ผมผู้ที่มีอคติที่ว่า “ผู้หญิง” กับ “สัตว์” เป็นอิมเมจที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กันอย่างแรง
ดังนั้นนี่จึงถือเป็นเรื่องที่สดใหม่ที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน
“หรือว่าบางทีชิราคาวะซังจะเป็นคนรักสัตว์งั้นเหรอครับ?”
เมื่อผมถามออกไปชิราคาวะซังก็มองมาแล้วก็พยักหน้า
“อื้อ แต่เอาจริงๆก็รักน้องแมวมากๆเลยล่ะ! แต่ถ้าถามเรื่องนี้กับชั้น ชั้นก็คิดว่าชั้นก็ชอบสัตว์ทุกชนิดเลยนะ ~? เอ ~ อย่างสิงโตเองก็ดูคล้ายน้องแมวใช่ม้า? หรือไม่ก็เสืองี้?”
“ถ้าอย่างนั้น…….”
ผมพูดกับเธอในขณะที่รู้สึกตื่นเต้นที่สามารถดึงบทสนทนาไปในทิศทางที่ผมคิดเอาไว้ได้
“ครั้งหน้าเธออยากจะลองไปสวนสัตว์ดูไหมล่ะครับ?”
“เอ๊ะ?”
ชิราคาวะซังดูประหลาดใจไปครู่หนึ่งแต่ก็
“ชั้นอยากไป!”
เธอก็ตอบอย่างกระตือรือร้น
“เอ การไปสวนสัตว์เนี่ยมันก็ชวนให้นึกถึงอดีตเหมือนกันนะ ชั้นคิดว่าน่าจะตั้งแต่ตอนทัศนศึกษาช่วง ม.1 เลยมั้ง? ชักจะตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ!”
เมื่อผมเห็นดวงตาเธอเปล่งประกายดูมีความสุขผมก็ทำท่าโพสต์ชัยชนะอยู่ภายในใจกับการที่เรื่องมันเริ่มเคลื่อนไหวไปอย่างที่ผมต้องการอย่างไม่คาดคิด
ผมเองก็มีแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในใจตอนที่ผมชวนเธอไปสวนสัตว์
เดทครั้งต่อไปผมจะต้องจับมือกับชิราคาวะซังให้ได้เลย
ผมรู้สึกว่ามันถึงเวลาแล้วที่อย่างน้อยๆพวกเราก็ควรทำอย่างนั้นกัน
และด้วยเหตุนี้การนั่งเรืออย่างที่คิดไว้เมื่อก่อนหน้านี้จึงเป็นสิ่งจำเป็น
การชวนเธอไปนั่งเรือเล่นตรงๆเลยก็ดีเหมือนกันแต่แบบนั้นมันจะธรรมดาเกินไปสำหรับอีเว้นท์หลักที่เราจะทำตอนออกเดท ดังนั้นมันก็มีความเป็นไปได้ที่เธอจะถามมาว่า
“แล้วทำไมจะต้องนั่งเรือล่ะ?” สูงอยู่พอสมควรเลยและถึงแม้ว่าผมจะพยายามชวนเธอไปที่สวนสาธารณะในตอนเริ่มต้น ผมก็ไม่รู้อีกว่าชิราคาวะซังเธอจะสนใจสถานที่นัดพบที่มันเป็นธรรมชาติรายล้อมแบบนี้รึเปล่า?
และในขณะที่ผมกำลังพยายามคิดหัวแทบระเบิดหาวิธีที่ดีที่สุดในการชวนเธอ
ผมเองก็สามารถที่จะชวนเธอไปสวนสัตว์ได้ผ่านกระแสอีเว้นท์ที่ชงมาให้
ถ้าจะให้พูดถึงสวนสัตว์ในแถบนี้ล่ะก็ ที่แรกที่นึกถึงก็คือสวนสัตว์อุเอะโนะ
เพราะมีสระน้ำขนาดใหญ่อยู่ในบริเวณเดียวกันของสวนอุเอโนะและทุกคนก็สามารถที่จะนั่งเรือเล่นได้ตราบใดที่จ่ายค่าเช่าเรือ
ซึ่งมันก็เป็นไปได้ที่จะขวนเธอให้นั่งเรือเล่นกันผ่านอีเว้นท์ที่ชงให้ไหลไปอย่างเป็นธรรมชาติหลังจากที่เราเข้าไปเที่ยวในสวนสัตว์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
สมบูรณ์แบบ
ในวันนั้นทั้งหมดที่ผมต้องทำคือจับมือของเธอเบาๆ
ตอนที่ชิราคาวะซังเธอทรงตัวไม่อยู่และพยายามจะเอื้อมมือมาจับผมในขณะที่กำลังจะก้าวขึ้นเรือ
และในตอนที่ผมกำลังคิดอย่างนั้นอยู่
“ริวโตะเองก็บอกด้วยสิ ว่าตัวเองชอบอะไรบ้างน่ะ?”
ชิราคาวะซังที่ดูแมวตัวนั้นจนพอใจแล้วก็หันมาถามผมด้วยใบหน้าที่น่ารักเสียยิ่งกว่าน้องแมวซะอีก
“เอ๋?”
เมื่อผมมองเธอกลับไปหาเธอเพราะสงสัยว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?
ตชิราคาวะซังกลับเบือหน้าหนีไปจากผมด้วยท่าทางเขินอายหน่อยๆ
“ชั้นเองก็…..ชั้นเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนะ เรื่องที่ริวโตะชอบน่ะ……..ช่วยบอกชั้นหน่อยได้รึเปล่า?”
เธอพูดขึ้นมาพลางยิ้มเขินๆไปด้วย
“เรื่องที่ริวโตะชอบ…..ชั้นเองก็อยากจะชอบด้วยเหมือนกัน”
เอ๋?……..
“ชิราคาวะซัง…….”
หน้าอกของผมมันค่อยๆร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีให้กับเธอ
ในเวลาเดียวกันผมก็รู้สึกอายโครตๆเลยที่ตัวเองไม่มีอะไรที่ชื่นชอบพอที่จะเอาไปบอกกับคนอื่นได้อย่างภาคภูมิใจ
“แล้วเรื่องที่ริวโตะชอบน่ะมันคืออะไรเหรอ?”
“เอ…..อืม….”
ขณะที่ผมที่ยังลังเลที่จะพูด ชิราคาวะซังก็ซักถามผมอย่างสงสัย
“ริวโตะเคยพูดว่าจริงๆแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรที่อยากจะทำในเมืองใช่ไหมล่ะ แล้วถ้าอย่างนั้นช่วงวันหยุดนายทำอะไรงั้นเหรอ?”
“คือ…….ตัวผมเองก็ไม่ได้มีอะไรที่จะไปเล่าให้คนอื่นฟังเกี่ยวกับ….”
การที่มีงานอดิเรกในการนั่งๆนอนๆดูคลิปเล่นเกมแบบพวกผู้ชายมืดมนแบบนั้นน่ะมันน่าอายชะมัด พอลองคิดถึงเรื่องนี้ชิราคาวะซังก็เริ่มขมวดคิ้ว
“นายทำเรื่องที่นายพูดให้คนอื่นฟังไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? นายก็ไม่ได้ทำอะไรที่มันไม่ดีนี่นาจริงไหม?”
“เอ๊ะ ครับผม”
ผมรีบตอบกลับไปแล้วชิราคาวะซังก็มองหน้าผมราวกับกำลังสืบสวนสอบสวนอยู่
“ถ้างั้นก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา”
“แต่……”
“รู้แล้ว! เรื่องลามกใช่มะ?”
“มะ-ไม่ใช่แล้วครับ!”
ผมเลิ่กลั่กขอยอมแพ้และยอมสารภาพแต่โดยดี
“…..ปกติผมชอบดูคลิปเล่นเกมครับ”
หลังจากที่ได้ยินชิราคาวะซังก็จ้องมองมาด้วยความสงสัย
“คลิปเล่นเกม? มันต่างจากการเล่นเกมงั้นเหรอ?”
“มันเป็นคลิปวิดีโอของคนอื่นที่เล่นเกมน่ะครับ”
“แล้วนาย……สนุกไปกับมันเหรอ?”
ชิราคาวะซังถามด้วยสีหน้างุนงงแทนที่จะเยาะเย้ยผม
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจจริงๆ
“คะ-ครับ ดูแล้วก็สนุกดีครับอย่างเช่นการที่ดูคนที่เล่นเก่งกว่าเธอหรือดูคนที่เล่นไปด้วยพลางพูดสร้างสีสันไปด้วยอะไรแบบนั้นน่ะครับ”
“อ๋า ชั้นว่าชั้นพอที่จะเข้าใจนิดหน่อยแล้วล่ะ! ตอนที่อยู่ที่เกมอาร์เคด ชั้นเองก็ยืนดูคนเก่งๆเล่นอยู่เหมือนกัน มันก็สนุกดีเนอะ”
ตามที่คาดเอาไว้จากความสามารถในการสื่อสารของชิราคาวะซัง
แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ใช่แนวของเธอก็ตามแต่เธอก็สามารถที่จะเชื่อมโยงมันเข้ากันได้ทั้งอย่างนั้น
เพราะผมมันเป็นผู้ชายเรียบง่ายและแค่นั้นมันก็ทำให้ผมมีความสุขแล้วล่ะ
“ผะ-ผมก็รู้สึกอย่างนั้นเลยครับ ถ้าคนๆนั้นเล่นเก่งและพูดเก่งด้วยมันก็จะน่าสนใจจนทำให้ดูต่อไปได้เรื่อยๆ”
“เห~ คลิปเล่นเกมสินะ? แล้วนายมีคนที่ชอบเป็นพิเศษรึเปล่าล่ะ?”
“ครับก็มีอยู่คนนึงเขาชื่อว่า KEN เขาเป็นอดีตโปรเกมเมอร์ที่เล่นเก่งอย่างไร้เหตุผลเลยล่ะครับ”
“อื้มๆ”
เนื่องจากชิราคาวะซังตั้งใจฟังผมอย่างใจจดใจจ่อ
คำพูดมันจึงเอ่อล้นออกมาจากตัวผมราวกับเผลอไปกดสวิตซ์อะไรเข้า
“ไอ้สิ่งที่น่าทึ่งสุดๆของ KEN ก็คือไม่ว่าเขาจะเล่นเกมไหนๆก็เก่งไปหมดซะทุกเกมเลยนี่ล่ะครับ ถึงจะเป็นอดีตโปรเกมเมอร์เกมยิงปืนก็ตาม แต่ก็ยังเล่นเกมแนวก่อร่างสร้างฐานเก่งแล้วก็ยังเก่งกับเกมแนว Werewolf (มนุษย์หมาป่า) ด้วยนะครับ”
“WereWolf?…..”
เพราะว่าชิราคาวะซังเกิดงงขึ้นมาผมก็เลยต้องอธิบายให้เธอกระจ่าง
“อ๋า เกมที่เรียกว่า WereWolf น่ะเป็นเกมที่เกี่ยวกับมนุษย์หมาป่าที่เสแสร้งทำตัวเป็นมนุษย์และซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน……มันคือเกมจับผิดคนโกหกครับ
เดิมทีมันคือบอร์ดเกมที่ตอนเริ่มต้นผู้เล่นทุกคนจะได้รับการ์ดแบบสุ่ม ซึ่งบนการ์ดจะเขียนระบุตำแหน่งบทบาทที่พวกเขาจะได้รับ…..อาทิเช่น มนุษย์หมาป่าหรือนักพยากรณ์หรืออาจจะเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆก็ได้ แต่เกิดว่าเธอได้รับบทเป็นมนุษย์หมาป่าแล้วล่ะก็ เธอก็จะต้องปิดปากเงียบไว้ให้สนิทและแสร้งตีเนียนไปกับพวกชาวบ้านทั่วไปเพราะถ้าเกิดว่าเธอเกิดโป๊ะแตกโดนดูออกว่าเธอเหมือนจะเป็นมนุษย์หมาป่าแล้วล่ะก็พวกเขาก็จะโหวตฆ่าเธอครับ แล้วเรื่องที่น่าทึ่งของ KEN’s ก็คือเขาไม่พึ่งพาสิ่งต่างๆอย่างพวกทฤษฏีเกมหรือกลยุทธ์กระแสหลักและก็แน่นอนว่าเขาก็เล่นตามกฏของเกมอยู่ แต่นอกนั้นเขาคือนักคิดอิสระโดยสิ้นเชิงและคอยคิดหาวิธีการที่ดีที่สุดที่จะทำเรื่องต่างๆในหัวของเขาเองและคอยเกลี้ยกล่อมคนอื่นให้เล่นตามเกมไปกับเขาและนั่นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำอะไรแบบนั้นได้ เดี๋ยวเธอก็จะเข้าใจเองพอได้ลองเล่นด้วยตัวเองครับ แต่ว่าหัวของเธอมันก็จะเต็มไปด้วยเรื่องที่เธอจะต้องทำจนเธออาจจะไม่ทันได้สนใจไอ้เจ้ากลยุทธ์อะไรนั่นด้วยซ้ำครับ อา ผมควรพูดว่าสิ่งที่เธอต้องทำนั่นก็คือการโกหกถ้าเกิดว่าเธอได้เป็นมนุษย์หมาป่าล่ะก็ แต่ยังไงมันก็คงจะรู้สึกผิดอยู่ในใจที่ต้องโกหก เพราะงั้นมันก็เลยค่อนข้างที่จะ…..”
ทันใดนั้นผมก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าเผลอพูดมากไปอีกแล้ว
อีหรอบเดิมแบบตอนอยู่ที่ร้านชานมไข่มุกเลยนี่หว่า
พอลองนึกถึงสิ่งที่สะท้อนย้อนกลับมาในตอนนั้นแล้ว……..อย่างน้อยผมก็ยังยั้งปากตัวเองไว้ได้อยู่
“เอ่อ คือขอโทษครับ……..เธอคงจะไม่ค่อยเข้าใจสินะ?”
“งืมมมมมม”
ชิราคาวะซังเผยรอยยิ้มอย่างคลุมเครือ
“ชั้นอยากจะลองดูไอ้เจ้าคลิปเล่นเกมที่ริวโตะกำลังดูอยู่น่ะ บางทีถ้าได้ดูแล้วก็คงจะเข้าใจเอง ช่วยเอาให้ชั้นดูหน่อยจะได้รึเปล่าล่ะ?”
“ดะ-ได้สิครับ!”
เพราะงั้นเราก็เลยออกมาจากร้านขายสัตว์เลี้ยงแล้วมานั่งบนม้านั่งเพื่อพักผ่อนกันภายในตัวอาคารและเริ่มดูคลิปวิดีโอของ KEN’s
“หวะ-หวา ยอดไปเลย! คนๆนี้คือคนที่พูดไปด้วยแล้วก็ยิงไปด้วยตอนนี้น่ะเหรอ?”
“ครับ ใช่แล้ว”
“เก่งสุดๆไปเลยไม่ใช่รึยังไงเนี่ย? เกมนี้เองก็ดูน่าสนุกดีเหมือนกันนะ”
“เอาเข้าจริงๆตอนที่ผมเองก็ลองทำตามบ้าง ผมก็ยังเล่นได้ไม่เก่งขนาดนี้เลยครับ”
“อย่างนั้นเองหรอกเหรอ? แม้ว่าเขาจะเล่นเหมือนกับว่าเกมมันดูเล่นง่ายมากๆเลยเนี่ยนะ”
“นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ KEN’s น่ะเจ๋งสุดๆไปเลยยังไงล่ะครับ”
“อย่างงี้นี่เอง!”
ขณะที่เราคุยกันอยู่ผมก็ครุ่นคิดและเลือกคลิปของ KEN’s อันที่มันดูน่าสนใจแม้กระทั่งคนที่พึ่งเข้าวงการนี้มาดูครั้งแรกก็ตามและเปิดขึ้นมาดูกับชิราคาวะซัง
และหลังจากนั้นผมก็มาส่งชิราคาวะซังที่บ้าน
“ริวโตะเองก็รู้เยอะแล้วใช่ไหมล่ะ?”
ระหว่างทางชิราคาวะซังก็พูดขึ้นมา
“ก็คนในคลิปเขาก็พูดตั้งเยอะแยะเลยใช่ไหมล่ะ? แล้วนายจำทั้งหมดนั่นได้รึเปล่าล่ะ”
“ก็….ครับแต่ศัพท์พวกนั้นมันก็ไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้นครับอย่าง ‘Cheater’ ก็คือการโกงหรือก็คือผู้เล่นที่เล่นโกงแล้วอย่าง ‘Ghosting’ ก็เป็นประเภทของการโกงอย่างหนึ่ง”
“เฮ้อ……..แต่มันยากเกินไปสำหรับชั้นอยู่ดีนั่นแหละ ริวโตะเนี่ยสุดยอดจริงๆเลยนะ”
“ขอบคุณครับ แต่ที่มันเป็นแบบนั้นเพราะว่ามันคือสิ่งที่ผมสนใจยังไงล่ะครับผมถึงได้จำมันได้ ก็แบบชิราคาวะซังเองก็รู้เรื่องแฟชั่นตั้งเยอะแยะเลยใช่ไหมล่ะครับ ยกตัวอย่างแบบเสื้อผ้าเปิดไหล่ที่เธอชอบใส่อยู่ตลอด……..”
“อ๋า ‘เสื้อปิดไหล่’ น่ะนะ?”
“แล้วเธอก็รู้จักไอ้เจ้าแท่งลิปสติกเหนียวๆที่เหมือนกับแยมนั่น……”
“นายหมายถึง ‘ลิปทินท์’ เหรอ?”
“ใช่ครับ เธอเองก็อธิบายให้ผมฟังตอนที่เราไปช็อปปิ้งกัน แต่ผมก็จำอะไรเกี่ยวกับของพวกนี้ไม่ได้เลยเหมือนกันครับ ผมคิดว่ามันเป็นเพราะผมไม่ได้สนใจพวกแฟชั่นของผู้หญิงเลย…….เพราะงั้นไม่ว่าพวกเราจะคบกันไปอีกนาน แค่ไหน ผมก็คิดว่ามันก็ดีแล้วที่พวกเราแต่ละคนจะมีงานอดิเรกเป็นของตัวเองโดยที่ไม่จำเป็นต้องสนใจของอีกฝ่ายครับ”
“เอ๋?”
แต่ยังไงซะชิราคาวะซังก็ขึ้นเสียงดูไม่เต็มใจนัก
“แต่ว่านะริวโตะเองก็พยายามที่จะเข้าใจชั้นใช่ไหมล่ะ? อย่างตอนร้านชานมไข่มุกเองนายก็เป็นคนหาค้นหาข้อมูลรู้ลึกยิ่งกว่าชั้นซะอีก”
“ก็ตอนนั้นมันเป็นเพราะว่าเครื่องดื่มชานมมันอร่อยมากๆเลยต่างหากล่ะครับ ก็ถ้าผมคิดว่ามันรสชาติห่วยล่ะก็ผมก็คงจะไม่ใส่ใจมากถึงขนาดค้นคว้ามันถึงขนาดนั้นหรอกนะครับ”
“แต่นายก็รู้นี่ว่านั่นก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมอย่างน้อยๆ ชั้นเองก็อยากจะพยายามเข้าใจตัวนายด้วย เรื่องที่ริวโตะชอบน่ะชั้นเองก็อยากที่จะเข้าใจมันเหมือนกันนะ”
พอชิราคาวะซังพูดแบบนั้นแล้วทำแก้มป่อง ใจผมก็เต้นระรัวอย่างกะสาวน้อยเลย
“ขอบคุณนะครับ”
ลองคิดถึงสิ่งที่ชิราคาวะซังพูดกับผมดูแล้ว ผมว่าผมคือคนที่โชคดีที่สุดในโลกใบนี้แล้วล่ะ
“แค่ความรู้สึกเพียงอย่างเดียวมันก็มากเกินพอสำหรับผมแล้วล่ะครับ แค่ได้ดูคลิปที่ตัวเองชอบกับชิราคาวะซังแค่นี้มันก็ทำให้ผมมีความสุขมากๆแล้วครับ”
ถึงแม้ว่าเธอจะยิ้มออกมาตอนที่เราสบตากันก็ราวกับว่าเธอถูกรอยยิ้มของผมตรึงเอาไว้
“อือ….”
จนกระทั่งเรากลับถึงบ้าน เธอก็มีเบื่อหน้าห่อเหี่ยวอมทุกข์
และวันรุ่งขึ้น
“ริวโตะ!”
ในช่วงเช้าพอผมเข้าไปในห้องเรียนชิราคาวะซังที่อยู่ในห้องอยู่แล้วก็พุ่งทะยานเข้ามาหาผม
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”
“นี่ๆนายได้ดูคลิป ซีรีย์การนอกใจ ของ KEN’s บ้างรึเปล่า? มันสนุกมากเลยล่ะ! เล่นเอาซะอยากรู้เลยว่าต่อไปจะเป็นยังไง? ชั้นดูจนถึง 3 ทุ่มเลยแหนะ! ”
“เอ…….”
KEN เป็น Youtuber มืออาชีพที่ทำมาหากินโดยการลงคลิปล้วนๆ
ดังนั้นเพื่อกระจายความเสี่ยงเขาก็เลยสรรสร้างคลิปหลากหลายแนวแล้วไอ้คลิปที่ชิราคาวะซังเรียกว่า “ซีรีย์การนอกใจ” นั่นน่ะ มันก็คือคลิปเล่นเกมวิชวลโนเวลแนวโรแมนติกที่เกี่ยวกับการที่ต้องเผชิญหน้ากับแฟนสาวที่มีพิรุธน่าสงสัยพร้อมกับหลักฐานที่ว่าเธอนอกใจ
“คลิปพวกนั้นมันลงไว้นานพอตัวแล้วนะครับ เก่งมากเลยนะครับที่ขุดจนเจอ”
พอผมตอบกลับเธอไปด้วยความประหลาดใจ
ชิราคาวะซังก็ยืดอกยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิ
“ตอนที่กลับบ้านมาและลองไล่หาเกมที่ชั้นพอที่จะเข้าใจได้แต่มันก็ยากเกินไปงะ ~! KEN จะทำคลิปมากเกินไปแล้ว”
“ครับวันนึงเขาน่าจะลงคลิปราวๆ 4 ถึง 5 คลิปได้ครับ”
“โหย~ ยังขยันได้อีก!”
“ก็มันเป็นงานของเขานี่ครับ”
ผมพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วยและชิราคาวะซังก็พูดว่า’อย่างงี้นี่เอง’
“ฟังดูเป็นชีวิตที่ไม่เลวเลยเนอะ~! ชั้นเองก็อยากจะลองเป็น Youtuber ที่คอยพูดถึงเรื่องเครื่องสำอางที่ชอบบ้างจัง”
“ถ้าเป็นชิราคาวะซังล่ะก็ ผมคิดว่าเธอจะต้องทำได้แน่ๆครับ”
“และชั้นก็พนันได้เลยว่าคงไม่มีคนมาดูแหงมๆ~”
“อย่าห่วงไปเลยครับเพราะผมจะไปดูซ้ำให้สัก 1000 รอบให้เองครับ”
พอผมมองไปที่ชิราคาวะซังที่ยิ้มแย้มและพูดว่า ‘มีความสุขจัง!’ ตัวผมก็พลอยมีความสุขไปด้วยเหมือนกันและก็รู้สึกว่าหน้าอกของตัวเองมันเริ่มที่จะร้อนขึ้นเรื่อยๆแบบตื้นตันจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา
![[นิยายแปล] Keiken Zumi na Kimi to, Keiken Zerona Ore ga, Otsukiai Suru Hanashi.](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/10/9454_cover.jpg?resize=150,150 "[นิยายแปล] Keiken Zumi na Kimi to, Keiken Zerona Ore ga, Otsukiai Suru Hanashi.")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
