ซ่อน | รัก | ลับ 106 ของขวัญคริสต์มาส

พื้นปูกระเบื้องสีขาวเมื่อเจอกับขี้บุหรี่ก็เกิดร่องรอยขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด จุดที่อยู่ตรงกลางระหว่างห้องจะมีช่องว่างประมาณสามนิ้วอยู่ทางด้านล่าง และหากโค้งตัวลงไปส่องที่ช่องว่างนั้นก็จะเห็นเท้าของคนที่อยู่ห้องข้างๆ ได้

ผู้ช่วยของจ้าวถังชิวเอามือลูบหลังเพื่อปลอบใจเธอ พอมองลงมาจึงเห็นว่ามีคนสูบบุหรี่แล้วยังเอาเท้าเขี่ยบุหรี่อีกด้วย

เดิมทีก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอได้ยินเสียงห้องข้างๆ เปิดประตู เธอก็หันไปดูว่าเป็นผู้หญิงแบบไหน มองๆ ไปก็สบเข้ากับดวงตาที่เมยเฉยต่อสรรพสิ่งและเย็นชาของเหอเจิง

ภายในราวกับมีภูเขานับพันเรียงรายต่อกัน พอมองดูพวกเธอกลับเหมือนกำลังดูเรื่องขำขันยิ่งกว่า

คนภายนอกต่างพูดกันว่าภรรยาของจี้ผิงโจวเป็นผู้หญิงที่สงบเสงี่ยมเชื่อฟังคนหนึ่ง

ก่อนแต่งงานเธอจัดได้ว่าเป็นนักวรรณกรรมและศิลปะ เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถในด้านดนตรี และเคยประกวดระดับประเทศมาแล้ว เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งไม่มีสองแห่งเมืองเหยียนจิงเลยทีเดียว แล้วยังเป็นคนที่เชื่อฟังและรู้กาลเทศะอีกด้วย

แต่ถึงตีพวกเธอให้ตายอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเหอเจิงกำลังสูบบุหรี่อยู่ที่นี่ได้

เมื่อจ้าวถังชิวอาเจียนเสร็จ ถึงได้เห็นผู้ช่วยกำลังตัวแข็งอยู่ จึงถามออกไปอย่างงุนงง: “เกิดอะไรขึ้น

เหรอ?”

เธอหันตามไป

กระจกบานใหญ่หน้าอ่างล้างมือส่องใบหน้าของเหอเจิงออกมา เธอมีเส้นผมยาวหยักศกเล็กน้อย ใบหน้างดงามมีเสน่ห์

ไม่เฉพาะผู้ช่วยเท่านั้น แม้แต่ตัวเธอเองก็อึ้งไปเช่นกัน

เธออยากกลืนคำพูดที่เพิ่งพูดออกไปเมื่อครู่นี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อทำไม่ได้ก็ต้องคิดหาวิธีอื่นแทน พอคิดไปถึงเจียงเจิน ความคิดเธอก็แจ่มชัดขึ้นมา

ในเมื่อเหอเจิงไม่ชอบหาเรื่องผู้หญิงอื่นของจี้ผิงโจว ก็คงไม่มาคิดบัญชีกับเธอแน่

เธอคิดแบบนี้

ผู้ช่วยประคองจ้าวถังชิวไปเติมแป้งที่หน้ากระจก ใบหน้าเธอยังมีเครื่องสำอางอยู่ จึงไม่กล้าล้างหน้า แค่ใช้ทิชชูเปียกเช็ดๆ อายไลเนอร์ให้สะอาด  เหอเจิงล้างมือ จากนั้นก็หยิบไดร์เป่าแบบมือถือขึ้นมาด้วยท่าทีอันสงบนิ่ง ไม่มีท่าทีประหนึ่งเมียหลวงเผชิญหน้ากับเมียน้อยแต่อย่างใด แต่จ้าวถังชิวพอเห็นเธอก็มองราวกับเห็นผี

คราวนี้จ้าวถังชิวรู้สึกเครียดและหวาดกลัว เธอหวาดกลัวเหอเจิงแล้วจริงๆ แต่ก่อนเคยได้ยินมาเท่านั้น ไม่คิดว่าพอได้มาเจอกับเจ้าตัวจริงๆ เหอเจิงจะเป็นคนที่ชอบผูกมิตรกับคนรักของจี้ผิงโจวอย่างคนเขาว่าเอาไว้จริงๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณต้องการก็โทรหาเขาได้นะคะ”

จ้าวถังชิวพยักหน้าหงึกๆ ราวกับถูกพิษ ผู้ช่วยดึงแขนเสื้อเธอขึ้นเพื่อจะล้างมือให้เธอ

เหอเจิงเอียงคอมองข้อมือบางของเธอ ผิวเธอไม่ขาว ออกจะไปทางสีน้ำผึ้งเสียมากกว่า มีกำไลหยกสีเขียววงหนึ่งอยู่บนข้อมือเธอ ดูแล้วน่าจะเป็นงานชุบสีหรืองานฝีมือชั้นยอด “กำไลวงนี้ของคุณสวยมากเลยนะคะ”

ดูสวยกว่าของขวัญคริสต์มาสที่จี้ผิงโจวมอบให้เธอเสียอีก นับว่าตั้งใจทำเป็นอย่างมาก แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นของเลอค่า

เธอไม่ถามคงจะดีเสียกว่า พอถามออกไปแล้ว ผู้ช่วยกลับหัวร้อนแสดงท่าทีเย่อหยิ่งแบบจ้าวถังชิว เธอยืนพร้อมกับพูดว่า: “เป็นของที่คุณชายเสียวจี้มอบให้ก็ต้องสวยอยู่แล้วล่ะค่ะ”

“เฉิงเฉิง! จ้าวถังชิวลากเธอไปอยู่ด้านหลังแล้วยิ้มออกมาอย่างเสแสร้งพร้อมพูดว่า “ขอโทษด้วยนะคะ เธออายุยังน้อย ไม่ค่อยรู้ความนะคะ”

“เธอไปทำงานเถอะ”

เมื่อเทียบกับคู่รักคนอื่นๆ ของจี้ผิงโจว จ้าวถังชิวนับว่ายังมีประโยชน์อยู่ไม่น้อย เหอเจิงไม่คิดกลั่นแกล้งเธอ แต่กลับอยากขอบคุณเธอเสียมากกว่า ขอบคุณจ้าวถังชิวที่ยอมบริจาคเลือดแทนเธอ

ตอนเดินผ่านพวกเธอไป ผู้ช่วยได้เปิดก๊อกน้ำเอาไว้ น้ำจึงพุ่งใส่อุ้งมือของจ้าวถังชิว เธอโน้มตัวลง ทำให้เส้นผมกลางสั้นกลางยาวถูกแหวกออกและเผยให้เห็นลำคอของเธอ

ด้วยองศานี้ ของที่สวมใส่อยู่ที่คอจึงห้อยตามลงมาด้วย

มันมีสีแดงอ่อน และหากโดนแสงก็จะออกเขียวเล็กน้อย แต่เนื่องจากสวมใส่มานาน จึงเห็นเป็นรอยสร้อยอยู่บนลำคอของเธอ ไม่ว่าคนสวมใส่จะเป็นใคร หน้าตาเปลี่ยนไปขนาดไหน เหอเจิงก็ยังจำมันได้ดี ของชิ้นนั้นเป็นของที่เธอถอดออกมาด้วยตัวเองเพื่อมอบให้แก่จี้ผิงโจว

ตอนนั้นเขาลูบเบาๆ แล้วพูดว่า: “ฉันไม่เคยใส่ของประเภทนี้มาก่อน”

เธอร้องไห้ไม่ออก “ต้องสวมเอาไว้นะคะ มันช่วยคุ้มครองให้ปลอดภัยได้ค่ะ”

เสียงน้ำไหลจ๊อกๆ จี้ห้อยคอสีแดงห้อยต่องแต่งอยู่บนลำคอหญิงอื่นของเขา และได้กลายเป็นของๆ ผู้อื่นไปเสียแล้ว

เขาเอาความปลอดภัยที่เธอมอบให้ส่งต่อให้กับหญิงอื่น

ของชิ้นนั้นดั่งกระสุนปืนที่ถูกยิงไปยังตำแหน่งไม่ใกล้ไม่ไกลนัก แค่ยิงโดนกลางใจเธอ เจ็บร้าวลงไปถึงกระดูก

ผู้ช่วยเงยขึ้นมองกระจกจึงได้เห็นใบหน้าอันเยียบเย็นของเหอเจิง จู่ๆ ก็รู้สึกใจไม่ค่อยดีขึ้นมาจึงรีบเอาตัวขวางจ้าวถังชิวเอาไว้ “คุณทำไมยังไม่ไปอีกหรือ?”

เหอเจิงคอแข็งขึ้นมาแล้วพูดว่า “ของที่อยู่บนคอของคุณนั่น ก็เป็นของที่จี้ผิงโจวให้คุณมาเหมือนกันหรือคะ?”