SPH:บทที่ 307 มังกร
“เยี่ยม!”
ซึ่งเหมิงกําหมัดแน่นอย่างตื่นเต้นพร้อมกับยืนขึ้นแล้วเดินไปมาในห้องนั่งเล่น
“อาจารย์อาเย่หยู นี่มันโจ๊กประเภทไหนกันแน่!? มันเหมือนกับยาอมฤตที่ต่ออายุชีวิตได้”
เย่หยยิ้มพร้อมพยักหน้า
“มันไม่ใช่เรื่องเกินจริง แค่บังเอิญเท่านั้น!”
“พลังชีวิตและโลหิตในร่างกายของท่านอาวุโสนั้นลดลงไปแล้ว และตอนนี้ก็อยู่ในสภาพแย่มาก โจ๊กแปดสมบัติถ้วยนี้ได้เติมพลังชีวิตและโลหิตของท่านอาวุโส และก็มีผลต่อการยืดอายุขัยของเขาโดยธรรมชาติ!”
ซึ่งเหมิงนั่งลงบนเก้าอี้และพูดออกมาอย่างตื่นเต้นว่า
“ถึงกระนั้น ผลของมันก็น่าตกใจจริงๆ”
“ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าโจ๊กแปดสมบัติสามารถเพิ่มพลังโลหิตและลมปราณได้!”
ซึ่งเหมิงชายตามองไปยังถ้วยโจ๊กแปดสมบัติที่ยังไม่ดื่มที่อยู่บนโต๊ะ แววตาของเขาก็สะท้อนรอยยิ้ม
“อาจารย์ลุง โปรดดื่มถ้วยนี้ด้วยเถอะ!”
หลี่อี้เฉินส่ายหน้า
“ไม่จําเป็น! ประสิทธิภาพของโจ๊กแปดสมบัติถึงจะกินอีกครั้งก็ได้ผลเท่าเดิม!”
เมื่อได้ยิน ซึ่งเหมิงก็ถอนหายใจอย่างเสียใจ
“เห้อ! น่าเสียดาย!”
ด้วยเหตุนี้ ซึ่งเหมิงจึงยิ้มอย่างชั่วร้าย
“งั้นถ้วยนี้ก็เป็นของผม!”
“เดี๋ยว!”
เย่หยหยุดซึ่งเหมิง เขายิ้มเล็กน้อยและพูดอย่างอ่อนโยนว่า
“ศิษย์หลานซิงเหมิง ไม่ได้พูดหรอกหรือว่าไม่อยากจะดื่มโจ๊กนี่?”
“เอิ่ม..”
ซึ่งเหมิงกลอกตา
“เอ๊ะ ผมพูดแบบนั้นหรอครับ? อาจารย์อาเย่หยจ่าผิดหรือเปล่า?”
“เป็นไปไม่ได้! ฉันได้ยินกับตัวเอง!”
ท่าที่ซึ่งเหมิงเปลี่ยนไปขณะเว้าวอน
“ได้โปรดเถิด อาจารย์อา ให้ผมลองชิมนะครับ! ผมก็ต้องการพลังโลหิตเหมือนกัน!”
เมื่อเผชิญเข้ากับสายตาที่อ้อนวอนของซิงเหมิง เย่หยูก็รู้สึกเสียวสันหลังถึงกระดูกและขนหัวลุกทั่วทั้งร่าง
“ฉันกลัวนายแล้ว ดื่มไปเถอะ!”
เย่หยผลักถ้วยไปให้ซึ่งเหมิง แล้วพูดว่า
“จําไว้ว่าอย่าดื่มเร็ว จดจ่ออยู่กับการควบคุมโลหิต”
ซึ่งเหมิงพยักหน้า จากนั้นก็ยกถ้วยโจ๊กขึ้นมาจิบค่าเล็ก..
“หืม…นี่มันอร่อยจริงๆ!”
หนึ่งอีก มันเหมือนกับเขากลื่นก้อนพลังร้อนๆ อุณหภูมิที่กําลังเดือดระเบิดอยู่ในท้องซิงเหมิง
เขาจดจ่ออยู่กับการไหลเวียนของโลหิตและพลังงานรอบๆ ใบหน้าซึ่งเหมิงเริ่มแดง นี่เป็นการเพิ่มพลังโลหิตขึ้นอย่างฉับพลัน เขาควบคุมมันได้ไม่ดีและแสดงอาการมันออกมา
ซึ่งเหมิงไม่ได้มีการควบคุมอย่างระมัดระวังและพลังจิตอันทรงพลังเหมือนหล่อเฉิน เขาไม่สามารถสลายพลังโลหิตจากโจ๊กแปดสมบัติเป็นพลังโลหิตของเขาเองได้รวดเร็ว
สําหรับซึ่งเหมิงเขาใช้เวลานานกว่าจะกินโจ๊กแปดสมบัติหมด
ตูม!
ออร่าที่รุนแรงระเบิดออกมาจากร่างซิงเหมิงจนระเบิดของที่อยู่ในห้องทั้งหมด พลังชีวิตที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าส่องแสงออกมาจากร่างซึ่งเหมิง มันเหมือนกับธงที่สยายบนท้องฟ้าเหนือหัวซึ่งเหมิง
เสี้ยว!
ธงถูกปกคลุมด้วยโลหิตและลมปราณของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทําให้ธงเปลี่ยนเป็นสีแดงสด ด้วยความรวดเร็วนี้ การเพิ่มขึ้นของพลังชีวิตดูเหมือนจะเกินขีดจํากัดแล้ว ธงเหนือหัวซิงเหมิงระเบิดดังก้อง มันกลายเป็นเมฆควันสีแดงเลือดจากนั้นก็ลอยขึ้นไปในอากาศ หลังจากนั้นสักพัก เสียงมังกรคํารามก็ดังมาจากควันสีแดง
โฮก!
ภาพลวงตาของหัวมังกรค่อยๆโผล่ออกมาจากควันสีเลือด มันยกหัวขึ้นแล้วขู่ เขาของมันสูงเสียดฟ้า
เสี้ยว!
ควันสีเลือดกระจายไปทั่ว แล้วภาพลวงตามังกรตัวเล็กๆก็มาล้อมซึ่งเหมิงจากนั้นก็ปล่อยเสียงร้องออกมา
“ลม ลมปราณและโลหิตเหมือนมังกร?”
ซึ่งเหมิงจ้องไปที่เงามังกรที่อยู่รอบๆเขาอย่างไม่เชื่อ แววตาเต็มไปด้วยความช็อค ความรู้สึกของพลังโลหิตที่ระเบิดในร่างกาย ซึ่งเหมิงตัวสั้นด้วยความตื่นเต้น
“จริงหรอ! พลังโลหิตของผมมาถึงขอบเขตมังกรแล้วหรอ!”
ต้องใช้เวลานานกว่าซึ่งเหมิงจะสงบลงได้
“อาจารย์อาเย่หยู อาจารย์อาทําโจ๊กแปดสมบัติได้ยังไงครับ? ระดับเลือดของผมพุ่งขึ้นจนแข็งแกร่งราวกับมังกร มันช่างเป็นผลที่น่าตกตะลึงเสียจริง!”
หลี่อี้เฉินลูบเคราอย่างบางเบา แววตาฉายให้เห็นถึงความตะลึง
“หากจอมยุทธ์ผู้อื่นรู้ถึงประสิทธิภาพนี้ ฉันเกรงว่าโจ๊กพลังโลหิตนี้จะถูกขโมยโดยพวกเขา!”
เมื่อได้ฟัง เย่หยูก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า
“นั้นมันไม่ได้วิเศษอะไรเลย!”
“ถึงแม้ว่าโจ๊กแปดสมบัติจะมีพลังโลหิตที่น่าอัศจรรย์และสามารถเสริมพลังโลหิตได้ มันเป็นเพียงเรื่องน่าประหลาดที่คาดไม่ถึงที่ท่าให้เลือดซึ่งเหมิงพุ่งไปถึงขั้นมังกรได้!”
“พื้นฐานของซิงเหมิงเสียหายมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาสามารถสร้างรากฐานพลังอันทรงพลัง เพียงไม่กี่ก้าวจนกลายมาเป็นมังกร โจ๊กแปดสมบัติถ้วยนี้สามารถพูดได้แค่ว่าเป็นเพียงการเพิ่มผลตอบแทนเท่านั้น”
เมื่อได้ยิน ซึ่งเหมิงก็พยักหน้าและถอนหายใจ
“ปราณและโลหิตนั้นแตกต่างเหมือนท้องฟ้าและผืนดิน! ไม่มีโจ๊กถ้วยนี้ ผมคงไม่ได้มาถึงขั้นนี้หรอก! หากผมไม่ได้โอกาสที่ดีนี้ เมื่อผมผ่านไปถึงขั้นการพัฒนาระดับหกและรวบรวมพลังโลหิตและพลังในร่างกายทั้งหมด ผมคงไม่มีทางที่จะสามารถบรรลุลมปราณและโลหิตระดับมังกรได้ !”
เขามองไปที่เย่หยู ความรู้สึกมากมายก็ปรากฏในดวงตาของซิงเหมิง
“ดังนั้น โจ๊กของอาจารย์อาเหยทําให้ผมมีพลังอํานาจไปจนถึงขั้นสูงสุดของวรยุทธ์ได้นับตั้งแต่นี้ไป!”
“ใช่แล้ว อาจารย์อาเย่หยู โจ๊กแปดสมบัตินี้คืออะไรกันแน่?”
แววตาที่สนใจฉายขึ้นในดวงตาของหลี่เฉินเมื่อได้ยินคําถามของซึ่งเหมิง หลี่อี้เฉินลูบเครา เขาฟังอย่าง ตั้งใจ เพราะอยากจะรู้เทคนิคลึกลับที่เย่หยูใช้
เย่หยยกถ้วยชาขึ้นจิบแล้วจากนั้นก็พูด
“เพียงแค่โสมจีน ปักกี้ แล้วก็พืชสมุนไพรอื่นๆเสริมลมปราณและโลหิต และด้วยความช่วยเหลือจากเทคนิค การเล่นแร่แปรธาตุนิดหน่อย พวกมันถูกผสมลงในหม้อใบเดียวเพื่อมาทําเป็นโจ๊กแปดสมบัติ”
“ชชช…”
หล่อี้เฉินหยุดลูบเคราแล้วมาลูบคางถามด้วยความสับสนว่า
“ศิษย์น้อง นี่กําลังจะบอกว่าใช้วิธีการกลั่นยาเพื่อหลอมรวมพืชสมุนไพรลงในหม้อ? แน่ใจหรือว่ามันไม่ใช่การผสมแบบฟิวชั่น?”
เย่หยูพยักหน้าพร้อมกับพูดเหมือนกับว่ามันเป็นสูตร
“ใช่แล้ว สิ่งที่ผมทําก็คือโจ๊กพลังโลหิต ไม่ใช่ยาพลังโลหิต และแน่นอนมันมาจากหม้อแรงดัน!”
หลี่อี้เฉินและซิงเหมิงต่างมองกันสักพักและกันก่อนจะยกนิ้วโป้ขึ้นทั้งคู่
“เหลือเชื่อ!ไม่เพียงแค่โจ๊กแปดสมบัตินี่จะอร่อยมากแล้ว มันยังสามารถเสริมพลังปราณและโลหิตได้อีกด้วย สิ่งที่สําคัญที่สุดคือสามารถควบคุมความหิวได้!”
“วิธีการปรุงยาเม็ดนี้ ไม่ วิธีการต้มโจ๊กนี่มันช่างสุดยอดจริงๆ!”
หลอี้เฉินพิงเก้าอี้ รู้สึกถึงการไหลเวียนของพลังโลหิตข้างในร่างกาย ทันใดนั้น ก็ก็จําอะไรได้บางอย่าง
“ศิษย์น้อง ได้ยินมาว่ารองประมุขพันธมิตรเต่า เทียนซวนจื่อนั้นเชี่ยวชาญในการปรุงอาหารด้วย นอกจากนี้ยังมีข่าวลือว่าถ้าได้กินอาหารที่เขาทําจะสามารถเพิ่มความแข็งแรงและความเร็วได้อีกด้วย ฉันสงสัยว่านายรู้จักกับเขาหรือเปล่า?”
“เทียนซวนจอ? เทียนเปา?”
เย่หยุนึกย้อนไปถึงภาพที่ได้พบกับเทียนเปา มุมปากเขาก็ยกขึ้นแล้วก็ตอบอย่างอ่อนโยนว่า
“เราเคยเจอกันครั้งหนึ่ง”
แววตาหลีอเฉินฉายแววแห่งความตกตะลึง เขาไม่คิดว่าเย่หยุจะรู้จักกับเทียนชวนชื่อจริงๆ
“แล้วฝีมือการปรุงอาหารของนายกับเทียนซวนจือมาจากที่เดียวกันรึเปล่า?”
เย่หยูพยักหน้า
“ถึงแม้ว่าพวกเราจะมาจากที่เดียวกัน แต่เราก็แตกต่าง”
“เขาระดับนึงและผมอีกระดับนึง!”
หลี่อี้เฉินประหลาดใจในตอนแรก แต่จากนั้นเขาก็ดีใจมาก เขาปรบมือไปด้วยยิ้มไปด้วย
“ฮ่าฮ่า… นั้นเยี่ยมมาก!”
แววตางงงวยปรากฏขึ้นในดวงตาเหยขณะถามหลี่อี้เฉินด้วยเสียงทุ่ม
“ทําไมคุณถึงดีใจ ศิษย์พี่?”
หลี่อี้เฉินขยับเข้าไปใกล้เย่หยุแล้วถามด้วยเสียงต่ํา
“นั้นเป็นเพราะเทียนซวนจือรู้จักอาจาย์ลุง เทียนซวนจื่อรู้ดีว่าอาจารย์ลุงท่าอาหารอร่อย เขาเลยจะพึ่งการทําอาหารที่ยอดเยี่ยมมาฉีกหน้าอาจารย์ลุง “
“ในเวลานี้ ฝีมืออาจารย์อาเยู่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเทียนซวนจอเลย และในเวลาเดียวกัน อาหารพวกนี้ช่างมีผลที่น่ามหัศจรรย์ อาจารย์ลุงไม่จําเป็นต้องโกรธด้วยคําพูดของเทียนซวนจื่ออีกแล้ว ย่อมต้องมีความสุขอย่างยิ่ง !”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
