จอมนักรบท้าโลก 53 การแต่งงานใหม่

บทที่ 53 การแต่งงานใหม่

เจียงชื่อได้ยินเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูด เขาพอรู้ว่าเงินในบัตรนั้นมีเท่าไหร่ เพียงแต่ไม่คิดว่ามันจะมากมายขนาดนี้ แม้เขาจะต่อสู้มาหลายปี เรียนรู้วิธีการไม่แสดงสีหน้าไม่ว่าจะสุขหรือโกรธก็ตาม แต่ในตอนนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจอ้าปากกว้าง

เขายิ้มอย่างประหม่าพร้อมกับพูดว่า “ผู้จัดการหยวน ขอบคุณที่ดูแลมาตลอดในหลายๆปี บอกตามตรงว่าฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องเงิน หากไม่ได้การช่วยเหลือของคุณ เงินก็ฉันก็คงจะเป็นเงินที่‘สูญเปล่า’”

หยวนเจิ้นรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก “คุณเจียงพูดแบบนี้เหมือนเป็นคนนอกอย่างงั้นแหละ อย่าพูดถึงช่วยคุณจัดการเรื่องเงินเลย แม้จะต้องอุทิศชีวิตให้ ผมก็จะไม่ลังเลเลยครับ”

“อะแฮ่ม มันดูจริงจังแล้ว”

หยวนเจิ้นยังคงพูดต่อ “คุณเจียง คุณเก็บการ์ดใบนี้เอาไว้ อยากจะใช้อะไรยังไงก็ได้เลยนะครับ ส่วนทรัพย์สินของคุณยังคงให้ผมจัดการดูแลให้ได้ แบบนี้คุณก็จะมั่นใจได้เลยว่าจะมีเงินเข้าบัญชีอย่างไม่ขาดสาย เงินที่‘สูญเปล่า’ของคุณก็จะสามารถทำ‘ประโยชน์และต่อยอด’ได้”

เจียงชื่อถามอย่างสงสัยว่า “งั้นแบบนี้วันหนึ่งจะได้เงินประมาณเท่าไหร่เหรอ”

หยวนเจิ้นยิ้ม “ การจัดสรรเงินทุนทั้งหมด การเป็นเจ้าของหุ้น อย่าพูดถึงเงินปันผลเลย ทรัพย์สินของคุณนั้นช่างมากมาย แค่กินดอกเบี้ยธนาคาร ทุกๆวันคุณจะสามารถทำเงินได้มากกว่าห้าล้านหยวน”

“มากกว่าห้าล้าน？”

นี่เป็นเพียงแค่การกินดอกเบี้ยธนาคาร หากคุณเพิ่มช่องทางหาเงินอื่นๆ คิดดูว่ามันจะได้เงินมหาศาลมากแค่ไหน

เจียงชื่อเป็นคนที่ค่อนข้างถ่อมตน มัธยัสถ์คนหนึ่ง ดูตามวิธีการใช้เงินของเขา ใช้เงินมากมายขนาดนี้กี่ชาติก็ไม่หมด

เจียงชื่อเหลือบตาไปมองบัตรทองม่วงมังกรฟินิกซ์ในมือของเขา แล้วพูดอย่างเย้ยหยันว่า“ เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่หากไม่มีเงินเลยนั้นก็เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ตัวฉันเอง บางครั้งก็ยังต้องก้มหน้าหาเงิน”

เขาใส่บัตรลงไปในกระเป๋ากางเกง ยืนขึ้นพร้อมกับพูดว่า “ฉันยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำ เพราะฉะนั้นคงไม่อยู่นานนัก”

หยวนเจิ้นประสานมือไหว้ “อย่างงั้นเชิญครับ ถ้าคุณมีเวลามาว่างก็มาหาผมที่นี่ได้ตลอดเวลา”

“ได้เลย”

“เดินดีๆนะครับ”

หลังจากมาจากธนาคารสวิส เจียงชื่อได้เรียนแท็กซี่ ให้ขับตรงมาที่สำนักงานของผู้บริหารระดับสูงในเขตเจียงหนาน

เขาเข้าไปในลิฟท์ มาถึงชั้นที่16 ที่ห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูง

เจียงชื่อกวักมือเรียกมู่หยางอีหา’ขวดน้ำ’ ให้หน่อย ไม่ต้องใช้ฝีมือมากมาย ขวดน้ำ ก็ได้มาที่หน้าโต๊ะของเจียงชื่อแล้ว

นี่คือชายที่ดูละเอียดอ่อน มีแว่นตาสีทอง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่สุภาพบุรุษเลยทีเดียว

หากเปรียบขวดน้ำกับคนอื่นๆ เขาดูเป็นคนที่ฉลาดแต่ยังขาดอำนาจแบบทหาร

นอกจากนี้เขายังถือว่าเป็น‘มันสมอง’ที่น่าเชื่อถือที่สุดของเจียงชื่ออีกด้วย

เจียงชื่อกล่าวอย่างตรงไปตรงมา ：“ขวดน้ำ ฉันต้องการให้นายทำบางอย่างให้ฉัน”

“ลูกพี่พูดมาได้เลยครับ”

เจียงชื่อวางบัตรทองม่วงมังกรนกฟินิกซ์ ไว้บนโต๊ะ

“บัตรใบนี้นายเอาไป ฉันต้องการให้นายหาตัวตนที่เหมาะสม ช่วยฉันกลับไปที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”

หลังจากพาฉันกลับไป นายจะได้เป็นประธานกรรมการของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง แต่ความเป็นจริงนั้น ฉันยังคงเป็นผู้ที่ควบคุมบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอยู่”

ขวดน้ำพยักหน้า จากนั้นเก็บบัตรไป

“จะให้เริ่มดำเนินการเมื่อไหร่ครับ”

เจียงชื่อยิ้มออกมาเล็กน้อย “ตอนนี้ดำเนินการได้ทันทีเลย”

“รับทราบ”

……

ขณะนี้เอง บ้านพักต่างอากาศที่หมู่บ้านอพาร์ทเม้นหมิงเยี่ยน ติงเมิ่งเหยนนั่งบนโซฟา พร้อมกับถอนหายใจออกมา

ตอนนี้ครอบครัวของเขากำลังมีหนี้เก้าร้อยล้านท่วมหัวอยู่

ในขณะที่กำลังเศร้าอยู่นั้น เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์จากติงฉี่ซาน พ่อของเขานั่นเอง

“ฮัลโหล พ่อ มีอะไรรึเปล่า？”

“มาที่ร้านกาแฟชิงเมิ่ง เลขที่224 ถนนฉางเหอ”

“ฮะ ไปที่นั่นทำไม？”

“เดี๋ยวมาก็รู้เอง”

หลังจากวางสาย ติงเมิ่งเหยนใส่รองเท้าอย่างสับสนวุ่นวายใจ รีบขับรถไปที่ร้านกาแฟชิงเมิ่งและทันทีที่จอดรถ ก็เห็นติงฉี่ซานกำลังเดินมา

“พ่อ เรียกให้ฉันมาที่นี่ทำไม”

ติงฉี่ซานมองหัวจรดเท้าติงเมิ่งเหยน พร้อมกับพยักหน้า “อืม แต่งตัวดูดีอยู่ มากับฉันนี่”

เขาไม่ได้อธิบาย แล้วจับแขนของติงเมิ่งเหยนเดินเข้าไปในร้านกาแฟ จากนั้นก็จัดให้เธอนั่งพักในห้องที่หรูหรา

ตรงข้ามติงเมิ่งเหยนเป็นชายผมยาว มองไปมาให้ความรู้สึกเหมือนศิลปะ อายุของชายคนนี้ไม่น่ามาก ดูแล้วน่าจะไม่ถึง30

ติงฉี่ซานก็ได้แนะนำ “เมิ่งเหยน นี่คือคนที่ฉันเคยพูดให้ฟังเสี่ยวเมิ่ง เขาเป็นลูกชายของผู้อำนวยการ ชื่อ เมิ่งจื้อติ้ง พวกเธอคุยกันไปนะ”

ติงเมิ่งเหยนตะลึง นี่มันอะไรกันเนี่ย

โดนลากมานี่อย่างงงๆ กับผู้ชายที่ไม่รู้จัก มีอะไรให้คุยงั้นเหรอ？

เมิ่งจื้อติ้งมองไปที่ติงเมิ่งเหยนอย่างละเอียด จากนั้นก็พยักหน้า

“อืม รูปร่างหน้าตาก็ไปวัดไปวาได้ เป็นไปตามมาตรฐานความงามของฉัน หากแต่งงานกันไปแล้ว เธอสามารถมาเป็นแบบภาพวาดของฉันได้”

นี่มันอะไรกันเนี่ย？

หน้าของติงเมิ่งเหยนนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย พร้อมกับถามว่า “พ่อ ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่？”

ติงฉี่ซานกล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า “ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ฉันให้แกกับกับเสี่ยวเมิ่งไปนัดบอดกัน เขาเป็นถึงนักเรียนนอกเชียวนะ ความสามารถทางศิลปะก็คือเป็นเลิศ แถมยังเป็นลูกชายคนเดียวของผู้อำนวยการอีกต่างหาก ไม่ว่าจะเป็นแง่ของรูปลักษณ์ ความสามารถหรือแม้กระทั่งสถานที่เกิด ก็ดีกว่าไอขยะอย่างเจียงชื่อเป็นสิบสิบเท่า！เมิ่งเหยน แกจะต้องทำตัวให้ดี อย่าให้เสี่ยวเมิ่งต้องผิดหวัง”

อย่าทำให้เขาผิดหวัง？

หัวใจของติงเมิ่งเหยนนั้นเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

เธอพอจะเข้าใจแล้ว แต่ก่อนแม้ว่าติงฉี่ซานปากจะบอกว่าเจียงชื่อจะยังคงอยู่ เขาจึงยกเลิกการนัดบอดไป

แต่หลังจากที่เจียงชื่อมีหนี้เก้าร้อยล้าน ติงฉี่ซานก็เปลี่ยนใจอย่างกะทันหัน

ติงฉี่ซาน อย่างแรกเลยคือเขาไม่ชอบเจียงชื่อ อย่างที่สองคือเขาไม่กล้าทำให้ผู้อำนวยการขุ่นเคือง ดังนั้นเขาจึงพาติงเมิ่งเหยนมานัดบอด

ติงเมิ่งเหยนโกรธเป็นอย่างมาก พูดกับเมิ่งจื้อติ้งอย่างเอาจริงเอาจังว่า “คุณเมิ่ง ฉันต้องขอโทษจริงๆ ฉันแต่งงานแล้ว”

“ฉันรู้”

เมิ่งจื้อติ้งกล่าวอย่างใจเย็นว่า “ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ของมือสอง แต่ก็ถูกเก็บรักษามาอย่างดี เป็นของใหม่ 90% ฉะนั้นฉันจึงไม่ได้คิดอะไรมาก”

พรึ่บ…

เมื่อติงเมิ่งเหยนได้ยินเช่นนั้น ก็อยากจะทุบตีใครสักคน

ของมือสองงั้นเหรอ？

เป็นของใหม่ 90%？

เมิ่งจื้อติ้งชายนนี้นั้นไม่มีมารยาทเอาซะเลย อีคิวก็ไม่ถึงครึ่ง เดาว่าคงนิสัยเสียตั้งแต่เด็ก ถึงได้โตมามีนิสัยเลวทรามแบบนี้

เมิ่งจื้อติ้งกล่าวต่อว่า “ในตอนนี้ฉันค่อนข้างพอใจกับรูปลักษณ์ของเธอ มีผู้หญิงไม่มากนักที่ฉันจะประเมินค่าออกมาได้ เธอควรรู้สึกเป็นเกียรตินะ”

ติงเมิ่งเหยนได้แต่หัวเราะเยาะออกมา “ต้องขอบคุณจริงๆ แต่ฉันไม่สนใจนาย”

“โอ้？”เมิ่งจื้อติ้งกล่าวเบาๆ “เธอไม่ต้องสนใจฉันก็ได้ แต่ฉันสามารถที่จะช่วยเธอแก้ไขสถานการณ์ยุ่งยากต่างๆได้”

“ฉันได้ยินมาหมดแล้ว สามีของเธอในตอนนี้เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ แถมยังมีหนี้ถึงเก้าร้อยล้าน เดิมทีเขาก็ไม่สามารถชำระหนี้ได้อยู่แล้ว”

“เธอไปหย่ากับเขาซะ แล้วมาแต่งกับฉัน เธอก็จะได้ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก จากนั้นหนี้เก้าร้อยล้านก็จะไม่ใช่เรื่องของครอบครัวเธออีก พวกเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับความกดดันอีกต่อไป”

“ท้ายที่สุด…..”

เมิ่งจื้อติ้งหยิบเช็คขึ้นมาแล้ววางไปบนโต๊ะ “เพียงแค่เธอเต็มใจหย่ากับสามีคนปัจจุบัน แล้วมาแต่งงานใหม่กับฉัน ฉันก็ยินดีที่จะชดใช้เงินให้กับสามีคนปัจจุบันของเธอห้าแสนหยวน”

“ถึงแม้ว่าเงินห้าแสนหยวนจะไม่ได้เพียงพอให้เขาใช้หนี้หมอ แต่ก็สามารถช่วยให้เขาปกปิดชื่อจริงของเขา ไปซ่อนตัวในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเขา เพียงเท่านี้ก็ปลอดภัยไปตลอดชีวิตแล้ว”

“ส่วนทางนี้ ครอบครัวของคุณก็จะหลุดพ้นจากวิกฤตปัญหานี้ซะที สามีปัจจุบันของเธออย่างน้อยก็ได้มีชีวิตต่อไป ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

“เป็นยังไง ลองเอาไปคิดดูนะ”

ติงเมิ่งเหยนหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้ง แล้วมองไปที่เช็คที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความเหม่อลอย