จอมนักรบท้าโลก 98 เป็นคนหรือเปล่า

บทที่98 เป็นคนหรือเปล่า

เถียนหยางคิดจะดึงตัวเจียงชื่อไว้ แต่เจียงชื่อกลับหลบได้อย่างรวดเร็ว

เสียงดังตุ้ม เจียงชื่อกระโดดลงไปในน้ำ ว่ายน้ำไปทางเด็กคนนั้นในทันที

“บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว คนบ้าที่อยากได้เงินจนบ้าไปแล้ว!” เถียนหยางยืนสบถด่าอยู่ด้านหลัง

กลุ่มคนที่ยืนรอบ ๆ บริเวณต่างส่ายหัว

“เฮ้ เสน่ห์ของเงินช่างดึงดูดจริง ๆ เรื่องอันตรายเช่นนี้ยังมีคนกล้าไปทำอีก”

“ฮ่าฮ่า ผมคิดว่า แย่งกันไปเกิดใหม่เท่านั้น”

“พูดไปก็ใช่ คลื่นโหมกระหน่ำ ผมคิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นขึ้นมาไม่ได้แล้วล่ะ”

ในระหว่างที่ต่างคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ไปต่าง ๆ นา ๆ คลื่นลูกมหึมาซัดเข้าใส่เจียงชื่อ

ในพริบตา ร่างของเจียงชื่อถูกพัดหายไป โดยไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว

เถียนหยางยิ้มเย็นชา “ผมพูดไปแล้วใช่ไหม? ทำไม่ได้ ตอนนี้เห็นแล้วใช่ไหม แม้แต่ชีวิตของตนเองก็เอาไปทิ้ง”

ขณะที่ทุกคนต่างพากันทอดถอนใจบ่นกันระงม ทันใดนั้นมีคนโผล่ขึ้นมาจากน้ำ

“พวกคุณดูสิ นั้นคืออะไร?”

สายตาแต่ละคนจับจ้องไปที่แม่น้ำ เห็นร่างคนหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากน้ำ โผล่ขึ้นมาข้างตัวเด็กคนนั้นพอดี ไม่ใช่เจียงชื่อจะเป็นใครไปได้อีก?

ที่แท้เมื่อครู่ คลื่นไม่ได้ซัดเจียงชื่อไป แต่เขาดำลงไปใต้น้ำ

คลื่นลมที่โหมซัดกระหน่ำแรงขนาดนี้ยังสามารถดำลงไปใต้น้ำ อีกทั้งช่วงเวลากลั้นหายใจยังมากเพียงพอ ทักษะการว่ายน้ำของชายคนนี้แข็งแกร่งเกินกว่าคนทั่วไปจะคาดเดาได้

แม้แต่เถียนหยางเองก็ยืนมองตาค้าง

ชายชราที่ชายฝั่งยืนขึ้นทันที แววตาที่สิ้นหวังพลันมีคนจุดประกายแห่งความหวังขึ้นอีกครั้ง

มองเห็นเจียงชื่อมือหนึ่งโอบกอดเด็กคนนั้นไว้อีกมือหนึ่งว่ายน้ำเข้ามาที่ฝั่ง ว่ายกลับเข้าฝั่งด้วยความรวดเร็ว ในระหว่างนั้นก็ถูกคลื่นที่โหมกระหน่ำซัดเข้าใส่ถึงสองลูก แต่ว่าเจียงชื่อใช้วิธีการดำน้ำผ่านคลื่นมาได้อย่างราบรื่น

ไม่กี่นาที เจียงชื่อก็พาเด็กน้อยคนนั้นมาถึงฝั่ง ขึ้นฝั่งได้อย่างราบรื่น

เจียงชื่อในเวลานี้ เสื้อผ้าเปียกปอนไปทั้งตัว

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องประหลาดใจก็คือ เขายังคงหายใจได้อย่างปกติ เหมือนกับว่าเมื่อครู่ เป็นเพียงการออกกำลังกายเล็กน้อย เหมือนกับว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้ทำอะไรจริงจัง

ยังเป็นคนอีกหรือเปล่า?

แข็งแรงเกินมนุษย์แล้ว?

ชายชราคนนั้นเดินเข้ามาโอบกอดเด็กไว้ ร้องไห้น้ำตาไหลไม่ขาดสาย

“หลานรักของปู่ หลานทำปู่ตกใจมาก อีกนิดเดียวปู่ก็ไม่ได้เห็นหน้าหลานแล้ว”

ทุกคนต่างก็โศกเศร้าเห็นใจ เด็กคนนี้สามารถมีชีวิตกลับมาได้ เป็นเรื่องมหัศจรรย์จริง ๆ

ทุกคนต่างก็ส่งสายตาชื่นชมยกย่องเจียงชื่อ ขณะเดียวกันแสดงสีหน้าเหยียดหยามเถียนหยาง

“หัวหน้าทีมว่ายน้ำบ้าอะไร ยังว่ายน้ำสู้คนอื่นไม่ได้”

“ฮึฮึ พูดว่าคนนั้นต้องเอาชีวิตไปทิ้งแน่ ๆ ผลลัพธ์เป็นไงล่ะ? เขาไม่เพียงแต่กลับมาได้ อีกทั้งยังช่วยชีวิตเด็กกลับมาได้อีกด้วย อยากถามว่าน่าขายหน้าไหม?”

เถียนหยางได้รับความอัปยศจนไม่กล้าสู้หน้าใคร ก้มหน้าและค่อย ๆ เดินจากไป

เจียงชื่อแย้มยิ้ม หยิบเสื้อนอกของเขาขึ้นมา หันหลังเดินกลับไปรถที่จอดไว้ข้างทาง

ขณะนั้นเอง ชายชราวิ่งตามมาพูดว่า “ผู้มีพระคุณโปรดรอก่อน”

เจียงชื่อหันหลังกลับมามองเขาพูดว่า “มีเรื่องอะไรเหรอ?”

ชายชราพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณช่วยชีวิตหลายของฉัน ฉันยังไม่ทันได้ตอบแทน ก่อนหน้านี้ เงินหนึ่งล้านที่เคยบอกไว้ฉันจะต้องมอบให้คุณ”

เจียงชื่อแย้มยิ้ม เขาไม่ได้ต้องการเงิน

เขาชี้ไปที่เด็กน้อยคนนั้น ยิ้มและพูดว่า “เรื่องเงินผมขอไม่รับ เก็บไว้ซื้อของบำรุงร่างกายให้เด็กเถอะ เรื่องที่เขาประสบมาครั้งนี้คงทำให้เขาตกใจกลัวมาก”

พูดจบ หันหลังไปเปิดประตู เตรียมที่จะขับรถไป

ทุกคนต่างส่งเสียงยกย่องชมเชย ช่วยชีวิตคนยังไม่รับเงินอีก ช่างเป็นสุภาพบุรุษจิตใจงาม กล้าหาญเด็ดเดี่ยวจริง ๆ !