดว่าพวกเราจะเจอกันอีก ครูฉิน? ตีให้ตายฉันก็ไม่เชื่อว่านายจะมาเป็นครู!” อึ้งย้งเป็นเด็กพูดตรง มาถึงหน้าฉินหลั่งก็พูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกไปทันที

ต้องยอมรับเลยว่า อึ้งย้งเป็นเด็กโตเร็ว หุ่นร่างกายเหมือนคนเต็มวัยแล้ว หุ่นดีกว่าผู้หญิงที่โตแล้วบางคนเป็นร้อยเท่า บวกกับใบหน้าเด็ก และยังมีรอยยิ้มที่กระแทกใจ ใครเห็นก็ต่างต้องหลงรัก และคงมีผู้ชายมากมายที่มาหลงรักได้ง่าย

แต่ว่าฉินหลั่งเคยเจอผู้หญิงมาแล้วนับไม่ถ้วน เขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก แค่ยิ้มและพูดว่า:

“ชีวิตมีความเป็นไปได้มากมาย มีบางเรื่องก็เกิดขึ้นได้โดยไม่รู้ตัว”

เขาคิด ดูจากสีหน้าของอึ้งย้ง ต้องไม่รู้แน่ว่ามีคนปกป้องเธอมาตลอด ยิ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เขาบอกได้ว่าเป็นบอดี้การ์ดของอึ้งย้งโดยเฉพาะ

“วันนั้นนายปกป้องฉันในช่วงเวลาสำคัญแล้วสองครั้ง เป็นเพื่อนที่น้ำใจมาก และน้ำใจครั้งนี้ฉันจำไว้ไม่มีวันลืมหรอกนะ” อึ้งย้งพูดด้วยรอยยิ้ม วันนั้นซึ้งใจมากจริงๆ

“ปกติเธอกลับมาพูดคุยกับพ่อแม่บ้างไหม?” ฉินหลั่งตั้งใจเปลี่ยนประเด็น เพราะเขาเห็นว่าสายตาของหญิงสาวมีความเปล่งประกายวิบวับ และแสงแบบนี้เขาเหมือนเคยเห็นมาก่อน

“พ่อของฉันอึ้งเอี๊ยะซือ……” สีหน้าของอึ้งย้งมืดหม่นลงทันที คงจะรู้สึกไม่ค่อยดี ทั้งวันเขาเอาแค่ยุ่งอยู่กับยาของเขา ฉันไม่เจอเขามาเดือนกว่าแล้วล่ะ โทรศัพท์ไปก็ไม่รับเลย

ฉินหลั่งรู้แล้วว่า ข่าวที่อึ้งเอี๊ยะซือถูกคนร้ายลักพาตัวไป ญาติสนิทของเขาไม่รู้กันเลย ยังคิดว่าเขาทำงานอยู่อีก

ฉินหลั่งคิดในใจว่า เธอน่าสงสารมากจริงๆ

“ต่อไปจะเป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้วล่ะ ตอนนี้ฉันเป็นครูของเธอ อย่าเรียกตามอำเภอใจสิ ไม่งั้นนักเรียนคนอื่นจะคิดยังไง?” ฉินหลั่งพูด

“รู้แล้วน่า คุณครู งั้นลับๆฉันเรียกนายว่าพี่ใหญ่ได้ไหม? เรียกครูไม่สามารถอธิบายความเกี่ยวข้องของพวกเราได้นี่นา” อึ้งย้งพูดอ้อน น้ำเสียงและคำพูดหวานจนคนได้ยินแล้วยังต้องใจสั่น

“ไม่ได้ ครูก็คือครู อย่าเรียกแบบนี้อีก” สีหน้าตอนนี้ของฉินหลั่งไม่มีรอยยิ้มอีกต่อไป

เด็กคนนี้ จะให้ช่องว่างเธอเยอะไม่ได้ ไม่งั้นจะทำให้เธอคิดไปไกลได้

“ขี้งกจัง……” อึ้งย้งเบะปาก แต่ไม่นานก็หัวเราะออกมา:

“คือว่า ครูคะ ครูเป็นฉินตงหรือฉินหลั่งกันแน่ อีกอย่าง พี่นางฟ้าไม่มาด้วยเหรอคะ?”

“ฉินตงเป็นชื่อที่ไหนกัน ฉันชื่อฉินหลั่ง! แล้วใครคือพี่นางฟ้า? สมองเธอจำแต่เรื่องไร้สาระอะไรมาเนี้ย?” ฉินหลั่งคว้าโอกาสสั่งสอนเด็กคนนี้

“ก็คือสาวสวยที่อยู่กับครูในวันนั้นไง พี่นางฟ้าไงล่ะ?” อึ้งย้งพูดและหัวเราะ ไม่ปกปิดเลยสักนิด และไม่เอาตัวเองเป็นคนนอกด้วย

“ตั้งใจเรียน! อย่างอื่นไม่ต้องถามมาก!” ฉินหลั่งสั่งสอนด้วยหน้าจริงจัง จากนั้นก็โบกมือ ถ้าไม่ใช่เพราะมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ เขาไม่อยากพูดกับอึ้งย้งเลยด้วยซ้ำ เพราะสายตาของอึ้งย้งมีสีสันที่ฉินหลั่งไม่อยากเห็นปนอยู่

“รับทราบค่ะ ครูฉิน” อึ้งย้งพูดต่อว่า “จะดุทำไมเนี้ย?!”

“ฉันจะบอกอย่างจริงจังนะ ต่อไปกินอยู่ก็ต้องอยู่กับฉัน ในสามเดือนนี้ต้องอยู่ในสายตาฉันตลอด เข้าใจไหม?” ฉินหลั่งลังเลสักพัก สุดท้ายก็พูดจนจบ

น้ำเสียงที่เขาพูดดูเด็ดขาดมาก และยังเหมือนบังคับอีกด้วย เหมือนเป็นคำสั่งที่ห้ามขัดขืน

“อะไรนะ? ทำไม……เร็ว?” อึ้งย้งเหมือนจะยังงงอยู่ ใบหน้าแดงระเรื่อ หัวใจเต้นเร็วรัวเป็นกลอง

“อืม ไม่สิ……ครูแบบนี้ได้เหรอ……” อึ้งย้งอยากจะตอบตกลงไปทันที แต่มาคิดแล้วรู้สึกว่าแปลกๆ เธอควรจะรักนวลสงวนตัวหน่อยดีกว่า

“พ่อเธอสั่งให้ฉันมาดูแลเธอ” ฉินหลั่งคิดแล้ว ก็บอกให้ละเอียดก่อนจะดีกว่า

“งั้นเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอก อึ้งเอี๊ยะซือไม่เคยสนใจลูกสาวตัวเองมาก่อน ในใจเขามีแต่พวกยาบ้อบอพวกนั้นต่างหาก” อึ้งย้งรีบค้านกับคำพูดของฉินหลั่ง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความน้อยใจ